«Λευτεριά είναι η παλικαριά. Να ξεκινάς και να μην είσαι σίγουρος!»
Αναμφισβήτητο είναι ότι η Πατρίδα μας έχει καταρρεύσει και ότι ο Ελληνικός Λαός βιώνει την έσχατη ένδεια της νεωτέρας ιστορίας του. Επίσης αναμφισβήτητο, αλλά και αναπόφευκτο είναι, ότι ανά πάσα στιγμή αναμένεται η ανακήρυξη νέων εκλογών. Και πάλιν με το πρόκριμα διεξόδου από το αδιέξοδο που ταλανίζει την χώρα και τον λαό μας. Όμως το καίριο και εύλογο ερώτημα που τίθεται τώρα σε όλους μας είναι: ποίο θα είναι το αποτέλεσμα των εκλογών; Αναμένεται από αυτές η διέξοδος απο την κρίση, η ανασυγκρότηση της Ελλάδος και η σωτηρία του Ελληνικού Λαού; Είναι δυνατόν να αναγεννηθεί η Ελλάδα και η Δημοκρατία μας από όλους τους επί δεκαετίες γνωστούς παρθενογεννημένους με τα δήθεν νέα τους προγράμματα σωτηρίας ή και από τις παρθενογενέσεις νέων κομμάτων, προερχόμενα ως γνωστόν από παλαιά, σάπια υλικά, τα σπλάχνα παλαιών, όλων αυτών οι οποίοι επί δεκαετίες εξαπατούσαν και καταλήστευαν κυριολεκτικά τον Ελληνικό Λαό, και τα οποία ευθύνονται για την μεγαλύτερη ταπείνωση της Ελλάδος;
Αναντίρρητη διαπίστωση όλων μας είναι ότι η κατάσταση της Πατρίδας και του Λαού μας επιδεινώνεται συνεχώς. Η οδυνηρή πραγματικότητα με τα παράνομα, επαχθή και επονείδιστα Μνημόνια και το ζοφερό μέλλον της Πατρίδας μας οφείλεται στο μακροχρόνιο φαινόμενο της παράνοιας των πολιτικών δρώμενων. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει την ωριμότητα, αλλά ούτε και την δυνατότητα πια να αλλάξει και να εκσυγχρονισθεί σε ένα σύγχρονο και δίκαιο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, όπως αυτό είναι σε άλλες χώρες. Αυτό συμβαίνει, διότι κατά τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχει αλλάξει καθόλου, ούτε στο ελάχιστο, η σχέση μεταξύ του πολιτικού προσωπικού π.χ. κομμάτων και του εκλογικού σώματος.
Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Λίνκολ είπε κάποτε: «Μπορείς να κοροϊδέψεις όλο τον κόσμο μια φορά, ίσως και αρκετούς για δεύτερη φορά, πλην όμως δεν μπορείς να κοροϊδεύεις όλο τον κόσμο κάθε φορά». Το παράδοξο και περίεργο είναι, ότι οι Έλληνες πολίτες συνεχίζουν να εμπιστεύονται το Πολιτικό Σύστημα της ανυποληψίας που εδώ και δεκαετίες τους καταστρέφει. Εκ του λόγου αυτού ουδείς άλλος τολμά να ασκήσει κριτική για τα στραβά μας και για αυτά που συμβαίνουν στην Πατρίδα μας. Διότι επί δεκαετίες πιπιλίζουμε την καραμέλα, ότι για την κατάντια μας φταίνε μόνο οι άλλοι, εκτός από εμάς οι οποίοι στην πραγματικότητα είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατάντια της χώρας και του εαυτού μας.
Εδώ τίθεται το πολύ εύλογο ερώτημα. Γιατί οφείλει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα να εκσυγχρονισθεί και να αλλάξει συμπεριφορά, εφόσον αυτό έχει την απόλυτη βεβαιότητα, ότι κατά την αντίληψη των πολιτών φταίνε άλλοι για την κατάντια της χώρας μας, ότι έτσι ή άλλως το εκλογικό σώμα συνεχίζει ανεπιφύλακτα να στηρίζει αυτό, ασχέτως εάν παράλληλα κάθε τόσο υβρίζεται και λοιδορείται για τις αποτυχίες του; Μάλιστα και όταν οι ψηφοφόροι συνηθίζουν να δοκιμάζουν όλα τα κόμματα, κάνοντας κάθε τόσο την «βόλτα τους από το άλφα ή βήτα κόμμα κ.λπ.», και μετά από μια μακροχρόνια αναζήτηση ξαναεπιστρέφουν στο κόμμα το οποίο επί δεκαετίες υβρίζουν και αποδοκιμάζουν!
