Η Τουρκία ανήκει στη Δύση
Ιστορικά η Οθωμανική Αυτοκρατορία, σαν συνέχεια της Βυζαντινής, ήταν στραμμένη προς τη Δύση. Το ίδιο συνέχισαν οι Νεότουρκοι και ο Ατατούρκ. Το ίδιο συμβαίνει και με την σημερινή Τουρκία Με την Ανατολή και με την Ρωσία πάντα είχαν προβλήματα. Έτσι ξεκίνησε και ο Ερντογάν, μέχρι που έγινε το τραγικό λάθος των ευρωπαίων (Σαρκοζί κλπ) να τους «κόψουν» την ευρωπαϊκή προοπτική, που είναι στρατηγικός και ιστορικός τους στόχος και εναρμονίζεται με τα οικονομικά τους συμφέροντα Ο Σημίτης το είδε αυτό και υπερθεμάτισε υπέρ της ένταξης στην EE, συνδυάζοντας με αυτήν την επίλυση των διμερών μας θεμάτων; μέσα από την συμφωνία του Ελσίνκι, που ακύρωσε ηλιθίως ο Καραμανλής. Πιστεύω ότι ο Ερντογάν θα επανέλθει αργά ή γρήγορα στον δρόμο του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού. Δεν έχουν άλλη επιλογή, όπως του υπέδειξε και η συντριπτική πλειοψηφία του παραγωγικού δυναμικού στο δημοψήφισμα Η Τουρκία ανήκει στη Δύση όπως θα έλεγε και ο κανονικός Καραμανλής.
Γ.Λ.
Καλό «ταξίδι»
Η Γενισέα αποχαιρέτησε την Τετάρτη ένα αγαπημένο της τέκνο, έναν δημιουργικό άνθρωπο που πρόσφερε στην τοπική κοινωνία. Σε ηλικία 86 χρόνων, αποχαιρέτησε τους δικούς του ανθρώπους, τους φίλους και συγγενείς, τους συγχωριανούς του, ο Σταύρος Πασχαλίδης.
Έζησε στη Γενισέα δημιουργικά, ξεχωρίζοντας για την εργατικότητά του και το ήθος. Ρίζωσε στη Γενισέα, τη νέα πατρίδα μετά τον ξεριζωμό των δικών του από τον Πόντο. Δούλεψε σκληρά στα δύσκολα χρόνια αλλά κατάφερε να ξεχωρίσει.
Στους οικείους του, η Εφημερίδα μας απευθύνει τα θερμά συλλυπητήριά της και λυπάται που δεν πληροφορήθηκε εγκαίρως τον θάνατό του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε.
Γ.Δ.
Μπάρτσα αντίο…
Όλα τα πράγματα έχουν την αρχή και το τέλος τους. Το ίδιο ισχύει πλέον για τη μεγάλη Μπαρτσελόνα. Μεσουράνησε επί χρόνια, κέρδισε εκατομμύρια φίλους σ’ ολόκληρον τον κόσμο, γοήτευσε, έπαιζε ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο, κέρδισε τα πάντα στο ποδόσφαιρο, πρόσφερε θέαμα, χαρά και συγκίνηση. Κάποτε όμως έρχεται το τέλος και οι σημαίες και τα λάβαρα κατεβαίνουν. Φυσιολογικά.
Ο χρόνος είναι αμείλικτος για όλους. Και για τον Μέσι και όλους όσους επί σειρά ετών αγωνίστηκαν και πρόσφεραν το ποδοσφαιρικό αυτό θέαμα. Γι’ αυτό λοιπόν, ως ένδειξη ικανοποίησης για την προσφορά της Μπάρτσα, αξίζει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» κι ένα «αντίο».
Μπορεί μετά από χρόνια να ξαναγοητεύσει τους ποδοσφαιρόφιλους του κόσμου.
Γ.Δ.
Μια φωτογραφία σπάνια που δύσκολα οι παλιοί (και μόνον) Ξανθιώτες θα θυμούνται. Πρόκειται για τη συμβολή των οδών Αγίου Γεωργίου με Αγίου Αθανασίου, το 1915
(Αρχείο Κώστα Μαυρομάτη)
Υπάρχει και το 48,50%
Πολύ μελάνι έχει χυθεί το τελευταίο διάστημα και πολλές αναλύσεις έχουν γίνει για τα αποτελέσματα του τουρκικού δημοψηφίσματος και για την αντιδημοκρατική και αντιευρωπαϊκή πορεία που αναμένεται να ακολουθήσει στο εξής ο σουλτάνος Ερντογάν.
Θα πρέπει όμως να μην ξεχνάμε την αξιοθαύμαστη αντίσταση του τουρκικού λαού στον ολοκληρωτισμό που επιχειρεί ο Ερντογάν και το ποσοστό 48,5% που ψήφισε ΟΧΙ, παρά τις απειλές, την προπαγάνδα και τις διώξεις. Ας μην κάνουμε τη σύγκριση με τους Έλληνες που έπεσαν σαν ώριμο φρούτο στα κελεύσματα του λαϊκισμού το καλοκαίρι του 2015, είναι θλιβερή.
