Έφυγε άλλος ένας μεγάλος
Δύο λόγια, έτσι απλά, για έναν μεγάλο πολιτικό που έφυγε από κοντά μας προχθές. Για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ο λόγος, για τον τελευταίο μεγάλο της γενιάς του, που στην διάρκεια της πολιτικής του καριέρας τα έζησε ΟΛΑ.
Εκείνο όμως που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι δικαιώθηκε ως πολιτικός εν ζωή, διότι του αναγνώρισαν, αργότερα βέβαια, ότι είχε απόλυτο δίκιο στις προτάσεις του ως πρωθυπουργός για μια σειρά ιδιωτικοποιήσεων. Τις οποίες δυστυχώς, πολέμησαν τότε οι συνδικαλιστές για να μην υλοποιηθούν.
Δεν θα γράψουμε για την πορεία του, για την αξία του. Αυτά θα τα κάνει η ιστορία. Όμως ήδη έχει κερδίσει, διότι στάθηκε πάντα με σοβαρότητα και νηφαλιότητα ως πολιτικός, χωρίς ακρότητες και υπερβολές. Χαρακτηριστικά που σήμερα απουσιάζουν από πολλούς πολιτικούς.
Γ.Δ.
Όχι στο μίσος
Πάθη εθνικού διχασμού, μίσος για τους «άλλους», διάθεση εκδίκησης και καταστροφής του αντιπάλου ιδεολογικά σα να πρόκειται για εχθρό. Όχι! Αυτά είναι λάθος!
Όχι στο τυφλό μίσος, στην καλλιέργειά του μέσω δηλώσεων, αναρτήσεων, αναλύσεων από αγράμματους φανατικούς των άκρων. Διότι όλα αυτά εκτός των άλλων, είναι ενδείξεις εάν όχι αποδείξεις για έλλειψη παιδείας, πολιτισμού, συναίνεσης και ανάλυσης των συνθηκών που επικρατούν.
Αυτές λοιπόν οι πρακτικές μίσους που εμφανίστηκαν εδώ και λίγα χρόνια, θα πρέπει να σταματήσουν. Για πολλούς λόγους και για έναν πολύ σοβαρό. Η χώρα διέρχεται μια μεταβατική φάση ιδιαίτερα σοβαρή και οι πρακτικές του μίσους δεν λύνουν, υπονομεύουν τις όποιες προσπάθειες. Περιττό βέβαια να επισημανθεί για άλλη μια φορά ότι οι δράστες της δολοφονικής απόπειρας πως πρέπει να συλληφθούν και πως οι θιασώτες της καλλιέργειας του μίσους να σταματήσουν. Θα είναι μια σοβαρή υπηρεσία προς τη χώρα, τους κατοίκους και τη δημοκρατία.
Γ.Δ.
Ηθικοί αυτουργοί της επίθεσης κατά Παπαδήμου
«Γκεσταμπίτες, μενουμεευρώπηδες, βαστασοιμπλέδες ……μη χαίρεστε…. ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ …όσο καθυστέρηση κι αν μας παίξει ο αρχηγός σας….. δεν έχει πολύ χρόνο ακόμα…». Αυτή ήταν η ανάρτηση του υφυπουργού Πολάκη στο facebook. Κι έπειτα αναρωτιόμαστε που βρέθηκε τόσο μίσος. Ναι, υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν καλλιεργήσει με συνέπεια το χωράφι ενός νέου εμφυλίου, του λεγόμενου… τρίτου γύρου. Είναι εκείνοι που έστηναν λαϊκά δικαστήρια στις πλατείες, που πέταγαν γιαούρτια στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σε εκείνο το πρώτο μνημόνιο. Είναι εκείνοι που κατέβαιναν στην εθνικές παρελάσεις για να προπηλακίσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους «προδότες πολιτικούς του μνημονίου». Είναι εκείνοι που οργάνωσαν τον στρατό των τρολς στο διαδίκτυο για να αποκαλούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους «γερμανοτσολιάδες» και «πουτανάκια των δανειστών». Στοχοποιώντας τους, δηλαδή, έναντι κάποιου τρελού ή «προχωρημένου επαναστάτη».
