Κοψοχέρηδες, καλό βόλι!
Θωμάς Βουγιουκλής
Άστατος καιρός
Με βροχή θα πάμε την Κυριακή στις κάλπες. Αδιάβροχο και ομπρέλα απαραίτητα αξεσουάρ μια που χειμωνιάτικα μας βρήκαν οι εκλογές. Θα το θυμόμαστε, είναι γεγονός. Πάλι καλά που δεν είχαμε χιόνια εδώ. Γιατί στα ψηλά είχαν.
Άμα γίνεις Ευρώπη αδελφέ μου, να γίνεις σε όλα! Όχι παίζουμε.
Κατά τα λοιπά, καλό βόλι στις κάλπες και ο θεός βοηθός. Τον θεό της Ελλάδας εννοούμε βέβαια…
«Ε»
Αντίστροφη μέτρηση
Οι κάλπες της Κυριακής μας περιμένουν. Για το μεγάλο δημοκρατικό μας ραντεβού. Όλων! Διότι σ’ αυτό το ραντεβού δεν πρέπει να λείψει κανείς. Αποτελεί ύψιστη υποχρέωση κάθε συνειδητού πολίτη να βρεθεί συμμέτοχος στην διαμόρφωση της διαδικασίας επιλογής κομμάτων και βουλευτών. Η αποχή δεν αποτελεί διαμαρτυρία, δεν αποτελεί ούτε δικαιολογία.
Όπως το ίδιο ισχύει και για το Λευκό. Μόνο η συμμετοχή δια της επιλογής θεμελιώνει δικαιώματα στον πολίτη, τον αναβιβάζει στο επίπεδο του κριτή. Θετικού ή αρνητικού άσχετο.
Παρότι το κλίμα των τελευταίων ημερών ήταν ιδιαίτερα πολωτικό, κυρίως μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ότι ήταν να λεχθεί ελέχθη, διότι η αυλαία έπεσε πλέον και οι λίγες ώρες που απομένουν μέχρι την Κυριακή της ψηφοφορίας θα αναλωθούν σε άλλες δράσεις.
Τα λόγια πλέον τελείωσαν. Τώρα θα μιλήσει η κάλπη.
«Ε»
Η ώρα του πολίτη
Λόγια τέλος. Τώρα πλέον θα μετρήσει η απόφαση. Όχι του Λαού όπως συνηθίζεται να λέγεται για να χαϊδεύονται αυτιά, αλλά του υπεύθυνου Πολίτη.
Αυτού που γνωρίζει, που συμμετέχει, που πληρώνει τους φόρους και τις υποχρεώσεις του, που δεν μιλάει πολύ, αλλά δουλεύει. Που θέλει η πατρίδα του να πάει μπροστά, να αναπτύσσεται, να προοδεύει μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια, να εκσυγχρονίζεται. Είναι ο Πολίτης που έχει αρχές, αγωνιά για την πατρίδα του, την θέλει υπερήφανη και ανεξάρτητη και κυρίως Δημοκρατική. Θέλει μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο, ένα κράτος που να ασκεί έλεγχο και να συνεργάζεται με τον Ιδιωτικό Τομέα τον οποίο στηρίζει και θεωρεί τον κύριο κορμό ανάπτυξης της οικονομίας.
Αυτός ο Πολίτης έχει ραντεβού την Κυριακή στις κάλπες. Όπως και άλλοι πολλοί. Αναφαίρετο δικαίωμά τους η επιλογή. Αρκεί αυτή να γίνει με λογική και επιχειρήματα.
-Καλή κάλπη σε όλους!
«Ε»
Δύο αντίθετοι κόσμοι
Την Κυριακή, κατά γενική ομολογία, συγκρούονται δύο αντίθετοι κόσμοι, δύο αντίθετες πολιτικές αντιλήψεις και ιδέες. Μάλιστα αυτό ουδείς αξιοπρεπείς άνθρωπος μπορεί να το αρνηθεί. Από τη μια πλευρά υπάρχει η ΝΔ που είναι γνωστό τι εκφράζει χρόνια τώρα. Μόνο που σ’ αυτές τις εκλογές υπερέβαλε εαυτόν σε δηλώσεις που επιτείνουν την τεχνητή πόλωση. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε σε μια βάση αλλοπρόσαλλων δηλώσεων των κομματικών στελεχών.
Βέβαια όλα αυτά έγιναν για τη συσπείρωση των οπαδών των κομμάτων, είναι γνωστό και για την άγρα νέων ψήφων. Και βέβαια όλα αυτά – τα ζήσαμε, τα γνωρίσαμε – εις βάρος της κοινής λογικής.
