Μικρά πολιτικά σχόλια
Μικρά της επικαιρότητας πολιτικά σχόλια που μαζεύτηκαν μέρες τώρα και σας τα παρουσιάζω μαζεμένα. Έτσι για ένα χαμόγελο ή και γέλιο ακόμη ειρωνικό για όσα συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή αυτής της όμορφης μεν, άμυαλης δε χώρας. Η οποία έχει χρονίζων Αλτσχάιμερ και ξεχνάει σύντομα. Ιδού τα μικρά σχόλια:
- Είπε εμμέσως ο Κοτζιάς στον Καμμένο «αν έχεις τα κότσια ρίξε την κυβέρνηση και εκείνος …ξανακάθισε στην καρέκλα!
- Ανησυχεί ό Παπαχριστόπουλος ότι αν οι ΑΝΕΛ ρίξουν την κυβέρνηση θα καταρρεύσουν οι αγορές. Από τα… γέλια!
- Ο άλλος, καθηγητής στο ΤΕΙ Σερρών, ζητούσε ανταλλάγματα (χρήματα, σεξ) για να δώσει πτυχίο στους φοιτητές. Αν ήταν στο Χάρβαρντ τι θα ζητούσε;
- Ο Άδωνης δηλώνει κεντρώος και δεν έχει πρόβλημα με τα ανοίγματα του Κυριάκου προς την Κεντροαριστερά. Να δεις ότι μέχρι τις εκλογές θα πει κι ότι… συμπαθεί τους πρόσφυγες.
- Αυστηρό αστυνομικό και δικαστικό έλεγχο για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου ζητάει ο Δ.Παπαδημούλης. Για τους 99 που χάθηκαν στο Μάτι δεν…καίγεται τόσο.
- Ας προσέξουν ορισμένα βλήματα του ΣΥΡΙΖΑ τον πύραυλο Καμμένο, γιατί αν εκτοξευτεί, θα χαθούν και εκείνοι και οι καρέκλες τους…
- Για να λέει ο Ραγκούσης ότι ο Καμμένος αυτοεξευτελίζεται κάτι παραπάνω θα ξέρει. Γνωρίζει εκ πείρας τα συμπτώματα.
- Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητάνε να μη λέμε λαθρομετανάστες τους λαθρομετανάστες. Αλλά; Επενδυτές από τη Νιγηρία;
- Μέχρι πρόσφατα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έφταναν μέχρι την αμερικανική πρεσβεία ως διαδηλωτές.
- Τώρα πάνε ως… επίσημοι καλεσμένοι!
- Εντάξει, μπορεί να μην μπούκαρε στο Νομισματοκοπείο ο Λαφαζάνης, αλλά να τον «μπουκάρει» η Αστυνομία στη ΓΑΔΑ ως επικίνδυνο για το πολίτευμα πάει πολύ…
- Αύξηση της θνησιμότητας στην Ελλάδα διαπιστώνουν οι επιστήμονες. Βαλτοί από την διαπλοκή θα ναι για να αμαυρώσουν το … έργο της αριστερής κυβέρνησης!
- Β. Λεβέντης: «Τώρα είμαι αρχηγός του 4%, σε τρεις – τέσσερις μήνες θα είμαι στο 12%». Και σε έξι στο 40%. Αριθμός δωματίου κάπου, σε κάποιο ίδρυμα!
Τουλάχιστον δύο τετραετίες…
Λοιπόν το θέμα είναι Αυτοδιοικητικό. Μετά την πρώτη τετραετία ο κάθε δήμαρχος που σέβεται τον εαυτό του (άνδρας-γυναίκα, αδιάφορο), θεωρεί καθήκον του να δηλώσει ότι θα είναι εκ νέου υποψήφιος, όχι για άλλον λόγο αλλά για να ολοκληρώσει στην νέα θητεία του τα έργα που οραματίσθηκε και άλλα τέτοια δακρύβρεκτα.
Το ποίημα αυτό σαράντα δύο χρόνια τώρα το ακούω συνέχεια. Κάποιοι μάλιστα πάνε και για τρίτη ή και τέταρτη θητεία, ζωή να’ χουν. Σε όλη την περίοδο των χρόνων αυτών, έναν μόνον γνώρισα που είπε ότι θα είναι για μια δημαρχιακή θητεία όταν εξελέγη και τήρησε το λόγο του. Ήταν ο Θεοδόσης Παρασχάκης, δήμαρχος Χρυσούπολης. Κανείς άλλος δεν το είπε, δεν τόλμησε να το κάνει πράξη. Κατέβηκε υποψήφιος, κέρδισε, διοίκησε με φαντασία και ρεαλισμό, έβαλε τις βάσεις σε πολλούς τομείς και με τη λήξη της θητείας του επέστρεψε στο γραφείο του. Ήταν Πολιτικός Μηχανικός. Ήταν. Διότι μετά από μερικά χρόνια ο καρκίνος τελείως ξαφνικά τον σημάδεψε καίρια.
