Σωστή παρέμβαση
Είναι κάποιες παρεμβάσεις εκ μέρους των δήμων που χαρακτηρίζουν ακριβώς το μέγεθος της ευαισθησίας αυτών και του ενδιαφέροντος για τους νέους.
Ο δήμος Ξάνθης λοιπόν ξεκινά ένα πρόγραμμα εφαρμογής Πυροπροστασίας σε αριθμό σχολείων της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Επικροτούμε διότι η μέριμνα αυτή σημαίνει προστασία πριν γίνει το κακό.
Παράλληλα, κι αυτό σημαντικό, θα γίνει νομιμοποίηση σχολικών κτιρίων που στερούνται οικοδομικής άδειας και έλεγχος στατικότητας.
Με δυο λόγια: Πρόκειται για σοβαρές και απαραίτητες παρεμβάσεις του δήμου που στοχεύουν στην άμεση προστασία μαθητών και εκπαιδευτικών.
-Συγχαρητήρια για την ιδιαίτερα εύστοχη παρέμβαση. Να συνεχιστεί.
Γ.Δ.
Οι αλλαγές σε κόμβους
Και μια και βρισκόμαστε στο δήμο Ξάνθης να επισημάνουμε και κάτι επίσης θετικό το οποίο υποστηρίζαμε εδώ και πολλά χρόνια.
Υποστηρίζαμε λοιπόν την περίοδο που επικρατούσε η νοοτροπία τοποθέτησης φαναριών στους οδικούς κόμβους πως αυτό είναι λάθος και άσκοπη οικονομική επιλογή. Από τότε, ως εφημερίδα υποστηρίζαμε πως η ενδεδειγμένη λύση είναι η δημιουργία κυκλικών κόμβων. Τότε δεν εισακουστήκαμε.
Σήμερα με ικανοποίηση πληροφορηθήκαμε πως ο δήμος της πόλης θα διαμορφώσει κυκλικούς κόμβους στα σημεία από τις οδούς 4ης Οκτωβρίου έως Σάρδεων και Περικλέους.
Παράλληλα θα διαμορφωθούν πεζοδρόμια και θα γίνει τμήμα ποδηλατοδρομίου.
Έστω μετά από τόσα χρόνια εκεί στην Τεχνική Υπηρεσία του δήμου κατάλαβαν τη λύση με το αυγό του Κολόμβου.
Με την ευκαιρία μια ευχή προς τον αντιδήμαρχο κ. Ζερενίδη.
-Να συνεχίσει με θάρρος για το σωστό.
Γ.Δ.
Οι νόμοι Μπιρμπίλη
Την θυμάστε την κα Τίνα Μπιρμπίλη; Την ακτιβίστρια που γνώρισε στο γυμναστήριο ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και την έκανε υπουργό Περιβάλλοντος; Οι χρόνοι παρήλθον και η κα Μπιρμπίλη δεν έχει δημόσιο βίο αλλά ο νόμος Μπιρμπίλη 4061/ 2012 αλλά και ο 3889/2010 με τις όποιες τροπολογίες ακολούθησαν εξακολουθούν να ισχύουν και να ταλαιπωρούν. Νόμοι που είχαν χαρακτηριστεί ως πολύ αυστηροί και προκάλεσαν αντιδράσεις και μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ τότε. Κι οι δύο νόμοι αφορούν στην δόμηση και εξαιτίας των απαγορεύσεων που επέβαλλαν ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν , ακύρωσαν επενδύσεις και επιδείνωσαν τα προβλήματα που ήδη υπήρχαν αντί να τα επιλύσουν.
Μ.Ξ.
«Ωφέλιμοι, όχι αρεστοί»
Δεν διεκδικούμε την πατρότητα του τίτλου, κι ούτε γνωρίζουμε ποιος την έχει πει.
Εκείνο που όμως αξίζει να επισημανθεί είναι το περιεχόμενο των τριών λέξεων το οποίο τόσο για τον Τύπο αρχικά όσο και τους κατά καιρούς βουλευτές, δημάρχους και εν γένει αξιωματούχους μιας περιοχής, έχουν μια ιδιαίτερη βαρύτητα και εξηγώ.
Ο Τύπος, πρέπει οπωσδήποτε να διακατέχεται από την πρόθεση να είναι ωφέλιμος με τις παρατηρήσεις του, με την κριτική του στους κατά καιρούς άρχοντες.
