Το παιχνίδι με τις ευρω-κυρώσεις εναντίον κυβερνήσεων, ατόμων και εταιρειών, ή άλλου είδους φορέων δημόσιας ή ιδιωτικής βάσης, έχει νόημα αν γίνεται για να έχει αποτελέσματα. Αποτελέσματα ορατά για όλους. Εμείς οι Ευρωπαίοι φτιάξαμε και ειδική υπηρεσία που επανδρώσαμε μετά από την Ιταλίδα Μογγερίνι, με τον Ισπανό Μπορέλ, πιο τουρκόφιλο από τους πολλούς συμπατριώτες του και των άλλων ηγετικών σχημάτων που το στηρίζουν, όπως η Γερμανία. Τώρα 70-80 ευρωβουλευτές ζητούν την παραίτηση του αξιωματούχου αυτού!
Ο αρχηγός της ευρωπαϊκής διπλωματίας Μπορέλ πραγματοποίησε ταξίδι στη Μόσχα, με στόχο τη βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία. Το ταξίδι του εξελίχτηκε σε φιάσκο και ταπείνωση για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολλοί έκριναν τον Μπορέλ ως τον «χρήσιμο ηλίθιο», (ουσιαστικά της Γερμανίας), παρά το ότι είχε προειδοποιηθεί από ορισμένα κράτη μέλη να μην πάει στη Μόσχα, αλλά ανέλαβε τον κίνδυνο.
Και πολλά μέσα ψελλίζουν « Δε χρειάζεται να πυροβολήσετε τον πιανίστα, γιατί δεν είναι δικό του λάθος. Είναι ολόκληρο το σύστημα της εξωτερικής δράσης της ΕΕ που στραβά αρμενίζει, και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα ηγετικά κράτη μέλη της ΕΕ ήθελαν να είναι αδύναμο στην αρχή».
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, όπου όταν ζορίσουν τα πράγματα ο άξονας Παρίσι – Βερολίνο ενεργοποιείται και παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους.
Τι σημαίνει όμως η μετακίνηση του Μπορέλ στη Μόσχα, με τον υποτιθέμενο αρχηγό της αντιπολίτευσης του Πούτιν, τον παρ ολίγο θανόντα από πυρηνικά δηλητήρια (καθώς λέγεται), που επανήλθε στη Ρωσία για να μπει στη φυλακή.
Οι αναλυτές συμφωνούν στο ότι η Ρωσία παραπλάνησε τις Βρυξέλλες λέγοντας, πριν από την επίσκεψη, ότι ήθελε να βελτιώσει τις σχέσεις της με την ΕΕ, και στη συνέχεια δήλωσε μπροστά στον Μπορέλ ότι η ΕΕ είναι «αναξιόπιστος εταίρος» . Και ενώ ο Ισπανός έδινε συγχαρητήρια στο ρωσικό εμβόλιο, η Μόσχα απέλασε τρεις Δυτικούς διπλωμάτες, διότι συμμετείχαν σε διαδήλωση υπέρ του Ναβάλνι! Σήμερα οι συντονισμένες απελάσεις από τα 3 κράτη μέλη (Γερμανία, Σουηδία και Πολωνία) δίνουν την παράλογη ευφορία στην ΕΕ ότι «είδατε; τους απαντήσαμε όπως πρέπει!» Με μια διαφορά ότι ο Πούτιν λέει στα δελτία ειδήσεων ότι απελάσαμε τρεις πράκτορες των Ευρωπαίων που είχαν την αναίδεια να διαδηλώνουν στα εδάφη μας, εναντίον μας. Και οι Ευρωπαίοι απλώς θα επαναλαμβάνουν ότι «τους πληρώσαμε και εμείς με το ίδιο νόμισμα!». Πάντως πολλοί ευρωβουλευτές επέκριναν τον κ. Μπορέλ, και το Συμβούλιο για την έλλειψη απάντησης στις επιθετικές πολιτικές της Ρωσίας και θεωρούν ότι δεν έπρεπε να πραγματοποιηθεί, σύμφωνα με παρέμβασή τους στην Ολομέλεια1 την περασμένη Τρίτη.
Δεν ξέρω πια τι να πρωτοθαυμάσει κανείς όταν βλέπει όλα όσα γίνονται στον αέναο πόλεμο συμφερόντων και γεωπολιτικών παιχνιδιών, όπου μονίμως οι δυνατοί κερδίζουν και οι πλέον αδύναμοι πληρώνουν τα σπασμένα.
Και η αναφορά στο ότι οι σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας δεν ήταν ποτέ τόσο άσχημες και επιδεινώνονται διαρκώς, πρέπει να πούμε ότι ο Μπόρελ βοήθησε να το συνειδητοποιήσουμε.
Τώρα, το πλαίσιο στο οποίο αναφερόμαστε, έχει να κάνει με τις εντάσεις στις σχέσεις, όπως διατυπώνονται σε έκθεση που δημοσίευσε το Κοινοβούλιο στις 3 Φεβρουαρίου2 .
