Λουκία Παπαδάκη: «Στο ‘Φονιά’ όλη μας η ψυχή είναι πάνω στα σανίδια»

Δημοσιεύτηκε στις 13 Οκτωβρίου 2022

Συνέντευξη στο ’’Ε’’ παραχώρησε η ηθοποιός Λουκία Παπαδάκη με αφορμή την επικείμενη θεατρική παράσταση του έργου του Μήτσου Ευθυμιάδη που έρχεται στην Ξάνθη στις 18/10

Μιλά για την αγάπη της για το θέατρο και την ιστορία, τη συμμετοχή στη θρυλική «Λάμψη», τις συνεργασίες της και τη συμμετοχή της στην παράσταση

Η διαπρεπής ηθοποιός, Λουκία Παπαδάκη παραχώρησε στο ‘’Ε’’ συνέντευξη λίγες μέρες πριν τη φιλοξενία της θεατρικής παράστασης «Ο Φονιάς» στην Ξάνθη, την Τρίτη 18 Οκτωβρίου. Η συζήτηση μαζί της από την αρχή αποκαλύπτει μία γυναίκα δυναμική και θαρραλέα συνάμα, η οποία δεν αρνείται να αντιμετωπίσει κατάματα τα προβλήματα της ζωής. Με μεγάλες επιτυχίες στο ιστορικό της συνεχίζει να εμπνέει με την στάση της και να πρωταγωνιστεί σε απαιτητικούς ρόλους στο θεατρικό σανίδι και την τηλεόραση.

‘’Ε’’ :Πώς προέκυψε η επιθυμία σας να ασχοληθείτε με την ηθοποιία; Υπήρχε κάποιο άτομο στο οικογενειακό σας περιβάλλον από το οποίο λάβατε τα πρώτα ερεθίσματα;

Λ. Π.: Από μικρό παιδάκι ανακατευόμουν με ποιήματα, παραστάσεις, σκιτσάκια. Η μητέρα μου αγαπούσε πολύ το θέατρο και με μύησε σε όλα αυτά. Από μικρή είχα αποφασίσει ότι θέλω να κάνω δύο πράγματα στην ζωή μου, να σπουδάσω ιστορία και θέατρο. Και τα έκανα και τα δύο.

‘’Ε’’: Όλοι σας ρωτούν για τη συμμετοχή σας στη σειρά «Λάμψη» στον ρόλο της Σάντρα Ρολάνδου Δράκου. Για εσάς σήμερα, τι είναι η «Λάμψη»;

Λ. Π.: Η «Λάμψη» είναι ένας ιστορικός σταθμός στα τηλεοπτικά χρόνια, σηματοδότησε την απαρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης, ήταν ένα τηλεοπτικό φαινόμενο που δεν είχε προηγούμενο, ούτε και επόμενο. Είναι ένας άλλος κόσμος, κάτι βεβαίως που θα συνοδεύει πάντα τους συμμετέχοντες σε αυτό. Είναι σημαντικό να είσαι «κομμάτι» ενός τέτοιου συμβάντος, μιας τέτοιας τηλεοπτικής πράξης.

‘’Ε’’: Περιγράψτε μας την σχέση σας με τους συνεργάτες σας στο θεατρικό σανίδι .Έχετε συναντήσει «εκρηκτικές» προσωπικότητες;

Λ. Π.: Όχι, δεν έχω κανένα τέτοιο παρελθόν. Όλες αυτές οι δουλειές αυτά τα χρόνια ήταν με πολύ αξιόλογους ανθρώπους! Δεν έχω ανταλλάξει ούτε ένα «πήγαινε παραπέρα» με συνάδελφο ή συνεργάτη. Αν κάποιοι άνθρωποι είχαν ιδιαιτερότητα ή ιδιοτροπία το παραμέριζα!

