Σε αυστηρή καραντίνα από την υπόλοιπη Ευρώπη η καρναβαλική Ελλάδα…
Καρναβάλι και μειονότητα
Είναι γνωστό ότι το Καρναβάλι έχει παγανιστικές (ειδωλολατρικές) ρίζες και σχετίζεται άμεσα με την λατρεία του Διόνυσου και τις Βακχικές γιορτές με έντονες αναφορές στην γονιμότητα και με κύριο στοιχείο έκφρασης την σατιρική διάθεση. Γι αυτό και όλα τα δρώμενα και τα έθιμα έχουν αναφορές σε αντίστοιχη θεματολογία. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν κάτι που έχει «ζυμωθεί» με την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και έχει περάσει στο DNA μας ως παράδοση από τους αιώνες να μην γίνεται αποδεκτό από τις θρησκείες. Είναι γεγονός ότι ο Χριστιανισμός ποτέ δεν αποδέχτηκε το Καρναβάλι γιατί ακριβώς έχει ειδωλολατρικές ρίζες ωστόσο κρατά μια στάση ανοχής επειδή ίσως αναγνωρίζει ότι είναι αρεστό και βαθιά ριζωμένο στην παράδοση. Αλλά και η μουσουλμανική θρησκεία δεν το αποδέχεται και ακούμε ανάλογες θέσεις και προτροπές. Ωστόσο ένα μεγάλο μέρος της μειονότητας και κυρίως η νεολαία στηρίζει το Ξανθιώτικο καρναβάλι και συμμετέχει ενεργά και στην παρέλαση και στις εκδηλώσεις. Κι αυτό είναι πολύ θετικό και άξιο αναφοράς γιατί καταδεικνύει πως το Ξανθιώτικο Καρναβάλι ενώνει χριστιανούς και μουσουλμάνους Ξανθιώτες!
Μ.Ξ.
5-6 οι υποψήφιοι Μειονοτικοί
Πώς αλλάζουν οι καιροί; Εκεί που με μύριες δυσκολίες η Νέα Δημοκρατία τα τελευταία χρόνια εύρισκε υποψήφιους μειονοτικούς βουλευτές για το ψηφοδέλτιό της στην Ξάνθη, σήμερα έχει υπερπροσφορά.
Πληροφορίες από αξιόπιστη πηγή τους υπολογίζει γύρω στους 5-6 μέχρι στιγμής, γεγονός που σημαίνει ότι θα γίνει «μάχη» για τις δύο θέσεις όταν μάλιστα η μία είναι μάλλον καπαρωμένη από τον Ακίφογλου Μπιρόλ.
Σημεία των καιρών λοιπόν που δείχνουν ότι το κλίμα στη μειονότητα έχει αλλάξει πλέον κι έχει απομακρυνθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα έχει όντως εξαιρετικό ενδιαφέρον ο επικείμενος εκλογικός αγώνας και στο χώρο της μειονότητας.
Γ.Δ.
Τα δημόσια «ευχαριστώ»
Δεν είναι μικρό και καθόλου αμελητέο να δέχονται οι κάτοικοι της Ξάνθης τις δημόσιες ευχαριστίες ενός γειτονικού άρχοντα. Συνέβη αυτό προχθές με τη δήμαρχο Καβάλας, να εκφράζει αυτό το «ευχαριστώ» των Καβαλιωτών προς τους Ξανθιώτες που αμέριστα προσέτρεξαν βοηθώντας τους πρόσφυγες στο προσκλητήριο ανάγκης του δήμου Καβάλας.
Είναι γεγονός πως το Προσφυγικό πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο και με ιδιαιτερότητες και δεν μπορεί να λυθεί με τις όποιες παρεμβάσεις των ιδιωτών.
Παρόλα αυτά, η αντίδραση των Ελλήνων, ΟΛΩΝ, υπήρξε και συνεχίζεται ακόμη, να είναι μοναδική και συγκλονιστική.
Γ.Δ.
Το αίτημα Παυλίδη
Είναι προφανές ότι το αίτημα του Περιφερειάρχη μας Γιώργου Παυλίδη προς το υπουργείο Οικονομικών για πάταξη του αθέμιτου φορολογικού ανταγωνισμού που υφίστανται οι επιχειρήσεις εν γένει έναντι γειτονικών επιχειρήσεων που εδρεύουν στις Περιφέρειες γειτονικών χωρών είναι σημαντικό.
Κυρίως το αίτημα έχει σαν προβληματισμό (γιατί όχι και στόχο;) την φορολογική ανισότητα με τη Βουλγαρία.