Η έκθεση μας υπενθυμίζει αυτό που έχουμε πληρώσει δυσανάλογα ακριβά ως κράτος μέλος της ΕΕ. Κυρώσεις οικονομικού τύπου εφαρμόστηκαν στη Ρωσία, κυρίως λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας το 2014. Μεταξύ άλλων υπήρχε και εμπάργκο, μεταξύ άλλων, αγροτικών προϊόντων λες και θα ίδρωνε το αυτί των Ρώσων, αν δεν έμπαζαν τα πανάκριβα βελγικά, ολλανδικά και ιρλανδικά κρέατα, αλλά έμπαζαν τα βοδινά Αργεντινής και Ουρουγουάης, όπως κάναμε εμείς πριν την ένταξή μας στην ΕΕ το 1981, με τα μισά και λιγότερα λεφτά.
Συρθήκαμε και εμείς στο εμπάργκο των αγροτικών προϊόντων και στα πλαίσια αυτά χάσαμε δομημένες αγορές δεκαετιών, αρκετών δεκάδων χιλιάδων τόνων πορτοκαλιών, λεμονιών, μήλων, ροδάκινων ελιών και ελαιολάδων, φέτας, μπαμπακιού, καπνών και άλλων ευαίσθητων προϊόντων εις όφελος της γείτονος! Αν πρέπει να κοιτάξει κανείς ποιοι είναι οι μεγάλοι χαμένοι δεν είναι τα επώνυμα κρασιά της Γαλλίας και της Ιταλίας, αλλά αυτά τα ευαίσθητα φρούτα . Κανενός δεν ίδρωσε το αυτί. ΄Στην έκθεση αυτή αναφέρεται ότι τα μέτρα, που ανανεώνονται δύο φορές το χρόνο, έχουν επιφέρει σοβαρό πλήγμα στη Ρωσία: έως τα τέλη του 2018, η ρωσική οικονομία εκτιμάται ότι συρρικνώθηκε κατά 6% λόγω των κυρώσεων της ΕΕ και των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα οι «μνημονιακοί» λόγοι, επιπροσθέτως, προκάλεσαν και συρρίκνωση στο κατά κεφαλήν εισόδημα του Έλληνα. Είμαστε οι μόνοι που στο διάστημα 2008 – 2018 σημειώσαμε μείωση του Μέσου εισοδήματος από € 12.032 σε € 9.203, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής υπηρεσίας3 , ενώ οι γείτονες (με πλήρη έκρηξη της τελωνειακής Ένωσης, αλλά και με τη ρώσικη αγορά, αφού εμείς σταματήσαμε να εξάγουμε αγροτικά προϊόντα) κατάφερε να αναρριχηθεί από € 4.143 (2008) σε € 6.645 (2018)!
«Δια γυμνού οφθαλμού» γίνεται αντιληπτό το άτοπο της εξωτερικής πολιτικής που δε συγκρίνεται με τη δομημένη εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, διότι εκεί έχουν μια διοίκηση και όχι μια κατακερματισμένη δύναμη χωρίς στόχους και κοινά ιδανικά! Γιατί αν στα ιδανικά της ΕΕ έχει και τη μάχη να σταματήσει τον αγωγό Nord Stream που δημιουργεί αντιπαραθέσεις θα χάσουν από την κα Μέρκελ! Και τούτο διότι ο ρόλος της Ρωσίας είναι πια, καθοριστικός ως κύριος προμηθευτής ενέργειας της ΕΕ, και κυρίως της Γερμανίας, αφού αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα της λεγόμενης ατμομηχανής της ΕΕ.
Εμείς λοιπόν πληρώνουμε σπασμένα χωρίς λόγο, αλλά όταν είναι να επιβληθούν κυρώσεις για το λόγο των τουρκικών παράνομων ενεργειών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όλο και βρίσκουν ανύπαρκτες διεξόδους για να συνεχίζουν σε βάρος μας και σε βάρος του κατακερματισμένου κράτους της Κύπρου τις παράνομες τουρκικές δραστηριότητες. Να μιλήσουμε για τους εχθρούς εταίρους που έχουμε; Να μιλήσουμε για τη δική μας ανικανότητα να στοχεύσουμε σωστά στο πώς να προφυλάξουμε και να διατηρήσουμε την προίκα που μας άφησε ο Βενιζέλος; Πως με όλα τα λάθη των πολιτικών κυβερνήσεων και της χούντας από το 1950 μέχρι σήμερα κατρακυλούμε στο γκρεμό και χαμπάρι δεν έχουμε πάρει, παρά τα σπασμένα πλευρά μας.
Δυστυχώς από τη σύντομη αυτή αναφορά εξάγεται ότι η Ελλάδα σύρθηκε στο άτυπο παιχνίδι των διερευνητικών που στόχευσαν αποκλειστικά και μόνο να μην επιβληθούν κυρώσεις κατά της γείτονος, που αποτελεί πολιτική πτυχή αρκετών «εταίρων» μας, όπως της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Γιαυτό υποστηρίζω ότι οι κυρώσεις είναι ανούσιες, με τον τρόπο που στοχεύουν και αποφασίζονται.
