1.Είμαι ο άνθρωπος.
Προστάτης της φύσης,
του αέρα,
των ζώντων πλασμάτων,
του περιβάλλοντος .
Κι όμως όλα αυτά
τα καίω.
Με καίω.
Φτιάχνω μια κόλαση
από πύρινες γλώσσες
και πέφτω σύγκορμος
μέσα.
Άβουλο ον
που αχόρταγα ακολουθώ
την μανία της ματαιότητας
σ´ένα μέλλον ανύπαρκτο.
Κοινωνώ με την σκιά μου
που ψιθυρίζει
«σκότωσε εαυτόν».
Όμως το φως
πρέπει να αναδυθεί
από τα άδυτα των αδύτων.
Το εσώτερο μου γίγνεσθαι
δείχνει ένα δρόμο χαράς,
προγραμματισμένο να κλαίει και να γελά,
να συνεχίζει να ζει.
Πώς θα μετασχηματιστεί
το πυρ σε νερό και τανάπαλιν;
Πώς θα ενωθεί
το μαλακό με το σκληρό;
2.Να κλάψω για κάθε λεπτό
που καίω τη γη.
Να νιώσω την οδύνη
κάθε καμμένου δέντρου.
Κάθε ψυχή πυρπολημένου ζώου
είναι πυρπόληση της δικής μου ψυχής.
Κάθε κομμάτι γης που καίγεται
σκοτώνεται και ένα παιδί του μέλλοντος.
Κάθε κυβικό αέρα που χάνεται
είναι σαν να το ξεριζώνουν από τα πνευμόνια αγέννητων δέντρων, ζεβρών, λιονταριών.
Δυσπνοεί η ανθρωπότητα
γιατί η φύση πεθαίνει.
Θα πεθάνουν μαζί.
3.Γη μου ,
μητέρα μου φύση
γιατί σε σκοτώνω ;
Γιατί βγάζω τα μάτια μου
με χέρια των αγέννητων απογόνων μου ;
Δε μου μένει ψυχή
να σε τιμήσω.
Δεν μου μένει καρδιά
να σ´αγαπήσω.
Φωτιά πρέπει να είναι
μόνο το πάθος μου για σένα,
να σ´αγκαλιάσω,
να κλάψω για κάθε κακό
που σου κάνω ακατάπαυστα.
Τα χέρια μου γεννήθηκαν
από το στόμα της αλήθειας
που δείχνει την θυσία μου.
Αυτοθυσιάζομαι
για να γίνει βωμός
κάθε δέντρο καμένο
με το αίμα της ψυχής,
να κλαίω τη σιωπή των καμένων πουλιών .
Η μήνις του μέλλοντος
στο κεφάλι μου
γιατί κόβω το μέλλον
με την απληστία.
Η προσωποποιημένη καταστροφή
όσων θα έπρεπε να αγαπώ ,
κατήντησα.
Δεν θα μείνει
δάκρυ πάνω σε δάκρυ
να κλάψω.
Είμαι η τιμωρία
όσων μ´αγκαλιάζουν .
Αλίμονο
σε ότι αγαπά ο άνθρωπος.
Είμαι το τέλος του κόσμου.
Λύτρωση.
Η λύση βρέθηκε.
Η λύτρωση αναδύθηκε .
Ανάγκα και οι θεοί πείθονται.
Όταν
ανοίξω τα μάτια της ψυχής
όταν δω βαθιά
πως…
η φύση
είναι μάνα μου,
αυτή που χαρίζει ζωή,
ο ουρανός
είναι πατέρας μου,
μέρος που πετούν τα όνειρά μου,
τα ζώα,τα δέντρα ,
τα πουλιά,όλα τα όντα
είναι παιδιά μου,
είναι η συνέχεια των ειρμών μου,
όλοι οι άνθρωποι
είναι αδέλφια,
απόδειξη της συνέχειας του γένους
τότε …
αυτή η οικογένεια
θα γίνει παντοτινή και υπέροχη .
Όπως ο Άνθρωπος
θα έπρεπε να είναι.
Υπέροχος.
(συνεχίζεται )
4/8/21
επιΛογή
ΘεόΔωρος Γ.Π.Μακρής
