Ώρες συγκίνησης
Ομολογία δημόσια, αλλά και ανθρώπινη.
Παρακολουθώντας οι Έλληνες, η συντριπτική πλειοψηφία, όλη αυτήν την γιορτή για τα 200 χρόνια από το 1821, είναι σίγουρο πως έζησαν σκηνές ιδιαίτερα συναισθηματικές, συγκινησιακές.
Ναι, συγκίνηση και υπερηφάνεια μαζί.
Κυρίως στην παρακολούθηση της παρέλασης, η συγκίνηση «χτύπησε κόκκινο». Κι αυτή η συγκίνηση δεν εκφράζει μια επιθετική- πολεμική διάθεση. Κάθε άλλο.
Ήταν μια ικανοποίηση, ένα αίσθημα ασφαλείας και σιγουριάς.
Όμως, πάνω απ’όλα ήταν η μνήμη για το παρελθόν και η εικόνα των μικρών ελληνόπουλων, αγοριών και κοριτσιών, που ντυμένα με τις παραδοσιακές στολές κάθε περιοχής, που συμβόλιζαν την συνέχεια.
Γ.Δ.
Γιόρτασε όλος ο πολιτισμένος κόσμος
Οφείλουμε να το τονίσουμε. Πως μαζί με τον ελληνικό λαό, έμμεσα, γιόρτασε την ιστορική επέτειο του 1821 και όλος ο πολιτισμένος κόσμος σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Κι αυτή η γιορτή ήταν αναγνώριση της αξίας και δύναμης ενός ακατάβλητου λαού, να ξεπεράσει κάθε όριο λογικής και με τη στήριξη φίλων και συμμάχων, να γίνει αυτό που σήμερα είναι.
Γ.Δ.
Έγινε παγκόσμια γιορτή
Είναι γνωστό πως Έλληνες υπάρχουν σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Χαρακτηριστικό της φυλής μας. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, όπου γης, γιόρτασαν. Με τον δικό τους τρόπο, τίμησαν την επέτειο, ύψωσαν την γαλανόλευκη, αλλού παρήλασαν, γλέντησαν, τραγούδησαν.
Ναι, η γιορτή αυτή φέτος, έγινε μια παγκόσμια γιορτή.
Στη μνήμη των πρώτων και ηρωικών που αψήφησαν αριθμούς και λογική, που ξεπέρασαν τα μικρά κι ασήμαντα για να κατακτήσουν το ένα και μοναδικό, την ελευθερία.
Γ.Δ.
Απίστευτο!
Στην γειτονική Καβάλα, συμβαίνει ένα απίθανο και λογικά ανεξήγητο γεγονός.
Κάποιος κάτοικος, με τη χρήση αιχμηρού οργάνου, μαχαιριού ή τσεκουριού, αποφλοιώνει μικρά δενδρύλλια. Κόβει δηλαδή γύρω γύρω σε ύψος 10 εκ. τον φλοιό με αποτέλεσμα το δενδράκι να ξεραίνεται διότι δεν ανεβαίνουν οι χυμοί από τις ρίζες.
Μάλιστα ο εν λόγω «άνθρωπος» έχει χαρακτηρισθεί ως δεντροφονιάς και δικαιολογημένα. Διότι πώς αλλιώς να τον χαρακτηρίσει κανείς έναν τέτοιο άνθρωπο;
Σίγουρα το άτομο αυτό έχει σοβαρό ψυχικό πρόβλημα. Ιδού και η σχετική φωτογραφία του «δολοφονημένου» δένδρου.
Γ.Δ.
Το παράδειγμα της Ιταλίας
Είναι γνωστή η άποψή μου για τους νοσηλευτές που αρνούνται να εμβολιαστούν.
Δεν είναι παράνομο να τίθενται σε αργία εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας εφόσον αρνούνται να εμβολιαστούν κατά του Covid-19: αυτή την απόφαση έλαβε ιταλίδα δικαστής. Η Άννα Τράβια, δικαστίνα στην πόλη Μπελούνο του Βένετο, απέρριψε προσφυγή 10 υγειονομικών που είχαν τεθεί σε αργία, άνευ αποδοχών, από δύο οίκους ευγηρίας τον Φεβρουάριο, αφού πρώτα αρνήθηκαν να εμβολιαστούν.