Θέλουν να τους βρουν; Τους έχουν δίπλα τους! Χτες ήταν στο διαδίκτυο. Σήμερα σε υπουργικά γραφεία…
Μ.Θ.
Φωτογραφία από την πανήγυρη στη Συδινή στις 2 Μαΐου 1940 εορτάζοντας τον Άγιο Αθανάσιο
(Αρχείο Κώστα Μαυρομάτη)
Υπάρχει και φιλότιμο…
Τη γνωστή ελληνική ταινία «υπάρχει και φιλότιμο» με τον Μαυρογιαλούρο θύμισε με την παραίτησή του κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Σερρών, ο οποίος τα βρόντηξε αηδιασμένος από την επικοινωνιακή προσπάθεια του κόμματος να εμφανίζει τις διαρκείς αποτυχίες του ως success story. Με μία επιστολή – κόλαφο, ο Παναγιώτης Κοτρώνης, αποχαιρέτησε τους συντρόφους του στο ΣΥΡΙΖΑ: “Φτάνει πιά!!! Τέρμα η κοροϊδία, όχι άλλες υποχωρήσεις. Θα έπρεπε επιτέλους να αποδεχθούμε μία έντιμη ήττα, με ταυτόχρονη παραίτηση της κυβέρνησης, παρά να συρθούμε σε έναν ανέντιμο συμβιβασμό, όπως κάναμε και μάλιστα εν αγνοία της βάσης του κόμματος. Με την συμφωνία φτωχοποιούμε ακόμα περισσότερο 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχους, που μαζί με αυτούς που συντηρούνται από αυτές τις συντάξεις φτάνουν σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού της χώρας. Αν προσθέσουμε και τον σφαγιασμό του Αφορολόγητου μιλάμε για τραγωδία, όταν μάλιστα στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 πήραμε πίσω όλες σχεδόν τις δεσμεύσεις μας, όμως το Αφορολόγητο και τις Συντάξεις «ορκιστήκαμε» να μην τις αγγίξουμε, τόσο με βάση το Προεκλογικό μας Πρόγραμμα, όσο και με υποσχέσεις του ίδιου του Πρωθυπουργού. Έγιναν και θετικά βήματα στην κυβερνητική μας θητεία, αλλά με δυσανάλογο κόστος για τα φτωχά και μεσαία στρώματα που μας στήριξαν”.
Υπάρχουν και κάποιοι (ελάχιστοι) στο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αντέχουν άλλο τα ίδια τους τα ψέματα. Οι περισσότεροι, συνεχίζουν ανερυθρίαστα να βαφτίζουν το κρέας –ψάρι προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία…
Ο καβγάς των δικηγόρων
Αίσθηση προκάλεσε στους δικηγορικούς κύκλους και όχι μόνο ο καβγάς μεταξύ δύο γνωστών και παλαιών δικηγόρων του συλλόγου της Ξάνθης, ο οποίος ξεκίνησε την Παρασκευή από τις δικαστικές αίθουσες και κατέληξε στο προαύλιο του δικαστικού μεγάρου.
Οι ψυχραιμότεροι επιχείρησαν να κατευνάσουν τα πνεύματα, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες, η διαμάχη δεν έμεινε μόνο σε λεκτικό επίπεδο, αλλά πιάστηκαν στα χέρια. Αιτία, όπως φαίνεται, επαγγελματική διαφορά.
Όπως και να ‘χει, όμως, οι δικηγόροι οφείλουν να επιδεικνύουν μια αυτοσυγκράτηση παραπάνω γιατί αλλιώς, ποιος ξέρει τι θα συμβαίνει στις δικαστικές αίθουσες…
Ε.Δ.
Ιεραρχώντας την ποιότητα
H προτομή του Κωνσταντίνου Καραμανλή από την δείνα επιτροπή του δήμου και από τον τάδε νεοσύστατο σύλλογο.
