Το νέο του βιβλίο «Η έξοδος των Θρακών» παρουσιάζει ο συγγραφέας στο «Ε»
Μέσα από μία απολαυστική συνάντηση ο κ. Τριανταφυλλάκης μοιράζεται μαρτυρίες ανθρώπων που αναγκάστηκαν βίαια να εγκαταλείψουν την Αν. Θράκη, υπογραμμίζει την «πληγή» και μιλά για ένα βιβλίο-απωθημένο για τον ίδιο
Στον Έβρο μεταφέρει τους αναγνώστες του ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης σε μία απόπειρα να παρουσιάσει το νέο του βιβλίο «Η έξοδος των Θρακών». Άλλωστε, η Θράκη για εκείνον είναι «πατρίδα, μνήμες, μέρη, εμπειρίες, ιστορίες, πολιτισμός, ομορφιά μίας ζωή», όπως ομολογεί. «Ξετυλίγει» αβίαστα σκέψεις, μεταφέρει την αγωνία, τον φόβο και τελικά διεισδύει στον εσωτερικό κόσμο των πρωταγωνιστών του… Με αφορμή το βιβλίο του ο συγγραφέας μίλησε στο «Ε» και μοιράστηκε τα αισθήματά του για τις ιστορίες και τις μνήμες του γενέθλιου τόπου και πώς αυτά μετουσιώθηκαν στη συγγραφή του.
«Ε»: Μιλήστε μας για εσάς και συγκεκριμένα για τα πρώτα σας βήματα ως συγγραφέας.
Κ.Τ.: Εγώ κατάγομαι από τον Έβρο, έχω γεννηθεί σε ένα χωριό στην Περιφέρεια Διδυμοτείχου, το Ασημένιο. Τελείωσα το Γυμνάσιο Διδυμοτείχου. Στη συνέχεια, πήγα στην Αθήνα όπου τελείωσα το Πάντειο και αργότερα πήγα στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακές σπουδές
«Ε»: Περιγράψτε μας τη θεματολογία των προηγούμενων βιβλίων σας. Τι επιδιώκετε να μεταδώσετε μέσα από αυτά;
Κ.Τ.: Το πρώτο μου βιβλίο κυκλοφόρησε το 2012 «Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει», ένα οδοιπορικό ξεκινώντας από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 και φτάνοντας μέχρι λίγο μετά την οικονομική κρίση του 2009.Το δεύτερο βιβλίο μου κυκλοφόρησε το 2014 «Ημερολόγια χαρμολύπης», έπειτα το 2017 «Μία άλλη ευκαιρία», το 2019 «Μικρές περιπλανήσεις», μία σειρά δηλαδή από αυτοτελή διηγήματα.
Εγώ δεν είμαι επαγγελματίας συγγραφέας με την έννοια ότι γράφω βιβλία όταν έχω κάποιο θέμα το οποίο μου έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον και θεωρώ πως μπορεί να συμμετάσχει, να δώσει κάτι σε έναν ευρύτερο προβληματισμό.
«Ε»: Έχετε λογοτέχνες-πρότυπα για εσάς ;Αν ναι, ποιοι έχουν επιδράσει σε εσάς; Ποιοι σας «σημάδεψαν» λογοτεχνικά;
Κ.Τ.: Εγώ μεγάλωσα διαβάζοντας Ηλία Βενέζη, ο οποίος κατά κάποιο τρόπο είχε βιώσει κι εκείνος πολλές από τις ιστορίες που περιγράφω στην έξοδο των Θρακών. Έπειτα, ο Στρατής Μυριβήλης και ο Παπαδιαμάντης με έχουν επηρεάσει κατά πολύ. Αναντίρρητα, ως κορυφαίο συγγραφέα θεωρώ τον Νίκο Καζαντζάκη.
«Ε»: Ποιο θα χαρακτηρίζατε ως κυρίαρχο λογοτεχνικό ρεύμα στα έργα σας;
Κ.Τ.: Έχω δεχτεί επιρροές από πάρα πολλούς συγγραφείς κι αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα βιβλία μου. Ομολογώ πως είμαι πάντα οπαδός του ρεαλισμού. Θέλω να περιγράφω πραγματικά γεγονότα, με λίγα λόγια οι ιστορίες μου να «πατούν» στα ιστορικά γεγονότα. Προσπαθώ, λοιπόν να δώσω έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις και στις ιστορίες των καθημερινών ανθρώπων.
«Ε»: Ποιες στρατηγικές θεωρείτε οφείλει να ακολουθεί ο συγγραφέας προκειμένου να διατηρήσει «ζωντανό» το ενδιαφέρον των αναγνωστών του;
Κ.Τ.: Δεν πιστεύω πως υπάρχουν συνταγές επιτυχίας! Θεωρώ πως το να γράψεις ένα βιβλίο είναι πάντα μία πορεία στο άγνωστο, είναι σαν να μπαίνεις στην θάλασσα και λες όπου με βγάλει. Κυρίως στο πρώιμο γράψιμό μου άφηνα την πλοκή της ιστορίας να με κατευθύνει. Άλλωστε, όταν γράφεις η πορεία της ιστορίας αποκτά μία δυναμική.
«Ε»: Ας περάσουμε στο νέο σας βιβλίο ««Η έξοδος των Θρακών». Μεταφέρετέ μας το κλίμα-τις συνθήκες της περιόδου.
