Κάπου εδώ τελειώνει η θεωρία των παιγνίων και αρχίζει το παιχνίδι των λυγμών…
Â
Και με τις κάλπες τι;
Ακούγεται ως πρόταση η προσφυγή στις κάλπες τις τελευταίες ημέρες. Ενίοτε και σαν απειλή. Μάλιστα η «λύση» των εκλογών εκτοξεύεται από κυβερνητικά χείλη παρότι όλοι γνωρίζουν πως λύση δεν θα προέλθει και πάλι. Απεναντίας η χώρα και η οικονομία θα υποστούν μια νέα ταλαιπωρία και ιδιαίτερα οδυνηρή την περίοδο αυτή.
Άρα, προς τι η απειλή; Αφού με τις κάλπες δεν θα λυθεί τίποτε. Κι ούτε βέβαια είναι αυτό το ζητούμενο τέτοιες δύσκολες ώρες.
Γ.Δ.
Παράταση της αγωνίας
Δεν θα μπούμε στην ουσία της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα επισημάνουμε μόνον ότι παρατείνεται συνέχεια η αγωνία μας για την εξέλιξη και το αποτέλεσμα. Σήμερα Σάββατο – λέγεται – πως θα είναι η καταληκτική ημέρα και πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Μεταξύ μας, καλό είναι να τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Και να τελειώσει με παραμονή στην Ευρώπη και το ευρώ όπως επιθυμεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Γ.Δ.
Ο Ιούνιος των βροχών
Με βροχές μπήκε ο Ιούνιος και φέτος, με βροχές φεύγει. Τελικά το καλοκαίρι θα πρέπει να το υπολογίζουμε από Ιούλιο και πέρα μέχρι Σεπτέμβριο. Πάντως οι βροχές πέρυσι και φέτος ήταν το κάτι άλλο.
Γ.Δ.
Εύλογη ερώτηση
Ο γνωστός συμπολίτης μας με τις καίριες ερωτήσεις και παρατηρήσεις του ξαναχτύπησε. Ιδού το νέο ευφυολόγημα: Αν στον καταραμένο τόπο, Μάη μήνα βρέχει, τι γίνεται όταν βρέχει και τον Ιούνιο;
-Έξυπνο, μη μου πείτε;
Γ.Δ.
Έκρηξη Ρέντσι
Εξεράγη ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι κατά των ομολόγων του στις Βρυξέλες για την απροθυμία τους να μοιραστούν το βάρος από το τεράστιο κύμα μεταναστών που δέχονται Ελλάδα και Ιταλία, τους τελευταίους μήνες, αρνούμενοι να μοιραστούν 40.000 μετανάστες σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
«Αν δεν συμφωνείτε με τον αριθμό 40.000, δεν είστε άξιοι να αποκαλείστε Ευρωπαίοι», τους είπε ο Ρέντσι. «Αν αυτή είναι η γνώμη σας για το τί σημαίνει Ευρώπη, μπορείτε να την κρατήσετε. Ή υπάρχει αλληλεγγύη ή μην σπαταλάτε τον χρόνο μας», ανέφερε, σύμφωνα με το Reuters.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αναγνώρισε ότι κάτι θα πρέπει να γίνει με το θέμα, προσθέτοντας ότι «Αλληλεγγύη χωρίς θυσία είναι καθαρή υποκρισία», ενώ σκληρότερος ήταν ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ που είπε χαρακτηριστικά ότι «δεν δίνει δεκάρα» για τις ενστάσεις των χωρών για την μεθοδολογία ανακατανομής των μεταναστών.