Και με πλειοψηφία αποφάσισαν επειγόντως(;;) για την… ποιότητα της ζωής μας. Ύστερα  ψήφισαν και ενέκριναν την ανέγερση προτομής του Εθνάρχη, επιλέγοντας γι αυτήν ένα σημείο πρόκληση. Πίσω από τον Καθεδρικό Ναό. Σύρριζα με μια Παιδική Χαρά που χάσκει κι αυτή θλιβερά-όπως και τόσες άλλες-μπροστά στην αξιοκρατική αναπηρία. Εγκαταλελειμμένη (εύστοχο το σχόλιο συγκροτημένης σκέψης ανάμεσα στους συμμετέχοντες στη συνεδρίαση), αραχνιασμένη, σκουριασμένη, νεκρική! Εκεί. Στο χώρο όπου εναγωνίως αναζητείται μια σπίθα απ την ελπίδα για ένα υγιές αύριο. Και δεν νοείται καν αύριο δίχως κούνιες και τραμπάλες, δίχως… “φωλιές και τιτιβίσματα”.
Και είναι βέβαιο, πως ο μεγάλος πολιτικός άνδρας με την οξύνοια και την διορατικότητα που τον διέκριναν, πρώτος θα είχε αντίρρηση για τούτα τα καμώματα “αρχόντων τε και εφόρων” (έφορος = ισχυρός άνδρας) της πόλης.
Ποιότητα ζωής με λουστραρισμένο το χθες (μέσα από ένα ευνοιοκρατικό κατεστημένο) και σκουριασμένο τ αύριο! Κι αν η ζωή μας απόκτησε μια ποιότητα-την οποία διατηρεί και θα διατηρεί στο διηνεκές-αυτό το οφείλουμε σ έναν επιστήμονα. Αλήθεια πού είναι στημένη στην πόλη μας η προτομή του Γεώργιου Παπανικολάου; Και βεβαίως δεν μας διαφεύγει η αμοιβαία εκτίμηση, που υπήρχε μεταξύ των δύο ανδρών.
Χρύσα Μπαΐρα
Κι από Απρίλη… καλοκαίρι!
Δικαιωμένος και ικανοποιημένος νιώθει ο Μιχάλης Αμοιρίδης με βάση τις πρώτες ενδείξεις για την τουριστική κίνηση του φετινού καλοκαιριού, οι οποίες είναι άκρως υποσχόμενες. Όπως αναφέρει ο ίδιος: «η καλή μέρα από το πρωί λένε ότι φαίνεται και τα πρώτα στοιχεία επιβεβαιώνουν τάση διεύρυνσης της περιόδου και μεγάλη αύξηση αφίξεων. Οι αεροπορικές αφίξεις από το εξωτερικό, τον Απρίλιο του 2017 στο αεροδρόμιο Μέγας Αλέξανδρος της Καβάλας ανήλθαν σε 3.264 έναντι 411 του Απριλίου 2016!», ενώ δηλώνει: «εγώ ότι είχα να πω το είπα τότε, με βάση τα στοιχεία και την ανταπόκριση που είχα, τώρα με επιβεβαιώνουν τα στοιχεία. Η ικανοποίηση είναι δεδομένη, συγχαρητήρια σε όλους όσους δούλεψαν γι’ αυτό αλλά κυρίως στους ανθρώπους του ιδιωτικού τομέα που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο στην προσπάθεια αυτή. Καλή δουλειά με ακόμη καλύτερα αποτελέσματα και μεγαλύτερη χωρική διεύρυνση η οποία κάνει τα πρώτα της βήματα. Πρέπει να κάνω μνεία στον αείμνηστο Περιφερειάρχη Γιώργο Παυλίδη για τη στήριξη και το όραμα αλλά και στον Αντιπεριφερειάρχη Καβάλας Θόδωρο Μαρκόπουλο που όπου χρειάστηκε έκανε και κάνει καίριες παρεμβάσεις για να στηρίξει την προσπάθεια αλλά και να λύσει προβλήματα. Αυτονόητο δεν είναι τίποτα».
