Καταψήφισαν την τροπολογία όλοι οι μειονοτικοί βουλευτές. Χ. Ζεϊμπέκ: «Μας έραψαν ένα κοστούμι χωρίς να μας ρωτήσουν και μας είπαν και μεγεια…»…
Στην ομιλία του στην Βουλή ζήτησε δίγλωσσα νηπιαγωγεία. Κατά της ίδρυσης του Διδασκαλείου γιατί δεν είναι επαρκής ο χρόνος για να μαθαίνουν τουρκικά!
«Πρόχειρη» και που: «υπηρετεί πολιτικούς σκοπούς και όχι εκπαιδευτικούς» χαρακτήρισε ο βουλευτής Ξάνθης Χουσεΐν Ζεϊμπέκ μιλώντας στο «Ε» την τροπολογία του υπουργείου Παιδείας που αφορά στις αλλαγές στην μειονοτική εκπαίδευση, η οποία ψηφίστηκε χθες στην Βουλή με τις ψήφους των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής και την καταψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ. Μοναδική εξαίρεση από τους βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που καταψήφισε την τροπολογία ήταν ο βουλευτής Ροδόπης κ. Αχμέτ Αχμέτογλου, ο οποίος και αντάλλαξε πυρά με τον υπουργό Παιδείας Ανδρέα Λοβέρδο.
«Μας έραψαν ένα κοστούμι χωρίς να μας ρωτήσουν και μας είπαν και μεγεια…»…
…τονίζει ο κ. Ζεϊμπέκ , επισημαίνοντας ότι δεν υπήρξε καμιά διαβούλευση με τους θεσμικούς φορείς της μειονότητας. Οι βασικές διαφωνίες του συνοψίζονται στα εξής σημεία όπως τα απαριθμεί στο «Ε»: «Διαφωνούμε με την ίδρυση του Διδασκαλείου στο ΔΠΘ για το οποίο δεν αναφέρεται κατ’ αρχή πόσα χρόνια φοίτησης θα περιλαμβάνει. Αναφέρεται μόνο ότι θα φοιτούν στο Παιδαγωγικό τμήμα και κατόπιν στο Διδασκαλείο. Αν ο χρόνος φοίτησης είναι ένα με δύο χρόνια δεν είναι αρκετός ο χρόνος φοίτησης ώστε να μάθουν την τουρκική γλώσσα. Για ποια αναβάθμιση μιλάνε. Κατάργησαν την ΕΠΑΘ γιατί παρείχε ελλιπή γνώση. Κατάργησαν το Τομέα Παιδαγωγικής εκπαίδευση στο ΑΠΘ με το οποίο συμφωνούσαμε καθότι η φοίτηση ήταν 4ετής και τώρα ιδρύουν το Διδασκαλείο που θα φοιτούν μετά το Παιδαγωγικό. Εμείς αυτό που θέλουμε είναι αυτοί που θα διδάσκουν να γνωρίζουν καλά και την μητρική μας γλώσσα, την τουρκική. Διαφορετικά κάνουν μπαλώματα».
Τουρκικά από το νηπιαγωγείο…
Και το δεύτερο σημείο αφορά και πάλι τη γλώσσα που όπως επαναλαμβάνει ο κ. Ζειμπέκ και την εισαγωγή της μητρικής γλώσσας, της τουρκικής, στα νηπιαγωγεία. Τόσο αυτός όσο και οι άλλοι δύο βουλευτές της μειονότητας τάχθηκαν υπέρ των δίγλωσσων νηπιαγωγείων, ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολύ κατά καιρούς την τοπική κοινωνίας: «Αποτελεί πάγιο αίτημά μας τα δίγλωσσα νηπιαγωγεία. Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται στην μητρική τους γλώσσα από τα νηπιαγωγεία και να συνεχίζουν στο δημοτικό».
Επίσης διαφωνεί και στο θέμα της πρόσληψης με το ΑΣΕΠ καθώς δεν διευκρινίζεται αν οι υποψήφιοι θα εξεταστούν στην τουρκική γλώσσα. Όπως είπε ο κ. Ζεϊμπέκ με την μόνη παράγραφο που συμφωνεί από την τροπολογία είναι αυτή που αφορά την κατάργηση του συντονιστή αλλά ότι σε γενικές γραμμές η τροπολογία αυτή είναι: «αναχρονιστική που δεν θα λύσει τις αγκυλώσεις και δεν έγινε με βάση εκπαιδευτικά κριτήρια αλλά πολιτικά».
Απόσπασμα της ομιλίας του Χ. Ζειμπέκ στην Βουλή που αφορά το αίτημα για δίγλωσσα νηπιαγωγεία
 Τέλος, η αποσπασματικότητα της συγκεκριμένης ρύθμισης, επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι αγνοείται ακόμα μια φορά το τεράστιο ζήτημα των νηπιαγωγείων.
Ανέφερε ο κύριος Υπουργός το παράδειγμα του Εχίνου, και εξέφρασε την ικανοποίησή του που πλέον τα παιδιά μπορούν να παρακολουθούν το ενδιαφέρον αυτό, όπως είπε, κομμάτι της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εφόσον το νηπιαγωγείο προετοιμάζει τους μαθητές για την ένταξή τους στην εκπαίδευση, και η φοίτηση στο νηπιαγωγείο είναι πλέον υποχρεωτική, αποτελεί υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας να δημιουργήσει δίγλωσσα νηπιαγωγεία, ένα πάγιο αίτημα των μελών της μειονότητας. Όπως άλλωστε σωστά αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας, η Σύμβαση της UNESCO (1960) κατά των διακρίσεων στην εκπαίδευση, προσδιορίζει ότι δεν αποτελεί διάκριση «η ίδρυση για θρησκευτικούς ή γλωσσικούς λόγους, διακριτών εκπαιδευτικών συστημάτων που προσφέρουν εκπαίδευση η οποία αντιστοιχεί και στις επιθυμίες των γονέων ή κηδεμόνων των μαθητών, εάν η συμμετοχή των μαθητών σε αυτά τα εκπαιδευτικά συστήματα είναι προαιρετική, και εάν η εκπαίδευση που παρέχεται εναρμονίζεται με τα πρότυπα που προβλέπονται από τις αρμόδιες αρχές, ιδίως για την εκπαίδευση στο αντίστοιχο επίπεδο.»
Η Κυβέρνηση και ο κύριος Υπουργός αποδεικνύουν τελικά ότι δεν ενδιαφέρονται ουσιαστικά για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση της μειονοτικής εκπαίδευσης. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται μια ρύθμιση συνολική και συστηματικά επεξεργασμένη, που θα προκύψει ως αποτέλεσμα διαβούλευσης με την ίδια τη μειονότητα, τους φορείς της, και άλλους εκπαιδευτικούς φορείς, και βέβαια μετά από εξαντλητική συζήτηση στη Βουλή και όχι με τη μορφή τροπολογίας.
