Ένας άφαντος υπάλληλος
Στον απόηχο της προχθεσινής επιστολής συμπολίτη (Τετάρτη 8 Μαρτίου) για την μηνιαίας διάρκειας χορήγηση αναρρωτικής άδειας στον επιθεωρητή ΟΣΕ Λάρισας, υπήρξε ένα αποκαλυπτικό τηλεφώνημα από άτομο που εργαζόταν χρόνια στη Νομαρχία Ξάνθης.
Ο άνθρωπος που τηλεφώνησε μας είπε το εξής ελληνικό φαινόμενο. Ότι υπήρχε υπάλληλος ο οποίος εμφανιζόταν στις καταστάσεις εργαζομένων σε υπηρεσία της τότε νομαρχίας, αλλά είχε κάτι χρόνια να εμφανιστεί σ’αυτήν. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, το ψάξαμε το θέμα και μας το επιβεβαίωσαν.
Ο «έξυπνος» αυτός υπάλληλος σιτιζόταν από το ελληνικό δημόσιο χωρίς να εργάζεται σ’ αυτό και βέβαια κανένας προϊστάμενος δεν τον αναζήτησε.
Ο άνθρωπος μας ενημερωτικά έχει πεθάνει πριν μερικά χρόνια.
Γ.Δ.
Άνευ εργασίας και ασχολίας
Προσωπικά καθόλου δεν με ξαφνιάζει η περίπτωση του καταφερτζή «άφαντου» υπαλλήλου. Και πιστεύω πως παρόμοιοι δημόσιοι υπάλληλοι υπάρχουν πολλοί σ’ ολόκληρη τη χώρα. Κυρίως όμως το μεγάλο πανηγύρι γίνεται στα υπουργεία που έχουν διασκορπισμένες διευθύνσεις και σε άλλα κτίρια εδώ κι εκεί.
Χαλαρές διοικήσεις, μηδενικός σχεδόν έλεγχος, κομματικός συνδικαλισμός, φοβισμένοι διευθυντές και προϊστάμενοι είναι που καλύπτουν τέτοιες ενέργειες. Δεν κατηγορώ το σύνολο. Απεναντίας. Στηλιτεύω τις εξαιρέσεις που όμως μολύνουν την ατμόσφαιρα.
Υπήρξαν υπάλληλοι – πάλι στη νομαρχία – που τον υπαλληλικό τους χρόνο, στην πλειοψηφία, τον περνούσαν στους διαδρόμους. Άνευ εργασίας και ασχολίας μεν, αμειβόμενοι δε.
Γ.Δ.
Θέμα επηρεασμού
Το πολιτικό προεκλογικό κλίμα έχει οξυνθεί με αποτέλεσμα στο να γίνει και τοξικό, δυστυχώς.
Αυτό όμως έχει και τις συνέπειες που δεν πρέπει ν’ αγνοηθούν.
Εκτιμώ πως προφανώς θα υπάρξει και μία άμεση πολιτική, εκλογική διάσταση σε όλα αυτά.
Τίθεται το ερώτημα αν η υπόθεση του τραγικού σιδηροδρομικού ατυχήματος επηρεάζει τους πολιτικούς συσχετισμούς ή τις εκλογικές συμπεριφορές. Πρόκειται για ένα ερώτημα που έχει τεθεί κατά το παρελθόν και θα τεθεί και τώρα εάν κατά πόσο το αρνητικό- τραγικό συμβάν ποιες πολιτικές κατευθύνσεις θα επηρεάσει της κοινής γνώμης και σε ποιο βαθμό θα εκφραστεί αρνητικά.
Οι δημοσκοπήσεις που σύντομα θα υλοποιηθούν, θα εκφράσουν κάποιες λογικές, γι’ αυτό και αναμενόμενες.
Γ.Δ.
Θέμα αποχής
Όμως ας μη ξεχνούμε πως υπάρχει και μια άλλη σοβαρή, αρκετά σοβαρή θα έλεγα διάσταση, που συχνά ξεχνούμε.
Ανάμεσα λοιπόν στις εκλογές του 2004 και εκείνες του 2019, το ενεργό εκλογικό σώμα, ο αριθμός εκείνων που εμφανίστηκαν στα εκλογικά τμήματα δηλαδή, μειώθηκε κατά σχεδόν δύο εκατομμύρια (από 7,5 εκατομμύρια σε 5,7). Και αυτό δεν ήταν συνέπεια μιας απότομης δημογραφικής καθίζησης. Ήταν αποτέλεσμα μιας πολιτικής της αποξένωσης και απομάκρυνσης ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού από τη διαδικασία της αντιπροσώπευσης την ίδια.