Είναι φανερό ότι η Αλληλεγγύη για ορισμένους Ευρωπαίους ερμηνεύεται κατά το δοκούν και με το δίκιο του τους τα έψαλε ο Ρέντσι, που σημειωτέον είναι ο μόνος ηγέτης που έχει απομείνει να στηρίζει – ως ένα σημείο – τον Έλληνα πρωθυπουργό…
Ζούμε σε άγριους και επικίνδυνους καιρούς
Ο σκιτσογράφος Αρκάς είναι γνωστός σε όλους μας, χωρίς κανείς να τον έχει δει. Εδώ και τρεις δεκαετίες έχει καθιερωθεί στη συνείδηση όλων σαν ένας εκ των καλλιτεχνών με το πιο εύστοχο χιούμορ και με μια σάτιρα που δεν σταματάει πουθενά. Τα σκίτσα του Αρκά τα έβαζαν πάντα με όλους και με όλα. Με τις κυβερνήσεις, με την άρχουσα τάξη, με τα πάντα. Τώρα που είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, τα σκίτσα του καυτηρίασαν τις διαπραγματεύσεις. Κάποιοι θεώρησαν ανέντιμη και καθοδηγούμενη την σάτιρά του, τις κρίσιμες στιγμές των «Βρυξελλών», και επιτέθηκαν ‘’διαδικτυακά’’ στον καλλιτέχνη με τον πλέον επονείδιστο τρόπο. «Έχω εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση. Είναι άνθρωποι που πατάνε γερά στον αέρα», ανέγραφε το σκίτσο που προκάλεσε αντιδράσεις και εμετικά σχόλια. Ο Αρκάς αποφάσισε να το ‘’κατεβάσει’’ από το Facebook, σταματώντας να δημοσιεύει σκίτσα του που κυκλοφορούσαν δωρεάν. Αφού πήραν θέση πολλοί για το θέμα, ο διαχειριστής της ‘’σελίδας’’ την επανέφερε «γιατί η διακοπή της πήρε υπερβολικές διαστάσεις και γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης απ’ όλες τις πλευρές». Η επάνοδος του Αρκά έγινε με το σκίτσο που δημοσιεύουμε.
Χ.Δ.
Οι… ιθαγενείς της πολιτικής
Ακούσαμε για ακόμη μια φορά, με αφορμή το νομοσχέδιο για την χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας, διάφορα ‘’μεγαθήρια’’ της πολιτικής ζωής της χώρας μας να μιλούν για εθνική συνείδηση, για το γνωστό «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι» και άλλα τέτοια παρεμφερή αριστουργηματικά. Είναι, τουλάχιστον, τραγικό να μετέχεις στα κοινά της χώρας ως εκπρόσωπος του λαού και να αγνοείς την διαφορά μεταξύ ιθαγένειας και εθνικότητας. Είναι τραγικό να αγνοείς πως η ιθαγένεια και η υπηκοότητα προκύπτουν από την ιδιότητα του πολίτη ενός κράτους, δηλώνοντας τον δημοσίου δικαίου νομικό δεσμό που συνδέει το άτομο με την πολιτεία, στον λαό της οποία ανήκει. Από την άλλη, η εθνικότητα δεν ενέχει νομικό δεσμό ενός ατόμου με ένα έθνος. Είναι ουσιαστικά μια ιδιότητα που συνδέεται με την εθνική συνείδηση. Το νομοσχέδιο, λοιπόν, για την ιθαγένεια ρυθμίζει δυσλειτουργίες που έχουν αντίκτυπο στους μετανάστες, τους ήδη ενταγμένους στην οικονομική και κοινωνική μας κοινή ζωή και δεν επιβάλλει σε κανέναν να νιώσει Έλληνας. Αυτό είναι προσωπική επιλογή ανεξάρτητη της ιθαγένειας. Γι’ αυτό και μία από τις αρχές, που διέπουν το δίκαιο περί ελληνικής ιθαγένειας, επιτρέπει περισσότερες από μία ιθαγένειες σε ένα άτομο. Μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να μας πάρουν τα πρωτεία στο Proud to be Greek.
Χ.Δ.
Περί κοινωνικής δικαιοσύνης ….και αδικίας!
Διαφορετικό σκεπτικό και διαφορετική πολιτική φιλοσοφία έχουν τα δύο κείμενα γι αυτό και υπάρχει …ασυμφωνία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των θεσμών. Το ελληνικό κείμενο όπως το είπε και ο πρωθυπουργός ρίχνει το βάρος στους έχοντες και κατέχοντες γι αυτό επιβάλλει έκτακτη εισφορά σε επιχειρήσεις με εισόδημα άνω των 500.000 ευρώ αλλά και αυξάνει τον συντελεστή φορολόγησης από το 26% στο 29% και σε 100% την προκαταβολή του φόρου για την επομένη χρονιά από το 55% που ισχύει! Ο πρωθυπουργός μάλιστα μίλησε για μέτρα «κοινωνικής δικαιοσύνης» . Αν αυτό είναι κοινωνική δικαιοσύνη τότε τι να πω; Κατ΄ αρχήν αυτά τα δύο τελευταία μέτρα πλήττουν και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε συνδυασμό με την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών θα φέρουν πολλά λουκέτα ειδικά και χιλιάδες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Είναι φανερό ότι στο ελληνικό κείμενο δεν θίγεται παρά μόνο έμμεσα ο δημόσιος τομέας από την αύξηση του ΦΠΑ. Για άλλη μια φορά δηλαδή στο απυρόβλητο η «ιερή αγελάδα», το δημόσιο! Και μη μου πει κάποιος ότι είχαν περικοπές γιατί όσα και αν τους έκοψαν τα 1000 ευρώ τα παίρνουν! Ενώ στον ιδιωτικό τομέα δουλεύουν όλη μέρα για τα μισά και αν…
Αυτή είναι κοινωνική δικαιοσύνη; Και η κοινωνική αδικία πως είναι ;
Μ.Ξ.
