Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στο Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης
Το απόγευμα της Παρασκευής 10 Σεπτεμβρίου είχε προγραμματιστεί η παρουσίαση βιβλίου της Χρύσα Μπαΐρα, «Κι οι πρόγονοί μας πρόσφυγες» στην αυλή με τα Χαμάμ στο Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης. Ωστόσο, η παρουσίαση έγινε με έναν αλλιώτικο τρόπο αφού προσωπικοί λόγοι δεν επέτρεψαν στη συγγραφέα να παρευρεθεί και να μιλήσει η ίδια για το έργο. Ο Διευθυντής του Λαογραφικού Μουσείου,Πασχάλης Ξανθόπουλος ανέλαβε να πει εκείνος δύο λόγια για το βιβλίο τονίζοντας πως αποτελεί μία από τις εκδόσεις της ΦΕΞ.
Μία απόπειρα γνωριμίας με τον ανατολίτικο κόσμο…
Ο κ. Ξανθόπουλος αναφέροντας δύο λόγια για το βιβλίο υπογράμμισε τη μεγάλη συμβολή της ομάδας της ΦΕΞ στην επιμέλεια και το στήσιμο. Στη συνέχεια ενημέρωσε πως οι αναγνώστες μπορούν να το βρουν στα ράφια του Μουσείου, ενώ τα σχέδια ανήκουν στον Γιάννη Μενεσίδη. Ειδικότερα, σημείωσε: «Το παρόν βιβλίο είναι μία από τις εκδόσεις της ΦΕΞ.Ο ρόλος της είναι να δίνει βήμα στους ανθρώπους για νέες δουλειές. Ήταν μεγάλο το ενδιαφέρον για εμάς, ξέρουμε την Χρύσα. Σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω πως σε πρώτη φάση παρουσιάσαμε το πρώτο βιβλίο και τώρα επανεκτυπώθηκε. Επίσης, το συνδέσαμε με τον νέο προγραμματισμό για τη νέα χρονιά με αφορμή την επέτειο του 1922. Επιπροσθέτως, λόγος γίνεται για μία παραγωγή παρμένη από το φεστιβάλ ανατολικής μουσικής. Οι πρόσφυγες έφεραν τη μουσική και εμείς είχαμε χρέος να την προβάλλουμε. Τώρα μπροστά μας έχουμε τη δεύτερη έκδοση. Η παραγωγή του βιβλίου είχε ξεκινήσει σε έναν ανύποπτο χρόνο. Ξεφυλλίζοντάς το αποκτούμε μία πιο σαφή εικόνα για το κλίμα των ανθρώπων που δημιούργησαν τη μουσική, έχουμε καλύτερη αντίληψη όσον αφορά το τοπίο των προσφύγων ».
Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου…
Εν κατακλείδι ο Διευθυντής ανέγνωσε ενώπιον του κοινού ένα απόσπασμα από την εισαγωγή μετά από παραγγελία της συγγραφέα:
«Το κείμενο αυτό για τους πραγματικούς ενόχους της μικρασιατικής καταστροφής το βρήκα ατημέλητο και αχτένιστο σαν προσφυγάκι, κρυμμένο σε μέρη που έμειναν κρυμμένα στην εφταετία της τυραννίας. Άλλα μούχλιασαν, άλλα γέρασαν πρόωρα. Με κάποια απογοήτευση μπορώ να πω πως τα ανέσυρα. Μπορούσε να έχει ανασωθεί κάτι καλύτερο, όμως κι αυτό μόλις το ξαναδιάβασα πληγωμένη από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο είπα:όσα κουσούρια κι αν έχει και έχει πολλά τούτη η επιστήμη, κρίσιμο αλφαβητάρι ως ένα κλεφτοφάναρο που βοηθά να δεις σε σχέση με τα παλιά τα νέα μας παθήματα-Διδώ Σωτηρίου-. «Πόσο μοιάζουν οι καιροί; Για το κείμενο που ακολουθεί αφετηρία στάθηκε το μοιάσιμο των καιρών. Αναδύονται το σέβας, τα παθήματα του λαού που γεμίζουν τους καιρούς. Ύστερα ήρθε η σιγουριά και τα φιλόξενα ράφια του Λαογραφικού Μουσείου και για τον καθημερινό αγώνα που στηρίζουν αυτή την πολιτιστική αύρα της ΦΕΞ. Το δικό μας τόλμημα, ένας ελάχιστος κόκκος άμμου στην όχθη της τέχνης και του πολιτισμού».
Χρύσα Κιατίπη
