Θυμάμαι…
Ναι, θυμάμαι ζωηρά το «διάβα», εκεί γύρω στο 1960, τους νομάδες τσελιγκάδες που κάθε άνοιξη επέστρεφαν στα ορεινά βοσκοτόπια.
Περνούσαν επί ώρα τα ζώα, κατσίκια, κυρίως, και πρόβατα.
Μπροστά ο αρχηγός της οικογένειας, στο στολισμένο άλογο και πίσω τα υπόλοιπα μέλη.
Μαζί τους βέβαια και φορτωμένα μουλάρια με τα στρωσίδια, τα ρούχα και τα σκεύη για τις ανάγκες της ορεινής ζωής.
Μαζί τους ακόμη και τα τσομπανόσκυλα που ήταν δεμένα με γερό σχοινί.
Περνούσε το τσελιγκάτο και περνούσε και η σκόνη (από τον τότε χωμάτινο δρόμο της οδού Ροδόπης, σήμερα 4ης Οκτωβρίου 1919) γέμιζε τη γειτονιά. Έτσι, έφθαναν στα λιβάδια ψηλά μέχρι το Λειβαδίτη εκεί γύρω. Το φθινόπωρο, νωρίς γινόταν η αντίστροφη διαδρομή.
-Θύμησες μιας άλλης περιόδου που βέβαια σταμάτησε μετά από λίγα χρόνια.
Γ.Δ.
Εικόνες που έφυγαν
Για μας όλους τους μικροαστούς κατοίκους της γειτονιάς, αυτή η βουκολική εικόνα ήταν σα μια σκηνή ενός υπαίθριου δρώμενου.
Πιτσιρικαρία εν σειρά, γεμάτοι απορία και θαυμασμό για τους άνδρες καβαλάρηδες, κυρίως, για τα πολλές εκατοντάδες τετράποδα, τα δεκάδες σκυλιά, ήταν μια εικόνα μοναδική, εντυπωσιακή και βγαλμένη από παραμύθι.
Για μας όλα ήταν μια όμορφη και σπάνια εικόνα που περιμέναμε την ετήσια «παράστασή» της.
Από την άλλη βέβαια οι νοικοκυραίοι βλαστημούσαν τους τσομπαναραίους γιατί η σκόνη σκέπαζε όλη τη διαδρομή, ενώ τα κατσικοπρόβατα και άλογα, όλο και άφηναν πίσω τους τις σβουνιές και την καβαλίνα τους.
-Παιδικές μνήμες, εικόνες μοναδικές και ξεχασμένες πλέον.
Γ.Δ.
Μπράβο σε Μητροπολίτη
Αίσθηση προκάλεσε στην κοινή γνώμη η απόφαση του Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανού, ο οποίος απέλυσε δύο εργαζόμενους σε Γηροκομείο της μητρόπολης που αρνήθηκαν να εμβολιαστούν.
Γι’ αυτήν την ενέργεια το δικό μας «μπράβο». Διότι κάποιοι εργαζόμενοι σε δομές και οργανισμούς όπου υπάρχουν ευπαθείς συνάνθρωποί τους αγνοούν τις ευθύνες που έχουν απέναντί τους να προστατευθούν και να μη μολυνθούν από τον κορωνοϊό που θα μεταδώσει ο κάθε παρόμοιας νοοτροπίας υπάλληλος.
Πάντως ο μητροπολίτης έδειξε ευαισθησία στο να προστατεύει τους ηλικιωμένους και δυναμισμό ν’ απολύσει τους ανόητους χοντροκέφαλους.
-Και πάλι μπράβο!
Γ.Δ.
Χαμόγελα για τους επαγγελματίες
Χαράς ευαγγέλια για τους επαγγελματίες. Η κυβέρνηση αποφάσισε να τους χαρίσει το 50% και για τις τρεις πρώτες επιστρεπτέες προκαταβολές.
Γενικώς επίσης παρατείνονται τα μέτρα μέχρι τον Μάιο και θα στηριχθεί η αγορά μέσω της αναστολής εργασίας, επιδότησης ενοικίου και επιστρεπτέας προκαταβολής.
Μεγάλες οι δυσκολίες της αγοράς στο σύνολό της όλη αυτήν την περίοδο που συμπλήρωσε πλέον χρόνο. Ένας χρόνος όχι μόνον δύσκολος αλλά και ατελείωτος μ’ αυτό το κλείσιμο μέσα.
Γ.Δ.
Λίγα λόγια για τη Γυναίκα
Συζητούν δύο άνδρες και αποφασίζουν πως δύο πράγματα δεν πρέπει να ρωτάς σε μια γυναίκα.
-Πρώτο, «πόσων χρόνων είναι» και δεύτερο «πόσα κιλά».