Να’ χαμε να λέγαμε…
Πρωτοβουλία πήραν οι Θρακιώτες βουλευτές της ΝΔ με επικεφαλής τον πρώην υπουργό Ευ. Στυλιανίδη τον δικό μας Α. Κοντό και μαζί με άλλους 57 μεταξύ των οποίων – και έχει μεγάλη σημασία αυτό – ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής να ζητήσουν από την πρόεδρο της Βουλής κα Ζωή Κωνσταντοπούλου τη σύσταση διακομματικής επιτροπής για να καταρτίσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την ανάπτυξη και την ανάδειξη της Θράκης. Στην επιστολή λοιπόν εξηγούν τους λόγους όπως ανεργία, μετανάστευση, δημογραφική απογύμνωσημεταξύ των οποίων αναφέρουν και έξαρση εθνικισμών που χειραγωγούν την μειονοτική ψήφο. Μερικά ερωτήματα : Αυτά όλα είναι γνωστά χρόνια τώρα. Ο κ. Στυλιανίδης ήταν υπουργός τόσο χρόνια, τώρα τα ανακάλυψε; Γιατί ως υπουργός δεν έκανε την διακομματική; Κ αι έλεος πια με την μειονοτική ψήφο και την χειραγώγησή της… Και γιατί τόσο ενδιαφέρον για την μειονοτική ψήφο; Μήπως μυρίστηκαν εκλογές; Και επιτέλους ποια είναι η ιδιαιτερότητα της Θράκης; Επειδή έχει χριστιανούς και μουσουλμάνους πολίτες; Σ’ ότι αφορά για τους εθνικιστές, αυτό το είδος το συναντάμε παντού… Στην ΝΔ δεν έχει εθνικιστές; Τέλος, για να μην κρυβόμαστε. Τα της Θράκης είναι το πρόσχημα για να βγουν κάποιοι στο προσκήνιο και δη οι Καραμανλικοί και όλα τα άλλα να’ χαμε να λέγαμε…
Μ.Ξ.
«Σμπαράλια» η κοινωνική συνοχή
Συμφωνία θα έχουμε, μπορεί και άμεσα. Με μέτρα επώδυνα, όπως και να ‘χει. Η χώρα μας, οι πολίτες της θα βιώσουν την επιμήκυνση της ύφεσης και άρα θα δούμε κι άλλες πολλές δύσκολες μέρες.
Τις ευθύνες που αναλογούν στη νυν και τις προηγούμενες κυβερνήσεις ας της αναλογιστεί και ας τις κρίνει ο καθένας (και καλό είναι όλοι να το κάνουν). Αυτό όμως που έχει ίσως τη μεγαλύτερη σημασία είναι ότι η πορεία της χώρας με αυξανόμενο ρυθμό κατακερματίζει την κοινωνική συνοχή. Οι πολίτες νιώθουν προδομένοι και αδικημένοι. Ο ένας περισσότερο από τον άλλο. Και τα προβλήματα δεν είναι καλός σύμβουλος για νηφάλιες κρίσεις. Και το χάσμα γίνεται όλο και πιο βαθύ και ο καθένας όλο και πιο προσηλωμένος στο δικό του, το ατομικό πρόβλημα, τις προσωπικές δυσκολίες. Αυτό είναι που δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο στην απομόνωση των πολιτών και στην ακροβασία της κοινωνικής συνοχής σε ένα περιβάλλον αδικιών, κατηγοριών και περιχαρακώσεων. Και φυσικά σε αυτό, όσο κι αν φταίει ο κακός, εγωιστικός και ‘παρτάκιας’ εαυτός, οι κυβερνήσεις δε μπορούν να είναι άμοιρες ευθυνών.
Ε.Δ.
