Στο ίδιο έργο θεατές
εσύ κι εγώ τραγουδιστές
φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας
οι ήχοι μας διαδηλωτές
και τα στιχάκια εμπρηστές
αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας.
(Αντώνης Ανδρικάκης)
Τίποτα δεν φανερώνει τόσο καθαρά την πολιτική νοημοσύνη μιας κοινωνίας, όσο η προεκλογική της περίοδος.
Στην Ελλάδα του ‘23 και η περίοδος αυτή, μια καλοκουρδισμένη μηχανή.
Μεγαλόπνοα προγράμματα, μεγάλες ιδέες και φιέστες για το ποιος θα καταφέρει να δώσει το φιλί της ζωής σε μια χώρα που ‘ πνέει τα λοίσθια’ .
Ποιος θα καταφέρει να γίνει ο Σωτήρας όλων αυτών των ανθρώπων, που η ζωή και η καθημερινότητά τους, πάει απ΄ το κακό στο χειρότερο.
Προεκλογικές ομιλίες που έχουν γίνει σπουδή στην κοροϊδία, στο θράσος, στη διαστρέβλωση και στην ψηφολαγνεία.
Ένα κακό θέατρο με αυστηρές σκηνοθετικές οδηγίες. Από τη στάση του σώματος, τον τόνο της φωνής, τη ματιά, μέχρι τη χειραψία και το χτύπημα στην πλάτη.
Μια επιστήμη που κοστίζει όλον τον προϋπολογισμό του κράτους, όλα αυτά τα επικοινωνιακά τρυκ των αρχηγών και των ματαιόδοξων υποψήφιων ‘ βολευτών’ .
Για μια στιγμή μονάχα. Αυτήν της ψήφου.
Μετά, επιστροφή στην κανονικότητα…στα σκουριασμένα, δυσκίνητα γρανάζια της πολιτικής που όλοι γνωρίζουμε.
Επιστροφή στον πολιτικό αναλφαβητισμό.
Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή η προεκλογική περίοδος… οι αλκυονίδες μέρες της πολιτικής βαρυχειμωνιάς.
Να ακούσουμε κάτι καλό κι ας είναι και ψέμα.
Να γίνουμε το επίκεντρο των πολιτικών.
Να νιώσουμε ότι μας υπολογίζουν, έστω και για λίγο.
Να μας τάξουν, να μας υποσχεθούν. Αφού μπορούν. Γιατί αυτήν την περίοδο, όλοι μπορούν. Ξαφνικά αποκτούν δυσανάλογα μεγάλες δεξιότητες και ικανότητες που μετά τις εκλογές σταδιακά τις χάνουν…
Η περίοδος που διανύουμε, ένα θέατρο που γίνεται όλο και πιο γκροτέσκο.
Οι θεατές όμως αμέτοχοι, μουδιασμένοι και απογοητευμένοι απέναντι σ΄ αυτό το δίχως νόημα στημένο θέαμα.
Γιατί ο κόσμος άρχισε να ΄διαβάζει΄ και να κατανοεί την πολιτική πραγματικότητα.
Οι πολίτες υποψιασμένοι πια, αντιλαμβάνονται ότι αυτοί που κουνούν τόσο ευφάνταστα τη σημαία της δημοκρατίας και της ελευθερίας, έχουν εγκαταστήσει στην Ελλάδα τη βαριά βιομηχανία των συμφερόντων.
Έχουν καλλιεργήσει την κουλτούρα της συνωμοσίας και της διαπλοκής.
Πολιτικά συστήματα επικίνδυνα που κυοφορούν εγκλήματα, με θύματα ανυποψίαστους πολίτες.
Συστήματα δυσλειτουργικά και βραδυκίνητα που θέλουν τους πολίτες σε διαρκή εγρήγορση. Δίχως χρόνο για σκέψη και αντίδραση. Κουρασμένοι πολίτες σε βαθμό εξουθένωσης, με συχνά τραγικές συνέπειες.
Όμως δεν είναι μόνο η ηττοπάθεια του κουρασμένου, αυτή η άνευρη και υποτονική προεκλογική περίοδος που ζούμε, αλλά η απαξίωση σε οτιδήποτε στερείται ηθικής πολιτικής συνείδησης, σωστής κρίσης και υπευθυνότητας.
Καλή ψαριά…
Χρύσα Καραπαπάζογλου
