Ένας νέος δήμαρχος
Πολλή συζήτηση έγινε τελευταία για το νέο δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, τον Εκρέμ Ιμάμογλου. Ο οποίος κατάφερε να εκλεγεί δήμαρχος στη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας.
Ο Ιμάμογλου γεννήθηκε στην Τραπεζούντα όπου και εξελέγη δήμαρχος το 2014. Ο Ιμάμογλου είναι στέλεχος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος με ρίζες ποντιακές. Εξάλλου το απέδειξε χορεύοντας ποντιακό χορό συνοδεία λύρας. Βέβαια και δεν είναι «Έλληνας». Είναι απλά μία ακόμη απόδειξη ότι οι σχέσεις του ελληνικού και τουρκικού λαού είναι περίπλοκες.
Γ.Δ.
Ζητούμενο οι νέες προσεγγίσεις
Δημοτικές εκλογές και Περιφερειακές εν όψει και ευκαιρία να λεχθούν κάποια πράγματα. Ο χρόνος είναι κατάλληλος και ίσως κάποιοι υποψήφιοι προβληματιστούν και αναλόγως προσαρμοστούν.
Δεδομένο πρώτο και σημαντικό: Χωρίς καινούριες προσεγγίσεις ως προς την ουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δηλαδή το αναπτυξιακό υπόδειγμα που πρέπει ν’ακολουθεί, μέλλον ευοίωνο δεν θα υπάρξει. Οφείλει η Τοπική Αυτοδιοικητική πολιτική να ευθυγραμμιστεί με τη Νέα Εποχή.
-Περισσότερα προσεχώς…
Γ.Δ.
Συζήτηση
Η συζήτηση μεταξύ των φίλων ήταν τι άλλο; Οι Αυτοδιοικητικές εκλογές. Ευκαιρίας δοθείσης εξαιτίας και των ονομάτων των υποψηφίων, γνωστών, λιγότερο γνωστών και σχεδόν αγνώστων. Ονόματα διάφορα, σχόλια επίσης, για άλλον θετικά, για άλλον όχι. Το παιγνίδι ανοικτό, ελεύθερο, δημοκρατικό.
Το συμπέρασμα κοινό απ’ όλους. Η απλή αναλογική έφερε πολλές υποψηφιότητες για τον δημαρχιακό θώκο, με στόχο έστω μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο. Αυτό είναι καλό, τελικά;
Η απάντηση τον Μάιο…
Γ.Δ.
Λίγα λόγια
Όντως λίγα λόγια, αλλά τόσο μεστά και αληθινά, από την αγαπητή Σαμοθρακίτισσα φίλη, συγγραφέα παιδικών βιβλίων, συνταξιούχου δασκάλας-παιδαγωγού. Είπε: «Γράφοντας για τα παιδιά, μπορείς να μιλήσεις για όλα τα σπουδαία πράγματα με τρόπο παραμυθητικό και γλυκό, έτσι ώστε να μπορούν να συναισθάνονται και να μπαίνουν στη θέση του άλλου.»
Ευδοκία Σκορδαλά- Κακατσάκη, συγγραφέας
Στην Εφορία για ΑΦΜ
Από την Εφορία θα πρέπει να περάσουν, πριν από τις κάλπες του Μαΐου οι επικεφαλής των συνδυασμών που μετέχουν στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Η Εφορία θα τους χορηγήσει ειδικό αυτοτελές Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ). Ο ΑΦΜ θα εκδοθεί στο όνομα του συνδυασμού και θα ισχύει για όλη τη διάρκεια της περιφερειακής και δημοτικής περιόδου. Για τη χορήγηση του ΑΦΜ υποβάλλεται στην Εφορία γραπτή δήλωση, στην οποία αναγράφονται η επωνυμία του συνδυασμού και το όνομα του επικεφαλής. Εκτός από τον ΑΦΜ οι συνδυασμοί που μετέχουν στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, υποχρεούνται στην τήρηση ειδικού βιβλίου στο οποίο καταχωρούνται υποχρεωτικά όλα τα έσοδα και οι δαπάνες τους κατά την προεκλογική περίοδο.
Προεκλογική περίοδος για την εφαρμογή των συγκεκριμένων διατάξεων είναι το δίμηνο χρονικό διάστημα που προηγείται της ημερομηνίας διεξαγωγής των εκλογών.
Γ.Δ.