Προσδοκούμε ως Περιφέρεια κατανόηση και επίλυση του θέματος θα ερωτήσουν πολλοί. Δεν αισιοδοξούμε, παρότι αναγνωρίζουμε το δίκαιο του αιτήματος κατά 100%. Εδράζεται δε αυτή η απαισιόδοξη άποψη από το δεδομένο γεγονός ότι η ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου Οικονομικών όπως μέχρι στιγμής έχει αποδείξει, περισσότερο ενδιαφέρεται για την είσπραξη αυξημένων φόρων, αντί της μείωσης αυτών.
Γ.Δ.
Ο κύβος ερρίφθη
Τα δεδομένα είναι πλέον σοβαρά, οι αποφάσεις έχουν ληφθεί, το ίδιο και εγκρίσεις των Ευρωπαϊκών Οργανισμών, η υπόθεση προχωρά προς υλοποίηση.
Κι αυτή η υλοποίηση δεν είναι άλλη από την πολύ σύντομη έναρξη των εργασιών κατασκευής του αγωγού ΤΑΡ. Δηλαδή το έργο ξεκινά, είναι γεγονός!
Και όπως έχουμε ξαναπεί, ο αγωγός αυτός εκτός όλων των άλλων, θα προσφέρει εργασία, χρήμα και προοπτικές στην Περιφέρειά μας όπως και από τις άλλες δύο που θα διέρχεται.
Τα οφέλη θα είναι αρκετά, τόσο στην παρούσα φάση όσο και στο μέλλον, στοχεύοντας στο να γίνει η περιοχή σταδιακά ενεργειακός κόμβος.
Ολοκληρώνεται λοιπόν μια πολύχρονη προσπάθεια την οποία όλες οι κυβερνήσεις στήριξαν στο να υλοποιηθεί.
Γ.Δ.
Πρώτοι οι πολίτες
Σκέφτομαι και δεν το κρύβω και προβληματίζομαι βαθύτατα, τι θα ζούσαμε ως εμπειρία στη χώρα μας εξαιτίας του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού, εάν δεν υπήρχαν τα φιλάνθρωπα αισθήματα των πολιτών της χώρας. Διότι αυτά είναι η βασική κινητήρια δύναμη παράλληλα με τις διάφορες Οργανώσεις, Συλλόγους, Σωματεία και Μη κυβερνητικές οργανώσεις που δουλεύουν και προσφέρουν.
Οι πολίτες αυτοβούλως και τα Σωματεία οργανωμένα. Με πράξεις μάλιστα σε υψηλό επίπεδο προσφοράς και αλληλεγγύης που έχουν καταπλήξει θετικά τους Ευρωπαίους.
Μάλιστα, σε μια δύσκολη, πολύ δύσκολη χρονική οικονομική συγκυρία για τους περισσότερους στη χώρα.
Γ.Δ.
Είναι τόσο δύσκολο;
Βλέποντας την απελπιστική κατάσταση των προσφύγων στην Ειδομένη, απορώ με τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυναν οι κυβερνόντες για την Αμυγδαλέζα και τα άλλα κέντρα υποδοχής των προσφύγων. Έλεγαν ότι είναι αποθήκες ψυχών και άλλα ψυχοπονετικά. Δεν τους ακούω σήμερα να λυπούνται το ίδιο που χιλιάδες παιδιά τσαλαβουτούν μέσα στις λάσπες και κοιμούνται σε σκηνές που «μπάζουν» το κρύο και τη βροχή. Ούτε βέβαια κάνουν κάτι για να τους ανακουφίσουν την παραμονή τους (που θα είναι μακροχρόνια), με κάποια βελτίωση των συνθηκών που προέκυψαν από την βροχή (χαντάκια, διαστρώσεις αδρανών υλικών, υδροδότηση, αποχέτευση κλπ). Είναι τόσο δύσκολο νά το σκεφθούν και να το υλοποιήσουν, το κράτος, η Περιφέρεια ή ο Δήμος;
Γ.Λ
Ειδομένη της ζωής και του πόνου
Τον γύρο του διαδικτύου και των τηλεοπτικών εκπομπών έκανε η φωτογραφία ενός ζευγαριού προσφύγων στην Ειδομένη που λούζουν το νεογέννητο μωρό τους. Γράφτηκαν διάφορα για το πρώτο μωρό που είδε το φως της ζωής στο ‘’λασποχώρι’’ της Ειδομένης. Όπως πληροφορηθήκαμε από δημοσιογράφο της Θεσσαλονίκης που επικοινώνησε με τον Ερυθρό Σταυρό, δεν έγινε ποτέ καμία γέννα στον καταυλισμό, κάτι που επιβεβαίωσε και η Αστυνομία. Στις 6 Μαρτίου γέννησαν σε νοσοκομείο δύο γυναίκες του καταυλισμού, οι οποίες και επέστρεψαν εκεί. Όπως και να το δει κανείς, η εικόνα είναι μεν τραγική για τις συνθήκες που βιώνουν οι χιλιάδες πρόσφυγες μέσα σε αντίσκηνα, ανάμεσα σε λακούβες με νερά και έδαφος όλο λάσπη. Από την άλλη, η ζωή φαίνεται να μην ρωτά κανένα αν θα προχωρήσει ή όχι, σε ένα μονόδρομο ελπίδας αλλά και απίστευτης περιπέτειας.
