Ο νέος (ηλικιακά) συγγραφέας Χρήστος Αρμάντο Γκέζος παρουσίασε τη νέα του συλλογή διηγημάτων στο βιβλιοπωλείο ΔΥΟ
Μίλησε για τη δύναμη μιας μόνο εικόνας, που μπορεί να αποτελέσει το ερέθισμα για μια ολόκληρη ιστορία. Με καταγωγή από την Β. Ήπειρο, τόνισε τη δυναμική της γλωσσικής ταυτότητας
Με την παρουσίαση της συλλογής διηγημάτων με τίτλο «Τραμπάλα» του Χρήστου Αρμάντο Γκέζου ξεκίνησε η νέα χρονιά παρουσιάσεων και εκδηλώσεων στο βιβλιοπωλείο ΔΥΟ. Ο συγγραφέας, που ανήκει στη νέα γενιά (ηλικιακά) δημιουργών, μαζί με τον δημοσιογράφο Σαμή Καραμπουγιούκογλου, που ανέλαβε την παρουσίαση της συλλογής, το βράδυ της Παρασκευής στον πάντα ζεστό και φιλόξενο χώρο του βιβλιοπωλείου ΔΥΟ ανέπτυξαν μία συζήτηση κι ένα διάλογο σχετικά με τα μηνύματα της τέχνης, την ψυχοοσύνθεση ενός συγγραφέα, τα βιώματα και τη διαδρομή προς τη δημιουργία.
Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, που επισκέφθηκε την Ξάνθη και το βιβλιοπωλείο για δεύτερη χρονιά έχει μέχρι τώρα εκδώσει τρία βιβλία, την ποιητική συλλογή Ανεκπλήρωτοι Φόβοι (Πολύτροπον, 2012), που τιμήθηκε το 2013 με το Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, το μυθιστόρημα Η Λάσπη (Μελάνι, 2014), το οποίο ήταν υποψήφιο για το Athens Prize of Literature 2014 και η διηγηματική συλλογή «Τραμπάλα».
Ο δρόμο και τα ερεθίσματα τα συγγραφής για ένα νέο συγγραφέα
Σχετικά με το νέο βιβλίο του συγγραφέα που επέλεξε το δύσκολο δρόμο, όπως είπε και ο Σαμή Καραμουγιούκογλου αφού ξεκίνησε με ποίηση για να περάσει από το μυθιστόρημα στην έκδοση διηγημάτων, το ενδιαφέρον που παρουσιάζεται αρχικά είναι αυτή ακριβώς η «κατάθεση» ενός συγγραφέα της κρίσης, δηλαδή ενός νέου δημιουργού που αντιμετωπίζει θέματα καθημερινά, όπως η διαχείριση της μοναξιάς, τα ταξίδια, οι οικογενειακές σχέσεις, μέσα από το πρίσμα μίας χώρας σε βαθιά κρίση. Ο ίδιος ο συγγραφέας πάντως,εξήγησε ότι για τον ίδιο το εξωγενές περιβάλλον μάλλον δεν ήταν αυτό που έπαιξε καταλυτικό ρόλο. «Πριν 10 χρόνια που ξεκίνησα να γράφω, βαθύτατα επηρεασμένος και από τον Πόε, είχα μια πιο σκοτεινή θεώρηση, Μετά ήρθε η κρίση και τα θέματά μου έγιναν πιο επίκαιρα, όμως δε νομίζω ότι χωρίς την κρίση θα έγραφα διαφορετικά». Σε ερώτηση του κοινού για τα κίνητρα πίσω από τη συγγραφή, απάντησε: «όσα βιβλία εξέδωσα το έκανα γιατί θεώρησα ότι έχουν κάτι που αξίζει να διαβαστεί. Αλλά όχι ότι θέλω να αφήσω ένα επιμύθιο για τους νέους ή οτιδήποτε ανάλογο. Ο καθένας γράφει για τον εαυτό του και θέλει να δοκιμάσει τις δυνατότητες και τις αντοχές του».
