Διαβάζω τελευταία τις αναρτήσεις ενός Ελληνα μουσουλμάνου επιστήμονα, γιατρού, που «φλερτάρει» με κόμματα και σωματεία αμφίβολης δομής και σκοπού, και ειλικρινά εκπλήσσομαι με το επίπεδο της διάβρωσης που ορισμένες φορές συντελείται εις βάρος προβεβλημένων προσώπων της μειονότητας στη Θράκη από κύκλους του Τουρκικού Προξενείου, στην προσπάθεια διεύρυνσης του κύκλου επιρροής του.
Αυτό που με κάνει να απορώ είναι η εμμονή τόσο του ίδιου όσο και αρκετών ομοίων του, δικηγόρων, δημοσιογράφων, κ.α να απευθύνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μόνο στην τουρκική γλώσσα. Προσπάθησα να το κατανοήσω καλόπιστα αλλά τελικά δεν βρήκα ούτε μία σοβαρή δικαιολογία, πλην της συνειδητής επιλογής τους να απευθύνονται σε συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό.
Αυτό είναι απόλυτα κατακριτέο, διότι ως επιστήμονες και ελεύθεροι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στην Ξάνθη, στην Θράκη, δέχονται ως πελάτες, πολίτες που δεν κατανοούν την τουρκική γλώσσα, αλλά επιλέγουν να τους διακρίνουν σε ημέτερους και σε άλλους, ξένους προς αυτούς, που δεν επιθυμούν να κατανοούν αυτά που γράφουν. Ακόμα και οι φίλοι-ακόλουθοι τους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, υφίστανται αυτόν τον προσβλητικό γλωσσικό διαχωρισμό που τείνει να επιβάλλει απαράδεκτα γλωσσικά ρατσιστικά πλαίσια, καθώς περιορίζει το αναγνωστικό τους κοινό χωρίς να λαμβάνει υπόψη την γνώμη του.
Διαβάζοντας αναρτήσεις του συγκεκριμένου γιατρού με περιεχόμενο όπως «Η απελπισία δεν μας ταιριάζει! Οι επιθέσεις εναντίον μας, μας κάνουν πιο δυνατούς!» Ή ότι «οι απειλές, οι μνησικακίες και το μίσος πληθαίνουν μέρα με την μέρα ….οι ανήθικες βρισιές και εκφράσεις έχουν γίνει ρουτίνα στην Δυτική Θράκη», τα οποία ψευδή και αβάσιμα τα γράφει στα τουρκικά, τότε καταλαβαίνουμε ότι ο συγκεκριμένος συμπολίτης μας και μερικοί άλλοι σαν αυτόν, διασπείρουν συνειδητά διχόνοια, καλλιεργούν κλίμα τρομοκρατίας, δυσφημώντας την πατρίδα τους για να το παίξουν ήρωες και μάρτυρες καταπίεσης, και το κάνουν συγκαλύπτοντας τα γραφόμενα τους με τον μανδύα της τουρκικής γλώσσας που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι συμπολίτες τους.
Ένας άλλος, δικηγόρος, που υποτίθεται πήρε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, με όρκο ότι θα φυλάττει πίστη στο Σύνταγμα και στους νόμους του κράτους, παρακινούσε τους ομόθρησκους του να ψηφίσουν σε παράνομες εκλογές για να εκλέξουν έναν παρακρατικό μουφτή ενάντια στο νόμο του κράτους για να αντιποιείται συστηματικά την θρησκευτική ιδιότητα του νόμιμου θρησκευτικού ηγέτη, αγνοώντας από ηθελημένη εγκάθετη προσήλωση ότι ουσιαστικά παρακινεί σε συλλογική απείθεια και διεγείρει σε αμοιβαία διχόνοια.
Κιόλα αυτά, για να αποφύγουν τις κοινωνικές και ενδεχομένως ποινικές συνέπειες και να δείξουν ταυτόχρονα καλό πρόσωπο στον Αφέντη που παρακολουθεί την δράση τους και επικροτεί, βαθμολογεί τον τουρκισμό τους.
Μόλις πρόσφατα ο ίδιος γιατρός ανήρτησε τον έπαινο του γιού του που έλαβε στο σχολείο για την άριστη επίδοση του αλλά προτίμησε να δείξει την δικαιολογημένη περηφάνεια του μόνο στα τουρκικά, αφού εμείς δεν εντασσόμαστε στον κύκλο των ανθρώπων που θα μπορούσαμε να χαρούμε με την αξία και την πρόοδο του τέκνου του. Τί κρίμα!
Και το πράττει αυτό ένας επιστήμονας που απόλαυσε το προνόμιο του Νόμου του Γεωργίου Παπανδρέου για την ποσόστωση προνομιακής εισαγωγής των μουσουλμανοπαίδων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που σπούδασε σε ελληνικό πανεπιστήμιο, που απόλαυσε της ελληνικής παιδείας, που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, που έχει χριστιανούς και μουσουλμάνους πελάτες, που είναι Έλληνας πολίτης που υποχρεούται να συναλλάσσεται και να ομιλεί ως κύρια γλώσσα, στα ελληνικά.
