Μία ενδιαφέρουσα πρόταση τουριστικής αξιοποίησης
Επίκαιρα τα δασικά μονοπάτια που αναδεικνύονται μέσω του ενδιαφέροντος της Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας-Θράκης. Η οποία δραστηριοποιείται για τη διάνοιξη και ανάδειξη αυτών με στόχο την αναψυχή και τον τουρισμό (περιπατητικός, ορεινός). Με το θέμα αυτό ασχολείται ο γνώστης του θέματος κ. Γιάννης Γκεβρέκης και ιδού οι απόψεις του.
Αξιότιμε Κύριε Διευθυντά:
Με απρόσμενη χαρά και ιδιαίτερη ικανοποίηση πληροφορούμαι, δια της έγκριτης Εφημερίδας σας ( Εμπρός 26-1-2016), πως η Περιφέρεια ΑΜΘ δραστηριοποιείται στην διάνοιξη ή αναστήλωση δασικών μονοπατιών στοχεύοντας στην αναψυχή και στον τουρισμό.
Είναι δε η χαρά και ικανοποίησή μου μεγάλη καθ’ ότι η δημιουργία τέτοιων μονοπατιών ήταν ταπεινό μου όνειρο και επιδίωξη σε ανύποπτους καιρούς, που πήρε σάρκα και οστά, υπό την ευθύνη μου ως Δασάρχη Ξάνθης, δια του Δασαρχείου Ξάνθης, την δεκαετία του 1980, στα πλαίσια έργων δασικής αναψυχής.
Το Διεθνούς εμβέλειας παραποτάμιο μονοπάτι στα Στενά Νέστου (με τον κάθετο άξονα από το ορεινό Κρωμνικό), το δασοσκέπαστο και έυβατο μονοπάτι στον καταρράκτη του Λειβαδίτη, ελκυστικοί ατραποί στο περιαστικό δάσος (Σαμακώβ – Μονή Καλαμού) μονοπάτια στην περιοχή Γέρακα και άλλα, συγκαταλέγονται σ’ αυτά. Και βέβαια, για την γνωριμία αυτών των μονοπατιών διοργανώνονταν τότε και ημερήσιες εκδρομές και ξεναγήσεις από το Δασαρχείο …Παλιές, νοσταλγικές εποχές.
Το όνειρο των δασικών αυτών μονοπατιών, αποκληθέντων ως εκ του σκοπού των (αναψυχή, τουρισμός) δασοτουριστικά, συμπεριλήφθηκε και στο βραβευμένο Γενικό Σχέδιο Δασοπονικής Ανάπτυξης του Δασαρχείου Ξάνθης με ειδικό κεφάλαιο και προτάσεις στις οποίες μπορούν να προσφύγουν οι ενδιαφερόμενοι. Η γενεσιουργός ιδέα της δημιουργίας των δασοτουριστικών μονοπατιών καθώς και η αναγκαιότητά τους εμπεριέχεται στην ακόλουθη δημοσιοποιημένη, ανάλυσή μου, του 1994. Ωστόσο επίκαιρη και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.
Αν ανατρέξει κανείς στους χάρτες της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (Γ.Υ.Σ.) αλλά και σε μαρτυρίες ηλικιωμένων κατοίκων των ορεινών περιοχών της Χώρας, θα πληροφορηθεί πως η ορεινή πατρίδα μας αυλακώνονταν από δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μονοπατιών που έσφυζαν μάλιστα από ζωή.
Η παρουσία τους οφείλονταν σε ανάγκη της ζωής. Οδική σύνδεση ορεινών οικισμών με κεφαλοχώρια, κτηνοτροφικοί δίοδοι, εμφύλιος πόλεμος, ακόμη και διέξοδοι προς τις γειτονικές μας Βόρειες Χώρες, επέβαλαν την δημιουργία των μονοπατιών. Όμως οι καιροί άλλαξαν. Οι ανάγκες που καθιέρωσαν την ύπαρξή τους εξανεμίσθηκαν ή συρρικνώθηκαν. Τα μονοπάτια έκλεισαν – χάθηκαν μέσα στην βλάστηση και στη σιωπή. Έμεινε ωστόσο η ιστορία τους, η προσφορά τους. Έτσι μπορούμε να δεχθούμε πως μια περίοδος άνθησης των ατραπών έφθασε στο τέλος της. Άλλωστε και οι ορεινοί κάτοικοι εγκατέλειψαν τις περιοχές τους.
Αυτά συνέβησαν στους καιρούς που πέρασαν. Όμως τώρα ήρθαν άλλοι. Διαφορετικοί από τους προηγούμενους που ωστόσο έχουν κοινό σημείο. Την κοινωνική ανάγκη και πάλι. Ο άνθρωπος της φύσης, έδωσε την θέση του τώρα στον σύγχρονο άνθρωπο, τον φυλακισμένο στο διαμέρισμα, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, τον εγκλωβισμένο στο τσιμέντο, στο κουρνιαχτό του κάμπου. Παράλληλα η μόλυνση του περιβάλλοντος και το άγχος της καθημερινότητας επαύξησαν την ασφυκτικότατα της ζωής. Σε σημείο που ν’ αναζητείται διέξοδος. Που αλλού; Στη μητέρα φύση και πάλι. Ολοένα πληθαίνουν τ’ άτομα και οι ομάδες που επιζητούν την ανακούφιση στο φυσικό περιβάλλον. Με κάθε τρόπο. Σοβαρή διέξοδο προς αυτή την κατεύθυνση διαφαίνεται πως θα δώσουν τα δασοτουριστικά (πλέον) μονοπάτια, η ζήτηση των οποίων συνεχώς κερδίζει έδαφος.
Η αποστολή τους είναι δίπλευρη. Κατ’ αρχή να δώσουν την ευκαιρία στον άνθρωπο που περιγράψαμε παραπάνω να έρθει σε πραγματική και άμεση επαφή με την φύση που τόσο πολύ την έχει ανάγκη και που άλλο τόσο πολύ την έχει στερηθεί. Παράλληλα να δημιουργήσουν την δυνατότητα να γίνουν γνωστές απόμακρες από έργα “πολιτισμού” (δρόμους κ.α.) θαυμάσιες περιοχές και τοπία, από τα οποία είναι “πνιγμένη” η Χώρα μας, αλλά εξακολουθούν και μένουν άφαντα. Κατά τα προεκτεθέντα, μια ιστορική εποχή ατραπών τελείωσε, ενώ μια νέα ανατέλλει με την προσδοκία πως και αυτή θα γράψει την δική της ιστορία.
Η μεγάλη μου τούτη χαρά και ικανοποίηση, αγαπητέ Κύριε Διευθυντά, θα γίνει μέγιστη, αν και όταν λάβει σάρκα και οστά το μονοπάτι, η ατραπός της Ροδόπης, των 100 χιλιομέτρων (μ’ ενδιάμεσους τρεις – τέσσερις σταθμούς διανυκτέρευσης) που θα συνδέσει τα Δασικά Χωριά Ξάνθης – Δράμας και που με κάθε ευκαιρία και τρόπο προτείνω εδώ και 20 χρόνια. Σημειώνω πως η πρόταση αυτή των 100 χλμ. εμπεριέχεται λεπτομερώς και αιτιολογημένως και στην εισήγησή μου (που χαρακτηρίστηκε από τον καθηγητή του Α.Π.Θ. Κύριο Σπύρο Κυριάκη ως εκπληκτική) στο Αναπτυξιακό Συνέδριο της Νομαρχίας Ξάνθης “ΟΔΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΤΟΥ 2015”
Για το τί θα γίνει, είδομεν εν καιρώ.
