Πώς μπορεί η οικογένεια να αναγνωρίσει, να βοηθήσει και να αποτρέψει ένα μέλος της με αυτοκτονικές τάσεις και πριν προβεί στο απονενοημένο διάβημα;
Μιλά στο «Ε» η κλινική ψυχολόγος – οικογενειακή θεραπεύτρια και επιστημονική υπεύθυνη του Κέντρου ψυχολογικών θεραπειών «Ψυχή τε και σώματι» κα Σοφία Μεσσάρη
Ανησυχία και έντονο προβληματισμό στην τοπική κοινωνία προκαλούν τα συχνά περιστατικά αυτοκτονιών στην περιοχή μας. Είναι διαπιστωμένο επίσης ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων ως αιτία αναφέρονται «τα ψυχολογικά προβλήματα» και η κατάθλιψη ως κοινός παρονομαστής αυτών. Με αφορμή και το πρόσφατο τραγικό συμβάν αυτοχειρίας του 32χρονου απευθυνθήκαμε στην κλινική ψυχολόγο – οικογενειακή θεραπεύτρια επιστημονική υπεύθυνη του Κέντρου ψυχολογικών θεραπειών «Ψυχή τε και σώματι» κα Σοφία Μεσσάρη, προκειμένου να μας καταθέσει την επιστημονική της άποψη κυρίως σ’ αυτό που αποτελεί το μέγα ζητούμενο. Πως μπορεί η οικογένεια να αναγνωρίσει, να βοηθήσει και να αποτρέψει ένα μέλος της με αυτοκτονικές τάσεις και πριν προβεί στο απονενοημένο διάβημα.
Η επικοινωνία είναι το «κλειδί» της πρόληψης
«Ασφαλώς και μπορεί να βοηθήσει η οικογένεια αλλά προηγουμένως πρέπει να αναγνωρίσει τα σημάδια. Σ’ αυτό υπάρχει μια δυσκολία καθώς άλλοτε είναι εμφανή και άλλοτε όχι. Μια μακροχρόνια θλίψη και αρνητική διάθεση, απομόνωση, δυσαρέσκεια για οτιδήποτε και απώλεια διάθεσης για ζωή είναι σημάδια κατάθλιψης που όταν αναγνωριστούν στο άτομο πρέπει η οικογένεια να απευθυνθεί σε ειδικούς που θα τους κατευθύνει πως θα το διαχειριστούν και πως θα το αντιμετωπίσουν θεραπευτικά. Ωστόσο το πιο δύσκολο είναι όταν το άτομο δεν δείχνει, όταν κρύβει αυτή την κατάσταση και όταν έχει συνειδητά αποφασίσει ότι θέλει να αυτοκτονήσει. Αυτοί έχουν φτάσει σ’ αυτό το σημείο γιατί έχουν χάσει κάθε νόημα για την ζωή ή γιατί γι αυτούς η ζωή είναι τόσο ανυπόφορη που βλέπουν τον θάνατο ως λύτρωση», επισημαίνει η κα Μεσσάρη.
Και στις δύο περιπτώσεις όπως υποστηρίζει η κα Μεσσάρη, η επικοινωνία είναι ο βασικός τρόπος διαχείρισης και μπορεί να βοηθήσει αποτρέποντας αυτοκτονικά σχέδια: «Είναι σημαντικό η οικογένεια να έχει εκτίμηση του κινδύνου που διατρέχει το άτομο στο να αυτοκτονήσει και ιδιαίτερα να μπορέσει να καταλάβει έγκαιρα τον τρόπο που έχει επιλέξει ώστε να αποτρέψει την διαθεσιμότητα των μέσων. Κι αυτό στην έσχατη περίπτωση μπορεί να γίνει με εισαγγελική εντολή αν υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος. Γενικά υπάρχουν τρόποι διαχείρισης που θα προτείνουν οι ειδικοί, υπάρχουν ακόμη και τηλεφωνικές γραμμές στήριξης, ωστόσο είναι πολύπλοκη κατάσταση που χρειάζεται υπεύθυνη αντιμετώπιση ».
Είναι γεγονός ότι η κατάθλιψη τείνει να γίνει μάστιγα της εποχής μας κι αυτό γιατί ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει στερήσει σε μεγάλο βαθμό την επικοινωνία των ανθρώπων, την σύνδεσή τους με τους άλλους με αποτελέσματα τα πιο ευαίσθητα άτομα να απομονώνονται ή να περιθωριοποιούνται και να χάνουν το νόημα της ζωής. Να μην έχουν στόχους και να βρίσκουν παντού την ματαιότητα: «Όταν παλεύεις για επιβίωση έχεις ένα κίνητρο. Το κενό είναι το δύσκολο. Το να χάνεις κάθε νόημα για την ζωή. Τότε μπορεί κάποιος να φτάσει στο σημείο να αρνηθεί την ζωή», καταλήγει η κα Μεσσάρη.
Μαριάννα Ξανθοπούλου