Χ.Δ.
Διπλωματία και πολιτική απειρία
Την περασμένη Δευτέρα ο Τούρκος πρωθυπουργός είπε ότι: «Όλο το μέλλον της ηπείρου μας [Ευρώπης] βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Σαν να είπε δηλαδή ότι το μέλλον της χώρας μας βρίσκεται στο τραπέζι και εμείς τον ακούσαμε χαμογελαστοί, συνεχίζοντας την διαπραγμάτευση. Η κυβέρνηση της Τουρκίας έκανε εργαλείο από την πρώτη στιγμή το προσφυγικό, χρησιμοποιώντας ως διαπραγματευτικό μέσο τις προσφυγικές ροές, τις οποίες παραδέχεται πλέον και η ίδια ότι μπορεί να ρυθμίσει κατά το δοκούν. Και το κάνει για να πάρει 6 δισ. ευρώ από την ΕΕ, για να κινούνται ελεύθερα οι Τούρκοι πολίτες στην ΕΕ χωρίς βίζα και για να προχωρήσει την διαδικασία ένταξής της στην ΕΕ. Η στρατηγική αυτή θυμίζει λίγο ‘’νονούς’’ της νύχτας, που σου σπάνε το μαγαζί μέχρι να δεχτείς να τους πληρώσεις προστασία, οπότε και τα περιστατικά βίας παύουν ξαφνικά. Εκμεταλλεύτηκαν όμως και την συνδρομή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο για να επισημοποιήσουν όλες τις διεκδικήσεις επί ελληνικού εδάφους, χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου. Ό,τι δηλαδή καταφέραμε να αποφύγουμε όλα αυτά τα χρόνια. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι αυτό πραγματώνεται από ανθρώπους όπως ο Πάνος Καμμένος, που εδώ και 20 χρόνια ωρύεται παντού για την ‘’προδοσία’’ στα εθνικά θέματα, όπως ο κ. Κοτζιάς, που πριν από ένα χρόνο προσπάθησε να αλλάξει την εθνική στρατηγική ‘’κοιτώντας’’ προς την Ρωσία, και φυσικά ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, που έχτισε την καριέρα του ως ‘’αντιστασιακός’’ στους κακούς ξένους. Όλοι αυτοί ετοιμάζονται να παραδώσουν μία Ελλάδα με κλειστά βόρεια σύνορα και τα ανατολικά σε έναν μοναδικό συνδυασμό επιτήρησης, αμφισβήτησης και συνεχών προσφυγικών ροών.
Χ.Δ.
Φράχτης και από αλλού
Φράχτη από συρματόπλεγμα είναι έτοιμη να κατασκευάσει και η γειτονική Βουλγαρία προκειμένου να περιορίσει πιθανή αύξηση στις ροές μεταναστών, αφού έκλεισε πλέον ο βαλκανικός διάδρομος. Η παρούσα κατάσταση στα σύνορα δεν απαιτεί την τοποθέτηση φράχτη, αλλά η Βουλγαρία είναι έτοιμη να τον κατασκευάσει, δήλωσε ο υπουργός Άμυνας της χώρας, Νικολάι Νέντσεφ.
Κάποτε ήταν η Ευρώπη της ειρήνης και της αλληλεγγύης και σήμερα είναι η Ευρώπη της ενιαίας αγοράς, των πολλών ταχυτήτων, των αδικούντων και των αδικημένων. Σήμερα τίποτα δε θυμίζει κάτι από όλα αυτά για τα οποία χτίστηκε, την όλο και πιο στενή πολιτική Ένωση, την Ομοσπονδία που κάποιοι κάποτε οραματίστηκαν. Η Ελλάδα, βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα», λόγω προφανώς της γεωγραφικής της θέσης, αλλά και της πολιτικής συγκυρίας, με τους Ευρωπαίους, προνομιούχους και μη να τη δείχνουν με το δάχτυλο. Και η χώρα μας με τα ελάχιστα μέσα και τις πάμπολλες αδυναμίες μετατρέπεται σε μία αποθήκη ψυχών, γίνεται μάρτυρας ενός ανθρωπιστικού δράματος άνευ προηγουμένου και δοκιμάζει τα όρια και της αντοχές της συγκινητικά αλληλέγγυας κοινωνίας μας.
Ε.Δ.