Όσο οδυνηρό και αν είναι, πρέπει να ειπωθεί ευθέως, ότι οι εκλογές και οι τόσο παραπλανητικές τώρα «δημοσκοπήσεις» κατάντησαν εδώ και δεκαετίες να είναι γελοίες, αναποτελεσματικές και δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Δημοκρατία. Διότι επικρατεί μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα πολιτικής, ηθικής, κοινωνικής, οικονομικής σήψης, αβεβαιότητα και αθλιότητα για το μέλλον της χώρας μας.
Όμως βασικές αρχές της Δημοκρατίας, το μεγαλύτερο δώρο των προγόνων μας, είναι η γνώση και η συνείδηση του ανθρώπου, η κρίση αυτού μεταξύ του καλού και του κακού. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας για την προστασία της Δημοκρατίας, δηλαδή της Κυριαρχίας του Λαού, με ότι αυτό συνεπάγεται, είχαν τον ΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟ. Δηλαδή την αναγραφή σε όστρακο του ονόματος εκείνου του πολιτικού προσώπου, το οποίο λόγω αρχομανίας και άλλων επικίνδυνων συμπεριφορών εκδιώκονταν από την πόλη στην εξορία.
Αυτό το πολύ σημαντικό «εργαλείο του οστρακισμού» για την προστασία της Λαϊκής Κυριαρχίας, υπάρχει και στην σημερινή Δημοκρατία και κατοχυρωμένο και στο Σύνταγμα της χώρας μας. Όμως η σημασία και η δύναμη αυτού αποσιωπάται συστηματικά και σκόπιμα από το πολιτικό σύστημα και τα δεκανίκια του διαπλεκόμενα συστημικά ΜΜΕ. Εκ του λόγου αυτού δεν είναι ευρέως γνωστό, λόγω της παντελούς άγνοιας αλλά και της πρωτοφανούς στα σύγχρονα χρονικά τηλε-προπαγάνδας, δηλητηριώδους παραπληροφόρησης και τρομοκρατίας που υφίσταται ο Λαός μας. Είναι το «Λευκό ψηφοδέλτιο» το οποίο, βάσει του Συντάγματος και του Εκλογικού Νόμου, δίδεται στον εκλογέα από την Εφορευτική Επιτροπή μαζί με όλα τα άλλα ψηφοδέλτια, και εκ του λόγου αυτού και μόνον πρέπει να προσμετρείται, όπως αυτό προσμετρείται και σε όλες τις σύγχρονες Δημοκρατίες. Ανεξήγητα και δυστυχώς το σχετικό άρθρο 1. του Νόμου 3434 του Προέδρου της Δημοκρατίας που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Αρ. Φύλλου 21 της 7.Φεβρ.2006), χαρακτηρίζει τα λευκά ψηφοδέλτια ως μη έγκυρα. Όμως αυτό καταστρατηγεί την ελεύθερη βούληση του Ελληνικού Λαού και παραβιάζει βασικές διατάξεις του Συντάγματος.
Στην αρχαία εποχή, ο λαός έκρινε μεταξύ προσωπικοτήτων οι οποίες κυριαρχούσαν στα κοινά της πόλης. Σήμερα ο λαός κρίνει μεταξύ κομμάτων και αρχηγών, προσώπων και προγραμμάτων, υπό την ομπρέλα και προστασία των οποίων, δυστυχώς, καλύπτονται επι δεκαετίες έκνομες, αλλά και αντεθνικές συμπεριφορές.