Η αλήθεια είναι ότι η διεύρυνση της τουριστικής περιόδου ήταν από τα πρώτα στοιχήματα της Διοίκησης Παυλίδη που έκανε βήματα την περσινή χρονιά σε αυτή την κατεύθυνση και οδήγησε σε άλματα φέτος. Πράγματι με βάση τον περιορισμένο αριθμό υποδομών η διεύρυνση της περιόδου δημιουργεί πολλαπλασιαστικά οφέλη στις επιχειρήσεις του Τουρισμού και δίνει προοπτική για την ανάπτυξη της Περιφέρειας. Ο δε, Μ. Αμοιρίδης δικαίως το απολαμβάνει, αφού εργάστηκε με αφοσίωση για να δοθεί αυτή η προοπτική.
Ε.Δ.
«Έφυγε» Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
Ο πολιτικός κόσμος της χώρας αποχαιρετά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που «έφυγε» τις πρώτες πρωινές ώρες της 29ης Μαΐου στα 99 του χρόνια! Μαζί του κλείνει ο κύκλος μιας γενιάς πολιτικών που καθόρισαν την τύχη της χώρας και σφράγισαν με τις ηγετικές τους φυσιογνωμίες τον περασμένο αιώνα. Αυτό που τον χαρακτήριζε είναι ότι δεν ήταν δημαγωγός και λαϊκιστής. Δεν φοβόταν να πει αλήθειες αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος. «Δεν με ενδιαφέρει να είμαι ευχάριστος, προτιμώ να είμαι χρήσιμος», έλεγε πολύ συχνά. Ήταν οξυδερκής πολιτικός που έβλεπε μακριά, ωστόσο όπως ο ίδιος είχε πει σε συνεντεύξεις του δεν απέφυγε λάθη κατά την μακρόχρονη πολιτική του καριέρα. Βαθιά δημοκράτης και υπέρμαχος του φιλελευθερισμού προέβλεψε ως πρωθυπουργός την περίοδο 990 – 1993 τον οικονομικό κατήφορο που είχε πάρει η χώρα και προσπάθησε να τον αναστρέψει όμως δεν πρόλαβε… Όπως είναι γνωστό έπεσε η κυβέρνησή του. Πολλές από τις επιλογές του επικρίθηκαν με σφοδρότητα για άλλες όμως δικαιώθηκε. Όμως το έργο του θα το κρίνει η ιστορία. Ωστόσο ανεξάρτητα αν συμφωνούσε ή διαφωνούσε κάποιος μαζί του δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει τις ηγετικές του ικανότητες, τον ορθολογισμό και την πολιτική του στιβαρότητα.
Μ.Ξ.
Κάποιο άγαλμα…
Δεν έχει άδικο ο Νίκος Ανταμπούφης όταν υποστηρίζει ότι η δημοτική αρχή κινήθηκε με …ταχύτητα φωτός διεκπεραιώνοντας τάχιστα όλες τις διαδικασίες έγκρισης για την τοποθέτηση της προτομής του Κωνσταντίνου Καραμανλή μετά από αίτημα του νεοσυσταθέντος σωματείου. Κι αυτό βέβαια είναι δεσμευτικό για την δημοτική αρχή γιατί καταδεικνύει ότι όταν θέτει προτεραιότητες ξεπερνά κάθε εμπόδιο. Μόνο που εκτός από προτομές θα έπρεπε να θέτει και άλλου είδους προτεραιότητες όπως να βρίσκει και να υλοποιεί προγράμματα, να κάνει έργα και σ’ αυτό τον τομέα δεν βλέπουμε κινητικότητα!
Σ’ ότι αφορά το θέμα της προτομής εκφράσαμε την άποψή μας. Δεν ωφελεί να στήνουμε προτομές ή ανδριάντες …Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να τιμήσεις κάποιον.
Έλεος πια με τα αγάλματα, τις μπάντες και τις φανφάρες!
Μ.Ξ.
