Αρκετά μεγάλη συμμετοχή φοιτητικών συλλόγων και εργατικών φορέων
Η επέτειος του Πολυτεχνείου διατηρεί την λαμπερή της θέση στη συλλογική μνήμη και απέχει πολύ από το να είναι ένα κενό σημαίνον
Η επέτειος της 17 Νοεμβρίου στην Ξάνθη τιμήθηκε με αρκετά μεγάλη συμμετοχή φοιτητικών συλλόγων και εργατικών φορέων και σωματείων. Ο βροχερός καιρός μπορεί να υπήρξε ανασταλτικός παράγοντας για πολλούς ώστε να μη δηλώσουν παρόντες στην συγκέντρωση αλλά αυτό το γεγονός δεν αποτέλεσε τροχοπέδη στο να πραγματοποιηθεί μια αρκετά μαζική πορεία τιμώντας το παρελθόν. Από τις 5 μ.μ ο κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται στο χώρο του Πολυτεχνείου Ξάνθης φωνάζοντας συνθήματα κυρίως κατά των προβλημάτων του σήμερα όπως η ακρίβεια των ειδών πρώτης ανάγκης και κατά του πολέμου που διεξάγεται στην Ουκρανία, δημιουργώντας ένα μαχητικό κλίμα από την αρχή κιόλας της συγκέντρωσης. Λόγω του ότι η περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κατέχει έναν ευαίσθητο γεωπολιτικό χαρακτήρα τα συνθήματα περιείχαν επίσης αντιαμερικανικό περιεχόμενο όπως «Έξω το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ». Στο κάλεσμα συμμετείχαν ο Φοιτητικός Σύλλογος Ξάνθης, το ΚΚΕ, το ΚΚΕ(μ-λ), η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, ο Σύλλογος Οικότροφων Φοιτητών Ξάνθης, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, η ΕΛΜΕ Ξάνθης, ο Διδασκαλικός Σύλλογος Ξάνθης, Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Ν. Ξάνθης, οι Αγωνιστικές Κινήσεις, η Εργατική Αλληλεγγύη-ΣΕΚ, η Ενωτική Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Αριστερών, η Αριστερή Ανασύνθεση και το Αυτόνομο Σχήμα. Σε συνέχεια της γενικής απεργίας της 9ης Νοεμβρίου, η οποία στέφθηκε με επιτυχία σε όλη την Ελλάδα και ειδικότερα στην Ξάνθη, η μαζική συμμετοχή και στην πορεία του Πολυτεχνείου αποτέλεσε ένα δείγμα της συνεχιζόμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας και την συγκρότηση της αυτοπεποίθησης της διεκδίκησης στους δρόμους.
Η πορεία ξεκίνησε στις 7:15 μ.μ από το Πολυτεχνείο προς την Βασιλέως Κωνσταντίνου με πρώτο μπλοκ αυτό των φοιτητών και του αντιεξουσιαστικού χώρου το οποίο ήταν και το πολυπληθέστερο ενώ τα υπόλοιπα ακολουθούσαν. Στην συνέχεια υπήρξε μια στάση μπροστά από τη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Ξάνθης, στην οποία ήταν συγκεντρωμένες αστυνομικές δυνάμεις για να ακουστούν συνθήματα κατά της καταστολής. Οι αστυνομικές δυνάμεις καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας είχαν πολύ διακριτική παρουσία. Επόμενη στάση της συγκέντρωσης ήταν το Εργατικό Κέντρο Ξάνθης. Σε εκείνο το σημείο τα συνθήματα αφορούσαν τα προβλήματα του Πανεπιστημίου, όπως στέγαση, σίτιση και τις ελλιπείς εγκαταστάσεις όπως επίσης ακούστηκε και το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» του Νίκου Ξυλούρη. Η πορεία συνέχισε προς την 28ης Οκτωβρίου για να περάσει μέσα από την πλατεία Δημοκρατίας ώστε να καταλήξει και πάλι στο Πολυτεχνείο.
Μέσω των διαδηλώσεων της 49ης επετείου, γίνεται φανερό ότι η επέτειος του Πολυτεχνείου διατηρεί την λαμπερή της θέση στη συλλογική μνήμη και απέχει πολύ από το να είναι ένα κενό σημαίνον. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και οι μετά την πτώση της δικτατορίας εξελίξεις την δικαίωσαν. Καθώς στη σκέψη της πλειοψηφίας κυριάρχησε το αίτημα για Δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 μπορεί να νικήθηκε στρατιωτικά αλλά κέρδισε εν τέλει την στρατιωτική Χούντα όπως και το συλλογικό ασυνείδητο. Και αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε στο γεγονός ότι παρότι η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί αρκετές δομικές αλλαγές από τότε, συνεχίζει να βλέπει τον εαυτό της στους εξεγερμένους του Πολυτεχνείου τιμώντας μεν την επέτειο σε ένα παρελθοντικό πλαίσιο αλλά παράλληλα απαιτώντας κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα στο τώρα. Και για αυτό το λόγο το μήνυμα του Πολυτεχνείου και τα συνθήματα αυτού παραμένουν επίκαιρα στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία όπως άλλωστε απέδειξε και η αρκετά μαζική συγκέντρωση της Πέμπτης.
Παύλος Μαραγκός