Όχι μονοδιάστατα αρεστός στην εφήμερη εξουσία.
Το ίδιο αναλογικά ισχύει προς τους κατέχοντες την εξουσία.
Οφείλουν να διαχειρίζονται την εξουσία τους που προήλθε από τον λαό, επ’ ωφελεία αυτού κι ας γίνουν κάποτε μη αρεστοί. Εξάλλου ποτέ η άσκηση μιας εξουσίας δεν ικανοποίησε απόλυτα το σύνολο. Σημασία έχει να υπάρχει ωφέλεια προς τους πολλούς κι ας δυσαρεστούνται κάποιοι.
-Ωφέλιμοι λοιπόν κι όχι αρεστοί και οι δύο περιπτώσεις.
Θα ρωτήσει κάποιος. Είναι εύκολο αυτό;
Απαντώ με το χέρι στην καρδιά. Όχι! Αξίζει όμως να το προσπαθούμε όλοι.
Γ.Δ.
Φέτος μια κάρτα
Θλίψη μου προκάλεσε φέτος η διαπίστωση της μείωσης της αποστολής ευχετήριων καρτών για τα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά.
Μέσα σε λίγα χρόνια ένα έθιμο επικοινωνίας κυρίως του αστικού χώρου, των συγγενών και φίλων, έχει ουσιαστικά καταργηθεί.
Δεκάδες ποικίλες κάρτες με χειρόγραφες ευχές παραλαμβάναμε. Κάρτες που τις βάζαμε σε εμφανές σημείο όλη την περίοδο των γιορτών.
Σύλλογοι, Σωματεία, Πολιτικοί, Επιχειρήσεις, συγγενείς εκτός Ξάνθης, φίλοι αγαπημένοι που ζουν μακριά.
Αυτή η εορταστική κάρτα ήταν μια «προσέγγιση και υπενθύμιση», ήταν μια «ζωντανή» επικοινωνία, ένδειξης φιλίας και αγάπης.
Κάρτες διάφορες, πολύχρωμες και ιδιαίτερα συναισθηματικές που τις κρατάς μέρες πολλές, τις ξαναβλέπεις, τις χαϊδεύεις.
Αυτή όλη η σχέση έχει πλέον χαθεί και μάλλον οριστικά, δυστυχώς.
Φέτος για πρώτη φορά παρέλαβα με το ταχυδρομείο μία κάρτα. Από φίλο που μένει στη Θεσσαλονίκη με την οικογένειά του.
Μία μοναδική…
Γ.Δ.
Κι όμως…
Υποστηρίζω χρόνια τώρα πως το χαρτί δεν πρόκειται να βγει από τη ζωή μας.
Το υποστηρίζω απέναντι στην ηλεκτρονική λαίλαπα, σε όλη αυτή τη νέα εποχή που έχει πλέον κυριαρχήσει σε πολλούς τομείς της ζωής μας.
Είναι σίγουρο πως πάρα πολλά πράγματα λόγω της ηλεκτρονικής πως έχουν αλλάξει σημαντικά. Τομείς που βοηθούν τους επιστήμονες, τους απλούς ανθρώπους, που έχει εκτοξεύσει την επικοινωνία σε απίστευτα επίπεδα.
Οι νέοι κυρίως απολαμβάνουν την ηλεκτρονική αυτή εποχή, ζουν μέσα σ’αυτήν, δημιουργούν, αγαπούν, ερωτεύονται. Αποδεκτά όλα αυτά και άλλα τόσα.
Θεωρώ όμως πως έχει χαθεί ένα πράγμα. Το συναίσθημα, η ανθρώπινη επαφή, το ζωντανό βλέμμα, το άγγιγμα.
Στην ηλεκτρονική εποχή κάποιοι συνεχίζουν να κάνουν άλλου είδους όνειρα, άλλες σκέψεις πιο ανθρώπινες θα έλεγα. Κι όσο υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, θα συνεχίσει να υπάρχει το χαρτί, η ζεστή επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο και θα στέλνουν και πάλι οι άνθρωποι περισσότερες ευχετήριες κάρτες…
Γ.Δ.
Περί κρουσμάτων
Άκουσα από κάποιους συμπολίτες λόγια αισιοδοξίας πως όπου να’ναι τελειώνουμε με τον κορωνοϊό.
Σε ερώτηση μου που στηρίζεται η άποψή τους αυτή, μου ανέφεραν τον μικρό αριθμό των 14 νέων κρουσμάτων.