Μια εικόνα είναι αρκετή για να δραματοποιηθεί μια ολόκληρη ιστορία
Αναφερόμενος στη νέα του συλλογή διηγημάτων, ο Χρήστος ανέφερε ότι τα δέκα διηγήματα που περιλαμβάνονται γράφτηκαν τα τελευταία 3-4 χρόνια. Όπως είπε, το ενδιαφέρον με τα διηγήματα είναι ότι μπορείς να περιγράψεις πολλές διαφορετικές ιστορίες. Στο σχόλιο του Σαμή Καραμπουγιούκογλου ότι οι εικόνες που προκαλεί μέσα από τη γραφή του είναι ιδιαίτερα δυνατές, ο ίδιος σημείωσε ότι μπορεί να μην είναι φίλος των μακρών περιγραφών, ωστόσο γι’ αυτόν η εικόνα έχει δύναμη, αφού μια εικόνα, μία σκέψη, μία ιδέα είναι ικανή να δώσει το έναυσμα για μια ιστορία και γύρω από αυτή να γίνει όλη η δραματοποίηση, να μπουν τα πρόσωπα και οι συνθήκες. Παραδέχθηκε ότι στα διηγήματά του υπάρχουν θέματα που εμφανίζονται ως μοτίβα ή ως εμμονές, ωστόσο υπάρχουν διαφοροποιήσεις.
Στο πλαίσιο της συζήτησης έγινε μάλιστα γνωστό ότι το διήγημα «καρδιές για φάγωμα» αποτελεί την αφετηρία για μια ταινία μικρού μήκους, της οποίας η παραγωγή ξεκινά άμεσα.
Η επαρχία, η ψηφιακή εποχή και η γλωσσική ταυτότητα και πώς διαμορφώνουν την ψυχοσύνθεση του συγγραφέα
Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος μίλησε ακόμη για τα ερεθίσματα που λαμβάνει από τον τόπο που μένει, τη Σκάλα Λακωνίας και το πώς επαρχία και άστυ, περιλαμβάνονται στα έργα του. «Κάθε τόπος χρησιμεύει για να πει διαφορετικές ιστορίες», είπε ο ίδιος χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ωστόσο ότι λειτουργώντας από την επαρχία είναι δύσκολο να κατακτήσεις όσα επιθυμείς. «Είναι δύσκολο να πετύχεις στην απομόνωση. Σίγουρα βοηθά η κοινωνική δικτύωση και η ψηφιακή εποχή. Συχνά κάνω διαλείμματα και μπαίνω στο διαδίκτυο ή στο facebook, λειτουργεί και ως χαλάρωση ή εκτόνωση. Σαν ένα παράθυρο, που το ανοίγεις, παίρνεις λίγο αέρα και ξαναβουτάς», σημείωσε ο ίδιος.
Με αυτή την αφορμή, ο συγγραφέας αναφέρθηκε και στην καταγωγή του από τη Χειμμάρα της Βόρειας Ηπείρου και ανάγνωσε μάλιστα και το μοναδικό διήγημα που έγραψε με αναφορές από την τοπική διάλεκτο. «Η Χειμάρρα είναι η Ιδιαίτερη πατρίδα μου και ο πλούτος της τοπικής γλώσσας είναι για μένα μία πηγή έμπνευσης. Προσωπικά, θεωρώ τη γλωσσική ταυτότητα σαν κάτι όμορφο, γλυκό και νοσταλγικό, σε αντίθεση με το καθεστώς στο οποίο επιβίωσε», σημείωσε ο ίδιος, που παραδέχθηκε ότι στις σκέψεις του είναι να γράψει και για την περιοχή αυτή στο μέλλον, ακόμη κι αν απαιτηθεί ιστορική έρευνα ή βαθύτερες αναζητήσεις.
