Τέλος τα social media για ανηλίκους κάτω των 13 ετών στην Ελλάδα
Επιτέλους! Ένας νόμος που προστατεύει τα προσωπικά δεδομένα των ανηλίκων. Πρόκειται να ψηφιστεί σχέδιο νόμου που απαγορεύει την επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ανηλίκου κάτω των 13 ετών, στο πλαίσιο προσφοράς υπηρεσίας στην κοινωνία της πληροφορίας απευθείας σε αυτόν, όπως για παράδειγμα η δημιουργία λογαριασμού από ανήλικο σε υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης. Να μπει ένα τέλος στην φρενίτιδα που εκθέτει σε πολλούς κινδύνους ανηλίκους όπως παιδική πορνογραφία και διάφορα άλλα περίεργα και επικίνδυνα παιχνίδια όπως η μπλε φάλαινα που έχει κοστίσει πολλές ζωές παιδιών ανά τον κόσμο.
Να μπει ένα φρένο και στους γονείς που ελαφρά την καρδία και μόνο για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους ή την επιδειξιομανία τους δημοσιεύουν φωτογραφίες των μικρών παιδιών τους στα social αγνοώντας στους κινδύνους που τα εκθέτουν.
Μ.Ξ.
Καταργείται η απλή αναλογική στις αυτοδιοικητικές εκλογές
Την πρόθεση της κυβέρνησης να φέρει νομοσχέδιο που θα καταργεί την απλή αναλογική στις αυτοδιοικητικές εκλογές γνωστοποίησε ο υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος. Είπε πως φέρει ένα εκλογικό σύστημα που να διασφαλίζει και την αναλογικότητα και την κυβερνησιμότητα τους δήμους και τις περιφέρειες. Να σημειώσουμε ότι πριν λίγο καιρό ψηφίστηκε ένα νομοσχέδιο για την κυβερνησιμότητα όπως χαρακτηρίστηκε. Γιατί βιάζονται τόσο και δεν αφήνουν να διαπιστωθεί στην πράξη πως θα λειτουργήσουν τα σχήματα; Τι συνεργασίες θα προκύψουν; Πως θα δημιουργηθεί κουλτούρα συνεργασίας στην τοπική αυτοδιοίκηση που όλοι επιζητούν αν δεν δοκιμαστεί το σύστημα στην πράξη;
Μ.Ξ.
Η επιλογή Ζαγναφέρη
Πολύ σωστά έπραξε ο Ζαγναφέρης που στο τέλος της πενταετούς θητείας του επέλεξε μια αποχαιρετιστήρια βραδιά στο Χατζιδάκειο.
Κι αυτό, διότι εάν επέλεγε να κάνει απολογισμό του έργου του, η εκδήλωση θα διαρκούσε λίγα λεπτά…
Γ.Δ.
Τι δεν είδε
Συμπολίτης που πρόσφατα επέστρεψε από τις διακοπές του από νησί του Ιονίου, εκτός όλων των άλλων, έκανε δύο πολύ σημαντικές διαπιστώσεις.
Πρώτον, δεν αντάμωσε ούτε έναν αδέσποτο σκύλο. Ούτε έναν!
Δεύτερο, επίσης σημαντικό, δεν είδε επαίτες σε γωνίες, σε δρόμους, να μπαίνουν στα καταστήματα και να ενοχλούν τους πελάτες.
-Άραγε θα’ ρθει ποτέ η μέρα εκείνη που τα δύο αυτά αρνητικά στοιχεία δεν θα τα δούμε και στην πόλη της Ξάνθης;Άγνωστο εάν και πότε. Εκείνο που είναι γνωστό, είναι πως υπάρχει διάθεση εκ μέρους του δήμου να βρει λύσεις και να τις εφαρμόσει.
Γ.Δ.
Το Πολιτιστικό απόθεμα
Με αφορμή το χθεσινό σχόλιο με τίτλο «Προτεραιότητες» αναφέραμε στο τέλος για τις «δυνατότητες αξιοποίησης του πλούσιου πολιτιστικού αποθέματος της Ξάνθης».
Μιλάμε για την Ξάνθη. Στο σύνολό της, δεν κάνουμε διαχωρισμούς. Πάντα στις αναφορές μας εννοούμε το σύνολο του νομού διότι συνολικά βλέπουμε την ανάπτυξη και προκοπή του τόπου μας.
Έτσι, με πρωτοβουλία του δήμου Ξάνθης και του καθ’ ύλην αρμοδίου αντιδημάρχου Πολιτισμού, θα πρέπει να οργανωθεί μια σύσκεψη πολιτιστικού περιεχομένου. Κι εκεί, να γίνει μια ανάλυση των « Πολιτιστικών προϊόντων» που διαθέτει ο νομός και πως αυτά ως πολύτιμο απόθεμα πολιτισμού μπορούν ν’ αξιοποιηθούν, προβληθούν, συντηρηθούν κλπ.