Αυτό το 48,5%, η Ευρώπη, η Δύση, δεν πρέπει να το αφήσει στην τύχη του, να μην κλείσει την πόρτα στο δημοκρατικό κόσμο της Τουρκίας. Η Ελλάδα ως γειτονική χώρα και άμεσα ενδιαφερόμενη, πρώτη πρέπει να συμβάλει μέσω της Ε.Ε. προς αυτή την κατεύθυνση ώστε να μην χαθεί αυτό το 48,5% που «βλέπει» προς τη Δύση.
Αυτό το κομμάτι του τουρκικού λαού θα μπορούσαν κάλλιστα να το εκφράσουν οι στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη: «Μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου…»
Ένα συμβάν
Τέτοια ένταση φωνής, τόσος σπαραγμός, τόσος πόνος και οργή, δεν έτυχε να συναντήσω. Η φωνή αυτή που τα περιείχε όλα μαζί, γι’ αυτό και ακούστηκε σε ένταση. Μια πονεμένη γυναικεία φωνή που εξέφραζε αγανάκτηση προς έναν άνδρα για τη συμπεριφορά που την πλήγωνε, που της δημιουργούσε προβλήματα που εξωτερίκευσε με την ένταση αλλά και τα λόγια. Σαν μια αρχαία τραγωδία, η αιώνια αντίθεση (όταν υπάρχει) μεταξύ γυναίκας (αδύνατης) και του άνδρα (δυνατού-δυνάστη).
Ομολογώ πως η φωνή και το περιεχόμενό της συγκλόνισε όλους τους περίοικους της οδού Βόγδου την Παρασκευή. Κρατώ την τελευταία φράση της πονεμένης γυναίκας (χωρίς βέβαια να γνωρίζω αιτία και λόγους της όποιας αντίθεσης με τον άνδρα) η οποία κλαίγοντας είπε στη φίλη της που την παρηγορούσε: «Δεν αντέχω άλλο πλέον, έχω γίνει ράκος, δεν αντέχω…»
Γ.Δ.
Ο Γιαννακίδης μέλος της Εξεταστικής Επιτροπης για τα σκάνδαλα στην Υγεία
Συστάθηκε Εξεταστική Επιτροπή για την Υγεία και μεταξύ των μελών της πλειοψηφίας είναι ο βουλευτής Ξάνθης κ. Στάθης Γιαννακίδης και ο βουλευτής Καβάλας Κώστας Μορφίδης . Η σχετική απόφαση υπογράφτηκε την Παρασκευή από τον πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση. Να σημειώσουμε ότι η Εξεταστική Επιτροπή πρόκειται να διερευνήσει σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας, κατά τα έτη 1997-2014. Από τον ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχουν επίσης οι βουλευτές Δημήτρης Βέττας, Ιωάννης Γκιόλας, Αννέτα Καββαδία, Σπύρος Λάππας, Δημήτρης Μάρδας, Ανδρέας Μιχαηλίδης, Αντώνης Μπαλωμενάκης, Θανάσης Παπαδόπουλος και Χαρίλαος Τζαμακλής.
Από τη ΝΔ θα μετέχουν οι: Γιώργος Βλάχος, Γιώργος Γεωργαντάς, Γιάννης Κεφαλογιάννης, Νότης Μηταράκης και Χρήστος Μπουκώρος, από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη η Εύη Χριστοφιλοπούλου, από τη Χρυσή Αυγή ο Ηλίας Κασιδιάρης, από το ΚΚΕ ο Γιώργος Λαμπρούλης, από τους Ανεξάρτητους Έλληνες ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, από την Ένωση Κεντρώων η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, από το Ποτάμι ο Γιώργος Μαυρωτάς και από τους ανεξάρτητους βουλευτές ο Νίκος Νικολόπουλος. H προθεσμία για την ολοκλήρωση των εργασιών της Επιτροπής και την υποβολή του πορίσματός της ορίζεται σε τρεις μήνες από τη συγκρότησή της.
Μ.Ξ.
Πρωτογενές πλεόνασμα από το πρωτοφανές στύψιμο!
Πρωτογενές πλεόνασμα 6,9 δισ. ή 3,9% επί του ΑΕΠ εμφάνισε ο προϋπολογισμός του 2016, σύμφωνα με τις πρώτες μετρήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Δηλαδή πάνω από τον στόχο 0,5% που είχε τεθεί. Αυτό βέβαια είναι από το πρωτογενές και πρωτοφανές …στύψιμο και όχι από παραγωγή πλούτου! Τουλάχιστον είναι ένα advantage για την κυβέρνηση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό χαρτί για να ολοκληρώσει αυτή την αξιολόγηση που χρόνισε πια… Αποτελεί και ένα δείγμα ότι υπάρχει βούληση και επιτυγχάνονται οι στόχοι προς το ΔΝΤ και τους ευρωπαίους δανειστές (είμαστε καλά παιδιά με λίγα λόγια) ώστε να σταματήσει επιτέλους αυτή η ασφυκτική πίεση. Τέτοια θέλει να βλέπει άλλωστε ο Σόιμπλε για να πει κανένα καλό λόγο για μας!