Κάναμε μια σύντομη συζήτηση και του ανέφερα πως αυτός ο αριθμός δεν είναι ασφαλής δείκτης. Σήμερα είναι μικρός, αύριο μπορεί όμως να μεγαλώσει. Του εξήγησα επίσης πως ο αριθμός αυτός αποτελεί συνάρτηση του αριθμού των πολιτών που κάνουν το τεστ.
Τέλος, για να μην τρέφουμε κάποιοι ψεύτικες ελπίδες, του είπα πως ο πραγματικός μηδενισμός των νέων κρουσμάτων θα πάρει χρόνο και πάντα μετά την ολοκλήρωση των εμβολιασμών.
Γ.Δ.
Έχουν το δικαίωμα άρνησης;
Συμπολίτης μου τηλεφώνησε και μου έθεσε ένα καίριο ερώτημα ουσίας που αφορά εργαζόμενους στο Νοσοκομείο Ξάνθης και πιθανόν και σε άλλα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας.
Το ερώτημα αφορούσε την άρνηση κάποιων εργαζομένων νοσηλευτών να εμβολιαστούν κι αν έχουν αυτό το δικαίωμα της άρνησης.
Ο συμπολίτης μου είπε πως θεωρεί ακατανόητη την άρνηση αυτή από ανθρώπους μάλιστα που ζουν και εργάζονται δίπλα σε ασθενείς και που αυτό σημαίνει πως εύκολα μπορούν να νοσήσουν και να χάσουν τη ζωή τους.
Ο ίδιος θεωρεί πως δεοντολογικά τα άτομα αυτά δεν λειτουργούν σύμφωνα με τους ιατρικούς κανόνες και αυτούς της προστασίας των ασθενών κι ως εκ τούτου ή θα πρέπει να εμβολιαστούν έστω παρά τη θέλησή τους ή ν’απομακρυνθούν με άδεια άνευ αποδοχών για μερικούς μήνες.
Στην Πολιτεία, υποστήριξε, υπάρχουν κανόνες, όπως και εν καιρώ πολέμου, διότι σε «πόλεμο» βρισκόμαστε αυτή την περίοδο, και όσοι λιποτακτούν, τιμωρούνται.
Τα τριάντα αυτά άτομα, αυτό το 6% επί του συνόλου, βρίσκονται σε λάθος εργασιακό χώρο, μου είπε κλείνοντας τη συζήτηση.
Όντως με προβλημάτισε αρκετά.
Γ.Δ.
Έλεγαν κάποτε για ένα Μουσείο Καπνού στην Ξάνθη….
Θυμάται κανείς το Μουσείο καπνού που θα γινόταν στην Ξάνθη για να τιμηθεί και η ιστορία της ως Καπνούπολη; Η τελευταία φορά που ακούσαμε γι αυτό ήταν το 2017 επί αντιπεριφερειάρχη Κώστα Ζαγναφέρη όταν στο γραφείο του έγινε μια σύσκεψη μεταξύ στελεχών της ΣΕΚΕ και της ΣΕΚΑΠ (του Σαββίδη τότε) με σκοπό την σύσταση ενός Φορέα που θα αναλάμβανε την λειτουργία του και ανάληψη του λειτουργικού κόστους. Τότε είχε ειπωθεί πως είχαν δεσμευτεί περίπου 2 εκ. ευρώ από το ΕΣΠΑ για την διαμόρφωση και τον εξοπλισμό του Μουσείου ενώ ο χώρος που είχε επιλεγεί για να το φιλοξενήσει είναι η Καπναποθήκη (απέναντι από το Αμοιρίδιο). Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με έρευνα που κάναμε η προσπάθεια έμεινε εκεί και ούτε φορέας συστάθηκε αλλά ούτε ολοκληρώθηκε ότι είχε ξεκινήσει επί αείμνηστου Γιώργου Παυλίδη που ήταν και ο εμπνευστής του έργου. Στο μεταξύ η ΣΕΚΑΠ πωλήθηκε στον Ιαπωνικό Όμιλο που μάλλον δεν φρόντισε κανείς να τον ενημερώσει ενώ ο νυν αντιυπεριφερειάρχης δεν ασχολήθηκε με το θέμα προς το παρόν τουλάχιστον, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε.
Αυτά και εις άλλα με υγεία!!!
Μ.Ξ.
