Ένωση Πολιτειών
Ο στόχος είχε μπει από παλιά. Μεγαλεπήβολος. Να γίνει σιγά-σιγά η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ένωση στην αρχή, μια Ένωση Πολιτειών.
Προφανώς κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο για πολλούς λόγους διότι θα πρέπει να υπερνικηθούν εθνικές, ιδεολογίες, ιστορικά στοιχεία και μια σειρά άλλα που υπάρχουν και διαφοροποιούν τις χώρες μεταξύ τους.
Όμως ο σπόρος που έπεσε αρχίζει σιγά-σιγά, με αργό ρυθμό, να βρίσκει κατάλληλο έδαφος. Ήδη συζητείται να γίνει Ευρωπαϊκό Υπουργείο Ανάπτυξης, να διαμορφωθεί Κοινή Εξωτερική Πολιτική και κοινή Αμυντική Πολιτική.
Τα πράγματα κινούνται. Αργά μεν, αλλά κινούνται. Η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση είναι ο στόχος που θα αποτελέσει τη βάση που πάνω θα χτιστούν όλες οι άλλες ενοποιητικές πολιτικές. Με τον τρόπο αυτό, η Ευρώπη είναι σίγουρο ότι θα παίξει τον Παγκόσμιο ρόλο που της αντιστοιχεί ως μία κατ’εξοχήν δημοκρατική οντότητα, με οικονομική και κοινωνική δομή που καμία άλλη περιοχή δεν διαθέτει.
Βέβαια μιλούμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση Πολιτειών που πολλοί από μας δεν θα προλάβουν να δουν να υλοποιείται.
Γ.Δ.
Αυτό που ζούμε…
Σκηνή σε ουρά (με απόσταση) σε σούπερ μάρκετ το περασμένο Σάββατο. Όλοι φορούν μάσκα εκτός από μια ηλικιωμένη η οποία νιώθει αμηχανία και ότι πρέπει να απολογηθεί. Λέει λοιπόν ότι όλα αυτά είναι υπερβολικά και ότι ίδια δεν τα πιστεύει και μπλα μπλα (ανούσια αναμασήματα από ότι έχει πάρει τα αυτί της και τη βόλεψαν προφανώς ). Οι υπόλοιποι της ουράς απλά την κοίταξαν χωρίς να πουν λέξη και αυτή αμέσως σταμάτησε μουρμουρίζοντας. Είχε τόση δύναμη το επικριτικό και υποτιμητικό βλέμμα τους που κατάλαβε ότι δεν την παίρνει να συνεχίσει. Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή παντού στην Ξάνθη. Η κούραση και η αγανάκτηση μαζί με την συνειδητοποίηση ότι είναι ώρα να τελειώνουμε πια με αυτό που ζούμε και όποιος δεν πειθαρχεί απλά να το βουλώσει και να σταματήσει να θέτει σε κίνδυνο όλους τους άλλους.
Συμφωνεί δεν συμφωνεί γιατί προέχει η ασφάλεια όλων!
Και να σκεφτεί κανείς ότι οι ηλικιωμένοι, δηλαδή που θα έπρεπε πιο πολύ να προσέχουν αυτοί είναι οι πιο απείθαρχοι.
Μ.Ξ.
Ο Χουσεΐν από τον Κένταυρο και ο Μπίλ Γκέιτς
«Χουσεϊν Άγκνους: Ο Θρακιώτης που θέλει να μάθει το… τζατζίκι στον Μπίλ Γκέιτς», είναι ο τίτλος ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Έθνος» που αναφέρεται στον 62χρονο επιχειρηματία από την Ξάνθη, Χουσεΐν Άγκνους, διατηρεί ελληνικό εστιατόριο στην Αριζόνα, στην περιοχή όπου ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος θα στήσει μια…έξυπνη πόλη. Ο Χουσεΐν Άγκνους διατηρεί εδώ και λίγους μήνες ένα ελληνικό εστιατόριο στο Avondale της Αριζόνα και το ονομάζει μάλιστα “Xanthi” ενώ μπροστά από το σπίτι του στο γειτονικό Buckeye, βρίσκεται μια τεράστια έκταση που αγόρασε ο δισεκατομμυριούχος Αμερικανός επενδυτής, με σκοπό να στήσει μια Smart City.
O Χουσεΐν Άγκνους που έχει συστήσει στους Αμερικανούς συμπολίτες του το χωριάτικο λουκάνικο με πράσο και πορτοκάλι -το οποίο μάλιστα παρασκευάζει μόνος του-, δήλωσε στο «Έθνος της Κυριακής», έτοιμος να σερβίρει ελληνικό, παραδοσιακό φαγητό στον Γκέιτς, ντολμαδάκια, σπανακόπιτα, μουσακά και μπακλαβά!