Πάντα βέβαια παρόντες στην συζήτηση αυτή με ανθρώπους με γνώσεις, με ιδέες, με έργο και προσφορά.
Για Πολιτισμό μιλάμε, για ευρύτητα πνεύματος, για ανοιχτά μυαλά για έννοιες υψηλές. Υπάρχει πεδίο επομένως να γίνει κάτι καλό και σωστό. Αρκεί να
ξεπεραστούν οι μικροτοπικισμοί.
Γ.Δ.
Για τα 100 χρόνια
Είναι ασφαλώς ενδιαφέρουσα και σημαντική η πρωτοβουλία του Δήμου να αναδειχθεί η σημασία της συμπλήρωσης 100 χρόνων από το 1919. Είναι ένας σταθμός. Μια ευκαιρία. Κάθε δήμος και κάθε δήμαρχος θα υιοθετούσε το γεγονός και θα συνδεόταν μαζί του.
Είναι βέβαιο επίσης ότι η Επιτροπή που θα αναλάβει αυτή την ευθύνη θα κάνει τα αναγκαία. Και είναι πολλά και σπουδαία αυτά τα αναγκαία. Η ίδια όμως η ευκαιρία φέρνει μέσα της τα δικά της αναγκαία. Και είναι αυτά υπέρτερα από κάθε δημοτικό σχεδιασμό. Αυτά υποχρεωτικά θα τεθούν προς συζήτηση και υποχρεωτικά θα χρωματίσουν αυτή τη μεγάλη πράγματι υπόθεση.
Η συνάντησή μας με τα 100 χρόνια θα είναι μια απόπειρα να επαναφέρουμε το παρελθόν και τα γεγονότα του στο παρόν και ταυτόχρονα να τα ξαναδιαβάσουμε ως σύγχρονοι Έλληνες.
Να τα αποκρυπτογραφήσουμε, να τα συνδέσουμε με το σήμερα και να βρούμε σε αυτά ένα νόημα και ένα περιεχόμενο, που ελπίζεται να εμπλουτίσει το παρόν. Να συνομιλήσει μαζί τους. Να βρει μια οσμή ή μια δύναμη ή και μια έμπνευση.
Γ.Δ.
Εκατό χρόνια ΙΙ
Θα μπορούσε η σύγχρονη Ξάνθη να βρει με απαρχή το 1919 μία έμπνευση και ένα νόημα; Δύσκολο φαίνεται. Θα μπορούσε όμως να συζητήσει. Ανοιχτά, ελεύθερα, δημοκρατικά. Πέρα από το όριο του δημοτικού ενδιαφέροντος, που είναι αναμενόμενο να ψάξει τη δική του φωνή και τον δικό του τρόπο παρέμβασης στο γεγονός.
Πολλά θα λεχθούν. Πολλά θα γραφτούν. Πολλά θα γίνουν. Το κρίσιμο είναι ένα. Αν μια συμβατική προσέγγιση περιορίσει το γεγονός σε μια επιλογή τρέχουσας χρήσης του. Ή αν αυτό μέσα από τη δυναμική του, τη λαϊκότητα και τη συμμετοχή εξελιχθεί σε μια αναζήτηση της αλήθειας των γεγονότων σε σχέση με το παρόν και σε μια δοκιμασία έτσι αυτογνωσίας και αναστοχασμού. Και το ζητούμενο σήμερα είναι η αυτογνωσία. Η διαγραφή της απόστασης μεταξύ φαντασίας του εαυτού μας και της πραγματικότητας της ζωής μας.
Μόνο κάνοντας αυτό το βήμα μπορούμε να μιλήσουμε για γιορτή με την έννοια της «κοινωνίας όλων με όλα». Τα 100 χρόνια μας υπερβαίνουν. Έχουμε χρόνο μπροστά μας.
Γ.Δ.
Για τη Δημοτική Αγορά
Πολλά είναι αυτά που πρέπει να δει και να λύσει η νέα δημοτική αρχή. Ένα από αυτά είναι η Δημοτική Αγορά. Δεν θα γράψουμε πολλά, διότι το έχουμε κάνει κατά το πρόσφατο παρελθόν και διότι ο Μανώλης Τσέπελης κυρίως, το γνωρίζει το θέμα.
Όμως το θέμα επείγει, οι λύσεις πρέπει να βρεθούν και να εφαρμοστούν πριν είναι αργά. Το ιστορικό κτίριο θα πρέπει να «ζωντανέψει» θα πρέπει να σηματοδοτήσει τη νέα αντίληψη της δημοτικής αρχής Τσέπελη, θα πρέπει να μπει το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο.
Σίγουρα αυτά που πρέπει να γίνουν θα είναι ριζοσπαστικά. Σε διαφορετική περίπτωση η απαξίωση θα είναι ολοκληρωτική.