«Είναι ευρέως γνωστή η αποτελεσματικότητα του εμβολίου στην αποτροπή της αρνητικής εξέλιξης της νόσου που προκαλεί ο ιός, όπως αποδεικνύεται από τη δραστική μείωση των θανάτων μεταξύ των κατηγοριών που έχουν πρόσβαση σε αυτό, όπως είναι οι υγειονομικοί και ένοικοι των μονάδων ηλικιωμένων», επισήμανε στην απόφασή της.
Ιδού λοιπόν η λύση και για μας εδώ για τους αρνητές.
Να τεθούν σε αργία χωρίς να πληρώνονται. Τόσο απλά.
Γ.Δ.
Πρόκειται για ηθική υποχρέωση
Είμαστε οι απόγονοι. Οι συνεχιστές αυτών. Των ανθρώπων που γεννήθηκαν και στη διάρκεια της ζωής τους πρόσφεραν στην πόλη τους.
Ο λόγος για όλους αυτούς, τους μεγάλους και μικρούς ευεργέτες της Ξάνθης.
Τους οποίους οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν και αγνοούν την διαδρομή και προσφορά τους.
Αυτούς λοιπόν, όσοι από αυτούς έχουν ταφεί στο Κοιμητήριο της πόλης μας, τίμησε ο δήμος με μια χειρονομία ένδειξης σεβασμού για την προσφορά τους.
Τι έκανε; Το ανθρώπινο, το ευσεβές. Καθάρισε, τακτοποίησε, έβαψε, τους τάφους αυτών των νεκρών.
Ήταν μία υπενθύμιση του χρέους στην οποία ανταποκρίθηκε ο δήμαρχος, ο Ζερενίδης, ο Φανουράκης.
Μικρό το εύρος του έργου. Από ηθικής όμως πλευράς σημαντικό.
Ας μην ξεχνούν οι δημοτικοί μας άρχοντες πως μαζί με τα μεγάλα θα πρέπει να φροντίζουν και για τα μικρά έργα.
Γ.Δ.
Τιμούν τους προγόνους τους
Έχουμε μάθει, χρόνια τώρα, μας έχει διδάξει η ζωή, να περιμένουμε, να μη βιαζόμαστε. Εξάλλου ο λαός μας λέει πως «αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι».
Λοιπόν, στον πυρήνα του θέματος. Εάν επισκεφθεί την Κρήτη ένας προσεκτικός επισκέπτης, θα κάνει, εκτός των άλλων και μια διαπίστωση όχι μόνον στις πόλεις αλλά και στο μικρό χωριό, να τιμούν τους άξιους ανθρώπους τους με προτομές. Τους δε αξιόλογους με ανδριάντες.
Το ίδιο, αναλογικά, γίνεται και στην Ήπειρο, όπως και τον Μοριά. Αυτό δεν γίνεται όμως εδώ στην Θράκη, στην Ξάνθη ειδικότερα.
Έχουμε μια αντίληψη διαφορετική, φοβική. Κι αν δεν ήταν ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών, ούτε αυτές οι τρεις προτομές στο πάρκο με τους ξανθιώτες στρατιωτικούς θα υπήρχαν.
Γ.Δ.
Θέμα άμιλλας
Πρόκειται για νοοτροπία των Ξανθιωτών που θα πρέπει να αλλάξει. Κι αυτό θα γίνει σύντομα εάν ακολουθήσει ο δήμος Ξάνθης, κυρίως, και οι άλλοι δήμοι στο να τιμούν τους συμπολίτες τους για την προσφορά τους στον τόπο τους.
Βέβαια, κι όταν λέμε προσφορά εννοούμε όχι μόνον στους πολέμους αλλά και την ειρηνική περίοδο στις Τέχνες, τα Γράμματα, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό.
Πιστεύουμε πως οι δήμοι έχουν αυτή την ηθική υποχρέωση ως προς την μνήμη των ξεχωριστών δημοτών που διακρίθηκαν κι αξίζουν και πρέπει να γίνονται άτομα ξεχωριστής αναφοράς αλλά και άμιλλας για τη νέα γενιά.
Γ.Δ.