Μ.Ξ.
Τολμήστε!
Οι καιροί δεν περιμένουν: Αυτό είναι γνωστό από την αρχαιότητα ακόμη. Ο χρόνος είναι πολύτιμος όταν αξιοποιείται σωστά, άχρηστος χωρίς αξία όταν σπαταλιέται έτσι χωρίς πρόγραμμα και απόδοση.
Η προτροπή λοιπόν απευθύνεται σήμερα προς τους Αυτοδιοικητικούς μας άρχοντες.
Μια προτροπή καλοπροαίρετη, από ενδιαφέρον για επιτυχία αυτών στο έργο τους.
Για να πετύχουν όμως στο έργο απαιτούνται κάποιες ενέργειες και δράσεις τους όπως:
-Διάθεση μεταρρυθμίσεων
-Αγνόηση του όποιου Πολιτικού Κόστους (που στην ουσία είναι πολύ μικρό έναντι του μεγάλου οφέλους)
-Σύγκρουση με κατεστημένες αντιλήψεις
-Εφαρμογή νέου Μοντέλου Διοίκησης
-Αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων και ευκαιριών που παρέχει τόσο η κυβέρνηση όσο και τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα.
Χρειάζεται δηλαδή ΤΟΛΜΗ για ρήξεις, για μεταρρυθμίσεις, για εφαρμογή νέων κατευθύνσεων. Απ’όλους τους δήμους και σαφώς περισσότερο από τον Μητροπολιτικό.
Εάν η αυτοδιοίκηση δεν τολμήσει, τότε απλώς θα διαχειρίζεται την καθημερινότητα χωρίς να παράγει σημαντικό μικρό και μεγάλο έργο.
-Κύριοι, Τολμήστε!
Γ.Δ.
Το Γενικό Πολεοδομικό
Προχθές Παρασκευή ο δήμος Ξάνθης παρουσίασε στο Ίδρυμα το πλαίσιο του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου. Δυστυχώς ενώ προσκλήθηκαν όλες οι δημοτικές παρατάξεις, παρέστησαν μόνον οι σύμβουλοι της παράταξης Παπαχρόνη «Αγάπη για την Ξάνθη μας».
Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) είναι ένα σημαντικότατο εργαλείο σε κάθε δήμο και ουσιαστικά εκεί, πάνω στο περιεχόμενο του ΓΠΣ, οικοδομείται το μέλλον του δήμου, διότι σ’αυτό οριοθετούνται οι βασικοί άξονες του Πολεοδομικού Σχεδιασμού και της χρήσης Γης που στη συνέχεια θα μπουν στη φάση της υλοποίησης και εφαρμογής.
Η απουσία βέβαια από την παρουσίαση αυτή αποδεικνύει ένα πράγμα. Ότι παρούσες είναι στην εύκολη και ανούσια αντιπολιτευτική στάση, κι όχι παρούσες στο σχεδιασμό για το μέλλον του Οικιστικού μέλλοντος του δήμου.
Γ.Δ.
Μπαλώματα στο δρόμο της Θηλιάς
Οι τελευταίες βροχές όπως ήταν σίγουρο, δημιούργησαν ακόμη περισσότερα προβλήματα στον δρόμο πάνω από την Καλαμού προς την Θηλιά.
Έτσι κι αλλιώς, ο δρόμος είχε τα χάλια του που επιδεινώθηκαν. Και για να διορθώσει την εικόνα ο αντιπεριφερειάρχης Νίκος Ευφραιμίδης, έστειλε τον γνωστό του με το γκρέιντερ για να διορθώσει ό,τι διορθώνεται. Δηλαδή με μπαλώματα και πάλι όπως χρόνια τώρα. Για οριστική και μόνιμη λύση, ούτε σκέψη.
Περιφερειάρχης Μέτιος και Αντιπεριφερειάρχης, βρήκαν τη λύση. Θα στρώσουν τον δρόμο με 3α κι έτσι νομίζουν ότι θα λυθεί το θέμα.
Βέβαια κάνουν λάθος. Του χρόνου, πάλι ο δρόμος θα είναι αδιάβατος και θα χρειαστεί και πάλι έξοδα.
Δηλαδή σε δουλειά να βρίσκονται κάποιοι και οι κάτοικοι να συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται. Για μόνιμη λύση άραγε τι λένε; Τι προτείνουν;
Γ.Δ.
Δεν ξοδεύουν και πληρώνουν
Η πανδημία του νέου κορωνοϊού πέρα από όλα όσα εξαιτίας του μας ταλαιπώρησαν, είχε και μια θετική πλευρά. Κι αυτή είναι καθαρά οικονομική.
