Στις 21 Μαρτίου κάθε χρόνου, την πρώτη δηλ. μέρα της Άνοιξης για το Βόρειο ημισφαίριο, γιορτάζεται η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ, από το 1973, όπως αυτή καθιερώθηκε από τον Ο.Η.Ε.
Για την σημασία και τους στόχους της μέρας αυτής, είθισται, λόγω της ιδιότητας και της υποχρέωσής μου εξ αυτής, να δημοσιεύω (επί 33 συναπτά χρόνια) κάποιο άρθρο μου με αναφορές, στην σημασία, αξία και προσφορά των δασικών οικοσυστημάτων, την ανάγκη προστασίας και σύγχρονης, περιβαλλοντικής, διαχείρισής των, νουθεσίες για την ανάπτυξη δασικής συνείδησης και ηθικής.
Για φέτος, πέφτω σε τοίχο. Τί τάχα πρόσφεραν όλες αυτές οι προσπάθειες για την προστασία των δασών; Δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω όμως ότι παλαιότερα τα δάση και δασικά περιβάλλοντα καταστρέφονταν στ’ όνομα της (δήθεν) ανάπτυξης και μετέπειτα στ’ όνομα της (δήθεν) προστασίας τους.
Εν πάση περιπτώσει, για την φετινή χρονιά, αντί νουθεσιών υπέρ της προστασίας των δασών – την οποία φυσικά όλοι πρέπει αενάως να επιδιώκουμε – επαναφέρω μια παλαιότερη παρότρυνση, προς τους αρμόδιους τοπικούς Άρχοντες (Δήμαρχο και Δασικές Υπηρεσίες).
Πρόκειται για την θεσμική προστασία μιας μοναδικής, από επιστημονική, ιστορική και αισθητική άποψη δενδροστοιχίας της πόλης μας. Αυτήν που εκτείνεται (και εντυπωσιάζει) από το αθλητικό κέντρο Φίλιππος Αμοιρίδης προς τον Σιδηροδρομικό Σταθμό. Η συγκεκριμένη δενδροστοιχία πρέπει οπωσδήποτε να μπει σε καθεστώς απόλυτης προστασίας.
Το 2005 με άρθρο μου (Εμπρός 22-7-2005), αποτεινόμενο στον Δήμαρχο, Δασάρχη κ.λ.π. αρμοδίους, ανέλυα την σπουδαιότητα της δενδροστοιχίας αυτής, την μοναδικότητά της – κατά τον ομότιμο καθηγητή γενετικής κ.Πανέτσο – ανά την Ελλάδα ως προς το γενετικό είδος, τους κινδύνους που αντιμετωπίζει και πρότεινα, για την προστασία της, την κήρυξή της ως διατηρητέο μνημείο της φύσης. Αρχές του 2009 επανέφερα στην επικαιρότητα το θέμα χωρίς και πάλι, να εκδηλωθεί κανένα ενδιαφέρον.
Το ίδιο αναποτελεσματική υπήρξε και η, κατόπιν αιτήματός μου, προσπάθεια του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Θεσ/κης, που και αυτό με το 1621/9-9-2009 έγγραφό του προς τον Δήμαρχο και Δασάρχη, εξηγούσε και ζητούσε, την κήρυξη της δενδροστοιχίας ως διατηρητέο μνημείο της φύσης. Και πάλι όμως, καθώς φαίνεται, δεν έγινε τίποτα. Και αναρωτιέται κανείς. Τί έγινε το έγγραφο αυτό; Αρχειοθετήθηκε; Με ποιο αιτιολογικό;
Όπως και να έχει όμως η κατάσταση, η δενδροστοιχία πρέπει απαρεγκλίτως να προστατευθεί.
Έτσι, το μήνυμα της φετινής ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ ας είναι κάτι το πρακτικό, το συγκεκριμένο: ΚΗΡΥΞΤΕ ΤΗΝ ΔΕΝΔΡΟΣΤΟΙΧΙΑ ΩΣ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ. ΘΩΡΑΚΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΘΩΡΑΚΙΣΤΕ ΤΗΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΑΙΩΝΩΝ. ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.
Ξάνθη 20 Μαρτίου 2015
Ιωάννης Γκεβρέκης
Επίτιμος Δασάρχης
