Ημέρα μνήμης του συγκλονιστικού δράματος ενός λαού, ενός τόπου, της γης του Πόντου, που για 3000 περίπου χρόνια υπήρξε το θερμοκήπιο μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε και διατηρήθηκε το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και η Ορθοδοξία.
Ημέρα τιμής για τα 353 000 θύματα μιας απάνθρωπης θηριωδίας, της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ημέρα χρέους και υπόσχεσης αγώνος και συνεχούς προσπάθειας για τη διεθνή αναγνώρισης της θυσίας ενός λαού, των Ελλήνων που ζούσαν στον Πόντο .
Η μνήμη στο μαρτύριο που πέρασε ο Ελληνισμός του Πόντου δεν είναι απλώς μια υποχρέωση. Είναι γνώση και ένδειξη σεβασμού σε όλους εμάς που έχουμε ρίζες «εκεί».
Είναι διδαχή, υπενθύμιση και αγώνας όλων των πολιτισμένων λαών να μην επιστρέψουμε να ξανασυμβούν παρόμοια τερατουργήματα.
Εκατόν δύο χρόνια από εκείνο το έγκλημα οι Έλληνες απανταχού της γης δεν ξεχνούν το ξεκλήρισμα ενός λαού. Ένα μαζικό και συστηματικό έγκλημα που οργανώθηκε και εκτελέστηκε κάτω από τα βλέμματα του πολιτισμένου κόσμου.
Οι αγριότητες που διέπραξαν οι Οθωμανοί Τούρκοι εναντίον των Ελλήνων στις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας αλλά και όλων των Χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας είχαν βάση τις ιδεολογίες των Νεοτούρκων, οι οποίοι ανέλαβαν την εξουσία το 1908 και των μετέπειτα νεοτουρκικών κυβερνήσεων .
Σύμβουλοι στις σατανικές μεθοδεύσεις οι Γερμανοί. Πολλοί ιστορικοί συνδέουν τις δύο χώρες Γερμανία και Τουρκία και με έναν δεσμό φρίκης και εγκλήματος Μια σχέση ιδιαίτερη και στενή που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα (1888) με την έναρξη της κατασκευής του σιδηροδρόμου της Βαγδάτης και τα οικονομικά συμφέροντα που απέρρεαν από αυτόν.
Το 1915 ολοκληρώνεται η εξόντωση ενός λαού, των Αρμενίων. Ο Αρμενικός λαός έζησε την πιο ακραία μορφή εθνικιστικού φανατισμού με σκοπό τον αφανισμό ενός ολοκλήρου Έθνους.
Λίγο ενωρίτερα και αμέσως μετά η σειρά των Ελλήνων. «Αμποτε και ς’ σού Ρωμανίων! Ατουνούς πα’ αέτς’ θα ‘φτάμε!» (Κάποτε και στων Ελλήνων! Και αυτούς έτσι θα κάνουμε). Μετά την κατακραυγή για την βιαιότητα της Γενοκτονία των Αρμενίων εφευρίσκονται νέοι τρόποι εξόντωσης για να μην προκληθεί ο «πολιτισμένος» κόσμος. Φωτιές, λεηλασίες, σκοτωμοί, ακολασίες, τα διαβόητα «Αμελέ Ταμπουρού». Ατέλειωτες πορείες «λευκού θανάτου» για τους γέροντες και τα γυναικόπαιδα, στο κρύο και στην παγωνιά, σχεδόν γυμνοί, κάτω από βροχή αλλά και την τρομερή ζέστη του καλοκαιριάτικου ήλιου, χωρίς νερό και τροφή. Δικαστήρια παρωδίες στήνονται για να δικαστούν και να καταλήξουν στην κρεμάλα, με συνοπτικές διαδικασίες, η θρησκευτική, πολιτική και πνευματική ηγεσία της Αμισού, της Πάφρας, αλλά και άλλων περιοχών. Κακουχίες, σκοτωμοί, βιασμοί ήταν το αποκορύφωμα της θηριωδίας που κράτησε χρόνια.
Οι Έλληνες του Πόντου θυσιάστηκαν. Και την θυσία αυτή θρήνησε και θρηνεί όλη η Ελλάδα. Πέθαναν αλλά η μνήμη τους είναι αθάνατος. Μνήμη που την σηκώνουμε στους ώμους μας.
Οι διώξεις, οι βιαιότητες, οι θηριωδίες, οι εκτοπισμοί εις βάρος των προγόνων μας αναγκάζουν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το επικό και ακατάβλητο ποντιακό αντάρτικο που έσωσε άμαχο πληθυσμό.
Αντών πασάς (Χατζηελευθερίου Αντώνης), Ιστίλ Αγάς (Στυλιανός Κοσμίδης), Κισά Μπατσάκ (Κυριάκος Παπαδόπουλος), Πίτς Βασίλ (Βασίλειος Τσαουσίδης), Βασίλ Ουστά (Βασίλειος Ανθόπουλος), Πελαγία Εξούζογλου, Καπετάν Ευκλείδης (Κουρτίδης Ευκλείδης), Κοτζά Αναστάς (Παπαδόπουλος Αναστάσιος) και άλλοι πολλοί. Ονόματα ηρώων, απόντα από τα βιβλία της Ιστορίας μας, άγνωστα στους περισσότερους. Άνθρωποι απλοί. Άντρες και γυναίκες. Αγωνίστηκαν για να προστατεύσουν την τιμή της φυλής τους και να υπερασπιστούν την πατρώα γη τους.
