Κριτική δύο κλασικών έργων του που κυκλοφόρησαν σε CD
Ζει και εργάζεται εκτός Ξάνθης αλλά δεν την ξεχνά και την επισκέπτεται συχνά
Τις ημέρες αυτές βρέθηκε στην γενέθλια πόλη της Ξάνθης, ο γνωστός Μουσικοσυνθέτης Γιάννης Μεταλλινός.
Με την ευκαιρία λοιπόν αυτή, και για την ενημέρωση των φιλόμουσων αναγνωστών μας, δημοσιεύουμε το βιογραφικό του και δύο κριτικές που δημοσιεύθηκαν σε μπλογκ ανθρώπων που γνωρίζουν και ασχολούνται με την κλασική μουσική.
Βιογραφικό
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΛΛΙΝΟΣ
Γεννήθηκε στο Μόναχο το 1959. Μεγάλωσε στην Ξάνθη, όπου και μαθήτευσε δίπλα στον πατέρα του Τηλέμαχο Μεταλλινό, συνθέτη και επί σειρά ετών διευθυντή του Δημοτικού Ωδείου Ξάνθης. Στην Ξάνθη επίσης πήρε το πρώτο πτυχίο θεωρητικών (1981). Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα ανώτερων θεωρητικών και σύνθεσης στην Αθήνα με τους Χάρη Κουρή, Γιάννη Παπαϊωάννου, όπως και με τη Μαρία Χαιρογιώργου (πιάνο). Ολοκλήρωσε τη μουσική του κατάρτιση στη Μουσική Aκαδημία της Κολωνίας στους τομείς Ανωτέρων θεωρητικών – Παιδαγωγικών της μουσικής με τους Roland Loebner και Jurg Baur, αποφοιτώντας το 1988 με το δίπλωμα σύνθεσης. Εκτός από τον χώρο της έντεχνης μουσικής, η σκηνική μουσική αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της δημιουργίας του. Έχει επενδύσει μουσικά στην Ελλάδα και τη Γερμανία θεατρικές παραστάσεις. Ενδεικτικά: “Wie man Wunsche beim Schanz pakt”, “Sweeney agonistes” (Studio Buehne der Stadt Koeln, 1985-86), “Αλαντίν” (ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, 1993), “La serva amorosa (1993), “Λάμπρος” (Δ. Σολωμού, 1994), “Ματωμένος Γάμος” (Λόρκα, Θεατροκίνηση, 1995), “0 κήπος με τα χελιδόνια” (θέατρο Κνωσσός, 1996), “Τρωάδες” (Εθνική Λυρική Σκηνή – Θεατροκίνηση, 1996) και “Ορέστης” (Χορόδραμα-παραγγελία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για το Νοέμβριο του 1997, επίσης με τη Θεατροκίνηση). Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Ξάνθης.
Σημείωμα του συνθέτη:
Τα κομμάτια της επιλογής αυτής προέρχονται – χρονικά και θεματολογικά – από θεατρικές ή λυρικές ενότητες. Είναι για μένα ένα είδος προσωπικού ημερολογίου, στο οποίο υπάρχει μία νοητή γραμμή, που συνδέει τις σκέψεις μου για τον έρωτα, το όνειρο, το χρόνο και το θάνατο Ο μουσικός χαρακτήρας και ύφος, διαμορφωμένα αρχικά για τις ανάγκες της θεατρικής πράξης, βασίστηκαν ενορχηστρωτικά στον συνδυασμό φωνών, φυσικών οργάνων και συνθετικών ήχων. Η συμβολή όλων των εκτελεστών και ερμηνευτών, όπως και η ξεχωριστή ευαισθησία του Μίνου Μαμαγκάκη στην ηχητική επεξεργασία του μουσικού υλικού υπήρξε καθοριστική για το τελικό αποτέλεσμα. Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο κ. Ηλία Βασιλούδη και το Διοικητικό συμβούλιο του ΠΑΚΕ.ΘΡΑ., του οποίου η ηθική και οικονομική υποστήριξη έκανε δυνατή την παραγωγή αυτή.
Ιδιαίτερη μνεία βέβαια οφείλω στο Ίδρυμα Ιωάννη Φ. Κωστόπουλου για την οικονομική και ηθική στήριξη στην υλοποίηση του εγχειρήματός μου.
«ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ»
Ιωάννης Μεταλλινός: Μουσική για την τραγωδία Βάκχαι του Ευριπίδη
Το συγκεκριμένο promo CD “Euripides – Bacchae” [Private Pressing] τού Ιωάννη Τ. Μεταλλινού, με τη δική του μουσική για ένα χορόδραμα προσαρμοσμένο (από τον Ισίδωρο Σιδέρη) στην τραγωδία Βάκχαι του Ευριπίδη, κυκλοφόρησε κατά πρώτον το 2017, όπως βλέπουμε στο discogs, ενώ πρωτοπαρουσιάστηκε το 2003. Στην πορεία, βεβαίως, ο συνθέτης το ξανακοίταξε, για να βρει την συγκεκριμένη μορφή του μέσω της εν λόγω παραγωγής, sound editing και μείξης από τον Μίνω Μαμαγκάκη (γιος του Νίκου Μαμαγκάκη).
