Η παρουσίαση του βιβλίου πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης Ξάνθης
Η Π.Καμπάκη- Βουγιουκλή και ο Π.Πετράκης πλαισίωσαν την εκδήλωση
Η επέτειος των 102 χρόνων από την Απελευθέρωση της Ξάνθης, τη Δευτέρα 5 Οκτωβρίου επιστεγάστηκε με την παρουσίαση του βιβλίου της Μαργαρίτας Θεοδωράκη, «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού». Η εκδήλωση έλαβε χώρα στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης. Η Καθηγήτρια Γλωσσολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Πηνελόπη Καμπάκη Βουγιουκλή απέδωσε με παραστατικό τρόπο το περιεχόμενο του βιβλίου, επιχειρώντας να μας μεταφέρει στην εποχή της δράσης, στα τέλη ης δεκαετίας του ’50 οπτικοποιώντας το κλίμα μιας άλλης εποχής. Συνδυαστικά με την ομιλία, πραγματοποιήθηκε η ανάγνωση αποσπασμάτων από τον ηθοποιό, Παναγιώτη Πετράκη, ο οποίος απέδωσε με συναίσθημα τα βιώματα, τις αγωνίες και τελικά τους φόβους ενός μικρού κοριτσιού ,της Μαργαρίτας. Το κοινό ήταν εκεί να ακούσει την ιστορία, να μάθει για την ζωή ενός κοριτσιού, γόνου ενός δημιουργού με διεθνές κύρος. Ταξίδεψε στον χρόνο. Τελικά, οι αναμνήσεις της έγιναν και δικό μας κτήμα.
Αρχικά, την εκδήλωση προλόγισε ο Μ.Τσέπελης ,τονίζοντας πως αποτελεί τιμή η παρουσίαση του βιβλίου της Μαργαρίτας στην πόλη μας. Στη συνέχεια, ευχήθηκε να είναι καλοτάξιδο!
Εκείνη που «ξεκλείδωσε» το περιεχόμενο του έργου ήταν η Π. Καμπάκη. Σε πρώτο πλάνο έκανε μία γενική μνεία αναφορικά με τη σημασία της εκδήλωσης, και στη συνέχεια μίλησε για το περιεχόμενο του βιβλίου. Υπογράμμισε: «Ζούμε δύσκολες ημέρες. Ό,τι κάνουμε το κάνουμε με δυσκολία, αλλά δεν τα εγκαταλείπουμε. Σήμερα, είμαστε εδώ στην πρώτη θρακιώτικη πόλη που ελευθερώθηκε, όλοι οι καλοί μαζί για να μιλήσουμε για έναν πολύ μεγάλο Έλληνα που οραματίστηκε τους Έλληνες ενωμένους μέσα από τα μάτια της θυγατέρας του Θράκης. Ενώπιόν μας αποκαλύπτεται ένας κύκλος για την Ξάνθη που παραπέμπει σε ένα λατρεμένο έργο του Μίκη. Θαρρείς πως το έγραψε για τούτη εδώ την πόλη. Μιλάμε για τα μάτια και την καρδιά της Μαργαρίτας, της κόρης του Μίκη Θεοδωράκη και της Μυρτούς Αλτίνογλου».
Η ταυτότητα της Μαργαρίτας…
Έπειτα, έδωσε στο κοινό κάποιες βιογραφικού τύπου πληροφορίες για την πρωταγωνίστρια. Ανέφερε: «Γεννήθηκε στο Παρίσι,30 Νοεμβρίου 1958,δηλαδή στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησε την οικογένειά της σ’ όλες τις μετακινήσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μπορούμε να πούμε πως έζησε από κοντά όλα τα γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή του Μίκη. Σπούδασε Ιστορία στην Σορβόννη. Είναι μητέρα τεσσάρων γιών. Επίσης, εδώ και είκοσι πέντε χρόνια έχει τεθεί επικεφαλής της λαϊκής ορχήστρας του πατέρα της. Επιπροσθέτως, ασχολείται και με τις εκδόσεις Ρωμανός που περιέχουν την έκδοση απάντων μουσικών έργων του πατέρα της. Στόχος της είναι η διάδοση του έργου του πατέρα της».
Ένα χρονικό που ταξιδεύει στον χρόνο…
Κατόπιν, τόνισε πως το έργο περιέχει μία ατέρμονη κίνηση μπρος-πίσω. Είπε: «Προσπαθούσε καιρό να το ολοκληρώσει. Από την αρχή του κορωνοϊού. Το βιβλίο φέρει μία κινηματογραφική ροή μνημονεύοντας και τα πέτρινα χρόνια του πατέρα. Ένα φλας μπακ, ένα μπρος πίσω εμπλουτισμένο με μία σειρά ανέκδοτων φωτογραφιών των εκδόσεων Ianos. Είναι φοβερό και συνάμα καταπληκτικό το γεγονός πως πολλά από τα γεγονότα ξεδιπλώνονται ως βιώματα, μας καθιστούν κοινωνούς της εξέλιξης, σαν να τα έχουμε ζήσει κι εμείς, λες και βρισκόμασταν κι εμείς τότε εκεί, στη Νέα Σμύρνη παρέα με τη Μαργαρίτα, τον Μίκη και την Μυρτώ. Αναμνήσεις, προσωπική ματιά ενός κοριτσιού στα τέλη της δεκαετίας του ‘50».