Γ.Δ.
Πού πάνε τα χρήματά μας;
Διαβάζοντας την είδηση ότι ο Υπουργός Υγείας Β.Κικίλιας εξέδωσε εγκύκλιο για τη νοσηλεία των αλλοδαπών στο ΕΣΥ, με την οποία ορίζει ότι θα πρέπει τα έξοδα να καταλογίζονται στο ασφαλιστικό του ταμείο ή στον ίδιο, απορεί κανείς. Δηλαδή, μέχρι σήμερα, αυτό το αυτονόητο δεν γινόταν; Ερχόταν ο κάθε τουρίστας, ο ευρωπαίος ή ο ασιάτης στην χώρα, ο αλλοδαπός με κάρτα ή δίχως καθόλου χαρτιά παραμονής, έκανε την θεραπεία του ή έπαιρνε τα φάρμακα του κι έφευγε δίχως να καταγράφεται πουθενά, δίχως κάπου να πηγαίνει ο λογαριασμός;
Όσο αυτονόητο κι αν είναι το να παρέχονται ιατρικές υπηρεσίες σε οποιονδήποτε επισκέπτη της χώρας τις έχει ανάγκη, άλλο τόσο αυτονόητο θα πρέπει να είναι και το να τις πληρώνει στη συνέχεια το ασφαλιστικό του ταμείο ή ο ίδιος. Ωστόσο κάτι τέτοιο φαίνεται πως δεν γινόταν έως τώρα. Χιλιάδες άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων θεωρούσαν τα νοσοκομεία χώρους ελεύθερης και ανέξοδης εξυπηρέτησης, δίχως να δίνουν στοιχεία ή λογαριασμό σε κανέναν. Έρχονταν, έκαναν εξετάσεις, απολάμβαναν τις υπηρεσίες του ΕΣΥ, έπαιρναν τα φάρμακα τους και εξαφανίζονταν δίχως δεύτερη κουβέντα. Αυτό σίγουρα δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στον κόσμο.
Συνεπώς, όταν χρειαζόμαστε περίθαλψη εμείς οι ασφαλισμένοι που πληρώνουμε για να έχουμε παροχές υγείας, ας μην απορούμε που αναγκαζόμαστε να περιμένουμε για ώρες ασθενοφόρο και να ακούμε διαρκώς ότι δεν υπάρχει προσωπικό και μέσα, λόγω έλλειψης χρημάτων. Διότι τα δικά μας χρήματα πάνε κάπου αλλού…
Κ.Λ.
Το καραβάνι που περνάει απ’ τα χωριά μας
Κάθε βράδυ πολλοί κάτοικοι της ορεινής περιοχής της Σταυρούπολης βλέπουν τα καραβάνια των μεταναστών να περνούν από μπροστά τους. Άνθρωποι εξαθλιωμένοι, ταλαιπωρημένοι, κάνουν τις γραμμές του ΟΣΕ δρόμο τους στην πορεία προς τη Θεσσαλονίκη. Εκεί, αποκαμωμένοι, θα παραδοθούν στην αστυνομία ζητώντας άσυλο. Επιλέγουν αυτή τη διαδρομή μέσα στη νύχτα, για να αποφύγουν τη σύλληψη. Την ημέρα κοιμούνται για λίγο δίπλα στις ράγες και τη νύχτα ξανακινούν. Από την εξάντληση κάποιοι δεν ακούν το τρένο να έρχεται κι έχουμε συχνά περιστατικά παράσυρσης, μοιραία για τη ζωή τους.
Μέσα στο σκοτάδι, οι λιγοστοί κάτοικοι βλέπουν τις αποστεωμένες από το μακρύ ταξίδι φιγούρες να περνούν δίπλα από τα σπίτια, ζητώντας με νοήματα νερό και τροφή. Πολλοί ανοίγουν τα παράθυρα και πετούν μπουκάλια με νερό, κανένα κρουασάν ή σάντουιτς.
Υπάρχουν βέβαια και περιστατικά που άνοιξαν μισοπαρατημένα σπίτια ψάχνοντας να φάνε κάτι, που άρπαξαν ακόμα και κότες από τις αυλές ή ότι άλλο φαγώσιμο βρήκαν.
Οι κάτοικοι συνήθισαν πια τις αδύναμες φιγούρες να περνούν, δεν τις φοβούνται. Κουνούν με οίκτο το κεφάλι. Πού να πηγαίνουν όλοι αυτοί; Τι θα απογίνουν; Τι θα απογίνουν κι οι ίδιοι που είναι γέροι κι ανήμποροι να αντισταθούν στο σιωπηλό αυτό ποτάμι της απελπισίας.
Μόνο τα σκυλιά συνεχίζουν να τους γαβγίζουν. Οι άνθρωποι δεν αντιδρούν. Μόνο συλλογίζονται ποιο θα είναι άραγε το μέλλον…