Στοιχηματίζω πως αν οι εκλογές διεξαχθούν στο γήπεδο που ήδη διαμορφώνεται, με το ύφος και τη θεματολογία που έχει κυριαρχήσει, τα κενά καθίσματα στις εξέδρες μπορεί να γίνουν περισσότερα κι αυτό δεν είναι ασήμαντο.
Γ.Δ.
Ανομβρία
Δεν είμαι ειδικός επί των αγροτικών όμως έχω φίλους που ασχολούνται σοβαρά και υπεύθυνα με την αγροτική οικονομία. Με επισκέφτηκε ένας εξ’ αυτών προχθές σ’ ένα χρονικό διάλειμμα εργασιών. Τον είδα προβληματισμένο ιδιαίτερα και ρώτησα να μάθω την αιτία. «Η βροχή αγαπητέ φίλε, η βροχή που περιμένουμε καιρό τώρα να’ ρθει και δεν έρχεται».
Μου εξήγησε πως υπάρχει πρόβλημα από τη λειψυδρία σε Μακεδονία και Θράκη, πως οι βροχές είναι λίγες, πως περιμένουν σαν μάνα εξ’ ουρανού να βρέξει την Κυριακή όπως λένε οι ειδικοί της ΕΜΥ. Να λοιπόν ένα σοβαρό θέμα, ένας υπαρκτός κίνδυνος γι’ αυτούς που ασχολούνται επαγγελματικά με τον πρωτογενή τομέα.
Γ.Δ.
Συνέβαιναν μετά τον εμφύλιο
Σας παραθέτω την είδηση πρώτα:
«Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννα Κάλμπαρη με επιστολή της θέτει τον Γιάννη Λιγνάδη εκτός της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και αυτό είναι το τελευταίο επεισόδιο στην «κρίση» που σοβούσε από τον Αύγουστο του περασμένου χρόνου, όταν οι μαθητές και οι μαθήτριες της Σχολής ζητούσαν την απομάκρυνσή του για δηλώσεις που είχε κάνει στα ΜΜΕ σχετικά με την υπόθεση του αδερφού του Δημήτρη Λιγνάδη».
Δηλαδή, ο ένας αδελφός υπερασπίστηκε τον άλλον κι αυτό θεωρήθηκε έγκλημα. Και οι φύλακες της ηθικής τάξης, ζήτησαν την αποπομπή του. Τι να πει κανείς. Κι αυτοί οι μαθητές λένε πως είναι αριστεροί και προοδευτικοί. Λυπηρό.
Θυμήθηκα την τρομοκρατία που δέχονταν πολίτες, φίλοι, συγγενείς από την ακροδεξιά παράταξη μετά τον εμφύλιο, γιατί κάποιος δικός τους, πατέρας, θείος ή μακρινός συγγενής ήταν αντάρτης. Αυτό αναβίωσαν σήμερα οι μαθητές του Θεάτρου Τέχνης.
Διαπίστωση: Και άτεχνοι και φανατικοί και ανιστόρητοι.
Γ.Δ.
Δεν διδάχτηκαν τίποτε;
Γύρω από αυτό το γεγονός που έζησε η χώρα μετεμφυλιακά κυρίως με μεγάλη ένταση, υπήρξαν οικογενειακά δράματα. Υπήρξαν αναίτιοι στιγματισμοί, αποκλεισμοί, διώξεις και ταλαιπωρία εξαιτίας ενός συγγενή που βρέθηκε στην «άλλη» πλευρά της όχθης.
Οι νικητές του εμφυλίου τιμωρούσαν τους ηττημένους με κάθε πρόσφορο τρόπο. Αλίμονο για μια οικογένεια εάν είχε συγγενή στο «Παραπέτασμα».
Γεγονότα γνωστά, δεν επιθυμώ να τα σκαλίσω, αλλά ήρθαν στη μνήμη από την απαίτηση των μαθητών του Θεάτρου Τέχνης να διωχθεί ο καθηγητής Γιάννης Λιγνάδης, καθόλα άξιος, γιατί υπερασπίστηκε τον αδελφό του. Οι όποιες προσωπικές ευθύνες του δράστη, μεταβιβάστηκαν και στον αδελφό.
