γράφει ο Γιάννης Μήτσιος, πολιτικός επιστήμων – διεθνολόγος*
Κρίσιμες ώρες για την Ελλάδα και επικίνδυνες συνάμα, αυτές που διανύουμε. Ο Ελληνισμός βρίσκεται για άλλη μια φορά ενώπιον ιστορικών στιγμών και καλείται να αγωνιστεί για την ακεραιότητα της πατρίδας, την κοινωνική συνοχή και την ασφάλεια της χώρας.
Η Τουρκία απέδειξε για άλλη μια φορά, κυρίως στους εφησυχάζοντες και στην ¨ελίτ¨ του αθηνοκεντρικού κράτους, ότι δεν καταλαβαίνει από ευγένειες, διεθνές δίκαιο, Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, καλοπιάσματα, συνεκμεταλλεύσεις κλπ. Θέλει όλο «το μπακλαβά» και όχι ένα κομμάτι. Ο τυχοδιωκτισμός της και η αλαζονεία της φαίνεται σε όλα τα επίπεδα. Η Τουρκία ονειρεύεται μια αναγέννηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από την Λιβυή, στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο, στην Κύπρο, τη Συρία και μέχρι την ανατολική Αφρική, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις γεωπολιτικές συγκυρίες και να καταστεί defacto περιφερειακή δύναμη και συνομιλητής με τις μεγάλες δυνάμεις. Ο Ερντογάν όμως δεν είναι ούτε μετενσάρκωση του Κεμάλ, ούτε του Μωάμεθ του πορθητή. Για την Τουρκία αργά η γρήγορα θα έρθει η ώρα του τελικού λογαριασμού.
Δεν μπορεί να είσαι ταυτόχρονα και με τα συμφέροντα της Δύσης (ΕΕ και ΝΑΤΟ) ενάντια στη Συρία και τη Ρωσία και να είσαι σύμμαχος και με τη Ρωσία. Δεν μπορεί να υπονομεύεις την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το να επιδιώκεις την αποσταθεροποίηση μια χώρας μέλους, όπως η Ελλάδα, χρησιμοποιώντας το μεταναστευτικό και να την απειλείς με τη βία και πόλεμο, ούτε και τις ευρωπαϊκές κοινωνίες με την «εξαγωγή» εκατομμυρίων κατατρεγμένων, κυρίως μουσουλμανικών πληθυσμών, που θα επηρεάσουν τις κοινωνικές, δημογραφικές και θρησκευτικές ισορροπίες στην Ευρώπη. Δεν μπορεί τέλος να εξαπλώνεσαι πέραν των δυνάμεών σου, η δράση θα φέρει αντίδραση.
Και εδώ γεννάται το εύλογο ερώτημα γιατί η Τουρκία τα κάνει όλα αυτά και τι κάνουν οι σύμμαχοι της Ελλάδας; Η απάντηση στο ερώτημα είναι μία και ακούει στη λέξη συμφέροντα. Η κάθε μία χώρα αλλά και οι ενώσεις χωρών (ΝΑΤΟ, ΕΕ) έχουν τη στρατηγική τους και τα συμφέροντά τους. Σε στρατηγικό επίπεδο ανέχεται η Δύση «τα καμώματα» της Τουρκίας προσπαθώντας την να την κρατήσει πάση θυσία στο δυτικό στρατόπεδο μιας και αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ και να τη χρησιμοποιήσει ενάντια στους δύο στρατηγικούς ανταγωνιστές της, την Κίνα και τη Ρωσία. Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη στήριξη του ΝΑΤΟ στην Τουρκία για την απώλεια δεκάδων Τούρκων στρατιωτικών στην βόρεια Συρία από τις δυνάμεις του Άσαντ και των Ρώσων, την ώρα που γνωρίζουν πολύ καλά σε Ευρώπη και Αμερική ότι σε εκείνη την περιοχή της Ιντλιμπ, έχουν συσσωρευτεί τα υπολείμματα των τρομοκρατών της Αλ Κάιντα και του ισλαμικού κράτους ISIS. Κανείς βέβαια δεν γνωρίζει με ακρίβεια πόσοι από τους τρομοκράτες Σύρους αλλά και φανατικούς μουσουλμάνους μισθοφόρους από τη Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία βρίσκονται στον Έβρο ή στα τουρκικά παράλια έχοντας φυγαδευτεί στην κυριολεξία με τις οικογένειές τους από τα μέτωπα της Συρίας.
