Μία αριστουργηματική παράσταση έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό της Ξάνθης στην ΚαπνΑποθήκη της ΦΕΞ την Κυριακή
Επί σκηνής οι ηθοποιοί Γιάννης Σταματίου και Ελένη Παπαχριστοπούλου
Την Κυριακή 29 Απριλίου στις 9μ.μ, στην ΚαπνΑποθήκη της ΦΕΞ, ανεβαίνει η παράσταση ‘Οι καρέκλες’ του Ιονέσκο σε σκηνοθεσία Ζαν – Πωλ Ντενιζόν. Επί σκηνής οι ηθοποιοί Γιάννης Σταματίου και Ελένη Παπαχριστοπούλου.
‘Οι καρέκλες’ που είναι το αριστούργημα του Ιονέσκο και ένα από τα σπουδαιότερα θεατρικά έργα του20ου αιώνα, παιζόταν για δεύτερη συνεχή χρονιά στο θέατρο Εκστάν, στην Αθήνα.
Η παράσταση έχει συγκαταλεχτεί από κριτικούς και κοινό μεταξύ των καλύτερων θεαμάτων της χρονιάς, χάρη στον υψηλού επιπέδου σκηνοθέτη της γάλλο Ζαν – Πωλ Ντενιζόν (που επί σειρά ετών υπήρξε βασικός συνεργάτης και βοηθός-αντικαταστάτης του Πήτερ Μπρουκ), και τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών Γιάννη Σταματίου και Ελένης Παπαχριστοπούλου.
Χαρακτηρίστηκε ως μια «αριστουργηματική», «απολαυστική», «μοναδική» «για διεθνή σκηνή» παράσταση, που οι ηθοποιοί της σ’ ένα συνταρακτικό ντουέτο, μας δίνουν στην ‘αίσθηση’ το αποκαλυπτικό κείμενο του Ιονέσκο.
Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από την αλλόκοτη ιστορία ενός ζευγαριού 95 και 94 χρονών. Ο Ιονέσκο, περνώντας μέσα από το κωμικό, το ασυνάρτητο της συμπεριφοράς των δύο γέρων, προφητικά ανέσυρε στη σκηνή το σύνολο σχεδόν των προβληματικών ζητημάτων που αφορούν την ανθρώπινη ύπαρξη στις σύγχρονες συνθήκες ζωής.
Εξέφρασε το αίσθημα του κενού, της ανυπαρξίας νοήματος, σ’ έναν κόσμο που διαρκώς μας διαφεύγει το νόημα του. Κάτω από το βάρος των εξαγγελιών των μεγάλων μηνυμάτων, του λόγου που επιδιώκει υποταγή, κάτω από το βάρος του χρόνου, των πραγμάτων και των λέξεων ο άνθρωπος συνθλίβεται, εκτοπίζεται στο επέκεινα, και ο ‘ο πόνος του δεν μπορεί παρά να είναι μέχρι γελοιότητας τραγικός’, γράφει ο Ιονέσκο.
Ένα έργο κωμικό και ταυτόχρονα βαθύ, τρομακτικά ανθρώπινο! Για την αναζήτηση μιας όντως ουσιαστικής ύπαρξης.