Όμως μόνον με δηλώσεις λύση δεν υπάρχει. Έτσι, με τούτα και με τ’ άλλα, ελάχιστα ή καθόλου ασχοληθήκαμε με τα προγράμματα των κομμάτων…
«Ε»
Προς τι τα πανηγύρια;
Πανηγυρίζουν από το ΣΥΡΙΖΑ για πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που εξήγγειλε ο Κεντρικό Τραπεζίτης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι. Μία εξαγγελία που περίμεναν για πολύ καιρό οι χώρες της ευρωζώνης για να ανασάνουν από τη λιτότητα της κας Μέρκελ. Αν και κανονικά τη Ραχήλ Μακρή θα πρέπει να ευγνωμονούν οι ευρωπαϊκοί λαοί. Άκουσε ο τραπεζίτης ότι σκοπεύει να τυπώσει 100 δις ευρώ και έτρεξε να προλάβει το κακό. Μη χάσει και τη δουλειά του ο άνθρωπος!
Παρόλο που το πρόγραμμα περιλαμβάνει και την Ελλάδα, ωστόσο αυτό θα γίνει ΜΟΝΟ αν η χώρα ολοκληρώσει την αξιολόγηση με την τρόικα (το ωστόσο, εσκεμμένα και περίτεχνα το αφαιρούν κάποιοι από την πρόταση).
Δύο εύλογα ερωτήματα ανακύπτουν από αυτή την απόφαση: πρώτον, θα δώσει ο Ντράγκι λεφτά για ελληνικά ομόλογα, κάνοντας δώρο στην κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία, κατά τις διακηρύξεις της, θα δεχτεί στην Αθήνα τα μέλη τη τρόικας μόνο για… καφέ; Αυτονόητη η απάντηση. Και το δεύτερο: Τι είδους πρόγραμμα θα είναι αυτό που θα υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα είναι ένα φιλολαϊκό «μνημόνιο παροχών ΣΥΡΙΖΑ», το οποίο αδιαμαρτύρητα θα αποδεχθεί ο Σόιμπλε;. Η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και οι λοιποί ανάλγητοι ευρωπαίοι έβγαλαν το λάδι στον δικό τους Σαμαρά και, τελικά, τον ανάγκασαν να πάει στις εκλογές, σαν το πρόβατο στη σφαγή, και μετά τα έδωσαν όλα στον επαναστάτη Αλέξη Τσίπρα;
Γιατί αν γίνει κάτι τέτοιο, αυτό θα είναι θαύμα θαυμάτων και μετά τον Άγιο Παΐσιο θα πρέπει η εκκλησία μας σίγουρα να αγιοποιήσει και τον Α.Τσίπρα τον απελευθερωτή…
Πάνε τα …μπερεκέτια…
Πολύ προβληματισμένο είδα τον Τσετίν Μάντατζη που είναι υποψήφιος με τον Κίνημα του Γιώργου Παπανδρέου. Κι αυτό γιατί ξέρει ότι …τα μπερεκέτια εκείνα με τις ψήφους που έπαιρνε άλλοτε έχουν τελειώσει. Κι αυτό όχι μόνο γιατί η μειονότητα θα ψηφίσει δαγκωτό ΣΥΡΙΖΑ αλλά και γιατί το Κίνημα μπαίνει δεν μπαίνει στην Βουλή κι αυτό παίζει το ρόλο του. Είναι άλλωστε πάγια τακτική η μειονότητα να πηγαίνει πάντα με τους κερδισμένους.
Μ.Ξ.
Ψήφος με μισή καρδιά…
Αυτές οι εκλογές εκτός των άλλων έχουν κάτι άλλο πρωτόγνωρο. Είναι η πρώτη φορά που ψηφίζουμε με μισή καρδιά …δεν μπορούμε να χαρούμε την ψήφο μας γιατί η χαρά μας κόβεται από το φόβο. Αν για παράδειγμα ψηφίσεις ΝΔ, φοβάσαι ότι θα συνεχίσεις να πληρώνεις ΕΝΦΙΑ, δεν θα δεις αύξηση στο μισθό σου ή στη σύνταξη σου αλλά θα είσαι μέσα στην Ευρώπη θα έχεις την τρόικα πάνω απ’ το κεφάλι σου και μέχρι το καλοκαίρι μπορεί να σου φορτώσουν και άλλα μέτρα για να βγει η δόση. Αν επιλέξεις να ελπίσεις ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει και ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ πάλι δεν το ευχαριστιέσαι γιατί φοβάσαι μήπως ρισκάρεις επικίνδυνα, μήπως χάσεις και αυτά που έχεις, μήπως γίνουμε Βενεζουέλα, μήπως πάνε στράφι όλα αυτά για τα οποία ματώσαμε.
