Πανσέληνος

0

Φεγγάρι,
θύμησες γέννησε

και τη ματιά του έρωτα
στον τρόπο που κοιτάζω.

Σε μαυσωλείο κατοικεί
η έρμη η ψυχή μου

Αδύναμη κι άτεκνη,
δεν τη ξυπνά τη μνήμη,

δε το ριγάει το κορμί,
της δυστοκίας χάδι.

Πώς θα ‘τανε αν σ’ έβλεπα
και σκέψεις να ανθίζεις

χωρίς την όψη του κενού
πού τώρα αναβλύζεις;

Βάλε φωτιά και πύρωσε,
θέρμη στον λογισμό μου.

Και σήμερα ολόγιομο
χάδι των οφθαλμών μου

μη σπαταλάς τη χάρη σου
σ’ ενός νεκρού το βλέμμα…

Αναστασία Νατάσα Μακρή

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
Περισσότερα άρθρα από ΕΜΠΡΟΣ
Περισσότερα άρθρα από Αφιερώματα
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Βιβλιοπρόταση του Σαββάτου: «Αίμος – Διαδρομές στα Βαλκάνια» του Θοδωρή Νικολάου

Τι είναι τα Βαλκάνια, όμως ; Φυλές, θρησκείες, εθνότητες, συνήθειες και ήθη παράγουν ένα γ…