Τελικά δεν φταίει ούτε το Μνημόνιο ούτε το ευρώ (που δεν πήγαμε μπροστά) αλλά το κεφάλι μας το ξερό…
Εκείνα που πολεμούσε
Στις αμέτρητες αναλύσεις για το πραξικόπημα στην Τουρκία που κατακλύζουν διεθνώς τα Μέσα Ενημέρωσης, μία από τις πιο εύστοχες παρατηρήσεις είναι ότι τελικά, η αποτυχία του πραξικοπήματος οφείλεται εν πολλοίς στη δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των ιδιωτικών τηλεοράσεων, που ο ίδιος ο Ερντογάν τόσο πολύ πολέμησε.
Μάλλον η εποχή των πραξικοπημάτων στον δυτικό κόσμο έχει παρέλθει και πλέον ο έλεγχος των κρατικών ΜΜΕ δεν αρκεί να περιορίσει τη συσπείρωση δυνάμεων και τις έμπρακτες αντιδράσεις, όπως αυτές που είδαμε να σημειώνονται στην Τουρκία τη νύχτα της Παρασκευής.
Ε.Δ.
Έφυγε ένας παλιός φίλος
Την Κυριακή έφυγε από κοντά μας ένας Ξανθιώτης που με την παρουσία και την προσφορά του σημάδεψε τον τόπο μας στους τομείς που ασχολήθηκε. Πρόκειται για τον Φώτη Σιδερίδη που εδώ και καιρό δεν ήταν καλά. Πάλεψε όπως πάντα το έκανε, αλλά σ’ αυτή τη μάχη έχασε. Ταξιδεύει για να συναντήσει τον αγαπημένο του φίλο Κώστα…
Ο Φώτης Σιδερίδης υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία του Επιμελητηρίου Ξάνθης και του ΠΑΣΟΚ τοπικά. Διακρινόταν για την αγωνιστικότητά του και το ήθος του. Ποτέ δεν εγκατέλειψε αυτές τις αρχές στη ζωή του, ακόμη και στις δυσκολίες που του πρόσφερε η ζωή και δεν ήταν λίγες. Έζησε δημιουργικά και παραγωγικά, έδωσε και δεν πήρε. Ήταν υπερήφανος και μαχητής, αγαπούσε τον τόπο και όλη η έγνοια του ήταν να πάει μπροστά, να προκόψει. Κι αυτά δεν τα έλεγε. Τα έκαμνε και πράξη.
Ανάλωσε και αφιέρωσε τη ζωή του σε υψηλούς στόχους και ιδανικά. Είχε κερδίσει την εκτίμηση όλων διότι ήταν δίκαιος και αδέκαστος. Το ήθος του τον χαρακτήριζε μέχρι τέλος. Ο Φ. Σιδερίδης δεν άφησε απογόνους. Μετά τη γυναίκα του (που πέθανε πριν χρόνια) η μοναδική του έγνοια ήταν η Ξάνθη. Το πότε θα γίνει η κηδεία του θα ανακοινωθεί αφού τακτοποιηθούν κάποια διαδικαστικά θέματα, διότι δεν υπάρχουν άμεσοι συγγενείς του.
Γ.Δ.
Πραξικόπημα οπερέτα
Του δώσαμε διάφορα ονόματα του πραξικοπήματος στην Τουρκία. Ανάμεσα σ’ αυτά και «Πραξικόπημα Οπερέτα», ότι δήθεν ήταν στημένο από τον Ερντογάν και άλλα. Ότι κι αν στην πραγματικότητα συμβαίνει και μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ. Σημασία έχει ότι ο Ερντογάν βγαίνει νικητής από αυτό, ότι υπάρχουν εκατοντάδες νεκροί και χιλιάδες τραυματίες και δεκάδες χιλιάδες συλληφθέντες.
Το Πραξικόπημα (εκτός ή εντός εισαγωγικών) ενίσχυσε τη θέση του Ερντογάν στην πολιτική σκηνή ενόψει επικείμενων διεργασιών στη Μέση Ανατολή. Διεργασιών πολιτικής και γεωστρατηγικής σημασίας που δεν θα είναι υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας και οι οποίες θα εκπορεύονται από τις ΗΠΑ.
Γ.Δ.
