«Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού»: Επιτακτικές παραμένουν οι διεκδικήσεις των ατόμων με προβλήματα όρασης στην Ξάνθη

Ο Πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Θράκης, Μποζ Ερσίν μιλά στο ‘’Ε’’ με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα

Απροσπέλαστοι οι χώροι των δημόσιων υπηρεσιών, χωρίς ηχητική αναγγελία πολλά ασανσέρ, αλλά και τα φανάρια της πόλης

Η 15η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού αποτελεί μέρα αναφοράς με σκοπό την ανάδειξη των διεκδικήσεων των τυφλών ατόμων ή με προβλήματα όρασης, μέσω της χρήσης αυτού του πολύτιμου εργαλείου, που αποτελεί το «μάτι» των τυφλών. Με λίγα λόγια το Λευκό Μπαστούνι καθοδηγεί τον τυφλό, τον προφυλάσσει απέναντι σε κινδύνους, αποτελεί το στήριγμά του!

Η Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Θράκης και δη ο Πρόεδρός της, Μποζ Ερσίν αναφερόμενος στην Παγκόσμια Ημέρα αποτυπώνει στο ‘’Ε’’ τα προβλήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωπα τα άτομα με προβλήματα όρασης και δευτερευόντως μνημονεύει την στάση του κοινωνικού συνόλου, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται ένα τυφλό άτομο στο πλαίσιο της συμβίωσης με τους συνανθρώπους του.

Σημειώνει: «Αρχικά, η χρήση του μπαστουνιού προϋποθέτει ένα οργανωμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης. Αναμφίβολα αναδεικνύεται η σπουδαιότητα της ημέρας για όλους τους τυφλούς».

Τα προβλήματα για ένα τυφλό άτομο στην Ξάνθη

Επίσης, αναφορικά με τα προβλήματα, σημειώνει: «Τα ασανσέρ στις δημόσιες υπηρεσίες δε διαθέτουν ηχητική αναγγελία. Επίσης, οι οδηγοί όδευσης σε πολλά σημεία της πόλης ή είναι ανύπαρκτοι ή δεν είναι ορθά σχεδιασμένοι. Στα γραφεία οι πινακίδες θα πρέπει να είναι σε μεγαλογράμματη γραφή τοποθετημένες στο ύψος του προσώπου κι όχι πάνω από την πόρτα, με σκοπό να μπορούν να τις διακρίνουν τα άτομα με προβλήματα όρασης. Τέλος, ένα αίτημα που παραμένει είναι η τοποθέτηση ειδικών ηχητικών φαναριών, κάτι που σαφώς θα διευκόλυνε τη μετακίνηση».

Η στάση της κοινωνίας απέναντι στα άτομα με προβλήματα όρασης

Ο κ. Μποζ Ερσίν τονίζει πως είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρα και κοστοβόρα η υποβολή των τυφλών σε εξετάσεις που θα πιστοποιήσουν την ήδη διαγνωσμένη αναπηρία τους, κάτι βέβαια που γίνεται κάθε τρία χρόνια συνάμα. Ο ίδιος δεν παραλείπει να σταθεί στην στάση της κοινωνίας απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα.

Τονίζει: «Σαφώς η στάση του κοινωνικού συνόλου απέναντι στα τυφλά άτομα έχει βελτιωθεί κατά πολύ συγκριτικά με παλιότερα. Αυτό αποτελεί εύλογη εξέλιξη αποτέλεσμα της παιδείας, του σεβασμού της διαφορετικότητας που καλλιεργεί το σημερινό σχολείο. Ωστόσο, υπάρχουν και μεμονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων που παραβιάζουν τις θέσεις στάθμευσης των τυφλών ,όπως επίσης και τις ειδικές  διαβάσεις».

Χρύσα Κιατίπη