Δηλαδή, εξαιτίας του εγκλεισμού στα σπίτια και της απαγόρευσης λειτουργίας μιας σειράς καταστημάτων, οι νεοέλληνες δεν ξόδευαν. Κι έτσι, το κομπόδεμά τους αυξανόταν στις τράπεζες.
Από την άλλη, έχοντας χρήματα, πλήρωναν εγκαίρως τις όποιες υποχρεώσεις προς το δημόσιο και τις τράπεζες. Έτσι, έμπαιναν χρήματα και στα κρατικά ταμεία.
Άρα, διπλό το καλό, τόσο για τους ιδιώτες όσο και το κράτος.
Εκείνοι όμως που πλήρωσαν ακριβά το μάρμαρο ήταν οι επαγγελματοβιοτέχνες. Το πλήρωσαν και συνεχίζουν να το πληρώνουν.
Γ.Δ.
Παγκόσμια Ημέρα Αιολικής Ενέργειας
Εχθές Δευτέρα 15 Ιουνίου ο πλανήτης γιόρτασε –όπως κάθε χρόνο – την Παγκόσμια Ημέρα Αιολικής Ενέργειας. Όσο για την Ελλάδα, κατόρθωσε λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 8 Ιουνίου, για πρώτη φορά στην ιστορία της, να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες χωρίς το λιγνίτη. Έστω και επετειακά για μία ημέρα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ, οι ανάγκες (95.728 MWh) καλύφθηκαν κατά 57,65% από μονάδες φυσικού αερίου, 14,23% υδροηλεκτρικά, 4,92% ανανεώσιμες πηγές και 23,21% από εισαγωγές.
Η κυβέρνηση προχωράει με βήμα ταχύ στην απολιγνιτοποίηση και έχει θέσει το φιλόδοξο στόχο έως το 2030 να καλυπτόμαστε κατά 100% από ΑΠΕ και φυσικό αέριο. Παρά τις διάφορες τοπικές αντιδράσεις κάποιων τάχα οικολόγων, που λένε όχι στην Αιολική Ενέργεια, χωρίς να έχουν να προτείνουν με τι θα αντικατασταθεί ο λιγνίτης.
Και χωρίς να μας εξηγούν γιατί θεωρούν ότι υποβαθμίζει αισθητικά το περιβάλλον η πρώτη εικόνα, και όχι η δεύτερη…
Ατομική ευθύνη και κοινωνική προστασία
Η έννοια «ατομική ευθύνη» μπήκε ξαφνικά στη ζωή μας τον Μάρτιο με την εμφάνιση του κορωνοϊού, καθυστερημένα όμως κατά μερικές δεκαετίες. Παρότι συμπληρώσαμε σχεδόν πενήντα χρόνια ως δημοκρατία του δυτικού κόσμου, είχαμε διδαχθεί όλα αυτά τα χρόνια ότι έχουμε μόνο δικαιώματα τα οποία και διεκδικούσαμε δυναμικά.
Όμως στις σύγχρονες δημοκρατίες η έννοια των δικαιωμάτων έχει και το αντίβαρο των υποχρεώσεων που έχει ο κάθε πολίτης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.
Είναι αλήθεια ότι αυτή η έλλειψη δημοκρατικής διαπαιδαγώγησης καλύφθηκε με εντατικά μαθήματα το τελευταίο τρίμηνο από το εξαιρετικό δίδυμο Τσιόδρα – Χαρδαλιά που κατάφεραν να μας εμπνεύσουν και να μας πείσουν να μείνουμε σπίτια μας όχι μόνο για τη δική μας αλλά και για την κοινωνική προστασία και κυρίως των αδυνάτων.
Δυστυχώς το μάθημα αυτό δεν έγινε αποδεκτό από το σύνολο της κοινωνίας μας και τώρα θα πρέπει να το πληρώσουμε όλοι μαζί, με νέους περιορισμούς, διότι η έλλειψη ατομικής ευθύνης έχει πολλές φορές τεράστιες επιπτώσεις για όλους. Κι αυτές μπορεί να τις βιώσουν οι φίλοι μας που τα μαγαζιά τους δεν θα δουλέψουν και θα κινδυνεύσουν με οριστικό λουκέτο, οι συγγενείς μας που δεν θα μπορέσουν να πουλήσουν τα προϊόντα τους στο παζάρι, τα ξενοδοχεία μας που δεν θα ανοίξουν και δεν θα δουλέψουν τα παιδιά μας, οι γονείς μας που θα νοιώσουν και πάλι έντονα τον φόβο και την απειλή του θανάτου.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε όλοι μία αλυσίδα και η ανευθυνότητα του ενός έχει ολέθριες συνέπειες στις ζωές όλων μας…