Ένα κορίτσι του «τότε» συναντά μία γυναίκα του «τώρα»
Καταληκτικά, η κα Καμπάκη αποτύπωσε το γενικότερο κλίμα μίας εποχή, της μεταπολεμικής και πως μία κοπέλα στην εφηβεία ήρθε αντιμέτωπη με εχθρότητες και φυλακίσεις .Τόνισε: «Η Μαργαρίτα με το συγγραφικό και το ποιητικό της έργο αποτυπώνει αναμνήσεις, σκέψεις και συναισθήματα που κουβαλά από τα παιδικά της χρόνια. Βιώνει φυλακίσεις, συμμετέχει σε έναν αέναο χορό, βρίσκει λέξεις που δεν είναι τετριμμένες. Κάθε βιβλίο «μιλά» διαφορετικά στον κάθε αναγνώστη. Με λίγα λόγια το πως προσλαμβάνει ο δέκτης το μήνυμα από τον πομπό εξαρτάται από εσωτερικές διεργασίες. Σκιαγραφείται ένας νοητικός περίπατος στα πιο πρόσφατα γεγονότα. Δεν μπορείς να κρίνεις αν ήταν καλή ή κακή η ζωή του κοριτσιού, αφού υπάρχουν πολλές αποχρώσεις για να φτάσεις από το μαύρο στο λευκό. Ξετυλίγεται ένα κορίτσι του ‘’τότε’’ και μία γυναίκα του ‘’τώρα’’. Χρονογραφεί και εξιστορεί τα μεταπολεμικά χρόνια, απορροφά τον πόνο και τη χαρά, εκθέτει την εθνική μνήμη, μαθαίνει νέους πολιτισμούς και ρεύματα. Άραγε θα βρεθεί σημείο προσέγγισης; Μορφοποιείται ως προσωπικό ημερολόγιο. Προσωποποιεί μία ολόκληρη εποχή, αποτυπώνει μία δεμένη οικογένεια, τα μέλη της οποίας είναι συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής. Ένα ταξίδι στον χρόνο βασισμένο σε αληθή περιστατικά έτσι ακριβώς όπως τα κατέγραψε στην μνήμη και στην καρδιά της η Μαργαρίτα, όχι απαραιτήτως έτσι όπως συνέβησαν. Περιδιαβαίνουμε την εποχή των αρχών της δεκαετίας του ’60,μία εποχή αθωότητας. Η Μαργαρίτα μέσα από τον παλμό της εξιστόρησης κάνει δικές μας και τις δικές της αναμνήσεις. Η αφήγηση καθηλώνει τους αναγνώστες, οι λεπτομέρειες ξαφνιάζουν».
Μαργαρίτα Θεοδωράκη: «Διανύσαμε δύσκολα χρόνια, όμως υπερίσχυσε το ’’μαζί’’, η οικογένεια
Φτάνοντας στο τέλος της παρουσίασης η Μαργαρίτα Θεοδωράκη συγκινημένη με δάκρυα στα μάτια αναπόλησε το παρελθόν που αβίαστα ερχόταν στην μνήμη της μέσα από την ανάγνωση των αποσπασμάτων του βιβλίου. Δήλωσε: «Είμαι πολύ συγκινημένη. Έζησα με έναν τεράστιο άνθρωπο .Όταν είσαι μικρός νομίζεις ότι είσαι αυτός, όμως με το πέρασμα των χρόνων αυτό αλλάζει. Αγαπιόμασταν πολύ, ήμασταν δεμένοι, ήταν αυτός που αποφάσιζε. Νομίζεις πως δύνασαι να τον φτάσεις, όμως κάτι τέτοιο αποβαίνει τραγικό, δεν καταφέρνεις να τον φτάσεις. Το βιβλίο έχει αγάπη! Ζήσαμε φυλακίσεις, βασανιστήρια, όμως ήμασταν ‘’μαζί’’, η οικογένεια. Είχαμε πάντα στο πλευρό μας και τους δύο γονείς. Ανακατεύονταν στην ζωή μας μέχρι το τέλος. Ο πατέρας μου ήταν πολύ ανθρώπινος, ήταν ‘’πατέρας’ ’με όλη τη σημασία του ρόλου. Υπήρξε το παράδειγμα που θα θέλαμε να ακολουθήσουμε, ήταν δυνατός. Ένα τεράστιο κύμα ανθρώπων λυπήθηκε με τον θάνατό του. Αφιέρωσα τη δουλειά μου στον πατέρα. Στο παρόν βιβλίο προβάλλω την ενήλικη ζωή μου, είμαι πιο πολύ ‘’εγώ’’».
Χρύσα Κιατίπη