Αφιέρωση, με μεγάλη αγάπη στις γυναίκες που ομορφαίνουν τη ζωή των ανδρών ως κόρες, ως σύζυγοι, ως μάνες, ως γιαγιάδες.
Στις γυναίκες συντρόφισσες και συνοδοιπόρισσες στον αγώνα της ζωής με δύσκολους ρόλους και αποστολές.
Στις ηρωίδες του σπιτιού, στη δουλειά έξω, στην ανατροφή των παιδιών, του νοικοκυριού.
Μάνα, μητέρα, μαμά. Έτσι πορεύεται η ζωή για αυτό το άτομο της προσφοράς, της θυσίας.
Γι’ αυτό και δεν υπάρχει πιο αγαπητό πλάσμα στη ζωή από τη μητέρα, όπως και μεγαλύτερη, πιο δοτική αγάπη από τη δική της. Μια αγάπη χωρίς όρια, χωρίς περιορισμούς.
Αγάπη γυναίκας ευλογία. Ευχή μάνας, προστασία.
Πολλά μπορεί κανείς να γράψει για τη χθεσινή γιορτή κι ακόμη περισσότερα για την πραγματική ουσία της που είναι το πρόσωπο της Γυναίκας.
Γ.Δ.
Χρειάζεται τύχη, πολλή τύχη
Το άκουσα προχθές από φίλο προς τους άλλους δύο που αποτελούσαν την παρέα της απογευματινής βόλτας στην περιοχή του νοσοκομείου.
Φεύγοντας λοιπόν ο πρώτος είπε προς τους άλλους δύο «…καλό βράδυ φίλοι μου και να μη ξεχνάτε πως χρειάζεται τύχη, πολλή τύχη, να μην μας βρει κανένας αδέσποτος ιός στα καλά καθούμενα».
Ας ευχηθούμε για «καλό βράδυ» επίσης όμως η συνέχεια για την «τύχη που χρειάζεται» ήταν ένα σημείο τελικά έντονου προβληματισμού. Κι αυτό γιατί δεν γνωρίζεις τι μπορεί ξαφνικά να συναντήσεις, να σε βρει.
-Χρειάζεται και τύχη λοιπόν…
Γ.Δ.
Μπάμπη Τεννέ έχεις δουλειά
Παρακολούθησα το Σαββατιάτικο παιγνίδι της ποδοσφαιρικής ομάδας μας με τον Ιωνικό. Λεπτομέρειες του αγώνα στην αθλητική σελίδα.
Εγώ θα μείνω στις διαπιστώσεις ενός φιλάθλου, όχι οπαδού.
Διαπίστωση πρώτη: Πρώτα βάζουμε το γκολ και μετά ανάλυση. Η ομάδα χρειάζεται γκολ. Βάζει ένα ή κανένα.
Δεύτερο: Χάνονται κλασικές ευκαιρίες. Στο παιγνίδι δόθηκαν δύο κλασικές. Χάθηκαν αμφότερες.
Τρίτο και τελευταίο: Δεν κάνουμε σουτ προς την αντίπαλη εστία.
Πάντως αγαπητέ Μπάμπη Τεννέ έχεις δουλειά, πολλή δουλειά. Ευχές για δύναμη και νίκες. Με τις ισοπαλίες άνοδος δεν κερδίζεται.
Γ.Δ.
Τα καλά νέα από την ΕΛΣΤΑΤ
Το δέκα το… κακό για την ύφεση, ευτυχώς, δεν το τραβήξαμε το 2020. Η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανακοίνωσε τελικά, ύφεση ελαφρώς πάνω από το 8% πέρυσι και όχι 10% που ήταν η κυρίαρχη προσδοκία στην αγορά, προκαλώντας ανακούφιση στην κυβέρνηση και χαμόγελα στο οικονομικό επιτελείο. Η οικονομία έκανε την έκπληξη, εμφάνισε ανθεκτικότητα και όπως όλα δείχνουν, λίγο η ενισχυμένη κρατική στήριξη, λίγο τα άνοιξε-κλείσε της αγοράς και οι ανάσες στις πωλήσεις, κάτι έκαναν.
Βέβαια το θετικό στοιχείο ότι καταλήξαμε τελικά σε καλύτερα στοιχεία, δεν μπορεί να σβήσει ότι το 2020 ήταν συνολικά μια χρονιά βαθιάς ύφεσης, που όμοια της είχαμε να δούμε από τα χρόνια των Μνημονίων. Σε ένα περιβάλλον μαύρων αριθμών, δυσμενών προβλέψεων, είναι μια θετική εξέλιξη να αναδεικνύονται στοιχεία, αναπάντεχης, ανθεκτικότητας για την πολύπαθη ελληνική οικονομία.