Δυστυχώς η ιστορία και τα λάθη της περιόδου εκείνης μετά τον εμφύλιο δεν δίδαξαν το παραμικρό στους σημερινούς νέους που υποτίθεται ότι θέλουν να υπηρετήσουν την θεατρική τέχνη.
-Θλίψη διότι γυρίζουμε σε ημέρες που πίστευα πως είχαν μείνει πίσω.
Γ.Δ.
Κοπή πίτας
Το είπαμε, το έθιμο της κοπής πίτας για το καλό του νέου χρόνου από Συλλόγους και Σωματεία δεν έχει χρονικό ορίζοντα. Έτσι, το διοικητικό συμβούλιο των Συνταξιούχων ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ) αποφάσισε και θα κόψει την πίτα του την Κυριακή 19 Μαρτίου στις 10.30 στο ξενοδοχείο Ελισσώ.
Να λοιπόν μια ακόμη ευκαιρία να βρεθούν τα μέλη μεταξύ τους με τις συνοδούς τους βέβαια και να τα πουν, σ’ ένα ευχάριστο περιβάλλον.
Γ.Δ.
Αντίδραση της ΚΕΔΕ για τα αναδρομικά τέλη «φαντάσματα»
Αυτόματα αντανακλαστικά επέδειξε η ΚΕΔΕ και πριν ακόμη καλά καλά καταλάβουν οι πολίτες τι σημαίνει η νέα τροπολογία της τελευταίας στιγμής που δίνει το δικαίωμα στους δήμους για να εκδώσουν ένα πιστοποιητικό ΤΑΠ που χρησιμοποιείται στις μεταβιβάσεις και αγοραπωλησίες ακινήτων, να ζητούν καταβολή τυχόν οφειλών όχι 5ετίας που ήταν μέχρι πρότινος αλλά 30ετίας και έως και δημοτικά τέλη ακινήτων μη καταβληθέντα από το 1958!
Αυτό βέβαια σημαίνει ταλαιπωρία, καθυστερήσεις για τους πολίτες αλλά και πρακτικά είναι αδύνατο για τους δήμους γιατί πόσοι διαθέτουν αρχεία προς 30ετία και 65ετίας; Γι’ αυτό βέβαια και ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ και δήμαρχος Τρικκαίων, Δημήτρης Παπαστεργίου παρενέβη καθησυχάζοντας τους ιδιοκτήτες όπως προειδοποίησε τους ιδιοκτήτες ακινήτων η ΠΟΜΙΔΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων) με ανακοίνωσή της. Όπως επισήμανε ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ: «με κανέναν τρόπο δεν θέλουμε να αιφνιδιάσουμε τους πολίτες και να τους επιβαρύνουμε με τη χρέωση ποσών για οφειλόμενα δημοτικά τέλη προ πολλών δεκαετιών».
Επιτέλους ας πρυτανεύσει η λογική και όχι η εισπρακτική πολιτική!
Μ.Ξ.
Μεγάλος θυμός
Καθώς συνεχίζεται η έρευνα των δικαστικών αρχών για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών έρχονται στο φως συνεχώς κάποια στοιχεία που προκαλούν ανατριχίλα. Εκτός από το γεγονός ότι έγιναν τρεις συμβάσεις για τηλεδιοίκηση και το έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ μάθαμε ότι και στην γραμμή Στρυμόνα – Θεσσαλονίκη όχι απλά δεν έχει τηλεδιοίκηση αλλού ούτε φωτοσήμανση! Τόσα χρόνια δηλαδή ταξιδεύουμε μ’ ένα τυφλό τρένο κι όχι απλά δεν το ξέραμε αλλά μας διαβεβαίωνε και ο παραιτηθείς υπουργός για την ασφάλειά του. Οι ευθύνες είναι πολιτικές, διοικητικές και συνδικαλιστικές και έχουν μια διαχρονικότητα. Αλλά η βόμβα έσκασε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και αυτή φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Υπάρχει μεγάλος θυμός, μεγάλη οργή στην κοινωνία που είναι βαθιά πληγωμένη και αμφίβολο αν μπορεί αυτή να καταλαγιάσει.
Μ.Ξ.
