Άδη, το βλέμμα σου μη ρίχνεις,
κανείς, δεν είναι εκεί δα,
γέρος δε φεύγει για ταξίδι
ούτε μαντήλι μου κουνά.
Μόν’ ένας νιος,
εβασανίσθη
κι η μάνα Του τον κουβαλά,
με τι ψυχή στον παραδίδει,
με τι καρδιά τον χαιρετά;
Μόνο η ίδια το γνωρίζει.
Κανείς, στη θέση της μην μπει.
Ασήκωτος είν’ ο καημός της.
Αχ, να ‘ξερε, θ’ αναστηθεί…
“Πού πας καλέ μου και μ’ αφήνεις, έρμη, σε τούτη δω τη γη;
Τα μάτια σου δεν θ’ αντικρίσω,
ούτε την πράα σου φωνή,
“μάνα”, να ακούω και να τρέχω,
λαχτάρες σου να υλοποιώ…
Γιε μου, σήκω επάνω, αχ, καλέ μου,
απ’τ’ όνειρο, είθε, να βγω…”
Αναστασία Νατάσα Μακρή
Ο Ενταφιασμός του Χριστού: Ο Caravaggio δημιούργησε έναν από τα πιο θαυμάσιους πίνακές του, το 1603-1604 για το δεύτερο εκκλησάκι στα δεξιά στη Santa Maria στη Vallicella (το Chiesa Nuova), μια εκκλησία που χτίστηκε για την ομιλία του Αγίου Philip Neri. Ένα αντίγραφο του πίνακα βρίσκεται τώρα στο παρεκκλήσι και το πρωτότυπο βρίσκεται στο Βατικανό.
