Τις Τρίτες του Μαρτίου στον «Κινηματογράφο των Δημιουργών»
Υπάρχει ένας κινηματογράφος σπουδαίος κι αγαπημένος, που η Κινηματογραφική Λέσχη της ΦΕΞ προβάλλει με σεβασμό στη δημιουργία. Υπάρχει ένας κινηματογράφος που είναι ωραίος, με τη σκοτεινή αίθουσα, τη μεγάλη οθόνη και το σινεφίλ κοινό. Ένας κινηματογράφος που αναρωτιέται, που γοητεύει, που συγκινεί και συνεπαίρνει. Οι Τρίτες της Κινηματογραφικής Λέσχης της ΦΕΞ 2020 σε σχεδιασμό και επιμέλεια Γιώργου Μπακαλίδη είναι οι βραδιές για τον Κινηματογράφο των Δημιουργών.
Τις Τρίτες του Μαρτίου, στις 21.00 στο Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης παρουσιάζεται ένα αφιέρωμα στο σκηνοθέτη Μίκλος Γιαντσό (Miklos Jancsó 1921-2014)
Μίκλος Γιαντσό : Η πιο ευγενής αισθητική απόλαυση είναι η ανακάλυψη της αλήθειας
Ο Μίκλος Γιαντσό είχε γεννηθεί το 1921 στην πόλη Βακ της Ουγγαρίας. Ο κινηματογράφος δεν μπήκε αμέσως στη ζωή του. Ο Γιαντσό αρχικώς σπούδασε Νομικά και εν συνεχεία Ιστορία Τέχνης και Εθνογραφία. Πρωτοήλθε σε επαφή με τον κινηματογράφο όταν άρχισε να ασχολείται με τη δημιουργία εθνολογικών ντοκιμαντέρ για την τεκμηρίωση των επιστημονικών ερευνών του.
Σύντροφε αντίο, Οι νικημένοι, Ο ήχος της σιωπής, Κόκκινοι και λευκοί, Αστραφτεροί άνεμοι, μερικοί από τους τίτλους των ταινιών που γύρισε στη δεκαετία του 1960 αφήνοντας το δικό του, προσωπικό αποτύπωμα στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο με την εισαγωγή καινοτομιών, όπως οι «χορογραφικές» κινήσεις του κινηματογραφικού φακού και ο κατακερματισμός του χρόνου.
Ο Γιαντσό μέντορας του Θόδωρου Αγγελόπουλου και σταρ του διανοουμενίστικου, πολιτικοποιημένου σινεμά στις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70, αρνείται να υιοθε¬τήσει οποιαδήποτε τάση σύγχρονη ή μόδα. Το έργο του έχει έναν χαρακτήρα υπερβατικό, μοναδικό, έκτος χρόνου, πολύ ιδιόμορφο, με κάποια δόση μανιερισμού. Αντλεί αποκλειστικά απ’ την σύγχρονη τραγική ιστορία του τόπου του, και αναφέρεται αποκλειστικά στα συγκεκριμένα γεγονότα της. Ο Κόκκινος ψαλμός το 1972 χάρισε στον Γιαντσό το μεγαλύτερο βραβείο της καριέρας του, το σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ των Καννών. Είναι ένα χρονικό των εξεγέρσεων των χωρικών στη Νοτιοανατολική Ουγγαρία. Το 1990 τιμήθηκε με το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία για το σύνολο της σταδιοδρομίας του στον κινηματογράφο. Πέθανε το 2014.