Στην εγγραφή λαμβάνουν μέρος: το φωνητικό ensemble Six (Δάφνη Πανουργιά κ.ά.), η γυναικεία χορωδία Ensemble Fons Musicalis (Γιολάντα Αθανασοπούλου κ.ά.), ο βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος στον ρόλο του Διονύσου, ενώ υπάρχει και πρόζα (με την Δήμητρα Χατούπη στον ρόλο της Αγαύης και άλλους ηθοποιούς). Βεβαίως πάνω απ’ όλα εκείνο που υπάρχει είναι η μουσική τού Ιωάννη Τ. Μεταλληνού, η οποία κυριαρχεί, εννοείται, στα απολύτως περισσότερα μέρη του άλμπουμ.
Τι είδους μουσική είναι αυτή;
Κατ’ αρχάς να πούμε πως πρόκειται για μια μουσική εμπνευσμένη, με πολύ έντονα στοιχεία αυθυπαρξίας, κάτι που οπωσδήποτε δεν είναι άμοιρο τού γενικότερου editing, που δίνει στην παρούσα ηχογράφηση την βεβαιότητα ενός ολοκληρωμένου έργου. Με τα φωνητικά και τα αφηγηματικά μέρη να μεταφέρουν το λόγο του τραγικού ποιητή στην εγγραφή γίνεται οπωσδήποτε… ευκολότερη η παρακολούθηση τού άλμπουμ, η οποία (παρακολούθηση) σε κανένα σημείο της δεν αποδιώχνει τον ακροατή. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα άκουσμα με εξαιρετική ροή και με όλα εκείνα τα δραματικά στοιχεία εν εξάρσει, προκειμένου να καταστεί επιτυχής η διακύμανση της δράσης. Ηχητικής και άλλη.
Η μουσική είναι αυτό που θα λέγαμε «σύγχρονη». Με πολλά στοιχεία (ρυθμικά, μελωδικά) δανεισμένα από την παράδοση, μ’ ένα πρόγραμμα που τρέχει με γοργό ρυθμό, με έγχορδα, πνευστά και κρουστά να καταλαμβάνουν καίριες θέσεις και ρόλους, χωρίς να απουσιάζει από την ηχητική παλέτα ακόμη και το rock (Πέμπτο στάσιμο) ή άλλοι πιο σημερινοί, πειραματικοί (έως και noisy) υπαινιγμοί.
Έτσι λοιπόν, σε μουσικά κείμενα εμπνευσμένα από την τραγωδία Βάκχαι του Ευριπίδη, όπως είναι εκείνα του Μάνου Χατζιδάκι, του Νικηφόρου Ρώτα, του Νίκου Μαμαγκάκη, του Στέφανου Βασιλειάδη, του Πέτρου Ταμπούρη, του Γιώργου Κουμεντάκη και όποιων άλλων δεν μας έρχονται στη μνήμη αυτή τη στιγμή, ας προστεθεί και το παρόν τού Ιωάννη Τ. Μεταλληνού και μάλιστα
σε περίοπτη θέση.
«ΔΙΣΚΟΒΟΛΟΣ»
Γιάννης Μεταλλινός: Καθρέφτης της γης (1997)
Ο δίσκος “Καθρέφτης της γης” (1997) είναι ο μοναδικός μέχρι στιγμής δίσκος με καταγραμμένη μουσική εργασία του συνθέτη Γιάννη Μεταλλινού. Πρόκειται για πολύ αξιόλογη έκδοση, η οποία έγινε για λογαριασμό του Πολιτιστικού και Αναπτυξιακού Κέντρου Θράκης που εδρεύει στην Ξάνθη, την ιδιαίτερη πατρίδα του συνθέτη. Περιλαμβάνει μουσικές συνθέσεις γραμμένες σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα για διάφορες θεατρικές παραστάσεις και διάφορα θεατρικά σχήματα της περιφέρειας.
Το ύφος του Γιάννη Μεταλλινού κινείται στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής, ενώ οι αναφορές σε παλαιότερα πρότυπα είναι εμφανείς.
Θα έλεγα ότι ο “Καρυωτάκης” της Λένας Πλάτωνος βρίσκεται πολύ κοντά σ’ αυτό το ύφος.
Ταυτόχρονα όμως ο συνθέτης δείχνει απόλυτα ώριμος “σαν έτοιμος από καιρό” κι έτσι αυτή η πρώτη του δισκογραφική κατάθεση σε ηλικία 38 ετών μοιάζει να έχει συγχωνεύσει τη γνώση και την Ατυχώς όμως δεν είχαμε μέχρι στιγμής κάποια συνέχεια, για να δούμε την παραπέρα εξέλιξη του ενδιαφέροντος αυτού συνθέτη.
Στο δίσκο είναι συγκεντρωμένες μουσικές επενδύσεις για θεατρικές παραστάσεις πάνω σε κλασικά κείμενα ελληνικά και ξένα από την αρχαιότητα μέχρι τη σημερινή εποχή. Ξεκινά από τον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη, περνάει από τη λατινική γραμματεία με ένα κείμενο του Πλαύτου, κάνει μια στάση στον Διονύσιο Σολωμό και μετά περνάει στη διεθνή δραματουργία με κείμενα του Λόρκα και του Καντίνσκι, για να καταλήξει στον σύγχρονο Έλληνα δραματουργό Μπάμπη Τσικληρόπουλο.