Το μεγάλο στοίχημα όμως παραμένει ανοικτό και δεν είναι άλλο από την ανάκαμψη του 2021…
Ε.Α.
Το μεγάλο γεγονός!
Το μεγάλο γεγονός που καθήλωσε χθες 8 Μαρτίου, δεν ήταν ο κορωνοϊός , τα άνω των χιλίων κρούσματα, ούτε οι δεκάδες θάνατοι και οι γεμάτες ΜΕΘ. Δεν ήταν οι σεισμόπληκτοι της Θεσσαλίας που έχασαν τα σπίτια τους. Δεν ήταν το ελληνικό meetoo ούτε καν θέματα και αφιερώματα στην Γυναίκα καθώς ήταν η Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας. Δεν ήταν τα ελληνοτουρκικά ούτε κάποιο θέμα οικονομικό (ποια οικονομία;) . Ήταν η συνέντευξη του Χάρυ και της Μέγκαν! Ναι αυτοί που εκδιώχθησαν από το παλάτι και τον Βρετανικό Θρόνο. Βγήκαν να πουν τα εσώψυχά τους στην Αμερικανίδα συγγραφέα διευθύντρια ΜΜΕ , Όπρα Γουίνφρεϊ και να αποκαλύψουν τους λόγους που έφυγαν αλλά και μυστικά και ίντριγκες του παλατιού! Είναι βλέπετε άνεργοι και ξέρουν καλά πως θα βγάλουν χρήματα αφού το story τους πουλάει. Εν έτει 2021 που η ανθρωπότητα παλεύει με τον κορωνοϊό και έχει άπειρα προβλήματα να λύσει κάποιοι ασχολούνται με τα ντέρτια πρώην εκπροσώπων ενός απολιθωμένου θεσμού, της Βασιλείας!
Επιτέλους μέρα που ναι ας μη πούμε καμία βαριά κουβέντα, γιατί είμαστε και ευγενείς.
Για άλλους αμφιβάλλω…!
Μ.Ξ.
Για την Γυναίκα
Φέτος η Ημέρα της Γυναίκας στην χώρα μας αποκτά ένα ξεχωριστό νόημα που εκφράζεται μέσα από το κίνημα metoo. Είναι μια σημαντική κατάκτηση καθώς έχει ανοίξει ο δρόμος σε αμέτρητες γυναίκες που αποφάσισαν να βγουν από το «βαθύ σκοτάδι» της σιωπής και να εκφράσουν ανοιχτά τις δικές τους μαρτυρίες για τις μορφές κακοποιήσεις που έχουν δεχτεί, για τους «δαίμονες» με τους οποίους κλήθηκαν να παλέψουν. Το μήνυμα ότι ήρθε η ώρα να «μιλήσουν», να «σπάσουν τη σιωπή» είναι πολύ σημαντικό ως προς ολοκλήρωση του ανθρώπου γυναίκα. Τώρα είναι η σειρά της πολιτείας να καταχωρήσει μέσα από θεσμούς δικαιώματα που καταστρατηγούνται και να φτάσουμε σε ένα επίπεδο πραγματικά να μιλάμε για Ισότητα. Ίσες ευκαιρίες στην δουλειά, στην καριέρα, στην έκφραση , στον σεβασμό της οντότητας της γυναίκας. Έχουν για πολλά ακόμη να παλέψουν και οι σημερινές γυναίκες. Κάθε εποχή το διακύβευμα είναι ίδιο αλλά διαφορετικό στην έκφρασή του. Πλέον οι σημερινές γυναίκες είναι πιο δυνατές, πιο μορφωμένες, πιο ολοκληρωμένες σαν προσωπικότητες, διεκδικούν με αποφασιστικότητα, μάχονται για την καταξίωσή τους αλλά βιώνουν αδικίες στον τομέα της εργασίας και αυτό πρέπει η πολιτεία να το εξαλείψει.
Και για να θυμηθούμε ένα εγγύς παρελθόν με τους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη : «Αχ, γυναίκες έρημες, κανείς δεν έμαθε ποτέ πόση αγωνία κρύβεται πίσω απ’ τη λαγνεία, ή την υστεροβουλία μας…. Έτσι ζήσαμε. Αγνοημένες και μονάχες μέσα στο εσωτερικό μας πάθος, αγνοημένες κι έρημες μέσα στην ιερότητα της μητρότητάς μας…». Ας είναι…»
Η Κική Δημουλά λέει πολλά σε λίγους στίχους της: «Για τα δεμένα χέρια σου, που έχεις όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω, σε λέω γυναίκα. Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη»…
Μ.Ξ.