Γ.Δ.
Μόνο λόγια και μάλιστα πολλά
Ζήσαμε πάλι μια περίοδο πολλών λόγων από τον συγκυβερνήτη Πάνο Καμμένο. Πολλά, πάρα πολλά λόγια, υπερβολές και απειλές. Απειλές βέβαια που έχουν μεν παραλήπτη την κυβέρνηση, αλλά όλες δεν λαμβάνονται υπόψιν. Τον έχουν γνωρίσει καλά τον Καμμένο πλέον. Φωνάζει υπερβολικά, μιλά το ίδιο, φτάνει σε αφορισμούς και κουνάει το δάχτυλο. Ξέρουν οι της κυβέρνησης ότι παίζει θέατρο, ότι απειλεί για το κομματικό του ακροατήριο και γελούν. Ενίοτε είναι όλα εκ μέρους του Πάνου Καμμένου προσυμφωνημένα με την κυβέρνηση. Παίζουν μαζί στην ίδια παράσταση μόνον που ο Καμμένος έχει ένα ιδιαίτερο ρόλο, μήπως και συνεχίσει το ψάρεμα των αφελών ψεκασμένων που τον πρωτοψήφισαν αλλά τώρα του γύρισαν την πλάτη.
Δύσκολα τα πράγματα για τους ΑΝΕΛ, το γνωρίζει ο Καμμένος, το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και ο πανικός να μην εκλεγεί τόσο αυτός όσο και όσοι του απομένουν, τον έχει οδηγήσει στα λόγια και τις απειλές πότε κατά των βουλευτών του και πότε κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
Γ.Δ.
Η βάρκα του Μάνου ταξίδεψε μια Ελλάδα γεμάτη υπεραξίες
Ένα εκκωφαντικά μη συγκρίσιμο μέγεθος… Να περιγράψει κανείς τον Μάνο Χατζιδάκι, είναι εξαιρετικά δυσχερές, ακριβώς επειδή ανήκε σε μια κατηγορία που δεν συναντάμε στη σημερινή Ελλάδα. Ήταν ένας μεγάλος Έλληνας… Όχι μόνο λόγω του έργου και της προσφοράς του στον χώρο των τεχνών. Ούτε καν επειδή το όνομά του ταξίδεψε την Ελλάδα σε ωκεανούς χωρίς σύνορα, θυμίζοντας ότι η χώρα στην οποία εν πολλοίς γεννήθηκαν οι βασικές αρχές του δυτικού πολιτισμού, διεκδικούσε μέχρι και πριν από μερικές δεκαετίες το δικαίωμα της ανακυττάρωσης αισθητικών υπεραξιών.
Ίσως πέρα και πάνω από τα προηγούμενα, ο Μάνος Χατζιδάκις άφησε το αποτύπωμα μιας υπερμεγέθους προσωπικότητας. Το κύρος του οποίου κατέστησε την απουσία του σκανδαλιστικά αισθητή, σε μια Ελλάδα η οποία, στα χρόνια μετά τον θάνατό του, αλλά κυρίως τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης και των Μνημονίων στα οποία μπήκαμε με την υπογραφή του τελευταίου των Παπανδρέου, στερείται μεγάλα μεγέθη.
Τα γενέθλια του Μάνου Χατζιδάκι, στις 23 Οκτωβρίου του 1925, ταξιδεύουν τη μνήμη με τη… βάρκα του, που θα έλεγε και η Πρωτοψάλτη. Και το ταξίδι φτάνει σε εκείνη την Ελλάδα. Στην Ελλάδα των μύθων, όχι των μυθευμάτων. Σε μια Ελλάδα γεμάτη υπεραξίες. Στην πολιτική, τις τέχνες, τα γράμματα, τον λεγόμενο πνευματικό κόσμο.
Μια Ελλάδα που εμπνεόταν την ελπίδα. Και κυνηγούσε την πραγμάτωσή της. Βασικά, μια Ελλάδα χωρίς… καμία σχέση με την εθνική τραγωδία την οποία βιώνουμε σήμερα, στα χέρια του πιο τραγικού και μοιραίου πολιτικού δυναμικού των τελευταίων 4 δεκαετιών.