Μ.Ξ.
Άλλαξε πρόσωπο η δικτατορία;
Η κυρίαρχη αντίληψη για τις δικτατορίες είναι ότι πρόκειται για αντιλαϊκά και μάλλον αντιδημοφιλή καθεστώτα καταπίεσης. Δικτατορία είναι το αντίθετο της δημοκρατίας κατά την συνηθέστερη άποψη. Ο φόβος, η βία, η αυθαίρετη κυριαρχία είναι μερικά από τα διακριτικά των δικτατοριών. Και κάπως έτσι εφησυχάζουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει μερίδα του λαού που θα επιλέξει να ζει με τον φόβο. Ξεχνάμε όμως ότι από τα αρχαία χρόνια μέχρι τον καιρό των φασισμών η δικτατορία διέθετε συχνά μια λαϊκή διάσταση. Εκτός από ορισμένες αμιγώς στρατιωτικές δικτατορίες, τα περισσότερα αυταρχικά καθεστώτα που οικοδομήθηκαν γύρω από έναν χαρισματικό ηγέτη απολάμβαναν μαζική υποστήριξη, επικοινωνώντας κυρίως με τους πιο φτωχούς και καταφρονεμένους της χώρας. Έτσι και τον Ερντογάν σήμερα εμπιστεύεται ένα μεγάλο μέρος του τουρκικού λαού. Είναι συχνό το φαινόμενο να μην συγκινούν τον λαό όλα αυτά που θεωρούμε πολύτιμα και εύθραυστα, όπως η θεσμική ευαισθησία και η νομική μέριμνα. Και φυσικά δεν υπάρχει ένας λαός και μια αλήθεια του. Για να θυμηθούμε και την δική μας χούντα, υπήρχε ο επιτήδειος λαός της ουδετερότητας, αυτός που είχε ωφεληθεί κάπως από τα μέτρα της κυβέρνησης και ήταν πρόθυμος να παραμερίσει τις δυσάρεστες εικόνες. Έφευγε ξαφνικά ο γείτονας για την εξορία ή τη φυλακή, αλλά εσύ μπορούσες να πάρεις ένα καλό δάνειο και να χτίσεις ένα δεύτερο πάτωμα για τα παιδιά σου. Υπάρχουν πάντα οι σαφώς υπέρ ή κατά, αλλά και ο πολύς κόσμος που ζει σε απόσταση από τα «ναι» και τα «όχι».
Χ.Δ.
Η Ξάνθη σαν μεγάλη μουσική αγκαλιά
Ετοιμάζεται η πόλη μας να ανοίξει για άλλη μια χρονιά τις φιλόξενες αγκάλες της στους εκατοντάδες μαθητές των μουσικών σχολείων της χώρας μας και όχι μόνο. Από την Καβάλα μέχρι την Κέρκυρα και από την Σιάτιστα μέχρι την Πάτρα θα καταφτάσουν μικροί εκκολαπτόμενοι μουσικοί, που θα συναντήσουν μαθητές αντίστοιχων μουσικών σχολείων από την Ρουμανία, την Βουλγαρία και την Τουρκία. Ένας θεσμός που χαρακτηρίζεται από μια λεπτότητα και εμπνέει ελπίδα όχι μόνο γιατί ακούγονται μουσικές από μικρά παιδιά, αλλά γιατί είναι βιωμένος πολιτισμός χωρίς το ξέφρενο ξεφάντωμα των άλλων θεσμών που έχουν κάνει γνωστή την πόλη μας. Μοναδική ευκαιρία για τα παιδιά όχι απλά να παρουσιάσουν κάποιες μουσικές συνθέσεις, αλλά να διδαχθούν από εξαιρετικούς μουσικούς και συνθέτες. Ακόμη και αν αυτά τα παιδιά δεν γίνουν επαγγελματίες μουσικοί, θα είναι σίγουρα πολίτες με μουσική παιδεία σαφώς υψηλότερη του μέσου όρου. Το σημαντικότερο είναι ότι θα έχουν γευτεί ένα κομμάτι της παράδοσης αυτού του τόπου. Όπως πολύ εύστοχα είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις, κάτω από την σκέπη του οποίου συναντιούνται τα μουσικά σχολεία: «Γιατί η παράδοση έχει αξία μονάχα όταν δεν στηρίζεται στην αναπαράσταση, αλλά στην καθημερινή και δίχως επιτήδευση ζωή μας. Όταν δηλαδή το κληροδότημα χρησιμοποιείται φυσικά και δίχως την ανάγκη επεξήγησης. Τότε μονάχα οφείλει να υπάρχει».
Χ.Δ.
