Για λόγους εμπιστοσύνης και αρχών, κρατώ την ανάσα για να μείνω αθέατος. Με βήματα ποδηλατικά, ευκίνητα και σταθερά, βουβός και ευλαβής, στέκομαι για να αγγίξω την υγρασία της προσφυγικής της μνήμης. Εδώ ήρθαν οι δικοί μας. Η ανάγκη όμως είναι η μάνα της προόδου. Με τα σωθικά της σε κοινή θέα, γεύομαι την συμπυκνωμένη ποίησή της.
Και εδώ, οι κωλοτούμπες αποδείχθηκαν επώδυνες, από τους ζηλωτές του καποδιστριακού και καλλικρατικού κατηχητικού. Κατάφεραν και δίχασαν μια ολόκληρη περιοχή, με αποτέλεσμα μέσα στον διχασμό κάποιοι να κάνουν πάρτι για τη πάρτη. Ψηλά γράμματα όμως αυτά, για την εποχή όπου τυχοδιώκτες και αλεξιπτωτιστές, είχαν για στόχο και μοναδικό κατόρθωμα, το μικρόφωνο της κενολογίας, και μια σέλφι της ματαιοδοξίας. Συρρίκνωση στην ίδια μικρή τροχιά, όπου περισσεύει η σύγχυση, ορατή και θορυβώδης. Παντού παρόν ο τρόμος της προδοσίας και της υποκρισίας. Η προσωπική εμπειρία δεν έχει μορφή καταγγελίας. Δηλώνει απλώς για το πώς το απλούστερο βρίσκεται στα χέρια ανεπίδεκτων ταβλαδόρων. Ξανασυνάντησα φίλους γλυκομίλητους, γενναιόδωρους στην φιλοξενία και ανυπόκριτα ζεστούς, από τα χρόνια του Χαρίλαου και του Άκου. Πάντα με ενδιέφερε, η γνώμη των επαϊόντων. Από τότε θυμάμαι καλά, την αρυτίδωτη υπαρξιακή πάλλουσα επιφάνειά της. Κι όμως όλη αυτή η ρημαγμένη περιοχή, μπορεί και καταφέρνει να είναι ένας καθρέφτης της εσωτερικής περιπέτειας. Μπορεί και παράγει νησίδες αριστείας, με ιδέες πρωτότυπες και ευέλικτες που εκπορεύονται από τα κάτω προς τα πάνω. Χαρακτηριστικό και διαχρονικό το παράδειγμα, για το αξιακό περιβάλλον του Τάσου Κοντογιαννίδη. Όπως και αυτό το πρόσφατο με τον ορθό χειρισμό, την ευρύτητα αντίληψης, την εφευρετικότητα και την εξωστρέφεια του Κυνηγητικού Συλλόγου Σταυρουπόλεως, για την αναγέννηση ενός συμβόλου φυσικής ομορφιάς και αναψυχής στην ιστορική στάση του Λυκοδρομίου. Παρηγορητικά αναχώματα τα παραπάνω, σε μία συμβολική λειτουργία μετοχής, απέναντι στο ασφαλές θεσμικό συσσίτιο.
Και εδώ τελικά αποδείχθηκε, ότι το περίσσιο ήταν που χάλασε το ίσιο.
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης- Βιβλιοπώλης
