Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με το συνδυασμό Ανεξάρτητη Ενωτική Πρωτοβουλία
Ο ιατρός και πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου Ξάνθης, Αναστάσιος Καραδέδος, θέτει υποψηφιότητα με το συνδυασμού «Ανεξάρτητη Ενωτική Πρωτοβουλία», με επικεφαλής τον Κώστα Κατσιμίγα. Μέσα από το συνέντευξή του στο «Ε» παρουσιάζει τις αδυναμίες, αλλά και τη δυναμική της Περιφέρειας ως αυτοδιοικητικού θεσμού, αναδεικνύει την κρισιμότητα της περιφερειακότητας στον κλάδο της υγείας και καταθέτει το στίγμα της δική του υποψηφιότητας.
«Ε»: Ποια είναι η αποστολή της αιρετής Περιφέρειας;
Α.Κ.: Η περιφέρεια είναι μία καινούρια δομή, έχει λίγα χρόνια ζωής μόνο, δεν είναι ολοκληρωμένη. Είναι μια δομή που επιβλήθηκε από την ευρωπαϊκή ένωση στη χώρα μας, γιατί αλλιώς δε θα μπορούσαν να δοθούν κονδύλια. Με αυτή την έννοια δομήθηκε σε ένα πλαίσιο αντιπαλότητας του κεντρικού κράτους και σε μία αντινομία ανάμεσα στο αίτημα για εμβάθυνση της δημοκρατίας στη χώρας μας και την αποκέντρωση του κράτους, στη διαχρονική συνθήκη του συγκεντρωτικού, υπερτροφικού κράτους.
Το νέο που ζητάμε και είναι απαραίτητο για τη χώρα μας, είναι να εμβαθυνθεί η δημοκρατία, για γίνει κατάτμηση και έλεγχος του τέρατος της γραφειοκρατίας για να μπορέσει να λειτουργήσει παραγωγικά προς όφελος της Περιφέρειας. Η Αθήνα πολλές φορές πέφτει μακριά, με την κυριολεξία του λόγου, αλλά και με τη νομική διάσταση.
Πρέπει γι’ αυτό να ενισχυθεί ο ρόλος της Περιφέρειας, αφού όλες οι δράσεις της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης και των κοινωνικών φορέων και των πολιτών έχουν ως κύρια χρηματοδότηση «κανάλια» που περνούν μέσα από την Περιφέρεια.
«Ε»: Πώς κρίνετε τον τρόπο που ασκήθηκε διοίκηση στην περιφέρεια ΑΜΘ ως σήμερα;
Α.Κ.: Οι επίγονοι της διοίκησης μετά το θάνατο του Παυλίδη, ο οποίος ήταν μια δύναμη μόνη, (δε μπορώ να πω ότι είχε μεγάλο στήριγμα ούτε από την κοινωνία ούτε από τις πολιτικές ηγεσίες), με πρώτο τον κ. Μέτιο, προκάλεσαν διασπάσεις που προκάλεσαν σημαντικές δυσλειτουργίες στην Περιφέρεια. Και είναι αλήθεια ότι επί εποχής του οι απορροφήσεις ήταν ελάχιστες, λόγω μιας εσωτερικής τριβής στο χώρο του, με συνεχείς απειλές, μαλώματα, διαγραφές, υποβιβασμούς και γενικότερα υποβάθμισης της περιφέρεις ΑΜΘ.
Με αυτή τη συνθήκη εμφανίστηκε η υποψηφιότητα του κου Τοψίδη ο οποίος είναι ένας άνθρωπος της μπίζνας. Η ιδέα μιας Περιφέρειας για μπίζνες δεν εκφράζει τη δική μας άποψη. Η δική μας άποψη είναι συνυφασμένη με την εμπιστοσύνη στους πολίτες και τους ανθρώπους.
«Ε»: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του δικού σας συνδυασμού;
Α.Κ.: Η Ανεξάρτητη Ενωτική Πρωτοβουλία με επικεφαλής τον Κώστα Κατσιμίγα, έναν άνθρωπο έμπειρο αρχιτέκτονα, μηχανικό. Τον κ. Κατσιμίγα δε τον γνώριζα, αλλά η συνάντηση μαζί του ήταν ευτυχής . Γνώρισα έναν άνθρωπο με κατακτημένο κύρος που έχει στους χώρους της εργασίας του, στον κόσμο των επιστημόνων και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και αυτό που με εντυπωσιάζει στον κ. Κατσιμίγα είναι η αμεσότητα του λόγου του και η ευθύτητα και το πρακτικό πνεύμα.
