Οι τελευταίες κινήσεις Ερντογάν θέτουν το Κυπριακό σε τροχιά πολλαπλών κινδύνων και αναφλέξεων. Ο τούρκος πρόεδρος ανατρέπει την συναίνεση δεκαετιών και αλλάζει «πίστα» στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού ακολουθώντας την τακτική του Χότζα. Θέτει μονομερώς στο περιθώριο τη δεδομένη, κοινή βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και κάνει πλέον λόγο για «λύση» δύο κρατών.
Ανοίγει την Αμμόχωστο (η οποία στις διαπραγματεύσεις Ανάν και Κραν Μοντανά, ήταν αυτονόητο ότι θα επέστρεφε στην Ελληνοκυπριακή Διοίκηση), πιέζει για την αναγνώριση του ψευδοκράτους από το Αζερμπαϊτζάν (με τον Τατάρ να επαναλαμβάνει διαρκώς πως «Τουρκία-Αζερμπαϊτζάν-ΒΚ συνιστούν ένα έθνος, τρία κράτη»), ενώ αναφέρεται στην προστασία των θαλάσσιων ζωνών της Β. Κύπρου και στη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων σε Αμμόχωστο και Λευκόνοικο.
Η τακτική του Ερντογάν είναι μια τακτική δημιουργίας και παγίωσης τετελεσμένων. Στόχος; Η επόμενη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό να ξεκινήσει με νέα δεδομένα, δηλαδή αυξημένες αξιώσεις από την τουρκική πλευρά οι οποίες μπορούν δυνητικά να μεταφραστούν σε αυξημένες παραχωρήσεις από την ελληνοκυπριακή. Ο κατακτητής καταπατά το Διεθνές Δίκαιο και τις συνθήκες και κινείται στην Ανατολική Μεσόγειο, σε δύο πλέον μέτωπα: τη Λιβύη και την Κύπρο.
Οι γενιές που βίωσαν την εισβολή ή μεγάλωσαν με τη μνήμη της έχουν (ελπίζω) ψηλά στο νου τους το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Το πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει τις εξελίξεις με καταγγελίες και συμμαχίες προς κάθε κατεύθυνση: ΕΕ, διεθνείς οργανισμούς, διμερή διπλωματία. Ωστόσο, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε το δια ταύτα.
Το πραγματικό ζητούμενο είναι λοιπόν ένα Νέο Σχέδιο που πρέπει να μπει άμεσα στο τραπέζι. Με ηγεσία που κοιτά μπροστά και θέτει το αύριο του λαού σε προτεραιότητα, αφήνοντας στην άκρη μικροπολιτικά οφέλη. Η εύκολη πολιτική της ακινησίας και της μεγαλόστομης ρητορικής είναι αδιέξοδη. Για τα τεθεί η επίλυση του Κυπριακού σε κίνηση, χρειάζεται αποφασιστική δράση και διεθνής κινητοποίηση.
Προσωπικά θα περίμενα να γίνουν δύο πράγματα: Η κυπριακή κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του νησιού να κινηθούν γρήγορα ζητώντας από τον ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες να επιτρέψει την κίνηση της Ειρηνευτικής Δύναμης πάνω στην διακεκομμένη γραμμή του χάρτη, που ορίζει την Αμμόχωστο. Οι κυανόκρανοι πάνω στη γραμμή, θα στείλουν ηχηρό μήνυμα ότι τα ψηφίσματα είναι ενεργά, υποστηρίζονται και διαφυλάσσονται.
Επιπλέον, θα περίμενα από έναν κύπριο ηγέτη να οργανώσει μια κοινή ειρηνική πορεία πάνω στη γραμμή. Με τη συμμετοχή Ελληνοκυπρίων Τουρκοκυπρίων, Ελλήνων, αλλά και εκπροσώπων της διεθνούς κοινότητας. Μιλώ για μια αλυσίδα ανθρώπων που θα διατρανώσει την θέληση για ενωμένο νησί, για μια Κύπρο ελεύθερη και ανεξάρτητη.
Ως φοιτήτρια, συμμετείχα κι εγώ, στην αλυσίδα γυναικών πάνω στην πράσινη γραμμή. Τώρα, ως επίτιμη δημότης Αμμοχώστου, θα περίμενα με την ψυχή μου ένα τέτοιο κάλεσμα, ένα γεγονός που θα ταράξει τα νερά, μέσα σε μια θάλασσα καταγγελιών, ψηφισμάτων και δηλώσεων.
Άννα Διαμαντοπούλου
* Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι πρόεδρος του Δικτύου για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη – πρώην Επίτροπος ΕΕ – πρώην υπουργός
