«Νέα Δημοκρατία είναι το σύστημα με το οποίο οι ολιγότεροι και επώνυμοι καθοδηγούν αντί να καταδημαγωγούν, εκπροσωπούν αντί να καταδυναστεύουν, και υπηρετούν τους περισσότερους και ανώνυμους.
Νέα Δημοκρατία είναι η κίνηση που επιλέγει και συντηρεί από την παράδοση μόνον όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα. Και προχωρεί διαρκώς με μεγάλα, τολμηρά, αλλά και ασφαλή βήματα στις νέες διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες.
Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξη που αγνοεί τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος – που τόσα δεινά επισώρευσαν στον τόπο μας – και προσανατολίζεται στα ευρύτερα και δυνατά σχήματα εθνικής ενότητας».
Τα παραπάνω λόγια διατύπωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 στα πλαίσια της ιδρυτικής διακήρυξης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, ενός κόμματος που επί 40 χρόνια δεσπόζει είτε ως κυβέρνηση είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση στα πολιτικά δρώμενα του τόπου.
Σήμερα τα παραπάνω λόγια εξακολουθούν να είναι επίκαιρα, όχι όμως ως δεδομένο αλλά μάλλον ως ζητούμενο, από όλους όσους έχουν στηρίξει ιδεολογικά, εκλογικά και υλικά την μεγάλη αυτή παράταξη.
Ιδιαίτερα, καθώς σε λίγες ημέρες θα διεξαχθούν οι εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου του κόμματος, η απαίτηση για ορθή καθοδήγηση, για σωστή αναλογία των στοιχείων του παρελθόντος και του παρόντος, αλλά και για παραμερισμό των διχασμών και εντάσεων, προβάλλεται ως επιτακτική ανάγκη.
Είναι αδιανόητο για ένα κόμμα που έχει υποστεί μέγιστη αμφισβήτηση των πρακτικών του να διοργανώνει εκλογές για την ανάδειξη προέδρου χωρίς να προηγείται συνέδριο στο οποίο θα αναλυθούν τα αίτια της πολιτικής ήττας, καθώς και τα μακρόχρονα λάθη και παραλείψεις όσων εκπροσώπησαν το κόμμα τα τελευταία χρόνια.
Όσοι πιστεύουν ότι τα προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας θα επιλυθούν με την ανάδειξη απλώς και μόνο νέου πολιτικού αρχηγού, εκτιμώ ότι θα διαψευσθούν γρήγορα. Αυτό που λείπει σήμερα από την Νέα Δημοκρατία δεν είναι ένας νέος αντί-Τσίπρας.
Αυτό που λείπει είναι η διάθεση για αυτοκριτική, η διάθεση για αντιμετώπιση των εσωτερικών προβλημάτων, η καταπολέμηση της διαφθοράς, η αποπομπή όσων γαντζώθηκαν στις καρέκλες εξουσίας, η έκφραση μιας νέας ελπίδας για τον λαό που θα ισοδυναμεί με συγκεκριμένη πρόταση εξόδου από την κρίση.
Σήμερα όλοι γνωρίζουν ότι είτε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είτε με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, θα πρέπει να εφαρμοσθεί μια συμφωνία χρηματοδότησης της χώρας με σκληρά και επώδυνα μέτρα για τους πολίτες. Για ποιον λόγο ένας πολίτης να εμπιστευθεί τη Νέα Δημοκρατία, όταν θεωρεί ότι μια «αριστερή» κυβέρνηση ενδεχομένως θα επιδιώξει να λάβει περισσότερα μέτρα ανακούφισης των πολιτών σε σύγκριση με αυτήν; Τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τυχαία, αλλά δείχνουν σε μεγάλο βαθμό και την έλλειψη δυναμικής της Ν.Δ.
Είναι ανάγκη η Νέα Δημοκρατία να προβάλλει σε ιδεολογικό επίπεδο τα θετικά της στοιχεία, που είναι πάντα η ιδεολογία της που είναι πέρα και πάνω από αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «δεξιό». Στις 30 Μαρτίου 1979 έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε ομιλία του προς την κοινοβουλευτική ομάδα «…Και ενώ όλα αυτά (τα αντίπαλα κόμματα) συναγωνίζονται σε αριστερισμό, παραπονούνται γιατί η Νέα Δημοκρατία κάλυψε τον χώρο αυτό. Η Νέα Δημοκρατία όμως δεν κάλυψε τον χώρο αυτό του κέντρου με διακηρύξεις. Τον κάλυψε με τις πράξεις της. Και τον κάλυψε, γιατί εγκαταλείφθηκε από εκείνους, οι οποίοι κατά το παρελθόν τον άφησαν ακάλυπτο. Γιατί υπάρχει ένας νόμος φυσικός, που δεν επιτρέπει την ύπαρξη κενού. Πάντως εφόσον και οι ίδιοι τον εγκατέλειψαν, γιατί όπως είπα και προηγουμένως συναγωνίζονται σε αριστερισμό, δεν έχουν το δικαίωμα να παραπονούνται γιατί τον κάλυψε κατά τρόπο φυσικό το κόμμα το δικό μας. Ήδη η παραδοσιακή φιλελεύθερη παράταξη έχει ενταχθεί στη Νέα Δημοκρατία. Παράταξη η οποία αποτελεί την βάση του λεγόμενου κέντρου. Οι μισοί βουλευτές και οι μισοί υπουργοί της Ν.Δ. προέρχονται από την παράταξη εκείνη. Συνεπώς αυτό δεν έγινε με απλές διακηρύξεις ή με προσπάθεια παραπλανήσεως, αλλά λόγω της πολιτικής την οποία ακολούθησε, η Νέα Δημοκρατία απέκτησε τη σύσταση εκείνη η οποία της επέτρεψε να καλύψει αυτόν τον χώρο».