Ο συνδυασμός δίνει βάρος, στην κοινωνική διάσταση της πολιτικής, έχει «χρώμα» συνάντησης με όλους τους ανθρώπους και δε βασίζεται σε αμιγώς κομματικά χαρακτηριστικά, και αυτό του δίνει μία διάσταση ελευθερίας σκέψης και πράξης.
«Ε»: Ποιο είναι το στίγμα της δικής σας υποψηφιότητας;
Α.Κ.: Το στίγμα της δική μου υποψηφιότητας βρίσκεται στη δυναμική της Περιφέρειας ως δύναμης ανάμεσα στην κεντρική εξουσία και τους δήμους που έχουν άμεση σχέση με τον πολίτη, και είναι προσπάθεια για ρεαλιστικό και αναπτυξιακό σχεδιασμό. Ως πολίτης, τώρα που έχω την πείρα να αντιληφθώ ότι τα πράγματα δε γίνονται από μόνα τους και ότι αν δεν τα κάνει κάποιος δε θα τα κάνει κανένας, έχω την πεποίθηση ότι υπάρχει πάντα αυτός που αναλαμβάνει δράση και μαζί την ευθύνη. Σε αυτό το πλαίσιο και με όσο χρόνο διαθέτω, θεώρησα ότι πρέπει αν μπορώ να κάνω κάτι, να το κάνω. Είμαι γέννημα θρέμμα της Θράκης, ζω εδώ, μεγάλωσα στον Πέπλο Έβρου και τα παιδιά μου στην Ξάνθη, είμαι ενεργός πολίτης και είχα πάντα ενδιαφέρον στην ενασχόληση με τα κοινά.
«Ε»: Ως ιατρός και πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου Ξάνθης, πώς αξιολογείτε το επίπεδο παροχών υγείας στην περιοχή;
Α.Κ.: Μέχρι τώρα ο τομέας της υγείας είναι μία κρατική υπόθεση κυρίως . Ως κρατική έχει μία γραφειοκρατική δομή και δυσχέρεια του κράτους να σχεδιάσει. Η περιοχή μας είναι ως ένα βαθμό προνομιούχα. Τα παλιά χρόνια, στην εποχή του διπολισμού εδώ ήταν αδιέξοδο, ένας «λαιμός χωρίς κεφάλι». Τότε οι σχεδιασμοί γινόταν με ένα είδος εθνικής ελεημοσύνης, για την «ευαίσθητη Θράκη», με ένα χαρακτήρα «βοήθειας». Στη νέα δυνατότητα που δίδεται μέσω της διάστασης της ΑΜΘ ως κόμβου διαμετακομιστικού, ενεργειακού, πολιτισμικού, ο τομέας της υγείας χρήζει να επαναπροσδιοριστεί. Όχι μόνο ως λειτουργία και επίλυση των προβλημάτων που έχει, αλλά και ως πολιτικό αίτημα που πρέπει να κυριαρχήσει, να επαναπροσδιοριστεί η θέση της στον καταμερισμό της υγείας στη χώρα. Έχουμε ένα πανεπιστήμιο, έχουμε έξι νοσοκομεία και υπάρχει σοβαρή κατάτμηση εργασιών. Ο πολίτης συναντά δυσχέρεια και βλέπει δομές αγκυλωμένες.
«Ε»: Πώς πιστεύετε ότι η Περιφέρεια μπορεί να επενδύσει ώστε να αναβαθμίσει το επίπεδο της Υγείας στην περιοχή;
Α.Κ.: Δεν υπάρχει περιφερειακή πολιτική για την υγεία. Δεν ακούω όμως, από τους πολιτικούς φορείς ένα σχέδιο για την περιοχή μας για την Υγεία, μία διεκδίκηση, ούτε καν για το πανεπιστήμιο.
Ο κλάδος της Υγείας πρέπει να λάβει χαρακτήρα αναπτυξιακό. Τι θα ζητήσουμε εμείς στο μέλλον της χώρας ως επένδυση στην υγεία; Στο εγγύς μέλλον θα μετακινούνται ασθενείς με drones, το ΕΚΑΒ θα γίνει εναέριο, η 4η Βιομηχανική Επανάσταση περιλαμβάνει και την υγεία. Μπορούμε να διεκδικήσουμε νέες σχολές, νέα ιδρύματα, νέα γνώση, νέους ανθρώπους. Έτσι, μόνο μπορούμε να λέμε ότι θα επιστρέψουν τα παιδιά μας από το εξωτερικό.