Δείτε μια παράσταση γεμάτη αλήθεια, ζωντάνια που θα σας παρασύρει στη μέθεξη…
Πληροφορίες για την παράσταση
Έναρξη παράστασης: Κυριακή 29 Απριλίου 2018 στις 21.00
Διάρκεια: 1ώρα και 25 λεπτά
Εισιτήρια:10€, 5€ (φοιτητές, άνεργοι)
Κρατήσεις: Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης τηλ. 2541025421
Στοιχεία παράστασης
Σκηνοθεσία: Ζαν – Πωλ Ντενιζόν
Μετάφραση: Ελένη Παπαχριστοπούλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Μπέτυ Λυρίτη
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μαζαράκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Καταλιακού
Με σειρά εμφάνισης στη σκηνή
Γέρος: Γιάννης Σταματίου
Γριά: Ελένη Παπαχριστοπούλου
Το έργο «Οι καρέκλες»
Οι καρέκλες θεωρήθηκαν το αριστούργημα του Ιονέσκο(1952)και από τα πιο σημαντικά έργα της δραματουργίας του 20ου αιώνα. Ένας γέρος και η γυναίκα του Σεμίραμις 95 και 94 χρονών αντίστοιχα ζουν λησμονημένοι σ’ ένα σπίτι, σ’ ένα νησί με μόνο εφόδιο την αγάπη τους. Αλλά ο γέρος, που είναι συγγραφέας και διανοητής, ετοίμαζε σ’ όλη του τη ζωή ένα πολύ σημαντικό μήνυμα που επιθυμεί να αποκαλύψει στην ανθρωπότητα. Γι αυτή τη μεγάλη μέρα, έχει προσκαλέσει αντιπροσώπους απ’ όλο τον κόσμο. Επειδή δεν είναι συνηθισμένος να μιλάει, έχει προσλάβει έναν επαγγελματία «ομιλητή» που θα εκφωνήσει το μήνυμα για λογαριασμό του. Ένας ένας οι «καλεσμένοι» αρχίζουν να έρχονται . Αόρατες φαντασματικές παρουσίες στις οποίες θα προστεθεί και ο ίδιος ο αυτοκράτορας, καταλαμβάνουν τις καρέκλες που πληθαίνουν γεμίζοντας ασφυκτικά τη σκηνή, εκτοπίζοντας τους ανθρώπους, παραμένοντας συγχρόνως εφιαλτικά κενές…
Ευγένιος Ιονέσκο
Στη σκηνή δεν υπάρχει τίποτα. Οι δυο γέροι έχουν παραισθήσεις, τα αόρατα πρόσωπα δεν υπάρχουν. Αυτοί οι αόρατοι καλεσμένοι είναι οι αγωνίες τους, η ανεκπλήρωτη εκδίκηση, η ταπείνωση, η ήττα των γέρων…
Μπροστά στην προσωπική του συνείδηση, λοιπόν, ο καθένας ελπίζει ότι θα δικαιωθεί. Αλλά οι αμείλικτες τύψεις, που συμβολίζουν οι κενές καρέκλες, μεγαλώνουν, εξαπλώνονται, γεμίζουν τη σκηνή, κολλάνε τους γέρους στον τοίχο, τους σκοτώνουν…
Ο κόσμος μου παρουσιάζεται ορισμένες στιγμές σαν άδειος από νόημα, η ύπαρξη είναι ανύπαρκτη. Αυτό το αίσθημα του ανύπαρκτου, την αναζήτηση μιας ουσιαστικής ύπαρξης, λησμονημένης, ακατανόμαστης – που έξω απ’ αυτή δεν αισθάνομαι πως υπάρχω – θέλησα να εκφράσω ανάμεσα από τα πρόσωπα μου που πλανιούνται στην ασυναρτησία, και δεν έχουν τίποτα πιο ξεκάθαρο από τις αγωνίες τους, τις τύψεις τους, τις αποτυχίες τους, το κενό της ζωής τους.
Όντα πνιγμένα μέσα στην απουσία νοήματος δεν μπορούν παρά να είναι κωμικά, ο πόνος τους δεν μπορεί παρά να είναι μέχρι γελοιότητας τραγικός.
Σημείωμα του σκηνοθέτη Ζαν – Πωλ Ντενιζόν
Αυτό ο έργο διηγείται την ασημαντότητα της ύπαρξης, την τραγωδία της, την απουσία νοήματος, το εφήμερο των πραγμάτων που παρέρχονται για να καταλήξουν στο μηδέν. Μόνο τα άψυχα αντικείμενά μας επιβιώνουν, άνευ πια σημασίας.
Μας μιλάει, επίσης, για τη ματαιοδοξία μας. Έχουμε μια άποψη για τον κόσμο, και πολύ συχνά πιστεύουμε ότι είναι η μόνη σημαντική. Μόνο η δική μας άποψη αξίζει, κι όχι του διπλανού μας. Μερικοί μάλιστα πιστεύουν ότι έχουν ένα μήνυμα να μεταδώσουν, ώσπου πεθαίνουν ξαφνικά και δεν μένει τίποτα πίσω τους ούτε ένα ίχνος για να τους θυμούνται .
Θα μπορούσε να είναι απελπιστικό, αλλά το βλέμμα του Ιονέσκο μας δείχνει το κωμικό αυτής της παράλογης ζωής, και μας κάνει να καταλάβουμε ότι μόνο η αγάπη μπορεί να μας σώσει από το υπαρξιακό άγχος.
Όπως έλεγε ο ίδιος: «Δεν υπάρχουν στον κόσμο παρά μόνο δύο ουσιώδεις έννοιες: ο έρωτας και ο θάνατος. Αυτό σημαίνει ότι ο έρωτας μπορεί να καταργήσει το θάνατο» .
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι σημαντικό να ανεβεί και πάλι αυτό το έργο.