Περίεργες συμπτώσεις… πολλά λεφτά
Για την κυβέρνηση ο Μανώλης Πετσίτης είναι τώρα ένας ιδιώτης που, απλώς, έπιασε την καλή, και δεν έχει καμία ουσιαστική σχέση με το περιβάλλον Μαξίμου. Αρνούνται πεισματικά να σχολιάσουν κάποιες ενοχλητικές λεπτομέρειες και μερικές πολύ μεγάλες συμπτώσεις, που το ηθικό πλεονέκτημα δεν μπορεί να δικαιολογήσει. Λέει ο Νίκος Παππάς, ότι ο φίλος, συμμαθητής και συνταξιδιώτης του στη Βενεζουέλα προς αναζήτηση… λαχανικών, Μανώλης Πετσίτης, από τις αρχές του 2016 εργαζόταν σε εταιρείες με τις οποίες είχε συγκρουστεί η κυβέρνηση. Αν ξεπεράσουμε το κατά πόσον συγκρούστηκε και πού κατέληξε η σύγκρουση, υπάρχει μία άλλη μεγάλη απορία που πρέπει να απαντηθεί. Γιατί ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μεσουρανούσε και αυτός μπαινόβγαινε στο Μαξίμου, πήγε να εργαστεί στις εταιρείες με τις οποίες συγκρουόταν η κυβέρνηση; Τσακώθηκαν; «Έκανε προσωπικές επιλογές», λένε. Και τι σύμπτωση, έπειτα από αυτές τις προσωπικές επιλογές του Πετσίτη, να καταλήγει η σύγκρουση της κυβέρνησης με τις επιχειρήσεις αυτές σε ευνοϊκές ρυθμίσεις… Και τι περίεργο να εισρέουν στο λογαριασμό του Πετσίτη χρήματα που δεν μπορεί να δικαιολογήσει την προέλευσή τους;
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση αυτή που στιγματίζει το περιβάλλον του Μαξίμου, είναι «να φέρουν πίσω τα κόμματα τα λεφτά από τα θαλασσοδάνεια». Μία κλασική απάντηση του τύπου «κι εσείς βασανίζατε τους ιθαγενείς».
Όμως όσο περνάει ο καιρός, το κουβάρι θα ξετυλίγεται. Και κατά τα φαινόμενα οι άκρες του θα φανεί πού καταλήγουν μετά τις εκλογές…
Κ.Λ.
Αδιαμφισβήτητη επιτυχία στον Φιλόδημο είχε ο δήμος Αβδήρων
Έχει κάθε λόγο να νιώθει ικανοποίηση ο δήμαρχο Αβδήρων Γιώργος Τσιτιρίδης και προφανώς να κεφαλαιοποιεί την επιτυχία του δήμου Αβδήρων στον Φιλόδημο καθώς μέρος αυτής του πιστώνεται όπως αντίστοιχα θα του χρεώνονταν αν ήταν αποτυχία. Ο λόγος για το γεγονός ότι ο δήμος κατάφερε να υποβάλλει μελέτες για έργα 8,5 εκ. ευρώ και να έχει εγκρίσεις. Αυτό δείχνει ότι έχουν ώριμες μελέτες, ένα στοχευόμενο σχεδιασμό έργων και μια καλά οργανωμένη υπηρεσία και αδιαμφισβήτητα είναι μια μεγάλη επιτυχία να πάρει ένας δήμος τα ¾ των χρημάτων που έδωσε το πρόγραμμα στο νομό μας ενώ ο μητροπολιτικός δήμος της, μόνο 1/6! Και πρέπει να αναγνωρίσουμε και στον Δήμο Τοπείρου επιτυχία παρότι ο μικρότερος δήμος και με προβλήματα στελέχωσης στις υπηρεσίες του πήρε σχεδόν διπλάσια από τον δήμο Ξάνθης.
Δεν τα λέμε εμείς για να ασκήσουμε κακοπροαίρετη κριτική, προεκλογικές μέρες που’ ναι αλλά οι πίνακες στην ιστοσελίδα του Φιλόδημου: http://filodimos.ypes.gr/
Μ.Ξ.