Άρα, ποιο είναι το κίνητρο της ενεργοποίησης των πολιτών;
Απαιτείται κοινωνικός διάλογος. Να ακούγεται ο λόγος των πολιτών. Οι νέες και καινοτόμες ιδέες. Έτσι, επιτυγχάνεται η συνάντηση του κοινωνικού με το πολιτικό, του νέου με το παλιό. Όχι με απαξίωση των πολιτικών οντοτήτων. Δεν είναι όλοι λαμόγια, όλοι απατεώνες ή ανίκανοι. Όποιος αισθάνεται ότι μπορεί να κάνει κάτι, θα πρέπει να πολιτεύεται. Και παράλληλα, να έχει και την αίσθηση της ευθύνης.
Πού αποδεικνύεται κρίσιμη η περιφερειακότητα της δράσης και του συντονισμού στην Υγεία;
Το θέμα αυτό είναι πράγματι κομβικό. Ως ιατρικό σύλλογο μας προβλημάτισε ιδιαίτερα, με αφορμή την πυρκαγιά στο εργοστάσιο της Sunlight, ότι υπάρχει ελλιπής περιφερειακή οργάνωση της Υγείας. Έγινε αντιληπτό ότι δεν υπάρχει ικανότητα να εφαρμόζονται οι σχεδιασμοί που υπάρχουν στα χαρτιά σχετικά με την αντιμετώπιση μαζικών καταστροφών. Και σε αυτό τον τομέα το κράτος πρέπει να παραχωρήσει δομές. Δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον χωρίς περιφερειακότητα, ώστε να υπάρχει συντονιστικό όργανο με επάρκεια και λειτουργικότητα.
Τι σηματοδοτεί η ιατρική σας ιδιότητα στις εκλογές;
Ως γιατρός βρίσκομαι πάντα δίπλα στους ανθρώπους με προβλήματα, τους ανθρώπους της δυσκολίας, τον άνθρωπο που πονά, που δεν μπορεί και δεν έχει τα μέσα. Εκεί όπου η οικονομική δυσκολία πέφτει πάνω ως τσεκουριά. Είμαι με τους ανθρώπους που είναι καθηλωμένοι στο κρεβάτι, που έχουν να βγουν χρόνια από το σπίτι τους. Είμαι με τους ανθρώπους που απευθύνονται στα ΚΕΠΑ, που αντιμετωπίζουν μια ανάλγητη γραφειοκρατία που δεν αντιλαμβάνεται την προσωπική τους ανάγκη και τις ιδιαιτερότητές τους, αυτούς που αντιμετωπίζονται ως παιδιά ενός κατώτερου θεού.
Είμαι μαζί με τους αποκλεισμένους, είμαι μαζί με αυτό που συμβολίζει η υποψηφιότητα της κας Τζαμπάζη στην ευρωβουλή για να μεταφερθεί στην Ευρώπη το αίτημα μιας κυβέρνησης που έχει το πρόσωπο στραμμένο προς τους αδύναμους. Μια υποψηφιότητα που τιμά την πόλη, την Περιφέρεια, την χώρα και τον πρωθυπουργό που την πρότεινε.
Πώς αξιολογείτε την πρόσκληση της απλής αναλογικής για πρώτη φορά στις εκλογές του Μαΐου;
Μέχρι τώρα στην τοπική αυτοδιοίκηση κυρίαρχο ρόλο έπαιζε η προσωπικότητα του δημάρχου. Και στις περιφερειακές εκλογές τείνει να υπάρχει μία τέτοια συνθήκη. Ένα είδος «εγώ». Πρόκειται για μία πειραματική στιγμή γιατί είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται η απλή αναλογική, κι έτσι στις επόμενες εκλογές θα έχουμε να κρίνουμε όχι τους δημάρχους/ περιφερειάρχες, αλλά τους συμβούλους. Θα είναι μια αφύπνιση και για μας, γιατί μέχρι τώρα ψηφίζουμε με όρους συγγένειας, φίλων και σίγουρα όχι προγραμμάτων ή στάσεων πολιτικών. Θεωρώ ότι την επόμενη φορά θα κρίνουμε με όρους αποτελεσματικότητας. Και αυτοί που πήραν ή δεν πήραν αποφάσεις θα είναι τα συμβούλια. Και θα κριθούν ονομαστικά, όχι σαν το «κοπάδι» του κάθε επικεφαλής.
