Με ένα κείμενο από το αναγνωστικό της δευτέρας τάξης Δημοτικού του 1948 αποχαιρετούμε το 2017
Μηνύματα του παρελθόντος, διδάγματα για το μέλλον
Αποχαιρετούμε το 2017 με ένα κείμενο από το αναγνωστικό της δευτέρας τάξης Δημοτικού του 1948. 70 χρόνια από τότε, οι αξίες της ζωής παραμένουν ίδιες. Ένα απλό μα τόσο σπουδαίο γιορτινό τραπέζι με τη βασιλόπιτα και τα παιδιά να περιμένουν με ανυπομονησία, μας συγκινεί και μας μεταφέρει εικόνες και μνήμες που έχουν εξαιρετική ψυχική και συναισθηματική δύναμη. Μας διδάσκει την αξία της εργασίας, της εκτίμησης και του σεβασμού για όλα τα επαγγέλματα, αλλά μας δείχνει και πως πρέπει να αναγνωρίζουμε τον μόχθο του άλλου και να εκτιμούμε και να δοξάζουμε τον θεό για όσα έχουμε. Eιδικά σε μια εποχή που οι άνθρωποι μόλις είχαν βγει από έ
ναν πόλεμο μπορεί να μην είχαν τα απαραίτητα για να ζήσουν, όμως ήταν ευτυχισμένοι που ζούσαν. Διότι η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο.
Και τότε υπήρχε φτώχεια και στέρηση, αλλά οι άνθρωποι δεν κυκλοφορούσαν με την αίσθηση της ντροπής για τις υλικές στερήσεις. Ντροπή ήταν να κλέβεις, όχι να δουλεύεις. Σήμερα οι κλέφτες και οι ληστές έχουν πληθύνει και ζούμε με τον φόβο ότι θα μπούνε στα σπίτια μας ή ότι θα μας ληστέψουν στο δρόμο. Υπήρχε και τότε η ανασφάλεια κι ο αγώνας για την επιβίωση, αλλά δεν ήταν για την αναζήτηση των περιττών υλικών αγαθών, παρά μόνο για τα αναγκαία. Ο κόσμος μπορούσε να
ξεδίνει και να διασκεδάζει με λιγότερο δαπανηρούς τρόπους και σχεδόν πάντοτε κατάφερνε να ελαφρύνει τα ψυχικά βάρη που κουβαλούσε.
Σήμερα η πίκρα, η απογοήτευση και τα αισθήματα στέρησης και ματαίωσης για αγαθά που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε γίνονται πιο βασανιστικά από άλλοτε. Νιώθουμε πιο ευάλωτοι κι επιρρεπείς να ανταποκριθούμε στα καταναλωτικά πρότυπα που μας «σερβίρονται» από παντού. Δέσμιοι των επίπλαστων αναγκών μένουμε πάντοτε ανικανοποίητοι και δυστυχείς, καταφεύγοντας σε εξαρτήσεις από χημικές ουσίες, φάρμακα κλπ. Παράλληλα, «οι επιτήδειοι» συνεχίζουν χωρίς ηθικούς φραγμούς να μας δημιουργούν ψεύτικες ανάγκες και να μας προσανατολίζουν προς την κατανάλωση υλικών αγαθών με την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα νιώσουμε καλύτερα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος και να αδυνατούμε να δούμε την πραγματική ομορφιά της ζωής που βρίσκεται τόσο στον εξωτερικό, όσο και στον εσωτερικό μας κόσμο.
Εύχομαι το νέο έτος όλοι μας να αναστοχαστούμε και να αναζητήσουμε τη χαρά της ζωής, με αγαθά (όχι απαραίτητα υλικά) και εμπειρίες που θα μας κάνουν ευτυχισμένους.
Επιμέλεια: Αναστασία Χατζοπούλου.