Κ.Τ.: Στο παρόν βιβλίο αναδεικνύεται η βίαιη εγκατάλειψη των Θρακών από τις πατρογονικές εστίες τους στην Ανατολική Θράκη. Αυτό ήταν για εμένα το έναυσμα για να γράψω αυτό το βιβλίο, με κινητοποίησαν στην ουσία οι βιωματικές ιστορίες που είχα ακούσει από τον παππού μου, ο οποίος το ’22 μετά από έναν μακρύ πόλεμο (μιας και συμμετείχε στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας), αναγκάστηκε ως πρόσφυγας να βρεθεί στην άλλη πλευρά του Έβρου. Η άλλη αφορμή ήταν η συμπλήρωση 100 χρόνων από την καταστροφή της Σμύρνης και από την εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης, Συνεπώς, θεώρησα πως θα έπρεπε να μελετήσω αυτή την ιστορική περίοδο διεξοδικά. Συνεπώς, μελετώντας την προσπάθησα να φέρω τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων στο φως, αφενός για να γίνουμε όλοι γνώστες της ιστορίας και αφετέρου για να μάθουν οι επερχόμενοι όλα αυτά που πέρασαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας.
«Ε»: Σε τι πλαίσιο δρουν οι ήρωες στο βιβλίο σας;
Κ.Τ.: Εδώ από την αρχή είχα επιλέξει ποια θα είναι η πορεία των ηρώων μου, είχα ξεκάθαρα στο νου μου ποια θα είναι η αρχή και ποιο το τέλος και το έκανα αυτό, διότι επιδίωκα να καλύψω μία ευρύτερη ιστορική εποχή. Άλλωστε, τα ιστορικά γεγονότα είναι υπαρκτά και οι ήρωές μου πορεύονταν με βάση αυτά. Οι διαδρομές των δικών μου ηρώων έχουν πάρα πολλά απρόβλεπτα γεγονότα, για αυτούς υπάρχει μία νέα πατρίδα, την οποία προσπαθούν να μεταμορφώσουν και να την κάνουν Ιθάκη. Έχουν πάντα πολύ έντονο τον νόστο, τον πόθο επιστροφής στην πατρίδα.
«Ε»: Τι σημαίνουν για εσάς τα γεγονότα της περιόδου του ξεριζωμού;
Κ.Τ.: Γενικά η απώλεια της Βόρειας Θράκης-Ανατολικής Ρωμυλίας και στη συνέχεια της Ανατολικής Θράκης που ολοκληρώθηκε το 1922 και δυστυχώς επικυρώθηκε με την συνθήκη της Λωζάνης αποτελεί πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ, γιατί μιλάμε για τον διαμοιρασμό της πατρίδας μας. Η Ανατολική Θράκη παραδόθηκε στην Τουρκία οικειοθελώς με απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης, την έδωσαν στον Κεμάλ ως… δώρο. Το ερώτημα είναι: Αν θα μπορούσαμε να διατηρήσουμε την Ανατολική Θράκη, αν θα μπορούσε να σωθεί, αν παρέμεινε μέρος της ελληνικής επικράτειας.
Η έξοδος των Θρακών έγινε σε δύο φάσεις, το 1914 και 1922 είναι ένα από τα πιο τραγικά, δραματικά γεγονότα της Παγκόσμιας Ιστορίας, το οποίο αποφασίσαμε με δική μας ευθύνη να «θάψουμε» βαθιά και να μην το φέρουμε στην συλλογική μας μνήμη.
«Ε»: Ποια θέση έχει η Θράκη στην ζωή σας;
Κ.Τ.: Είναι η πατρίδα μου, οι μνήμες που κουβαλώ, τα μέρη, οι εμπειρίες, οι ιστορίες, ο πολιτισμός, η ομορφιά μίας ζωής που δεν τελειώνει ποτέ, είναι η ζωή μου!
«Ε»: Καταληκτικά δώστε μας μία εικόνα για τα επόμενα σχέδιά σας.
Κ.Τ.: Για να τελειώσω αυτό το βιβλίο χρειάστηκαν πάρα πολλά χρόνια! Ήταν για εμένα χρέος που ήθελα να φέρω εις πέρας. Αυτή την στιγμή θέλω το βιβλίο να φτάσει όσο πιο μακριά γίνεται, να γίνει κτήμα πολλών ανθρώπων για να μάθουν όλοι την ιστορία. Άρα, στο άμεσο μέλλον το μόνο που με ενδιαφέρει είναι αυτό το βιβλίο να γίνει γνωστό, αφού αποτελεί κομμάτι της ιστορίας που πρέπει να μάθουμε. Θα μας είναι πολύ χρήσιμο ως οδηγός για την συμπεριφορά μας τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, αν στην πορεία προκύψουν ερεθίσματα για κάποιο άλλο βιβλίο, αυτό θα το δούμε…
Αυτό το βιβλίο ήταν το απωθημένο μου! Ήθελα πολύ να το γράψω!
Τέλος, νιώθω την ανάγκη να επισημάνω πως η γραφή για εμένα είναι κάτι που κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου, με αγάπη, μόνο όταν έχω κάτι, δεν το κάνω για βιοποριστικούς λόγους, δεν είμαι επαγγελματίας συγγραφέας.
«Ε»: Σας ευχαριστούμε!
Χρύσα Κιατίπη
chkiatipi@empros.gr