Σήμερα, η Ελλάδα είναι παραδομένη στο “τέρας”. Όχι μόνο του λαϊκισμού. Αλλά και του ελιτισμού. Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος είναι άλλωστε. Λαϊκισμός χωρίς λαό. Και ελιτισμός, χωρίς ελίτ…
Μ.Ο.
Μέτρησε πιο πολύ η γνώμη των πολιτικών φίλων του κ. Μέτιου….
Τελικά αποδεικνύεται πως δεν μέτρησαν στα κεντρικά της ΝΔ και προσωπικά στον Κ. Μητσοτάκη τα αρνητικά λόγια που ακούστηκαν για τον Χρήστο Μέτιο από πλειάδα μελών της Περιφερειακής Αναγέννησης κατά την τελευταία σύσκεψη με τον Αυγενάκη και τον Κακλαμάνη στην Αθήνα. Περισσότερο μέτρησε η γνώμη των «κολλητών» του κ. Μέτιου. Σήμερα έρχονται δήθεν για να ανακοινώσουν ότι ο Μέτιος πήρε το χρίσμα ενώ το ανακοίνωσαν από χθες και επίσημα αλλά περισσότερο για να κουνήσουν το δάκτυλο σε Ζαγναφέρη και όσους ήταν κατά της υποψηφιότητας Μέτιου απειλώντας με διαγραφές αν δεν συνταχθούν με την επίσημη γραμμή του κόμματος. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα κάνει τώρα πλέον ο Ζαγναφέρης και οι άλλοι. Ο ίδιος τα γνώριζε τα μαντάτα από τον ίδιο το Μητσοτάκη κι αν λάβουμε ως προαναγγελία την λεζάντα στην φωτογραφία που ανάρτησε στο facebook ο Πέτροβιτς: «Προχωράμε με αυτοπεποίθηση, σιγουριά και αισιοδοξία για το μέλλον της Περιφέρειας και των συμπολιτών μας!» , μάλλον δεν θα υποχωρήσουν. Πλέον για ότι συμβεί την ευθύνη θα έχει ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης που αψήφησε τα δεδομένα και βασίστηκε στην κομματική πειθαρχία.
Μ.Ξ.
Πρώτος πρώτος είπε τα συχαρίκια ο Στυλιανίδης
Και μιλώντας για κομματική πειθαρχία φαίνεται πως το κατέχει το «άθλημα» ο πρώην υπουργός και βουλευτής κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης. Πρώτος – πρώτος έσπευσε να συνταχθεί με την επιλογή του Μητσοτάκη και να παράσχει στήριξη στον Χ. Μέτιο. Και γνωρίζουν όλοι οι παροικούντες εν τη ΑΜΘ ότι οι σχέσεις τους δεν ήταν και οι καλύτερες!
Αλλά ας όψονται οι εθνικές εκλογές!
Τι δηλαδή να διακινδυνεύσει να χάσει τη θέση του στο ψηφοδέλτιο στην Ροδόπη για τον Μέτιο;
Η εξουσία ενώνει…
Μ.Ξ.
Ψυχραιμία…;
Κάποιοι απ’ τους συμπολίτες μας βιώνουν την ευτυχία μιας εργασιακής θέσης, ενός μεροκάματου. Κι απ’ αυτούς κάποιοι ξεκινούν το… “οκτάωρό” τους στις έξι το πρωί(για να το τερματίσουν στις τέσσερις τ’ απόγευμα και να εισπράξουν τα όποια είκοσι ευρώ). Και δεν είναι λίγοι αυτοί που μετακινούνται περπατώντας. Που καλύπτουν την απόσταση σπίτι-δουλειά με τα πόδια.
Γι’ αυτή την ξεχωριστή ομάδα των συμπολιτών μας εκφράζουμε μιαν απορία. Μια τέτοια ώρα που ακόμα σχεδόν όλα ησυχάζουν, οι πόρτες των κεντρικών εισόδων ακόμα κλειστές(ακόμα κι οι…τράπεζες κλειστές), οι δρόμοι αδειανοί, τα τροχοφόρα ελάχιστα, το φως της μέρας ακόμα κρυμμένο πίσω απ’ το βουνό, μια τέτοια ώρα πώς ανταμώνουν άραγε με τα κυρίαρχα κοπάδια των αδέσποτων;
X.M.