Μ.Ξ.
Ψήφος ευθύνης
Οι ώρες πλέον μετρούν αντίστροφα για την έναρξη της πολύ κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης. Πολλοί έχουν πάρει ήδη τις αποφάσεις τους, ενώ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ένα μεγάλο συγκριτικά ποσοστό παραμένει αναποφάσιστο, αφήνοντας την τελική του απόφαση για τη στιγμή του παραβάν.
Όποια κι αν είναι η απόφαση του καθενός, όλοι πρέπει να πάμε στην κάλπη με το αίσθημα της ευθύνης, πλέον δεν υπάρχει η δικαιολογία «δεν γνώρισα, δεν έμαθα, τώρα ξέρουμε και τώρα είμαστε όλοι υπεύθυνοι για ό,τι ο καθένας επιλέξει.
Κανείς δεν πρέπει να υποβιβάσει την ψήφο του, γιατί κάθε μία και όλες μαζί, διαμορφώνουν τη δημοκρατία και το μέλλον μας.
Αύριο λοιπόν, ψηφίζουμε με αίσθημα ευθύνης.
Ε.Δ.
Μετά την απομάκρυνση από… την κάλπη
Συνήθης η έκφραση «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Κάτι παρόμοιο έπρεπε, ίσως, να αναγράφεται εντός του παραβάν στα εκλογικά τμήματα, καθότι μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, δεν ωφελεί η μεταμέλεια και η αγανάκτηση. Δεν θα τα δούμε βέβαια να εκφράζονται τόσο άμεσα αυτά τα συναισθήματα, αλλά μέσα στο επόμενο διάστημα πολλοί θα είναι προφανώς οι απογοητευμένοι. Αυτοί που θα δουν τις πολλές ελπίδες που έχουν εναποθέσει σε νεόκοπους εθνοσωτήρες, να πέφτουν στο κενό και το έργο να είναι… μία από τα ίδια. Αυτό φυσικά δεν πρέπει να γίνει αιτία αδράνειας και αυτοαποκλεισμού με πρακτικές δήθεν διαμαρτυρίας μέσω της αποχής και του λευκού ψηφοδελτίου. Το φαινομενικά επαναστατικό «αν όχι όλα, τότε τίποτα» δεν είναι λύση. Παραμερίζουμε λοιπόν συναισθήματα που συχνά μας παρασέρνουν και ψηφίζουμε αύριο με κύριο μέλημα το κοινό καλό.
Χ.Δ.
Τώρα κλαις, γιατί κλαις;
Αισθηματικής φύσεως το γνωστό άσμα του Απόστολου Καλδάρα, αλλά το βλέπουμε να έχει εφαρμογή και στην πολιτική ζωή της χώρας. Από την πλευρά των ψηφοφόρων κυρίως. Αυτών που εδώ και χρόνια βλέπουν τις ελπίδες τους να πέφτουν στο κενό, αυτούς που παρά τις ‘’(α)φιλότιμες’’ προσπάθειές τους έμειναν έξω από τα πράγματα, αυτούς που ένιωσαν εξαπατημένοι για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Κι όμως -παρότι δεν μου αρέσουν οι απολυτοποιήσεις- ο έλληνας δείχνει έτοιμος να ακολουθήσει τον πρώτο που θα του ψιθυρίσει γλυκόλογα στο αυτί. Αυτός (υποψήφιος) ξέρει πλέον ότι αυτά έχει ανάγκη να ακούσει ο κάθε πικραμένος, να νιώσει το χέρι στον ώμο… Και το όνειρο συνεχίζεται. Και το κλάμα και ο θυμός επανέρχονται. Παρόμοιες εικόνες, παραπλήσια συνθήματα προσαρμοσμένα στα σύγχρονα δεδομένα. Μετά από τόσα χρόνια άσχημης εμπειρίας όμως, με την δυνατότητα και την ευκολία πρόσβασης σε θέσεις, τοποθετήσεις και ειδήσεις, δεν συγχωρείται κανείς πλέον. Όλα στην ζυγαριά λοιπόν πριν κλείσει ο φάκελος με την ψήφο μας, για να μην δώσουμε την δυνατότητα σε κανένα μαθητευόμενο μάγο να παίξει με την απόγνωσή μας. Για να μην δώσουμε την δυνατότητα σε κανένα να μας τραγουδήσει χαιρέκακα «Τώρα κλαις. Γιατί κλαις;»
Χ.Δ.