Ζούμε σε χωριό;
Φίλος της στήλης με αφορμή χθεσινό σχόλιο, μας επεσήμανε στο τηλέφωνο και μια άλλη παράμετρο της έντονης παρουσίας αδέσποτων μέσα στην πόλη. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το νυχτερινό μέχρι το ξημέρωμα γαύγισμα των σκυλιών. Ένα αλύχτισμα πραγματικό. Και εάν συμβεί και συναντηθούν δύο ομάδες, τότε γίνεται μάχη πραγματική, με τα γαυγίσματα να κρατούν ώρες. Και ακόμη, με τη φασαρία, ξυπνούν και όσα ζουν σε μπαλκόνια κι αρχίζουν να γαυγίζουν κι αυτά. Μια κατάσταση τραγική με τα ανοιχτά παράθυρα τώρα το καλοκαίρι.
Σα να ζούμε σε χωριό, μας είπε ο συμπολίτης, που τα σκυλιά κοιμούνται την ημέρα και βγαίνουν το βράδυ κυνηγώντας το ένα το άλλο.
-Έχει απόλυτο δίκιο ο συμπολίτης μας και ουαί σε όποιους μένουν γύρω από ομάδες και αγέλες. Δεν μπορούν να κλείσουν μάτι…
Γ.Δ.
Συλλυπητήρια….
‘Έφυγε από την ζωή στα 91 της χρόνια η Χρυσούλα Ξυνίδη, η μητέρα του Θανάση και του Σωκράτη Ξυνίδη. Πλήρης ημερών και περιστοιχισμένη από την αγάπη των αγαπημένων της γιων, των νυφάδων και των εγγονών της, κίνησε για το μεγάλο ταξίδι για να συναντήσει τον αγαπημένο της σύζυγο Γιώργο, από τους πιο γνωστούς δικηγόρους της Ξάνθης που έφυγε πριν χρόνια. Ένα ζευγάρι αγαπημένο που έζησε όμορφα χρόνια όπως δείχνει και η φωτογραφία τους, ευτυχισμένο που είδε τους γιους του να διαπρέπουν στην νομική επιστήμη αλλά και να έχουν παρουσία στα κοινά τόσο στην τοπική αυτοδιοίκηση όσο και στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Θανάση, Σωκράτη θερμά συλλυπητήρια. Να’ στε γεροί να την θυμάστε.
Μ.Ξ.
Νεκρή… Κυριακή
Ο ζεστός καιρός, η κακή διάθεση από την έλλειψη ρευστού, ήταν οι βασικές αιτίες που την Κυριακή η αγορά της Ξάνθης ήταν «νεκρή». Η πόλη είχε ελάχιστα ανοιχτά μαγαζιά, μετρημένα στα δάχτυλα. Ποιος θα άφηνε τα μπάνια για να πάει για ψώνια;
Εξάλλου έχει τόσες ημέρες γι’αυτό, αρκεί να υπάρχει το χρήμα. Για την Ξάνθη ήταν σα να μην υπήρχε η μέρα αυτή…
Γ.Δ.
