Ελπίδα
Τυφλή παντοτινή αδερφή μου,
συνοδοιπόρε της απελπισίας,
μάνα της συγχώρεσης,
σε μπόλιασα κατάστηθα,
σε έθρεψα με προσευχές,
σε μεγάλωσα με νανουρίσματα,
σε γιγάντωσα με ύμνους.
Μη με εγκαταλείπεις…
Αναστασία (Νατάσα) Μακρή
Ο Τζωρτζ Φρέντερικ Ουώτς (23 Φεβρουαρίου 1817 – 1 Ιουλίου 1904), Μέλος του Τάγματος της Αξίας, ήταν Άγγλος ζωγράφος και γλύπτης της Βικτωριανής εποχής και ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του κινήματος του Συμβολισμού στην Αγγλία. Από την ηλικία ακόμη των είκοσι χρόνων του, εξέθετε κατά καιρούς έργα του στη Βασιλική Ακαδημία. Κέρδισε δυο φορές σε διαγωνισμό για τη διακόσμηση του Βρετανικού Κοινοβουλίου – της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων
Μολονότι οι τοιχογραφίες που σχεδίασε για το Κοινοβούλιο δεν υλοποιήθηκαν, με τα χρήματα του βραβείου μπόρεσε να επισκεφτεί τη Φλωρεντία το 1834 και τη Ρώμη και τη Νάπολη μεταξύ 1843 και 1847. Εκεί μελέτησε τους Ιταλούς ζωγράφους της Αναγέννησης, η επίδραση των οποίων είναι εμφανής στο έργο του και κυρίως του Τιτσιάνο.
Τα έργα του κυριαρχούνται από ένα συμβολισμό και έχουν γριφώδη αλληγορικά θέματα. Ένα από τα πρώτα έργα του, που εξέθεσε στη Βασιλική Ακαδημία, ήταν «Ο λαβωμένος ερωδιός» Το γνωστότερο και πιο δημοφιλές όμως έργο του είναι η «Ελπίδα» (Hope, 1885 – Πινακοθήκη Τέιτ, Λονδίνο), όπου απεικονίζεται μια γυναίκα με δεμένα τα μάτια της και στα χέρια μια σπασμένη λύρα.
Φιλοτέχνησε επίσης πορτρέτα πολλών διάσημων προσωπικοτήτων της εποχής του.
“Η ελπίδα” είναι μια ελαιογραφία συμβολιστή από τον Άγγλο ζωγράφο, ο οποίος ολοκλήρωσε τις δύο πρώτες εκδόσεις το 1886. Διαφέρει ριζικά από τις προηγούμενες εκδοχές του θέματος, δείχνει μια μοναχική γυναίκα με δεμένα τα μάτια να κάθεται σε μια σφαίρα, παίζοντας μια λύρα. Το φόντο είναι σχεδόν κενό, το μόνο ορατό χαρακτηριστικό του είναι ένα αστέρι. Ο Watts χρησιμοποίησε σκόπιμα συμβολισμό που δεν συνδέεται παραδοσιακά με την ελπίδα για να κάνει την έννοια του πίνακα ασαφής. Ενώ η χρήση του χρώματος θαυμάζονταν πολύ, τη στιγμή της έκθεσής της, πολλοί κριτικοί δεν άρεσαν στον πίνακα. “Η ελπίδα” αποδείχθηκε δημοφιλής στο Αισθητικό Κίνημα, που θεώρησαν την ομορφιά πρωταρχικό σκοπό της τέχνης και δεν ασχολήθηκαν με την ασάφεια του μηνύματός της. Αναπαραγωγές του πίνακα, και αργότερα φθηνές εκτυπώσεις, σύντομα άρχισαν να πωλούνται.
Αν και ο Watts έλαβε πολλές προσφορές για να πουλάει τους πίνακές του, είχε συμφωνήσει να δωρίσει τα πιο σημαντικά έργα του στο έθνος και ένιωθε ότι θα ήταν λάθος να μην συμπεριληφθεί και “Η ελπίδα”. Κατά συνέπεια, αργότερα το 1886 ο Watts και ο βοηθός του Cecil Schott ζωγράφισαν μια δεύτερη έκδοση. Μετά την ολοκλήρωσή του, ο Watts πούλησε το πρωτότυπο και δώρισε το αντίγραφο στο Μουσείο South Kensington (τώρα το Μουσείο Victoria and Albert). Έτσι, αυτή η δεύτερη έκδοση είναι πιο γνωστή από την αρχική. Ζωγράφισε τουλάχιστον δύο ακόμη εκδόσεις για ιδιωτική πώληση.
Καθώς οι φτηνές αναπαραγωγές του Hope , και από το 1908 εκτυπώσεις υψηλής ποιότητας, άρχισαν να κυκλοφορούν σε μεγάλες ποσότητες, έγινε ευρέως δημοφιλής ο πίνακας.
Ο Πρόεδρος Θεόδωρος Ρούζβελτ είχε ένα αντίγραφο στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη.
Μια ταινία του 1922 απεικόνιζε τη δημιουργία του Watts με μια φανταστική ιστορία που ξετυλίγεται γύρω από τον πίνακα.
Τίτλος πίνακα: “Ελπίδα”, 1885, Λονδίνο, Τέιτ Μπρίταιν
