Φιλόλογος, συγγραφέας, ποιητής
Πολλές φορές έχω απολαύσει και έχω γράψει για τις δημιουργίες του φίλου γιατρού, ποιητή και τραγουδοποιού Τάσου Συμεωνίδη. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, ζει μικροβιολογώντας στην Ξάνθη πάνω από τρεις δεκαετίες, παρουσιάζοντας την ποίηση και την άλλη μουσικοποιητική του δημιουργία. Με τους φίλους του Δικτύου Λόγου και Πράξης, συνεργαστήκαμε σε πολλές περιπτώσεις και εκδηλώσεις.
Στο κείμενό μου «Τάσος Συμεωνίδης: ο ποιητής και τραγουδοποιός της Ξάνθης» (2019) μιλώ αναλυτικά για το έργο του. Από το 1990 κυκλοφόρησε τέσσερα cd (Απ’ το Κελλάρι, Εποχής Χαράματα, Ακρογωνιαίος λίθος, Καρδούλες ζωγραφίζω). Το 2010 από τις εκδόσεις Σπανίδη την πρώτη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Μπαλκόνι στον 3ο». Η συλλογή περιλαμβάνει 46 ποιήματα, που διακρίνονται συγχρόνως για την ευαισθησία και ειλικρίνεια, αμεσότητα. Το 2015 εκδίδεται η δεύτερη ποιητική συλλογή (επίσης εκδόσεις Σπανίδη) με τίτλο «Δεύτερη Ανάγνωση». Η συλλογή περιέχει πολλά και όμορφα ποιήματα.
Μερικοί στίχοι από το ποίημα «Ο Προορισμός»:
[…] Κι έφτασες. / Σε περίμενα, με τη μοίρα, αγκαλιά.Ν’ ανηφορίζεις βλέπαμε χαιρέκακοι, / ξέροντας οι δρόμοι εύκολοι, / πέρα απ’ εδώ,
και οι λέξεις που έμελλε ν’ ακούσεις, χαρμόσυνες,
βλέπεις εμείς, / τρυπούσαμε το χρόνο και βλέπαμε μέσα του,
δεν είμαστε θνητοί, / γι’ αυτό σε ξεγελάσαμε εύκολα.
Σε κάναμε δική μας, μ’ ένα φιλί στο μάγουλο,
και μια υπόσχεση του αέρα.
Το 2019 μου χάρισε το νέο του έργο, ένα cd «Χορευτικόν» με δέκα τραγούδια (με δικούς του στίχους, μουσική και τραγούδι). Δεν κάνω διακρίσεις μεταξύ στίχων και ποιημάτων. Και στις δύο περιπτώσεις παρουσιάζεται ο δημιουργός.
Όπως σημείωσα στο κείμενό μου, ο ποιητής σε κάθε νέο του έργο ανανεώνεται και με μοντέρνες μορφοπλαστικές συνθέσεις, όχι μόνο εκφράζεται αλλά μας εισάγει στην πόλη «του ωραίου και του υψηλού».
Τον παρακάλεσα να μου εμπιστευθεί κάποιες σύγχρονες δημιουργίες του για να τις παρουσιάσω στη σειρά των κειμένων μου «Ποιήματα Εποχής», με παλιούς και νεότερους ποιητές και ποιήτριες. Τον ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Ακολουθούν δύο σύγχρονα ποιήματά του που επιβεβαιώνουν την ποιότητα του σύγχρονου λόγου του:
Ο Προφήτης
Ο προφήτης δεν ήτανε νεκρός.
Πεθαμένος έδειχνε ίσως, στις ψεύτικες αντιλήψεις μας,
στα φθαρμένα μας μυαλά,
διαγραμμένος,
από το σύστημα που φοβάται την αλήθεια.
Γυαλιά ηλίου φόραγε,
μη θαμπώσουνε τα μάτια στο φως το δυνατό,
που μόνο εκείνος έβλεπε.
Μια πόζα με πυτζάμες ρίγες μαύρες τον φανταστήκαμε,
σε φυλακή σαν να ήτανε.
Αμίλητος, σκεπτικός,
διστακτικός μάλλον.
Γονατίσαμε σε προσευχή, μπροστά του.
Και αυτά που χρειαζόμασταν, μαζί μας γονάτισαν.
Ο καιρός τον σκότωσε είπανε,
να μην μιλά.
Το Βήμα το Έσχατο
Πόσες ζωές θνητών στην πέτρινη γη χάνονται;
πόσες άραγε το βήμα το έσχατο ορίζουν;
Πόσες κραυγές για ένα ψίθυρο
ενός αθάνατου θυσιάζονται; (πάτερ άφες αυτοίς)
πόσες ξεχασμένες βαρυχειμωνιές
για ένα καλοκαίρι μνήμης;
πόσα σκοτάδια απελπισίας
για ένα φωτεινό ελάχιστο ελπίδας ;
πόσα; πόσα; πόσα…;
Τόσοι θάνατοι για μια Ανάσταση.
Τόσοι θάνατοι χωρίς Ανάσταση,
Και αναρωτιέσαι,
μετέωρο θα ’ναι το βήμα σου το τελευταίο;
πάνω ή κάτω από το χώμα;
Ξαφνικό θα’ ναι ; σιωπηλό θα ’ναι;
θυσία θα’ ναι; πείραμα Θεού;
Αθανασία; Ή άβυσσος.
Μόνο το ασυνείδητο τέρατος ή αγγέλου,
μέσα μας γνωρίζει.
Τάσο, περιμένω νέο βιβλίο σου με ποιήματα αυτής της εποχής…