Τουριστική ανάπτυξη και ανταγωνισμός
Οικονομική κρίση, μειωμένη τουριστική κίνηση σε μερικά νησιά, κυρίως λόγω των προσφυγικών ροών, αλλά κάποιες τιμές δεν πέφτουν. Η Λέσβος φέτος, βλέποντας ότι οι κρατήσεις για τον Αύγουστο, που άλλες χρονιές ξεπερνούσαν το 90% της χωρητικότητας, είναι στο 30-40%, έριξε τις τιμές, έκανε άνοιγμα και έκκληση προς τον κόσμο και οι έλληνες τουρίστες ανταποκρίθηκαν, αναπληρώνοντας το κενό των ξένων τουριστών που φοβήθηκαν το μεταναστευτικό. Hot spots και συγκέντρωση προσφύγων είχαμε και σε άλλα νησιά όμως, όπως η Σάμος, που δεν φαίνεται να συγκινήθηκε ιδιαίτερα. Αυτό ισχύει και για τα δρομολόγια προς το νησί, ακτοπλοϊκά και αεροπορικά. Είναι ένα δείγμα του πόσο ασύμφορα είναι τα μονοπώλια για τους καταναλωτές. Το 2012 η πολιτική της κυβέρνησης ευνόησε τις ναυτιλιακές, με πολλές να μεταφέρουν γρηγορότερα πλοία σε δρομολόγια με τις ίδιες τιμές, αναγκάζοντας τις άλλες εταιρείες να μειώσουν το εισιτήριο. Από πέρυσι που είχαμε πρωτοφανή… ‘’ανάπτυξη’’ πολλά πλοία πουλήθηκαν και έχουμε π.χ. για την Σάμο μόνο 2 πλοία να πηγαίνουν στο νησί μέρα παρά μέρα στις ίδιες ημερομηνίες με τις ίδιες τιμές. Το ένα κάνει από τον Πειραιά 8,5 ώρες και το δεύτερο 13,5. Όμως έχουν τις ίδιες τιμές. Γιατί; Διότι ανήκουν στην ίδια εταιρία. Αφού μαζί μας θα πας, θες-δεν θες, γιατί να έχουμε χαμηλότερες τιμές για χαμηλότερες υπηρεσίες; Το ίδιο και στα αεροπορικά. Μία μόνο εταιρεία με εισιτήρια υψηλού κόστους, ακριβότερα από πολυτελείς πτήσεις εξωτερικού με αποσκευή και πλήρες γεύμα. Αυτά θα πρέπει να τα προσέξουν και οι γείτονες Θασίτες, που αποκλείουν ευρωπαίους τουρίστες για να μπορούν να κλείνουν σε υψηλότερες τιμές με Βαλκάνιους. Όλο αυτό όμως κάποια στιγμή μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ.
Χ.Δ.
Τα σκάνδαλα χρειάζονται, δεν είναι για να λύνονται
Παραλλάσσοντας τον Καβάφη, μπορούμε να πούμε ότι τα σκάνδαλα είναι για κάποιους αναγκαία. «Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα, και είπανε πως σκάνδαλα πια δεν υπάρχουν. Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς σκάνδαλα; Αυτά ήσαν μια κάποια λύσις». Παράδειγμα η υπόθεση Siemens. Τι είπε το Δικαστήριο την περασμένη Τρίτη; Εφόσον μερικοί από τους κατηγορούμενους είναι Γερμανοί, πρέπει να μεταφραστεί στα γερμανικά το ογκώδες Βούλευμα, με το οποίο κατηγορούνται και τεκμηριώνεται με μεγάλη πιθανότητα η κατηγορία τους. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ορίζει ρητά ότι η κατηγορία πρέπει να διατυπώνεται σε γλώσσα, που κατανοεί ο κατηγορούμενος. Η μέχρι τώρα πρακτική των Ελληνικών Δικαστηρίων ήταν να μην απαιτεί μετάφραση παραπεμπτικών βουλευμάτων. Αυτή η πρακτική τους βόλευε, αφού οι πιο πολλοί αλλοδαποί κατηγορούμενοι ήταν έμποροι ναρκωτικών και άλλων συναφών αξιόποινων πράξεων. Αργούσε λοιπόν η μετάφραση του παραπεμπτικού βουλεύματος από το Υπουργείο Εξωτερικών, στο οποίο ανατίθεται το έργο. Τελικά, η μετάφραση ολοκληρώθηκε μετά την έναρξη της δίκης. Η αναβολή αρχικά μοιάζει να μην βολεύει τις επικοινωνιακές ανάγκες της Κυβέρνησης, που είχε κάνει σημαία το εν λόγω σκάνδαλο. Και άρχισε να κραυγάζει. Έφθασε στο σημείο να προπαγανδίζει επικοινωνιακά την «κάθαρση» στο χώρο της Δικαιοσύνης. Εξευτέλισε, μάλιστα, τον Υπουργό Δικαιοσύνης στέλνοντάς τον στα γραφεία του Αρείου Πάγου με εντολή Πρωθυπουργού. Είναι σαφής ο στόχος της Κυβέρνησης. Θέλει να «αλώσει» τη Δικαιοσύνη. Να βρει «πρόθυμους» δικαστές και να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών. Του πιο ισχυρού δικαστικού σχηματισμού της χώρας.
Χ.Δ.