Το Λευκό Ψηφοδέλτιο και η υπερίσχυση αυτού σημαίνει «καταψήφιση, αποδοκιμασία, άρνηση της συνέχισης εκπροσώπησης του λαού, απαξίωση, στέρηση της εξουσίας, αποκαθήλωση», με την παράλληλη εκκίνηση από το εκλογικό σώμα νέων διαδικασιών και διαλόγου για την υγιή ανανέωση και αυτοκάθαρση της Δημοκρατίας, χωρίς ανούσιες συγκρούσεις που διχάζουν τον λαό, και επικίνδυνες πολιτικές εκτροπές. Αντιθέτως μία αποχή ή υπερίσχυση της αποχής σημαίνει ότι το Πολιτικό Σύστημα μπορεί να συνεχίζει την διακυβέρνηση της χώρας ακόμη και με ελάχιστους ψήφους, χωρίς αυτό να αισθάνεται την παραμικρή ανάγκη, την εθνική υποχρέωση ανανέωσης και αυτοκάθαρσης του. Εκ του λόγου αυτού η αποχή από τις εκλογές αποτελεί ένα εγκληματικό λάθος, διότι διασφαλίζει την επιβίωση του Πολιτικού Συστήματος. Εξυπηρετεί την διαιώνιση του, και παράλληλα σκόπιμα και δια της προπαγάνδας του ερμηνεύει ανερυθρίαστα την αποχή, μόνο ως «απογοήτευση και απώλεια ψήφου». Ετσι παραπλανεί, ταπεινώνει. ευτελίζει Αρχές και Αξίες του Λαού, και ταυτόχρονα διαιωνίζει την ολέθρια αυθαιρεσία της εξουσίας του, επιδεινώνει εν κατακλείδι την ολισθηρή πορεία και καταστροφή της Πατρίδας και του λαού μας.
Γιατί ωρυόμαστε κάθε τόσο με θυμό, ύβρεις για τις επί δεκαετίες εγκληματικές συμπεριφορές Προσώπων και Κομμάτων σε βάρος του λαού και του Έθνους, ενώ έχουμε αυτό το εργαλείο της Δημοκρατίας, «το δικαίωμα της λευκής ψήφου», η μεγάλη σημασία και δύναμη του οποίου αποσιωπάται από το 1843; Γιατί φοβόμαστε την τηλε-τρομοκρατία και προπαγάνδα του Πολιτικού Συστήματος και δεν αποφασίζουμε από μόνοι μας, ως άτομα και ως λαός με συνείδηση μεταξύ του «καλού και του κακού»; Τι χειρότερο υπάρχει να βλέπουμε, ότι επί δεκαετίες συστηματικά καταστρατηγείται και ποδοπατείται το «καλό», δηλαδή η αξιοπρέπεια, η τιμή του λαού, η υπόσταση και το μέλλον του Έθνους, και εμείς συνεχίζουμε να ψηφίζουμε και να στηρίζουμε το «κακό» το οποίο εδώ και δεκαετίες μας καταστρέφει; Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτε! Ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε: «πότε έγινε κάτι μεγάλο με σιγουριά; Πότε η φρονιμάδα ξεσήκωσε τους ανθρώπους να παρατήσουν τα σπίτια και το χουζούρι τους και να πιάσουν τα βουνά, να ζητούν λευτεριά; Αυτό θα πει παλικαριά. Να ξεκινάς και να μην είσαι σίγουρος!»
Έλληνες! Με τα παράνομα, επαχθή και επονείδιστα Μνημόνια μας έχουν καταδικάσει σε αργό, ταπεινωτικό θάνατον. Αντισταθείτε κάνοντας χρήση αυτού του ανεκτίμητου δικαιώματος που μας παρέχει η Δημοκρατία, αυτό το υπέρτατο αγαθό των προγόνων μας προς όλους τους ανθρώπους και λαούς, για να ανορθώσουμε και πάλιν το ανάστημα μας, με το βλέμμα στραμμένο προς τον πεντακάθαρο ελληνικό ουρανό και με μία νέα, αληθινή και κοινή προσπάθεια, ενωμένοι ως μία γροθιά, να ανακτήσουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την εθνική μας υπερηφάνεια. Το οφείλουμε στους προγόνους μας, σε όλους εμάς ανεξαιρέτως και στην υπέροχη Πατρίδα μας που οφείλουμε ανιδιοτελώς να τιμάμε, να υπηρετούμε, και να υπερασπιζόμαστε!
Δεν επιτρέπεται άλλο πια, να εμπιστευόμαστε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα εξουσίας, να διαχειρίζεται εσαεί τους κόπους, μόχθους, τις οικονομίες, αλλά και τις τύχες και τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά στην Αθήνα.
