Αρχική ΓΝΩΜΕΣ Εμπρός εις τα Αθήνας

Εμπρός εις τα Αθήνας

0

Στις Ελληνοβουλγαρικές πολεμικές συγκρούσεις του 1913 οι Βούλγαροι είχαν αποθρασυνθεί τελείως. Ο Δημοσιογράφος- Στρατιώτης Σ. Σταματίου εντός του εδάφους των Σκοπίων και κοντά στην πόλη Στρούμιτσα κυρίευσε την Βουλγαρική σημαία που πάνω της είχαν γράψει οι Βούλγαροι ΄΄Εμπρός εις τα Αθήνας’’. Πίστευαν πως οι Έλληνες είναι ένα στράτευμα μικρεμπόρων και πλασιέ, όπως ισχυριζόταν ο Στρατηγός τους Νικολάϊ Ιβάνοφ.  Στις επακολουθήσασες όμως μάχες διαπίστωσαν πως το μεγάλο τους λάθος ήταν πως δεν είχαν πάρει μαζί τους πολλά σώβρακα, κάθε μέρα ήθελαν τουλάχιστον πέντε αλλαξιές λόγω της φοβικής ευκοίλιας που τους μάστιζε.

Είχαν φθάσει στο σημείο οι Βούλγαροι να οραματίζονται κατάληψη των Αθηνών, πράγμα που εμφάνιζαν πάνω στις πρασινοκόκκινες σημαίες τους. Η κατάσταση όμως άλλαξε άρδην μετά την φονική μάχη των υψίπεδων του Λαχανά. Η ορμή τους προς την πατρίδα τους κατέγραψε πανευρωπαϊκά ρεκόρ ταχύτητας υπό την απειλή της οξείας Ελληνικής λόγχης πλησίον του απευθυσμένου τους. Κατάφεραν βέβαια εν πολλοίς να προστατεύσουν το παχύ και το λεπτό έντερό τους, ακριβώς μετά τον πυλωρό. Το στομάχι παρέμεινε άθικτο, όπως και ο οισοφάγος. Είχαν την πρόνοια να αναπτύξουν μεγάλες ταχύτητες υποχώρησης που και σήμερα τις θεωρούν κάποιοι παγκόσμια ρεκόρ. Οι Έλληνες Στρατιώτες βρέθηκαν δέκα χιλιόμετρα πριν την Σόφια και έβλεπαν από το ύψος τους ακόμη και αυτοκίνητα μέσα στους δρόμους της Πρωτεύουσάς τους. Αντί να φθάσουν στην Αθήνα, ο Έλληνας Αρχιστράτηγος Βασιλιάς Γεώργιος  οδηγούσε τους Έλληνες στην κυρίευση του μεγαλύτερου χώρου της γειτονικής και εχθράς Βουλγαρίας. Οι Times του Λονδίνου περιέγραφαν με έκπληξη, θαυμασμό και ίσως τρόμο την ορμή των Ελληνικών Στρατευμάτων που με την λόγχη έβγαζαν τους αντιπάλους από τα χαρακώματα. Οι Έλληνες διατηρούσαν αλώβητη την φήμη του Λεωνίδα, του Δημόφιλου και του Διηνέκη των Θερμοπυλών. Η κατάληψη της Σόφιας είχε αποφασισθεί στο τελευταίο στρατιωτικό συμβούλιο με την επιμονή μάλιστα, περισσότερο, του Συνταγματάρχη Λεωνίδα Παρασκευόπουλου. Οι μεγάλες όμως δυνάμεις δεν ήθελαν να δημιουργήσουν μια νέα υπερδύναμη, την ώρα μάλιστα που μόλις είχαν ξεμπερδέψει με το μεγάλο κράτος της Τουρκίας. Γι αυτό, και με την πίεσή τους, ο Ελληνικός στρατός απεσύρθη από  την Βουλγαρία και επέστρεψε στα σημερινά υπάρχοντα σύνορα.

Τα παρά πάνω ιστορικά γεγονότα καλόν θα είναι να λαμβάνει υπ όψιν της η Τουρκική ηγεσία σήμερα και να μην διακινδυνεύσει να πνιγούν στα νερά του Αιγαίου χιλιάδες ανύποπτοι Τούρκοι στρατιώτες , είναι άσχημος θάνατος ο πνιγμός. Είναι κρίμα για τα παιδιά. Ο Τσώρτσιλ είχε πεί σε κλειστό κύκλο πως ‘’αλλοίμονό μας αν ομονοήσουν οι Έλληνες και ενωθούν, θα κυριεύσουν τον κόσμο.’’ Οι Έλληνες καθόρισαν την μορφή και τον πολιτισμό της Ευρώπης πριν 2.500 χρόνια, οι Έλληνες καθόρισαν και την έκβαση του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Ας μην παίζουν με την ύπαρξη του Τουρκικού κράτους διάφοροι υπέραυχοι και μαγαλοσχήμονες, η ανάγνωση της ιστορίας δεν έβλαψε ποτέ κανέναν νουνεχή και σώφρονα άνθρωπο. Η ιστορία του Ελληνικού κράτους διδάσκει και σωφρονίζει. Οι άλλοι πήγαιναν για την Αθήνα και βρέθηκαν στην Σόφια. Προσοχή, ατραπός επικίνδυνη, πάρτε σώβρακα μαζί σας!

Φοίβος Ιωσήφ

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
  • Ο πασίγνωστος El Arabi

    Η μαθητιώσα νεολαία και η φίλαθλη τοιαύτη ξέρει καλά να ξεχωρίζει τις αξίες από τις απαξίε…
  • Ατιμούλια Έλληνες

    Εθνικά σύνορα είναι εκείνα που δείχνουν τα γεωγραφικά σημεία στα οποία φθάνουν τα συμφέρον…
  • Ανθρωπωδία

    Είναι η ᾠδὴ τῶν τράγων = χορικό άσμα των λατρευτῶν του Διονύσου που φορούσαν δέρματα τράγω…
Περισσότερα άρθρα από Φοίβος Ιωσήφ
  • ΩΣ ΠΟΤΕ;

    Ως πότε θα μισούμε ο ένας τον άλλο, ως πότε θα φοβόμαστε ο ένας τον άλλο, ως πότε θα υποκρ…
  • Η Γυναίκα σήμερα

    Μάρτιος: Ο πρώτος μήνας της άνοιξης, αλλά και ο μήνας που τιμάται η γυναίκα Πολλαπλός και …
  • Η Μέρα της Γυναίκας

    Η Μέρα της Γυναίκας έρχεται να τονίσει για μια ακόμη φορά το σημαντικό ρόλο της γυναίκας σ…
Περισσότερα άρθρα από ΓΝΩΜΕΣ
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

ΩΣ ΠΟΤΕ;

Ως πότε θα μισούμε ο ένας τον άλλο, ως πότε θα φοβόμαστε ο ένας τον άλλο, ως πότε θα υποκρ…