Η επόμενη μέρα
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τη διαδρομή των αντιθέσεων και την αξιοσημείωτα αυξανόμενη συσπείρωση εξουσίας στο πρόσωπό του καθόλη τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του και μετέπειτα από τη θέση του προέδρου, με κορύφωση βέβαια τις επισταμένες προσπάθειες αναθεώρησης του Συντάγματος για να αναδειχθεί ο απόλυτος άρχων της γειτονικής χώρας, δεν κρύβει την οργή του και την πρόθεση να τιμωρήσει αυστηρά τους στασιαστές. Όμως τελικά το στοίχημα είναι ποιο μήνυμα θα δώσει για την επόμενη μέρα στην Τουρκία, η δημοκρατία της οποίας κινδύνευσε με απόλυτο τρόπο, μέσω ενός πραξικοπήματος, εν έτει 2016.
Θα συντηρητικοποιήσει ακόμη περισσότερο όλο το φάσμα της κρατικής διοίκησης, με τον εξοστρακισμό κάθε πιθανής φωνής αντίδρασης ή διαμαρτυρίας; Ή θα επιλέξει να ακούσει τις πιο μετριοπαθείς φωνές εντός και εκτός του κόμματος, προκειμένου με μια πιο δημοκρατική στροφή να εδραιώσει την παντοδυναμία, που ούτως ή άλλως κατέχει (και ενίσχυσε τελικά μέσω της αποτυχίας του πραξικοπήματος);
Μία από τις πρωτοφανείς στιγμές που ζήσαμε με αφορμή το πραξικόπημα, είναι η συναίνεση που πέτυχαν τα τέσσερα μεγαλύτερα κόμματα της τουρκικής εθνοσυνέλευσης, μέσω κοινής ανακοίνωσης υπέρ της δημοκρατίας στη χώρα. Αυτό θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μία αρχή με νέους όρους. Ή σε μια απλή συγκυριακή ανάμνηση από ένα ταραγμένο παρελθόν.
Ε.Δ.
Το πραξικόπημα και η επόμενη μέρα
Εμβρόντητοι παρακολουθήσαμε το βράδυ της Παρασκευής στους δέκτες μας online πραξικόπημα στην γειτονική μας Τουρκία. Τα γεγονότα είναι βεβαίως λίγο πολύ γνωστά όπως και η έκβασή του αλλά σε μια πρώτη προσπάθεια ανάλυσης της κατάστασης είναι ότι ισχυροποιείται η θέση του Ταγίπ Ερντογάν και παρότι αποδείχθηκε ότι ήταν μια εξέγερση λόγω της περιορισμένης σε μια μερίδα και όχι καθολικής συμμετοχής του Στρατού αλλά και όπως φάνηκε όχι καλά οργανωμένη, δεν παύει να ήταν μια προσπάθεια ένοπλης ανατροπής μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης που άφησε εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι μια δημοκρατία όσα προβλήματα κι αν έχει – και είναι εμφανές ότι η τουρκική δημοκρατία έχει – είναι αυτονόητη επιλογή πολιτεύματος καθώς στηρίζεται στην δύναμη που αντλεί από τον λαό μέσα από μια εκλογική διαδικασία και όπως ορίζει το σύνταγμα. Βέβαια ζητούμενο αποτελεί αν ο πρόεδρος Ερντογάν αυτή την ανανέωση της παντοδυναμίας του την χρησιμοποιήσει για μεγαλύτερο εκδημοκρατισμό της χώρας του ή αντίθετα αν ενισχυθεί ο αυταρχισμός που έχει επιδείξει κατά το παρελθόν δημιουργώντας περαιτέρω συνθήκες συντηρητικοποίησης και ισλαμοποίησης της τουρκικής κοινωνίας. Σ’ ότι αφορά τη χώρα μας εκτός από τις δημοκρατικές μας ευαισθησίες και τις οδυνηρές μνήμες από την επταετία της Χούντας είναι προτιμότερο να έχεις ένα συνομιλητή δημοκρατικά εκλεγμένο όσο δύστροπος και αν είναι από ένα καθεστώς στρατοκρατούμενο που καταργεί κάθε δημοκρατική έκφραση, ειδικότερα δε στην παρούσα στιγμή που υπάρχει μια συμφωνία για το Προσφυγικό και η Τουρκία είναι βασικός της κρίκος.
Μ.Ξ.