Είναι ανάγκη η Νέα Δημοκρατία να δημιουργήσει ξανά τον ψυχικό δεσμό με όσους αποκόπηκε αλλά και με όσους δεν είχε ποτέ σχέση, όχι όμως με τρόπο θεωρητικό αλλά στην πράξη.
Είναι ανάγκη η Νέα Δημοκρατία να προωθήσει τους αξιότερους και ικανότερους από την κοινωνία και όχι όσους απλώς προσέφεραν, πολύτιμες μεν για το κόμμα «υπηρεσίες», αλλά εν αναμονή δε ανταλλάγματος από τον κρατικό κορβανά.
Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε ότι «η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται περισσότερο από την ποιότητα της ζωής του, παρά από τον πλούτο από τον οποίο διαθέτει. Όταν ένας λαός δεν μπορεί να πετύχει την κοινωνική δικαιοσύνη στα πλαίσια της δημοκρατίας, κλονίζεται η εμπιστοσύνη του προς τη δημοκρατία. Η πρόοδος της χώρας μας δεν εξαρτάται τόσο από την αξιοποίηση των υλικών, όσο από την αξιοποίηση των ανθρώπινων πόρων. Καμία χώρα δεν είχε ποτέ στην κατοχή της μεγαλύτερο πολιτισμικό πλούτο από την Ελλάδα και καμία δεν αποδείχθηκε πιο καθυστερημένη από αυτήν στην αξιοποίησή του… Η δημοκρατία δεν μπορεί να εδραιωθεί και να λειτουργήσει ομαλά και αποδοτικά χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη. Κοινωνική δικαιοσύνη σημαίνει ισότητα όχι μόνον απέναντι του νόμου, αλλά και απέναντι των ευκαιριών που διανοίγει ο πολιτικός, οικονομικός και κοινωνικός βίος».
Η Νέα Δημοκρατία είναι μια μεγάλη παράταξη που κατάφερε για πολλά χρόνια να ενώσει κάτω από την σκέπη της μεγάλες πλειοψηφίες πολιτών. Είναι το κόμμα που ευθύνεται για την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι το κόμμα που ευθύνεται για την ομαλή πολιτική αποκατάσταση της δημοκρατίας μετά την δικτατορία, είναι το κόμμα που στις τότε εμμονές της αντιπολίτευσης για απομόνωση της χώρας από τους διεθνείς οργανισμούς, προέβαλλε τις αξίες του ευρωπαϊκού διαλόγου και της σταθερής προσκόλλησης προς τον δυτικό πολιτισμό.
Όπως χαρακτηριστικά έχει επισημάνει ο άλλοτε πρόεδρος της Ν.Δ. Μιλτιάδης Έβερτ, «στόχοι του Κωνσταντίνου Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας μακροπρόθεσμα ήταν: α) ο εκσυγχρονισμός της Ελλάδας σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, ώστε να την βάλει στην τροχιά της ανάπτυξης, να την φέρει πλησιέστερα προς τις προηγμένες δημοκρατικές χώρες του κόσμου και να την απαλλάξει από τη μακραίωνη φτώχια της και τα ψυχολογικά της σύνδρομα, που την καθιστούσαν ανίκανη να γίνει μια δυναμική και ευνομούμενη πολιτεία, β) να απαλλάξει τη χώρα από τις κακοδαιμονίες, τα προβλήματα και τα πάθη, τις δηλητηριάσεις του παρελθόντος, ιδίως να καταπολεμήσει και να ξεριζώσει το εθνικό διχασμό, να εξοβελίσει τους διαχωριστικούς φανατισμούς, να εξυγιάνει το πολιτικό κλίμα με σταθερή επιδίωξη τον ειλικρινή λόγο και τα ήμερα ήθη στις λειτουργίες του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, και γ) να εξοπλίσει με θεσμούς ισχυρούς και αποτελεσματικούς τη δημοκρατία για να την καταστήσει δημιουργική, ικανή να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις των καιρών, κατοχυρώνοντας συνάμα τη λαϊκή κυριαρχία με την εθνική ασφάλεια. Επίσης να απαλλάξει την Ελλάδα από το άγχος της γεωγραφικής της θέσης και από την ανάγκη να αναζητεί προστάτες για να αντιμετωπίζει τις έκδηλες ή υφέρπουσες απειλές, με την ένταξη της στην Ενωμένη Ευρώπη».
Πέρα όμως από τα αναμφισβήτητα θετικά, η Νέα Δημοκρατία είναι και το κόμμα που συνέβαλλε σε μέγιστο βαθμό στην άλωση του δημόσιου πλούτου, στην τοποθέτηση κομματικού στρατού στο δημόσιο, στην αύξηση της διαφθοράς, στην ανοχή και έλλειψη τιμωρίας έναντι σε όσους παρανόμησαν.
Με άλλα λόγια, προέβη στις ίδιες ενέργειες που προέβη και το έτερο μεγάλο πολιτικό σχήμα της μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, αντιγράφοντάς το και θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο και με αυτές τις πρακτικές θα πετύχει την μακρόχρονη παραμονή του στην εξουσία.
Το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εθνικές εκλογές έλαβε ποσοστό 6,28%. Άραγε θα έχει η Νέα Δημοκρατία την ίδια τύχη;
