3οι στη φτώχεια μετά τους Ρουμάνους και τους Βούλγαρους οι Έλληνες
Μπορεί η οικονομία να πέρασε από την ύφεση σε ανάπτυξη αλλά οι Έλληνες κάθε άλλο παρά ευημερούν. Τα στατιστικά στοιχεία της Eurostat προκαλούν για άλλη μια φορά θλίψη αφού η Ελλάδα κατέχει «περίοπτη» θέση στην κατάταξη με τους Ευρωπαίους πολίτες που στερούνται τα περισσότερα κοινωνικά υλικά αγαθά.
Ένας στους τρεις Έλληνες ή το 32% το 2016 δεν είχε τη δυνατότητα να απολαύσει βασικά υλικά αλλά και κοινωνικά αγαθά, γεγονός που κατατάσσει την Ελλάδα στην τρίτη θέση μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών.
Στην κορυφή της Ευρώπης βρίσκεται η Ρουμανία και η Βουλγαρία με τις στερήσεις να αφορούν σχεδόν έναν στους δύο πολίτες. Τι σημαίνει όμως αυτό; Ο,τι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά πέντε από τα παρακάτω:
-Να αντιμετωπίσουν έκτακτα έξοδα
-Να κάνουν μία εβδομάδα διακοπές
-Να μην καθυστερούν την πληρωμή υποθηκών, ενοικίων, λογαριασμούς κοινής ωφέλειας ή δόσεις από αγορά καταναλωτικών προϊόντων
-Να έχουν ένα γεύμα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή λαχανικά κάθε δεύτερη μέρα
-Να έχουν θέρμανση στο σπίτι
-Να διατηρούν αυτοκίνητο ή βαν για προσωπική τους χρήση
-Να αντικαταστήσουν έπιπλα στο σπίτι τους αν έχουν φθαρεί
-Να ανανεώσουν τα φθαρμένα ρούχα τους
-Να έχουν δύο ζευγάρια παπούτσια που ταιριάζουν τέλεια στα πόδια τους
-Να ξοδεύουν λίγα χρήματα για τον εαυτό τους κάθε εβδομάδα
-Να έχουν τακτικές δραστηριότητες αναψυχής
-Να βγαίνουν μια φορά το μήνα με την οικογένεια ή με φίλους για ποτό ή φαγητό
-Να έχουν σύνδεση στο διαδίκτυο
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία το 2016 το 16% του πληθυσμού της ΕΕ (75 εκατομμύρια άτομα) υπέστη υλική και κοινωνική στέρηση.
Το 2016, το υψηλότερο ποσοστό υλικών και κοινωνικής στέρησης, το οποίο ισχύει για το ήμισυ περίπου του πληθυσμού, καταγράφηκε στη Ρουμανία (50%) και στη Βουλγαρία (48%), ακολουθούμενες από χώρες στις οποίες επλήγη ένα στα τρία άτομα: Ελλάδα (36%) , Ουγγαρία (32%) και Λιθουανία (29%).
Αντίθετα, τα σκανδιναβικά κράτη μέλη και το Λουξεμβούργο ανέφεραν τα χαμηλότερα μερίδια υλικής και κοινωνικής στέρησης: 3% στη Σουηδία, 4% στη Φινλανδία, 5% στο Λουξεμβούργο και 6% στη Δανία. Σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, το ποσοστό υλικής και κοινωνικής στέρησης είναι υψηλότερο μεταξύ των ατόμων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (δευτεροβάθμιας ή χαμηλότερης) εκπαίδευσης.
Ένα στα τέσσερα άτομα (25%) με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο στην ΕΕ πάσχει από υλική και κοινωνική στέρηση, ενώ το ποσοστό αυτό μειώνεται σε ένα στα επτά επτά (14%) για τα άτομα με ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και επιπλέον σε ένα στα 20 (5% ) μεταξύ των ατόμων με ανώτερη (τριτοβάθμια) εκπαίδευση.
