Ο θάνατος του Μικρού Ήρωα
Όλοι μας σχεδόν, λίγο – πολύ, σιγοτραγουδήσαμε κάποιο ή κάποια τραγούδια του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Ο συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής που έφυγε σε ηλικία 74 χρόνων και που τραγούδησε τα εφηβικά μας χρόνια με τον καλύτερο τρόπο. Γι’ αυτό και η θλίψη για τον θάνατό του, διότι υπήρξε αισθαντικός, ανθρώπινος και γήινος, δίπλα μας και μέσα μας. Δημιουργικός, πολυτάλαντος και με σημαντικό μουσικό έργο. Μαζί του έφυγε και μια εποχή.
Γ. Δ.
Ποτέ
Χαράς ευαγγέλια Χριστιανοί! Ο ΝΕΟΣ νόμος για τα αυθαίρετα!, φέρνει αλλαγές. Στόχος η ένταξη περισσότερων πολιτών στις ρυθμίσει για την τακτοποίηση των αυθαίρετων. Μάλιστα, χα, χα, θα διατηρηθεί η φιλοσοφία των μειωμένων παραβόλων και προστίμων (εδώ είναι το ζουμί), ώστε να καταγραφούν όσο το δυνατόν περισσότερες αυθαιρεσίες σε οικοδομές. Συμπέρασμα: Με τέτοια νοοτροπία επιβράβευσης των αυθαιρέτων, ΠΟΤΕ δε θα σταματήσουν να χτίζονται αυθαίρετα στη χώρα μας. Μα ποτέ…
Γ. Δ.
Μάστιγα
Οι κλοπές και οι διαρρήξεις στην περιοχή μας, κυρίως δε στην πόλη, έχουν λάβει διαστάσεις μάστιγας. Μικρές ή μεγάλες κλοπές, μεμονωμένα άτομα ή συμμορίες, δρουν και προκαλούν. ΄΄Επιτίθενται΄΄ ανεξέλεγκτα όπου βρουν, προκαλούν μεγάλες ζημιές και βέβαια συνήθως και να πιαστούν ούτε τους νοιάζει. Καθημερινά σχεδόν το αστυνομικό δελτίο αναφέρεται σε παρόμοιες δραστηριότητες, μικρών και μεγάλων δραστών. Οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους κυριολεκτικά ισοπεδώνουν τον χώρο που θα ΄΄επισκεφθούν΄΄, προκαλώντας μεγάλες και αδικαιολόγητες ζημιές. Όπως και να ’χει αυτή η ιστορία θα πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί. Γνωρίζουμε ή έστω υποθέτουμε από που ξεκινούν αυτές οι «δραστηριότητες». Κι εκεί θα πρέπει να χτυπηθούν. Διαφορετικά, θα ’χουμε συνέχεια θύματα διάφορους συμπολίτες επιχειρηματίες. Δεν τους φτάνει η κρίση, να έχουν και τους διάφορους κλέφτες.
Γ. Δ.
Μιλούν μόνο στο τηλέφωνο…
Ξεκίνησε δυναμικά το εγχείρημα της συσπείρωσης του κεντρώου χώρου που επικυρώθηκε με την συμφωνία συνεργασίας και με το ΚΙΔΗΣΟ ωστόσο στην πορεία φαίνεται ότι… ξεφουσκώνει. Τοπικά τουλάχιστον δεν προχωρά το ζήτημα. Μόνο τηλεφωνικά μιλάνε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΔΗΣΟ. Τόσο καιρό τώρα και δεν έχουν συγκαλέσει μια σύσκεψη . Μόνο στην Καβάλα έγινε μια συνάντηση αλλά κι εκεί δεν πήγαν όλοι … «Μπάζει» από πολλές πλευρές το εγχείρημα εκτιμούν λένε κάποια έμπειρα στελέχη.
Μ.Ξ.
Μια πρόταση για μετεγκατάσταση του Μουσικού Σχολείου
Αυτή η υπόθεση του Μουσικού πραγματικά έχει καταντήσει «γόρδιος δεσμός». Απ’ την μια ο δήμος Αβδήρων που θέλει να το κρατήσει στην επικράτειά του και έχει παραχωρήσει οικόπεδο και έχει κάνει τις ενέργειες που απαιτούνται για την έγκριση του τοπικού ρυμοτομικού και επίσης αναζητά πηγή χρηματοδότησης της μελέτης. Απ’ την άλλη το σχολείο που έχει εγκλωβιστεί σ’ ένα κτήριο που δεν πληροί προδιαγραφές για σχολείο και φυσικά δεν μπορούν να περιμένουν πόσα χρόνια ακόμη να διορθωθεί η στέγη. Πρέπει να βρεθεί μια λύση προσωρινής μεταστέγασης ωστόσο και το κτήριο της INTRACOM δεν είναι και η καλύτερη λύση. Έχει δίκιο ο δήμαρχος που θέτει θέμα ρύπανσης από το πλαϊνό εργοστάσιο.
Συνεπώς πρέπει να βρεθεί ένα κτήριο ποιο κατάλληλο. Δεν μπορεί ολόκληρος δήμος Αβδήρων να μην έχει ένα κατάλληλο κτήριο.