‘’Ε’’: Πώς βιώσατε ως ηθοποιός την περίοδο της πανδημίας; Τι σημαίνει η επιστροφή στις παραστάσεις και τις περιοδείες;

Λ. Π.: Η περίοδος της πανδημίας για εμάς στο θέατρο ήταν περίοδος προσφυγιάς. Δηλαδή, το ένα βράδυ φύγαμε από τα θέατρά μας και δεν ξαναγυρίσαμε…Δεν ξέραμε πότε θα επιστρέψουμε. Αυτό ήταν ιδιαίτερα έντονο για εμάς. Από εκεί και ύστερα σε προσωπικό επίπεδο έχω μία τέτοια νοοτροπία που αντιμετωπίζω με ψυχραιμία και θαρραλέα τα πράγματα. Όταν δεν μπορώ να ελέγξω κάτι, το βάζω απέναντί μου, το εξετάζω πώς λειτουργεί με εμένα και πώς με τους γύρω μου ,το αντιμετωπίζω ανάλογα. Οπότε δεν άφησα να με παρασύρει η πανδημία. Έχουμε συναντήσει, άλλωστε και μεγαλύτερες συμφορές. Το αντιμετωπίζουμε προσευχόμενοι με την σκέψη να βγούμε αλώβητοι.

‘’Ε’’: Φέτος σας παρακολουθούμε στη σειρά «Μαύρο Ρόδο» μέσα από τον ρόλο της Κίρας, μητέρας της Αγγελικής Καστρινού. Πού συνίσταται η ιδιαιτερότητα του ρόλου σας;

Λ. Π.: Η Κίρα είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα γυναίκα, περίπλοκη, έχει παρελθόν, μία μεγάλη καριέρα ως ψυχοθεραπεύτρια, κάποιους δικούς της κανόνες, έχει ζήσει ανεξάρτητα από τα δεδομένα-στεγανά της εποχής της. Επίσης, έχει θυσιάσει πράγματα, δεν έχει υπάρξει εξαιρετική μητέρα, ταξιδεύει, έχει χρήματα, έχει έντονες σχέσεις με τους γύρω της και ιδιαίτερα με τον γαμπρό της.

‘’Ε’’: Αν μπορούσατε να επιλέξετε ανάμεσα σε μία ζωή στην ελληνική περιφέρεια ή τα αστικά κέντρα, τι από τα δύο θα προτιμούσατε; Τι είναι αυτό που σας «γεμίζει» περισσότερο;

Λ. Π.: Εγώ έχω και τους δύο κόσμους, ζω στην εξοχή, στη θάλασσα και δουλεύω στην Αθήνα ,οπότε δεν έχω την πίεση της επιλογής. Έχω την επιστροφή σε ένα περιβάλλον ηρεμίας, απόλυτης ησυχίας, γι’ αυτό μπορώ να αντέξω τους έντονους ρυθμούς της μεγαλούπολης.

‘’Ε’’: Ας περάσουμε τώρα στην θεατρική παράσταση «Ο ΦΟΝΙΑΣ» του Μήτσου Ευθυμιάδη που πρωταγωνιστείτε, όπως επίσης και για τον ρόλο σας.

Λ. Π.: Πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο, έργο τεσσάρων πρωταγωνιστών. Η παρουσία τους είναι «τεράστια», δηλαδή δεν υπάρχει κάποιος που να είναι «λιγότερος». Είναι από τα σπουδαιότερα έργα της ελληνικής δραματουργίας. Χρωστάμε πολλά στον Μήτσο Ευθυμιάδη που μας άφησε αυτή την παρακαταθήκη. Ο ρόλος μου είναι ιδιαίτερα δύσκολος-περίπλοκος και συνάμα εσωτερικός. Μέχρι την τελική λύση, την κατάλυση των καταστάσεων αυτή η γυναίκα «κουβαλά» βαρύτατα μυστικά και ένα παρελθόν-αδιέξοδο. Όλοι στο τέλος βρίσκουν την νέμεσή τους. «Πληρώνουν» τις επιλογές τους αναπόφευκτα, αυτό είναι και το μαγικό! Ένα μοντέρνο έργο που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση, η οποία είναι πάντα ίδια από καταβολής.

‘’Ε’’: Θεωρείτε πως «Ο ΦΟΝΙΑΣ» θα «αγκαλιαστεί» από το κοινό της Περιφέρειας; Θα ταυτιστεί κατά κάποιο τρόπο ο θεατής;

Λ. Π.: Νομίζω πως ναι! Πρώτα από όλα, επειδή είναι πολύ καθαρή και έντιμη η προσέγγισή μας. Είναι όλη μας η ψυχή πάνω στα σανίδια, κυριολεκτικά τα έντερά μας! Αυτό το εισπράττει το κοινό. Είναι μία σπουδαία παράσταση, μία πλήρης θεατρική πράξη. Αυτό θέλει ο κόσμος!

‘’Ε’’: Σας ευχαριστούμε και σας αναμένουμε!