«Έφυγε» ένας συμπολίτης μας
Η Ξάνθη έχασε προχθές ένα από τα πλέον αγαπητά της τέκνα.
Ο λόγος για τον Δημήτρη (Τάκη) Παπανίκα.
Άνθρωπος αγαπητός, ευγενής, με σεμνότητα και ήθος, έμπορος μιας άλλης εποχής.
Ξεχώριζε για την συμπεριφορά του και ήταν φίλος με όλους, απλός.
Η εφημερίδα μας εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια προς την οικογένειά του.
Πρόκειται για μια πραγματική απώλεια για την Ξάνθη.
Γ.Δ.
«Όμορφη και παράξενη πατρίδα… ωσάν αυτή που μου’ λαχε δεν είδα…»
Ήταν μια υπέροχη γιορτή αντάξια του ιστορικού παρελθόντος που γέννησε την Ελλάδα του σήμερα! Με λιτότητα και αξιοπρέπεια, εθνική αυτοπεποίθηση, ενσυναίσθηση της σπουδαιότητας της γιορτής για το σήμερα, σύσσωμη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, οι απανταχού Έλληνες αλλά και όλοι εμείς …μεθύσαμε με το Αθάνατο κρασί του ΄21. Νιώσαμε την περηφάνια του Γένους μας, την υπερβατικότητα της Επανάστασης, την σημασία της Ελευθερίας και των ιδεωδών της Δημοκρατίας για τα οποία αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν οι πρόγονοί μας. Νιώσαμε να χτυπά δυνατά η καρδιά μας στην θέα της γαλανόλευκης, ριγήσαμε από την ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου στην Ακρόπολη, νιώσαμε περηφάνια από την παρέλαση των Ευζώνων και των φρουρών της χώρας μας, κοιτάξαμε ψηλά για να δούμε τα πολεμικά μας αεροσκάφη, νιώσαμε αυτή την εθνική ανάταση του πατριωτισμού.
«Όμορφη και παράξενη πατρίδα… ωσάν αυτή που μου’ λαχε δεν είδα…
Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται
Κάνει να πάρει πέτρα τηνε παρατά Κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα…».
(Οδυσσέας Ελύτης «Ο ήλιος ο ηλιάτορας»)
Μ.Ξ.
Επιτέλους ας επικρατήσει η λογική και το συμφέρον του δήμου
Έριξαν κι άλλο το επίπεδο στο δημοτικό συμβούλιο της 24η Μαρτίου. Ήταν όντως μια από τις χειρότερες συνεδριάσεις όπως σωστά επεσήμανε ο Σάββας Μελισσόπουλος. Ειπώθηκαν τα ανείπωτα ενώ υποτίθεται ο προεδρεύων κ. Σαββίδης είχε διακόψει τη συνεδρίαση. Ύβρεις, απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί , ειρωνείες και λόγια βαριά… Η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική καθώς θύμιζε αρένα και όσοι είδαν και άκουσαν σίγουρα δεν ένιωσαν περήφανοι για αυτούς που τους εκπροσωπούν στον δήμο ένθεν και ένθεν. Τέσσερις παρατάξεις αποχώρησαν χωρίς να πείθουν για το λόγο που αποχωρούν… Λες και ήταν συνεννοημένοι από πριν… Και το ζήτημα είναι ότι στην ημερήσια διάταξη ήταν 5 θέματα που απαιτούσαν ενισχυμένη πλειοψηφία, όπως η παραχώρηση οικοπέδου από τον Στρατό, ή η αγορά οικοπέδου στην Σταυρούπολη για παιδική χαρά. Κατά συνέπεια η αποχώρηση αυτή καθυστερεί περαιτέρω την συζήτηση και τη λήψη αποφάσεων καθώς είναι η δεύτερη αποτυχημένη απόπειρα από τη δημοτική αρχή να προχωρήσει αυτά τα θέματα. Κι ενώ η αντιπολίτευση κάνει επίδειξη δύναμης και κερδίζει επικοινωνιακά, η δημοτική αρχή αδυνατεί να διοικήσει το δήμο και αυτό έχει αρνητικό αντίκτυπο στην λειτουργία του δήμου και σίγουρα αυτό δεν συμφέρει τους δημότες.
Μ.Ξ.
