Η συλλογή διηγημάτων, «Κατ’ οίκον ιατρική επίσκεψη», είναι η πρώτη του απόπειρα στο χώρο της λογοτεχνικής γραφής
Από τις Εκδόσεις ΣΠΑΝΙΔΗ κυκλοφόρησε πρόσφατα το πόνημα από διηγήματα-μαρτυρίες, του άξιου πιστού του Όρκου του Ιπποκράτη Επιστήμονα Ιατρού Γεώργιου Κ. Γεωργίου με τίτλο « Κατ΄ οίκον Ιατρική Επίσκεψη». Βιβλίο που από την πρώτη σελίδα του, κυριαρχεί η λειτουργία του καθαρού πνεύματος, η οποία εξασφαλίζεται αβίαστα, καθάρια, αληθινά.
Ο Γιώργος Κ. Γεωργίου γεννήθηκε στην Λεμεσό της Κύπρου το 1955. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ειδικεύτηκε στην Γενική Χειρουργική στο Νοσοκομείο Άγιος Παύλος στην Θεσσαλονίκη. Μετεκπαιδεύτηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής και στην Λυών της Γαλλίας. Σήμερα είναι Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου Ξάνθης. Συμμετείχε με επιστημονικές εργασίες σε Ελληνικά και Διεθνή Συνέδρια. Η συλλογή διηγημάτων, «Κατ’ οίκον ιατρική επίσκεψη», είναι η πρώτη του απόπειρα στο χώρο της λογοτεχνικής γραφής.
Όπως επισημαίνει ο Μιχάλης Σπανίδης, του εκδοτικού οίκου Σπανίδη, «τον συγγραφέα έχω την χαρά να τον ανταμώνω σχεδόν κάθε Σαββάτο, καθώς επισκέπτεται τον χώρο του βιβλιοπωλείου. Εκτός από τις κοινές μας λογοτεχνικές και ιστορικές αναζητήσεις, έχουμε και το ίδιον χειμερινό κολυμβητικό ψυχισμό να βιώνουμε τον σφυγμό της θάλασσας. Στο «Κατ’ οίκον Ιατρική Επίσκεψη» ο Γεώργιος Γεωργίου δεν διστάζει καθόλου να ομολογήσει από την αρχή τα αίτια και τα αιτιατά των διηγημάτων του: « Ο γιατρός αυτόκλητα προσέρχεται στο σπίτι του αναγνώστη, όχι για να ασκήσει ιατρική, αλλά για να διηγηθεί ιστορίες της ζωής του. Ιστορίες γύρω από τρεις θεματικές ενότητες. Τη μακρόχρονη άσκηση της ιατρικής, τον πόλεμο του ’74 και τα παιδικά του χρόνια» Ο Γεωργίου ως αφηγητής των διηγημάτων του, σε αυτές τις ποικίλες χρονικών διαστημάτων ημερολογιακές του σελίδες δεν συρρικνώνεται απλώς στα αυτοβιογραφικά αλλά αντιθέτως εκτείνεται σε ένα πέλαγος δημιουργικής ζωής γεμάτο από έντονες σημαδιακές μνήμες. «Η λέξη αγνοούμενος απουσίαζε από το λεξιλόγιό μας. Δεν την αναφέραμε στο σπίτι. Μας θύμιζε οικεία κακά. Ήταν ο παππούς ο Γιώργος, ο Μικρασιάτης, που στρατολογήθηκε με τη βία στα τάγματα εργασίας Αμελέ Ταμπουρού και χάθηκε στα βάθη της Ανατολής. Η λέξη αγνοούμενος μπήκε δραματικά στη ζωή μας μετά τον πόλεμο του 1974. Λέξη αμφίσημη, μετέωρη, ενδιάμεσο ζωής και θανάτου»Εκείνο το στοιχείο που γοητεύει στο βιβλίο του Γιώργου Γεωργίου είναι η αποτύπωση του κάθε περιστατικού που περιγράφει και ο στοχασμός γύρω από αυτό. Ο Γεωργίου κατορθώνει να ιχνηλατήσει τη συχνά επίπονη διαδρομή από τον μιλημένο λόγο στην γραφή, διατηρώντας μια διαρκή συνάντηση συγγραφέα, αναγνώστη και κεντρικού χαρακτήρα».
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Αφηγήσεις για ασθενείς και οδοιπόρους, του πολέμου του ’40 και του ’74, ο καθείς με τα απωθημένα του. Μια ηρωίδα με παράσημα αλλά ενδεής, ο τραυματίας και το συναξάρι του, δικτάτορας Μεταξάς με τις μεθόδους του. Η εφημερία στο ΑΧΕΠΑ και η μοναξιά του χειρούργου πριν το κρίσιμο χειρουργείο. Το απέραντο Νοσοκομείο του Γιοχάνεσμπουργκ και η δίκη στο γκέτο του SOWETO.Είναι κα ο ασθενής με το Parkinson που αντιστέκεται ,ο γιατρός που υποφέρει, ο ορειβάτης που επιμένει. Αναπόφευκτη η σύγκρουση με τους αγγλόπαιδες, οι πιτσιρικάδες στην αλάνα ακόμα διαφωνούν για την εγκυρότητα του γκολ και ο Σεϊτάν Αλαμάν, ο παλαιστής, δεν αρέσει στην εξέδρα. Ο σεβάσμιος καλόγερος πεισματικά εμμένει στον δογματισμό του. Συμπυκνωμένα στιγμιότυπα 60 χρονών βρίσκουν διέξοδο σε μια «Κατ’ οίκον ιατρική επίσκεψη», όπου ο γιατρός απεκδύεται την ιατρική του ιδιότητα και αφηγείται…»