Γνώση και πληροφόρηση
Η γνώση και η πληροφόρηση – που σήμερα λείπουν- είναι αυτά που χρειάζεται η σύγχρονη γεωργία. Διαβάστε τι ακριβώς υποστηρίζει ο Κ. Καραντινής, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Σουηδίας: «Στην Ελλάδα υπάρχει ελάχιστη έρευνα συνολικά σε όλους τους επιστημονικούς τομείς και ειδικότερα στη γεωργία το έλλειμμα είναι ακόμη πιο σημαντικό, γιατί δεν μπορείς να αντιγράφεις έρευνα άλλων χωρών, καθώς οι περιβαλλοντικές συνθήκες που χαρακτηρίζουν τον γεωργικό κλάδο και τα προβλήματα της παραγωγής διαφέρουν από μια γεωγραφική ζώνη σε μια άλλη. Επιπλέον δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα στα ερευνητικά κέντρα και στην παραγωγή για να μπορέσει η έρευνα να συμβάλει στην αύξηση της αξίας της γεωργίας. Στα ελληνικά πανεπιστήμια διεξάγεται έρευνα υψηλού επιπέδου αλλά λείπει η μετάδοση της γνώσης και η κατάρτιση του παραγωγού, ώστε να μπορεί να υιοθετήσει την καινοτομία που θα δημιουργήσει προϊόντα με μεγαλύτερη αξία. Αυτό δεν ήταν πάντοτε έτσι και στο παρελθόν ο τομέας των γεωργικών συμβουλών που αναφερόταν στο ΥΠΑΑΤ και εξασφάλιζε την παρουσία του γεωπόνου στο χωράφι λειτουργούσε πάρα πολύ καλά. Σήμερα όμως ο τομέας της γεωργικών συμβουλών έχει σχεδόν εξαφανιστεί γιατί έχει αποδυναμωθεί ο μηχανισμός του Δημοσίου που διασφάλιζε την παροχή τεχνικών και επιστημονικών συμβουλών προς όλους τους αγρότες. Η απουσία όμως ενός λειτουργικού συστήματος γεωργικών συμβουλών στερεί από το αγροδιατροφικό σύστημα – και ειδικότερα την πρωτογενή παραγωγή – μια από τις σημαντικότερες εισροές του: τη γνώση και πληροφόρηση που χρειάζεται η σύγχρονη γεωργία».
-Διαφωνεί κανείς με τις αλήθειες αυτές;
Σταυροφορίες
Ένα μικρό άρθρο της Βασιλικής Λάζου δημοσιεύουμε με τίτλο: «Σταυροφορίες- Ο Θρησκευτικός Ιμπεριαλισμός». Αξίζει να θυμηθούμε μερικά πράγματα. Αληθινά και τραγικά.
«Η προσπάθεια κυριαρχίας της Χριστιανικής Δύσης στις προσοδοφόρες περιοχές και στους εμπορικούς δρόμους της ανατολικής Μεσογείου και της Εγγύς Ανατολής έχουν μακραίωνη ιστορία… Είτε ως ιερός πόλεμος για την “απελευθέρωση των Αγίων Τόπων” από τους άπιστους μουσουλμάνους είτε ως τυχοδιωκτικές εκστρατείες, μισθοφόρων, οι σταυροφορίες ήταν ένα παιχνίδι εξουσίας και πλούτου με προκάλυμμα την Πίστη. Για σχεδόν τρεισήμισι αιώνες, από την πρώτη “σταυροφορία του λάου”, το 1096 έως τις τελευταίες του 14ου και 15ου αιώνα, ορδές θρησκόληπτων Χριστιανών διέτρεχαν Ευρώπη Βυζάντιο και Μέση Ανατολή, να ξανακάνουν την Ιερουσαλήμ Χριστιανική. Χωρικοί, ιππότες, βασιλιάδες, όπως ο Φίλιππος Β* της Γαλλίας και ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος της Αγγλίας, προκαθήμενοι της Καθολικής Εκκλησίας και επίσκοποι, ανέλαβαν το “ιερό” καθήκον να υπερασπιστούν τη Χριστιανοσύνη στην Ανατολή… και τους Αγίους Τόπους… υπό την επιβολή τους. Η τέταρτη σταυροφορία διέλυσε οποιοδήποτε πρόσχημα θρησκευτικότητας… Οι σταυροφόροι λοξοδρόμησαν από τον ιερό σκοπό τους περί του Χριστιανικού κόσμου της Ανατολής, και βρέθηκαν “πολιορκητές των τειχών της Βασιλεύουσας. Την Άλωση, ακολούθησε φοβερή βία και τα εδάφη του Βυζαντίου διαμοιράστηκαν σε βασίλεια και πριγκιπάτα ενώ τη μερίδα του λέοντος έλαβε η Βενετία που τα διατήρησε έως την πτώση της, τέλη 18ου αιώνα. Καθώς οι ιεροί τόποι άλλαζαν συνεχώς χέρια, μοναστικά τάγματα, στην ουσία πολυεθνικές εταιρείες, όπως οι Ιωαννίτες και Ναΐτες ιππότες, διαχειρίζονταν με παπική βούλα και νέμονταν λάφυρα του ιερού πολέμου αποκομίζοντας τεράστια κέρδη για τα μέλη τους και τους προστάτες τους».