Σε οικονομικό επίπεδο η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τον νούμερο ένα εμπορικό εταίρο για την οικονομία της Τουρκίας με διμερές εμπόριο εισαγωγές – εξαγωγές γύρω στα 160 δις ευρώ. To 50% των εξαγωγών της Τουρκίας κατευθύνεται στην ΕΕ και εισάγει από την ΕΕ το 36% των αναγκών της ενώ για την ΕΕ η Τουρκία αποτελεί τον 5ο στη σειρά εμπορικό της εταίρο και σημαντική αποδέκτης Άμεσων Ξένων Επενδύσεων.
Ιδιαίτερα για τη Γερμανία, οι σχέσεις της με την Τουρκία είναι αδιατάρακτες από τον 19ο αιώνα. Ζουν πάνω από 3,5 εκατομμύρια πολίτες τουρκικής καταγωγής, εκ των οποίων το 1,5 εκ, γερμανοί πολίτες, ενώ η Τουρκία αποτελεί, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του γερμανικού υπουργείου εξωτερικών, το μεγαλύτερο εμπορικό της εταίρο και αποδέκτη των μεγαλύτερων γερμανικών επενδύσεων «Germany is Turkey’s most important trade partner and its largest foreign investor.» (https://www.auswaertiges-amt.de/en/aussenpolitik/turkey/228290). Στην Τουρκία λειτουργούν 7.300 επιχειρήσεις γερμανοτουρκικές, ενώ στη Γερμανία 80.000 γερμανοτουρκικές επιχειρήσεις, σε 50 διαφορετικούς τομείς, με ετήσιο τζίρο 52 δις ευρώ (Το ΑΕΠ της Ελλάδας είναι γύρω στα 190 δις ευρω) που απασχολούν 500 χιλιάδες εργαζομένους.
Το 2017 οι Γερμανοί τουρίστες στην Τουρκία άγγιξαν τον αριθμό των 3.5 εκ ενώ σε πολιτικό επίπεδο η Γερμανία έχει 3 ευρωβουλευτές, 15 ομοσπονδιακούς βουλευτές και 53 βουλευτές κρατιδίων, τουρκικής καταγωγής, όπως μας πληροφορεί η επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού υπ. Εξωτερικών (http://www.mfa.gov.tr/commercial-and-economic-relations-between-turkey-and-the-federal-republic-of-germany.en.mfa)
Για δε τη γείτονα χώρα Βουλγαρία και μέλος της ΕΕ, στης οποίας τα σύνορα δεν υπάρχει ούτε ένας λαθρο-μετανάστης/πρόσφυγας, αξίζει να σημειώσουμε ότι το 10% των κατοίκων της γύρω στους 600.000 είναι τουρκικής καταγωγής.
Και για να «δέσει το γλυκό» και για τους λάτρεις της συνωμοσιολογίας σε άρθρο του Τζώρτζ Σόρος την ημέρα που επισκέπτεται ο Ερντογάν τη Μόσχα, ζητά από τις στήλες του Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, της ναυαρχίδας του καπιταλισμού, πλήρη στήριξη στην Τουρκία από την Ευρώπη, ενάντια στον αιμοσταγή Πούτιν που ευθύνεται, όπως γράφει, ο Σόρος για τα δεινά της Συρίας και τα εκατομμύρια των προσφύγων από τον πόλεμο!!!. ( George Soros, Europe Must stand with Turkey against Putin’s War Crimes, Financial Times,5/3/2020)
Ευτυχώς για την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση η γαλλική στάση ήταν από την πρώτη στιγμή καθαρή και δυνατή ενώ συνεχίζεται η αλληλεγγύη από άλλες χώρες όπως Αυστρία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία κλπ. Για την ώρα έχει αποφευχθεί μια σύνοδος κορυφής αρχηγών-κρατών, με συναντήσεις μόνο σε υπουργικό επίπεδο, για να μην εκτεθούν οι ευρωπαίοι ηγέτες κάτι όμως που δεν θα αποφύγουν στο επόμενο διάστημα, όσο θα κλιμακώνει η Τουρκία και η Ελλάδα θα βρίσκεται στα πρόθυρα σύγκρουσης μαζί της, με ότι αυτό θα συνεπάγεται για το δυτικό στρατόπεδο (ΕΕ , ΗΠΑ και ΝΑΤΟ).
* συγγραφέας του βιβλίου: «Το στοίχημα της Αναγέννησης και το μέλλον της Ελλάδας σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο»