Φωτογραφίζεται με τον Τούρκο Πρόξενο την ημέρα της εορτής της Τουρκικής Δημοκρατίας, αλλά δεν έχει μία φωτογραφία από την ημέρα της εθνικής γιορτής της 28ης Οκτωβρίου, αυτής της γιορτής που γιόρταζε από τα μαθητικά του χρόνια, ως Έλληνας πολίτης, γιορτάζει για μια ξένη χώρα την ώρα που αυτή η χώρα υπό την σημαία της οποίας φωτογραφίζεται χαμογελαστός, αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και απειλεί με πόλεμο, κάθε μέρα.
Τέτοια απροκάλυπτη επιλογή και απόρριψη της ελληνικής ταυτότητας και ιστορίας είναι θλιβερή και απογοητευτική.
Τέτοια ιστορική άγνοια και συνειδητή αγνόηση της διαδρομής της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης δεν την περίμενα από νέους επιστήμονες, από Έλληνες πολίτες.
Αντιλαμβάνομαι την πίεση που ασκείται από τους κύκλους του Τουρκικού Προξενείου, αλλά εκείνο που τους διαφεύγει συνειδητά πιστεύω, είναι ότι αυτήν την περίοδο η πατρίδα τους η Ελλάδα υφίσταται μια απροκάλυπτη και άμεση απειλή από την γείτονα που αμφισβητεί κυριαρχικά μας δικαιώματα και ενεργοποιεί ανακλαστικά πολέμου.
Τούτη την περίοδο που ο Τούρκος Πρόξενος κάνει κατάχρηση τη ανοχής του Ελληνικού Κράτους και επεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας μας, δεν νοείται δική τους απόλυτη ταύτιση με αυτόν. Έτσι στέλνουν μήνυμα σε όλους εμάς ότι αισθάνονται ξένο σώμα, ότι όλες οι διακηρύξεις τους για αρμονική συμβίωση στην Θράκη, είναι πομφόλυγες και κενές περιεχομένου σαχλαμάρες, που λέγονται για να χαϊδεύονται τα αυτιά ημών των υπολοίπων.
Ο Γιάννης, ο Κώστας και ο Θανάσης Αντετοκούμπο τραγουδούσαν τον ελληνικό εθνικό ύμνο με όλη τους ψυχή πριν τους αγώνες της Εθνικής ομάδας Μπάσκετ, ενώ έκλαιγαν σαν μικρά παιδιά από την απογοήτευση τους μετά την ήττα από την Γερμανία. Αυτά τα παιδιά μεταναστών, μεγάλωσαν με την ελληνική παιδεία, χωρίς να απαρνηθούν την καταγωγή τους αλλά αισθάνονται Έλληνες στην ψυχή και στο μυαλό.
Οι μουσουλμάνοι της Θράκης, που πολέμησαν το 1940 για να παραμείνει η Ελλάδα ελεύθερη, αισθάνονται στην συντριπτική τους πλειοψηφία ομοίως, στο σώμα και στην ψυχή, Έλληνες.
Σε όλους αυτούς τους ελάχιστους, θλιβερούς και αξιοθρήνητους συμπολίτες μου, θα ήθελα να δηλώσω ότι δεν έχουν αντιληφθεί ότι η περιοχή της Θράκης (όχι της Δυτικής Θράκης όπως επιμένουν να την αποκαλούν κατά παραγγελία από τον Τούρκο υποβολέα τους) έχει προχωρήσει, τους έχει προσπεράσει. Όσες φωτογραφίες με Προξένους, παραμουφτήδες, παρακρατικούς, τουρκοεξαρτημένους και να βγάλουν, όσο κι αν επενδύουν στον επίκτητο, επιβεβλημένο και όχι πραγματικά εγγενή τουρκισμό τους, τόσο θα περιθωριοποιούνται από τους συμπολίτες τους, τόσο μόνοι θα βρίσκονται στον γλιστερό δρόμο της υποτέλειας και της οσφυοκαμψίας.
Ο σεβασμός της χώρας που σε εκπαιδεύει, σε μορφώνει, σε σπουδάζει, σε εντάσσει στον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της, ξεκινά πρώτα από όλα από τον σεβασμό της γλώσσας και κυρίως από τον σεβασμό της ιστορίας αυτού του τόπου.
Στην Ελλάδα ζεις και προοδεύεις και είτε εκούσια είτε ακούσια συναναστρέφεσαι με πολίτες που γνωρίζουν και ομιλούν ελληνικά.
Το να μιλάς ταυτόχρονα σε γλώσσα που οι περισσότεροι δεν κατανοούμε, για απειλές και ύβρεις ως ρουτίνα στην Ελλάδα της Ευρώπης, σε καθιστά τουλάχιστον αχάριστο και αγνώμονα, ενώ συγκρίνοντας την κατάσταση της γείτονας χώρας που επιμένεις να θαυμάζεις, σου δίνει και τον χαρακτηρισμό του φαιδρού.
Το να καμαρώνεις για την Δημοκρατία μιας ξένης προς εσένα χώρας, όπως η Τουρκία, που φυλακίζει κάθε δημοκρατικό πολίτη, την ώρα που Τούρκοι πολίτες ζητούν άσυλο στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σε οδηγεί στην απόλυτη γελοιότητα και εμάς στην απλή διαπίστωση ότι τελικά θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Ο έπαινος «Αιεν αριστεύειν» που δικαιωματικά απονέμεται σε άξια τέκνα των μελών της μειονότητας όπως του συγκεκριμένου γιατρού, αποτελεί ευχή ζωής και αξιοπρέπειας, την οποία διδάσκουμε οι γονείς στα παιδιά μας για όλη την ζωή μας.
Δικηγόρος Ξάνθης