Από τις ακτές τη Ιωνίας, 700 χρόνια προ Χριστού, ξεκίνησαν τα καραβάνια των Ελλήνων αποίκων προς το Εύξεινο Πόντο και ίδρυσαν πόλεις και πολιτείες σε όλα τα παράλια του Και σαν πελώριος ζωστήρας συνέδεε τις τόσο μακρινές χώρες με τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο.
Η Ιστορία με το βραδύ της ξετύλιγμα αλλά αλύγιστη στη πορεία της αποτύπωνε τα ολοένα και βαθύτερα τα ίχνη της ελληνικής επίδρασης στις χώρες του Εύξεινου Πόντου.
Επί χιλιάδες χρόνια οι χιλιάδες και μυριάδες Έλληνες των παράλιων του Ευξείνου Πόντου, μακριά από το ισχυρό φως του πολιτισμού και της δύναμης της αρχαίας Ελλάδος καλλιέργησαν πολιτισμό και στέριωσαν προπύργια του Ελληνικού κόσμου και λίγο αργότερα το υπέρλαμπρο φως του Χριστιανισμού.
Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο λαός αυτός με τις υπερ αιωνόβιους παραδόσεις , με την ιδιόμορφη αρχαϊζουσα γλώσσα, με τα αγνότατα ήθη και έθιμα, το φιλόξενο πνεύμα, τους χορούς και τα τραγούδια του, αναγκάστηκε να αφήσει την γη των προγόνων του και πήρε τον δρόμο της προσφυγιάς. Στις νέες πατρίδες, με τα νοσταλγικά δάκρυα πόνου και αγάπης για την πατρίδα που άφησαν και τους νεκρούς που μείναν σ’ εκείνα τα Άγια χώματα, μόχθησαν, δημιούργησαν και ρίζωσαν. Στον Πόντο και σε άλλες ελληνικές περιοχές της Μικράς Ασίας έσβησε η φωτιά της ελληνικής εστίας και η φλόγα της ελληνοχριστιανίκης καντήλας.
Οι «φωνές» των αθώων θυμάτων μας καλούν. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στην μνήμη. ¨Καθώς η λήθη ανοίγει «κερκόπορτες» για να ξανασυμβούν γεγονότα τα οποία κηλίδωσαν την ανθρώπινη ιστορία. Και τα λόγια μας να συνοδεύουν πράξεις που αποτρέπουν τις διακρίσεις, το μίσος και την βία», τόνισε ο Πρωθυπουργός μας με αφορμή την μνήμη της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Εκατόν δύο χρόνια μετά την τέλεση της Γενοκτονίας των προγόνων μας, η είδηση της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον πρόεδρο των Η.Π.Α., Joe Biden, την 24η Απριλίου 2021, μας δίνει την ώθηση, ώστε να εντείνουμε τη δράση μας, μέχρι την επίτευξη των επιδιώξεών μας. Μετά από αγώνες δεκαετιών, ο αρμενικός λαός και η εξωτερική πολιτική του αρμενικού κράτους δικαιώθηκαν.
Ευελπιστούμε, οι ελληνικές κυβερνήσεις, τα επόμενα χρόνια, να κινηθούν αναλόγως και να υιοθετήσουν τους στόχους των Ποντίων ακτιβιστών ανά τον κόσμο, ώστε να έχουμε παρόμοια αποτελέσματα.
Ο αγώνας συνεχίζεται αδιάκοπα και σθεναρά. Ο αγώνας της διεκδίκησης δεν έχει τα χαρακτηριστικά του μίσους και της αντεκδίκησης. Μοναδικός στόχος είναι η δικαίωση και η ήττα των πολιτικών νοοτροπιών. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε.
«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον», έχει πει ο Νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης.
Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε ακόμα και με τα ελάχιστα ψήγματα ελπίδας που θα υπάρχουν
Η σημερινή Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιεί το παρελθόν à la carte , άλλοτε θεωρώντας εαυτήν «νέο» κράτος 100 μόλις ετών, διαγράφοντας αυτά που δεν την βολεύουν και άλλοτε προβάλει το γεγονός ότι είναι «συνέχεια» της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οφείλει να ξεπεράσει το παρελθόν της , είτε του οθωμανικού, είτε του νεοτουρκικού, είτε του σημερινού Τουρκικού Κράτους και να αποδεχθεί τις εγκληματικές της πράξεις.
Οι ένοχοι να αναγνωρίσουν το έγκλημα τους. «Η συμπεριφορά άρνησης εκ μέρους του τουρκικού κράτους αναπαράγει μια επεκτατική, επιθετική και αποσταθεροποιητική εξωτερική πολιτική απέναντι στις γειτονικές χώρες στην Ανατολική Μεσόγειο, που αντίκειται στο Διεθνές Δίκαιο..», Israel W. Charny, Ισραηλινός ψυχολόγος και μελετητής γενοκτονίας
Σήμερα τιμούμαι, όπως κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα την μνήμη των αθώων θυμάτων και δηλώνουμε την πίστη μας στον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.
Παίρνουμε διδάγματα από την Πίστη τους στον Θεό και την αγάπη τους προς την Πατρίδα. Από τους αγώνες προστασίας της φυλής και των οικογενειών του.
Έτσι θα προσχωρήσουμε.
Αιωνία η μνήμη τους.
Ρωμανίδης Νεοφ. Θεόδωρος
Σύλλογος Ποντίων Ν. Ξάνθης
