Η Άρτεμις Ανδρονικίδου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και η Μπιργκιούλ Μαξούμ, υποψήφια βουλευτή Ξάνθης του ΚΚΕ ήταν οι ομιλήτριες της εκδήλωσης
Το Τ.Ο. Ξάνθης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πραγματοποίησαν την Δευτέρα 6 Μαρτίου εκδήλωση η οποία ήταν αφιερωμένη στην Μέρα της Γυναίκας. Παράλληλα με την κύρια θεματική της εκδήλωσης, οι παρευρισκόμενοι τήρησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων του πρόσφατου δυστυχήματος στα Τέμπη.
Η Άρτεμις Ανδρονικίδου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και η Μπιργκιούλ Μαξούμ, υποψήφια βουλευτής Ξάνθης του ΚΚΕ ήταν οι ομιλήτριες της εκδήλωσης οι οποίες αναφέρθηκαν κατά κύριο λόγο στην πρόσφατη τραγωδία των Τεμπών, την οργή του λαού, τις κρίσιμες ευθύνες που έχει η κυβέρνηση της ΝΔ σχετικά με την σύγκρουση των δύο τραίνων αλλά και για τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία.
Αρ. Ανδρονικίδου: «Είναι η ώρα η νέα γενιά να πάρει την κατάσταση στα χέρια της»
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η Άρτεμις Ανδρονικίδου, «η σημερινή μας εκδήλωση είχε οριστεί με αφορμή την 8η Μάρτη, που είναι μια σημαντική αγωνιστική μέρα, μέρα αγώνα για την γυναίκα και τις ανάγκες της. Αυτή τη στιγμή όμως στο μυαλό όλων μας η γυναίκα παίρνει τη μορφή της μάνας, που με κραυγές αναζητάει το παιδί της που “δεν έφτασε πίσω”, της νέας φοιτήτριας που της έφραξαν το δρόμο της ζωής τα κέρδη των λίγων που γεννούν τα εγκλήματα που συζητάμε. […] Γι αυτό και σήμερα θέλουμε να συζητήσουμε για την ανάγκη για να μην συγκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες, για να μην ξανασυμβεί τέτοιο έγκλημα […]. Έτσι τιμάμε και την 8η Μάρτη στο πρόσωπο όλων αυτών των κοριτσιών, όλων των ανθρώπων που δεν βολεύονται με το να μπαίνουν τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ζωές».
Μπιργκιούλ Μαξούμ: Το «πάμε κι όπου βγει» του πρόσφατου εγκλήματος στα Τέμπη είναι αυτό που ισχύει όταν ο υπέρτατος νόμος είναι αυτός του καπιταλιστικού κέρδους
Με τη σειρά της η Μπιργκιούλ Μαξούμ έθεσε καίρια ερωτήματα όσον αφορά στον σεισμό στην Τουρκία ότι «Γιατί συνέβη αυτό, όταν η Τουρκία, όπως και η Ελλάδα, είναι χώρες σεισμογενείς; Γιατί το κράτος στην Τουρκία δεν ελέγχει τον κατασκευαστικό τομέα, τις εταιρείες, που κατασκευάζουν σπίτια, επιχειρήσεις, δημόσια κτίρια; Γιατί δεν υπάρχουν επαρκείς και στελεχωμένες υποδομές για τέτοιους ελέγχους; Γιατί δεν υπάρχουν προγράμματα αντικατάστασης εκείνης της λαϊκής στέγης που έχει φτιαχτεί πριν τους όποιους αντισεισμικούς κανόνες; […] Αναμφισβήτητα όλα αυτά και άλλα ερωτήματα αφορούν και την Ελλάδα. Μιλάμε για ένα κράτος εχθρικό για τον λαό, ένα κράτος ταγμένο στα συμφέροντα της κερδοφορίας του κεφαλαίου, έναν μηχανισμό της αστικής τάξης στην υπηρεσία της διαφύλαξης των κερδών της, που «κλείνει τα μάτια» ακόμη και στην παραβίαση των δικών του κανονισμών, εάν αυτό το απαιτεί το καπιταλιστικό κέρδος, η «ακρογωνιαία λίθος» της οικονομίας της αγοράς».