Μ.Ξ.
Ο Ροΐδης επίκαιρος 120 χρόνια μετά
Διαβάζοντας προχθές το κείμενο ενός νεαρού που περιέγραφε την ακύρωση όχι των ονείρων και των προσδοκιών, αλλά των κόπων και σπουδών της νεώτερης γενιάς, βγάζοντας με αποστομωτικό τρόπο όλο τον πόνο και το παράπονο, θυμήθηκε το παρακάτω κείμενο του μεγάλου λογοτέχνη Εμμανουήλ Ροΐδη, που έγραφε το 1896 σε νέο που μετανάστευσε: «Σε μακαρίζω όχι μόνον διότι μεταβαίνεις εις τον θαυμαστόν τόπον, τον οποίον δεν θα ευτυχήσω εγώ παρά εις τον ύπνον μου να ίδω, αλλά και διότι απέρχεσαι εκ της Ελλάδος, όπου αδύνατον φαίνεται ν’ αναπτύξη ο Έλλην όσην έλαβε παρά Θεού ικανότητα και ευφυίαν. Ο συγκρίνων όσα εντός της πατρίδος του πράττει, προς όσα εκτός αυτής ο Έλλην κατορθώνει, ο ερωτών τίνες έκτισαν το Ζάπειον, το Αρσάκειον και την Ακαδημίαν, ο παραβάλλων τας Αθηναϊκάς προς την εν Τεργέστη ελληνικήν εφημερίδα και τους παρ’ ημίν προς τους εν Μονάχω Έλληνας καλλιτέχνας, προ πάντων δε τα εκατομμύρια και την φήμην τιμιότητος των ημετέρων από του Λονδίνου μέχρι των οχθών του Τάγγου εμπόρων και τραπεζιτών προς την παρ’ ημίν αθλιότητα και κακοπιστίαν, κλίνει να πιστεύση ότι ενυπάρχει τι εις την ατμόσφαιραν της Νεωτέρας Ελλάδος, ικανόν να μεταβάλη τον έξυπνον εις βλάκα και τον τιμιώτατον άνθρωπον εις ιδρυτήν Εταιρίας, οίαι ο ‘’Αρχάγγελος’’ και η ‘’Πιστωτική’’. Όπως η Ιερουσαλήμ διά τους Εβραίους, ούτω και διά τους σημερινούς Έλληνας, είναι η Ελλάς τόπος κατάλληλος μόνον προς γεροντικήν ανάπαυσιν και αιώνιον ύπνον. Πολύ προτιμοτέρα η εξορία παρά να ζή τις εντός κοιμητηρίου».
Χ.Δ.
Φτάνουν τα λόγια. Έργα, έστω και μικρά.
Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να ακούσω αντικειμενικά μια πολιτική κουβέντα. Άσχετα από τον πολιτικό χώρο από τον οποίο προέρχεται ο ομιλών ή γράφων, υπάρχουν τόσα πανομοιότυπα μηνύματα, τόσες ξεπατικωμένες εκφράσεις, στερεότυπες, που μεταφέρονται χρόνια τώρα από γενιά σε γενιά, και από πολιτικό σε πολιτικό, που πλέον φαντάζουν κενά λόγια. Μόνο από την μικρή πόλη της Ξάνθης έχουν παρελάσει τα τελευταία χρόνια, για να μην πούμε τους τελευταίους μήνες, πρωθυπουργοί, πρώην πρωθυπουργοί, επίδοξοι πρωθυπουργοί, υπουργοί, πρώην υπουργοί, βουλευτές και πρωτοκλασάτα στελέχη διαφόρων παρατάξεων εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Αν και είναι αλήθεια ότι οι εκτός Κοινοβουλίου είναι οι πιο δυναμικοί και με ρηξικέλευθες ιδέες, συνήθως, μέχρι να μπουν και αυτοί στο χωνευτήρι της πραγματικότητας και να μεταμορφωθούν. Σχέδια διάσωσης, ανάπτυξης, προγράμματα για την αγροτική οικονομία, την παραγωγή, την επιχειρηματικότητα. Γενικόλογες ιδέες, ατάκες που πετάγονται απλά γιατί ακούγονται ωραίες και βαρύγδουπες. Τίποτα συγκεκριμένο ποτέ. Καμία πρακτική εφαρμογή των όσων λέγονται και εξαγγέλλονται.
Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν με αφορμή ένα σύντομο κείμενο νεαρού πολιτευόμενου της πόλης μας, τον οποίο συμπαθώ, στο οποίο διέκρινα όμως αυτή την άνευ ουσίας επανάληψη. Ο κόσμος έχει ανάγκη πλέον από λιγότερα λόγια και περισσότερα έργα. Αυτά μπορούν να ‘’μιλήσουν’’ καλύτερα και πραγματικά να φέρουν μια πολιτική αλλαγή.
Χ.Δ.
ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Νέο Πάρκο σε Συνοικισμό της Ξάνθης, το 1953
(αρχείο Κ. Μαυρομάτη)
