Ενάμιση χρόνο σχεδόν μετά τις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές η νέα δημοτική αρχή έπρεπε να είχε κάνει τον πρώτο, τουλάχιστον, δημόσιο απολογισμό της.
Τι παρέλαβε, τι πρότεινε, τι οραματίστηκε, τι υλοποίησε και τι έχει σκοπό να δρομολογήσει προς υλοποίηση τα επόμενα χρόνια.
Η νέα γενιά της πόλης, η πιο άρτια καταρτισμένη στις νέες τεχνολογίες από κάθε άλλη, θέλοντας και μη, έχει μάθει να εξετάζει τους αριθμούς, δυστυχώς όμως οι αριθμοί για τη δική μας πόλη δεν είναι καθόλου μα καθόλου ενθαρρυντικοί.
Αυτό φυσικά δεν οφείλεται μόνο στη τωρινή διοίκηση αλλά και στην προηγούμενη, ένας καλός αυτοδιοικητικός αναλυτής θα έλεγε ότι η ευθύνη φτάνει μέχρι και την τελευταία θητεία διοικήσεως Στυλιανίδη.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το όραμα του τελευταίου οραματιστή που έβγαλε η πόλη, έφτασε να υλοποιείτε 15 χρόνια μετά την εποχή της διοικήσεως του.
Στις 30/09/2020 η ειδική υπηρεσία διαχείρισης Ε.Π της Περιφέρειας ΑΜΘ ανακοίνωσε με ανάρτηση στην ιστοσελίδα της, τις ενταγμένες πράξεις του κάθε Δήμου στο Π.Ε.Π 2014 – 2020. Επίσης στην επίσημη ιστοσελίδα του ΥΠΕΣ μπορούμε να δούμε τα έργα του Δήμου Ξάνθης στο πρόγραμμα Αντώνης Τρίτσης. Τα αποτελέσματα τα οποία και αναμενόμενα για το Δήμο Ξάνθης, είναι εντελώς δυσοίωνα, με συμπέρασμα, ότι τόσο η προηγούμενη διοίκηση όσο και η νυν έχουν τεράστια ευθύνη για τη στασιμότητα των επόμενων 15 χρόνων από σήμερα. Με λίγα λόγια, η πόλη του 2020 θα είναι η ίδια πόλη με το 2035.
Πού οφείλονται λοιπόν αυτά τα παραπάνω αποτελέσματα για το Δήμο μας: ανικανότητα, κακή διαχείριση, κακές σχέσεις με τους υπαλλήλους των υπηρεσιών, έλλειψη οράματος, ακόμα και τα μηδαμινά τυπικά προσόντα θεσμικών έχουν σαν αποτέλεσμα η πόλη να είναι αποδέκτης όλων των παραπάνω.
Από την πόλη ένα βασικό στοιχείο που λείπει είναι η κοινή ευθύνη διακυβέρνησης, τόσο μεταξύ των αυτοδιοικητικών παρατάξεων όσο και μεταξύ των φορέων της πόλης. ( ΑΕΙ, Περιφέρεια, Δημόσιοι οργανισμοί, Επιμελητήρια ).
Αν δεν αναγνωρίσουμε άμεσα, δεν αναλύσουμε το τοπίο της πόλης, να θέσουμε προτεραιότητες, εξειδικεύοντας το όραμα μας με συγκεκριμένους στόχους, αφού πρώτα τους μελετήσουμε σε βάθος, δε μπορούμε να προχωρήσουμε. Η γεωστρατηγική θέση της Ξάνθης αλλάζει γρήγορα, η Αλεξανδρούπολη αξιοποιείται από την Αμερικανική κυβέρνηση, οι κάθετοι άξονες είναι σε διαδικασία κατασκευής, τα λιμάνια παίζουν πρωταρχικό ρόλο στη νέα εποχή και η διοίκηση της πόλης κόβει δέντρα στα πάρκα με τη παρουσία της κεφαλής της. Δεν μπορεί στόχος μας να είναι η επανεκλογή μας χωρίς να θέλουμε να πάρουμε δύσκολες πολιτικές αποφάσεις. Δυστυχώς η ευτυχώς τα προβλήματα της πόλης είναι δίπλα μας, κοντά μας, ενώ οι χρηματοδοτούμενες λύσεις τους μακρυά και θέλει υπομονή και επιμονή.
Θέτουμε προτεραιότητες, στηριζόμαστε στο ισχυρό Brand name της πόλης, αξιοποιούμε την ιστορία της πόλης και τους ανθρώπους που την κουβαλάν ακόμα ωμή στη πλάτη τους.
Σταματάμε να κοιτάμε το δέντρο και ασχολούμαστε με το δάσος.
Όσο και αν η νέα διοίκηση θέλει να κατευθύνει τη συζήτηση συμπαρασέρνοντας και την αντιπολίτευση στο χωρίς άδεια ανακατασκευή πάρκου, πίσω από την νομαρχία και σε άλλα άνευ ουσίας ζητήματα, η μη αξιοποίηση της Παλιάς πόλης, η Δημοτική Αγορά, οι είσοδοι της πόλης, η ανάδειξη του Ποταμού Κόσυνθου, το κολυμβητήριο, η ανακατασκευή της Πλατείας Ελευθερίας, το Δροσερό, τα Κιμμέρια η Σταυρούπολη και άλλα πολλά πρέπει να μας θυμίζουν ποιο είναι το δάσος.
Είναι αναγκαίο να ξεφύγουμε από τη «σχέση εξάρτησης» και τη λογική των εύκολων αναθέσεων μεταξύ διοίκησης και δημότη. Είναι κρίμα να χαθεί το αποθεματικό της πόλης σε τέτοιες λογικές, αυτές οι λογικές θυμίζουν τρόπους λειτουργίας οι όποιοι συρρίκνωσαν την τοπική αυτοδιοίκηση. Το αποθεματικό της πόλης πρέπει να χρησιμοποιηθεί στοχευόμενα για να πολλαπλασιάσει την ονομαστική του αξία. Η πόλη χρειάζεται νέες μελέτες και η διοίκηση οφείλει να βρει το τρόπο να τις δημιουργήσει. Η διοίκηση επίσης επιβάλλεται να επικαιροποιήσει παλιές μελέτες για να δώσει ώθηση στη πόλη. Οι μελέτες ανάπλασης της Πλατεία Ελευθερίας και της Δημοτική αγορά, υπάρχουν στα συρτάρια, μένει μόνο να τα ανοίξουν και να δουλέψουν.
Δυστυχώς, δε μπορώ να είμαι καθόλου αισιόδοξος, όπως θα έπρεπε να κλείνει και ένα άρθρο στη φυσιολογική του δομή, άλλα θέλοντας και μη η εικόνα της πόλης σήμερα θα είναι ίδια με την εικόνα της πόλης αύριο και σε αυτό ας μην ξεχνάμε ότι δεν ευθύνονται μόνο οι κατέχοντες τα ινία της, άλλα και αυτοί που στη τελική παρέδωσαν τα κλειδιά της πόλης, επώνυμοι και ανώνυμοι.
Πάνος Δαβιτίδης
Πολιτικός Μηχανικός
